Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam hayotlik davrlarida sahobalar u zotga murojaat qilar va bilmaganlarini so‘rab olar edilar.
U zotdan keyin kichik sahobalar katta sahobalarga murojaat qilar va bilmaganlarini so‘rab olar edilar. Ular oralarida ixtilof sodir bo‘lganda katta sahobalar tomonidan masalaga yechim berilardi.
Tobein va tabaa tobeinlarda, ya’ni sahobalardan keyingi davrlarda Islom ahli yetuk ulamolarga murojaat qilar, bilmaganlarini ulardan so‘rashardi. Urva ibn Zubayr, Said ibn Musayyab, Ato ibn Abu Raboh, Muhammad ibn Siyrin, Hasan Basriy, Sufyon Savriy, Abu Hanifa, Molik ibn Anas kabilar shular jumlasidan.
Demak, bugun ham biror masalada ixtilof paydo bo‘lsa, albatta, ahli ilmlar, yurtimiz ulamolaridan so‘rash lozim. Ammo ayrim yoshlar yetuk ulamolarga emas, balki ustoz darajasiga ham yetmagan yoki ilm o‘qisa ham, aqidasi o‘nglanmagan kimsalarga murojaat etib, aldanib qolishyapti.
Xavotirlisi, ba’zi g‘o‘r xotin-qizlar ham o‘z yurtlarida asrlar davomida amal qilib kelingan mazhablarni tark etib, mutaassiblik bilan xorijdagi “Sodiq Samarqandiy”, “Abdulloh Zufar”, “Yusuf Davron”, “Ahliddin Novqatiy”, “Mahmud Abdulmo‘min”, “Abu Muoviya”, “Abu Saloh” kabi nomlar ostiga yashiringan soxta da’vatchilarga ishonib, o‘z e’tiqodi, joni, moli va sha’nini xatarga qo‘ymoqdalar.
Bu nobakor kimsalar turli uslublar bilan ayollarni ham o‘z domiga tortishmoqda. Ularning ayollardan bo‘lgan malaylari ham qizlarni “ovlashda” usta bo‘lib ketishgan. Ijtimoiy tarmoqlar va internet saytlari orqali dastlab “Muallimi soniy”dan dars beramiz, deb qizlarning ishonchiga kirgach, o‘zlarining risolalarini o‘qita boshlaydilar. Ular g‘o‘r qizlarni tuzoqqa ildirishda tap tortmay yolg‘on gapiradi, g‘iybat-bo‘htonni qalashtiradi, hatto sehr-jodu kabi kufr amallarni qilishdan ham toymaydi. Holbuki, “jihod” qilaman, deb xorijga borgach, bu qizlarning ahvoli qanday ayanchli bo‘lishini juda yaxshi bilishadi.
Shunday ekan, farzand tarbiyasiga, ularning yurish-turishiga befarq bo‘lmaylik. Kim farzandida salbiy o‘zgarishni sezsa, shubhali shaxslarning ma’ruzalarini tinglayotganiga guvoh bo‘lsa, fursat borida rasmiy imom-domlalar oldiga olib borib, yosh avlodga oqu qorani tanitsin.
Alloh taolo bunday marhamat qiladi: «Yo‘qsa, u kechalari ibodat qilib, sajda etgan, bedor holida oxiratdan qo‘rqib, Rabbi rahmatidan umidvor bo‘lgan odamga tengmi?! Sen: “Biladiganlar bilan bilmaydiganlar teng bo‘larmidi?!” deb ayt. Albatta, aql egalarigina eslarlar» (Zumar surasi, 9-oyat).
Alloh taolo ilm ahllarini ulug‘lab, darajalarini yuksaltirib, bilmaganlarimizni biladigan olimlardan so‘rashga buyurgan.
Ixtilof qilish dinimizga zarar keltiradi, fitna uyg‘otadi, bizni zaiflashtiradi, qalblarimizni xira qiladi.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam bunday marhamat qiladilar: “Agar ixtiloflarni ko‘rsangiz, o‘zingizga ko‘pchilik tomonini lozim tuting” (Imom Ibn Moja rivoyati).
Darhaqiqat, to‘rt mazhab egalari, ahli sunna val jamoa yo‘lidagilar juda ko‘pchilikni tashkil etadi. Demak, biz ko‘pchilik tomonidamiz.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam da’vatlariga binoan to‘g‘ri yo‘lda bardavom bo‘lishni Yaratgan Rabbimiz barchaga nasib etsin!
Jobir ELOV,
Buxoro viloyati
bosh imom-xatibi
- 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Ey umidvor bandalar, insonlarning jannatlarga kirishlari Ar-Rohmanning fazlidir.
Nazmiy bayoni:
Jannatga erishmoq Ar-Rohman fazli,
Bu muhim e’tiqod, ey umid ahli.
Lug‘atlar izohi:
دُخُولُ – mubtado.
النَّاسِ – muzofun ilayh.
فِي – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.
الْجَنَّاتِ – lug‘atda “darxtzor bog‘” ma’nosini anglatadi. Jor majrur دُخُولُ ga mutaalliq.
فَضْلٌ – xabar. Lug‘atda “marhamat” va “muruvvat” kabi ma’nolarni anglatadi.
مِنَ – “tabyiniya” (uqtirish) ma’nosida kelgan jor harfi.
الرَّحْمَنِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.
يَا – yaqinga ham, uzoqqa ham ishlatiladigan nido harfi.
أَهْلَ الأَمَالِ – muzof munodo. Lug‘atda “umidvorlar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
Matn sharhi:
Qaysi bir inson jannatga kiradigan bo‘lsa, albatta, Alloh taoloning lutfu marhamati bilan kirgan bo‘ladi. Shuning uchun U mehribon zotning fazlu marhamatidan umidvor bo‘lib harakat qilish lozim.
Jannatdagi darajalar qilingan amallar e’tiboriga ko‘ra egallansa-da, unga kirish faqat va faqat Alloh taoloning fazlu marhamatiga bog‘liq bo‘ladi. Bu haqiqatni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari alohida ta’kidlaganlar:
عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “To‘g‘ri bo‘linglar, g‘uluga ketmanglar, bilinglarki sizlardan birortangizni amali jannatga kiritmaydi, albatta amallarning Allohga sevimlirog‘i oz bo‘lsa-da, davomlirog‘idir”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Ya’ni biror inson ham yaxshi amallari ko‘pligi sababli o‘zining jannatga kirishini naqd qilib qo‘ya olmaydi, balki jannat faqatgina Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lgan baxtli insonlargagina nasib etadi.
Shuning uchun har bir banda Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Qur’oni karimda taqvodor bandalarning jonlari olinayotganda farishtalar ularga salom berib, jannat bashoratini berishlari bayon qilingan:
Ushbu oyati karimadagi ب harfi “sababiya” ma’nosida bo‘lsa ham, “badaliya” ma’nosida bo‘lsa ham, hadisda bayon qilingan ma’noga zid bo‘lib qolmaydi. Agar “sababiya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz sababli Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” degan ma’no tushuniladi. Agar “badaliya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz badaliga Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” bo‘ladi.
Modomiki, barcha Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lish bilangina jannatga kirar ekan, doimo U zotning rahmatidan umid uzmay amal qilib borish lozim. Ammo umidvor bo‘lish bilan xom xayol surishning orasini ajratib olish kerak. Xom xayol surish – biron ish qilmasdan faqatgina “shirin xayol” surishning o‘zi bo‘lsa, umidvor bo‘lishning o‘ziga yarasha bir qancha shartlari bor.
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar haqida “Talxisu sharhi aqidatit Tahoviya” kitobida quyidagilar aytilgan:
“Kimki bir narsadan umidvor bo‘lsa, uning umidvorligi bir qancha ishlarning bo‘lishi zarurligini keltirib chiqaradi:
1. Umid qilgan narsasiga muhabbatli bo‘lishi;
2. Umid qilgan narsasiga erisholmay qolishdan qo‘rqishi;
3. Umid qilgan narsasiga erishish uchun imkoni boricha harakat qilishi.
Ushbularning birortasiga ham bog‘lanmasdan, umid qilish xom xayol surish bo‘ladi. Umidvorlik va xom xayol surish boshqa-boshqa narsalardir”[2].
Demak, kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga muhabbatli bo‘lishi, uni doimo yodida saqlashi va unga olib boradigan yo‘llardan yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erisholmay qolishidan qo‘rqishi, undan ajratib qo‘yadigan narsalardan saqlanib yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erishishi uchun unga erishtiradigan barcha omillarni ishga solib imkoni boricha harakat qilishi lozim. Alloh muvaffaq qilsin.
Keyingi mavzular:
Ulug‘ hisob-kitob bo‘lishi bayoni.