Xalqimiz yurt tinchligini ulug‘ ne’mat, qut-baraka, taraqqiyot garovi, o‘z orzu-intilishlari, ezgu niyatlari ro‘yobining muhim kafolati deb biladi. Yoshi ulug‘larimiz duoga qo‘l ochganlarida Yaratgandan elu yurtimizga tinchlik-omonlik, yaxshilik va to‘kinlik so‘rab qilgan niyatlari zamirida ham ana shunday chuqur ma’no-mazmun mujassam.
Birlashgan Millatlar Tashkiloti Bosh assambleyasining 78-sessiyasida muhtaram Prezidentimiz Shavkat Mirziyoyev “Islom – tinchlik va ezgulik dini” mavzusida xalqaro konferensiya o‘tkazish taklifini ilgari surgan edilar.
Ushbu tashabbusga muvofiq, ayni kunlarda joriy yilning 15-16 oktyabr kunlari Toshkent va Xiva shaharlarida “Islom – tinchlik va ezgulik dini” mavzusida xalqaro konferensiyani yuqori saviyada o‘tkazish uchun katta tayyorgarlik ko‘rilayotgani xayrli natijalarga erishish uchun katta imkoniyatdir.
Islom dini ta’limotida tinch-osoyishtalik, xotirjamlik ulug‘ ne’mat ekani ta’kidlanadi. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Ikki ne’mat borki, ko‘pchilik insonlar uning qadriga yetmaydilar. Ular – sihat-salomatlik va xotirjamlikdir», – dedilar» (Imom Buxoriy rivoyati).
Boshqa bir hadisi sharifda: “Kim o‘z uyida tinchlikda, tani sog‘lom, bir kunga yetadigan taomi bor holda tong ottirsa, unga butun dunyo ne’matlari to‘lig‘icha berilgandek bo‘libdi”, – deyilgan (Imom Buxoriy rivoyati).
Nega hadisi sharifda har kuni, har doim muhtoj bo‘ladiganimiz uch ne’mat: sog‘liq, tinchlik va qut-barakaga urg‘u berildi? Chunki bu ne’matlar bo‘lmasa, turmush izdan chiqadi, yashash qiyinlashadi.
Tinchlik – farovonlikning muhim omili. Osoyishta yurtda yuksalish bo‘ladi, farovon eldan xotirjamlik arimaydi. Shukrki, saodatli, fayzli kunlarda yashayapmiz. Millatimiz ma’naviyatiga xos mehr-oqibat, ahillik, o‘zaro hurmat-izzat singari fazilatlarni yurtdoshlarimiz qalbida yanada mustahkamlab, yosh avlod ongiga singdirib ertangi kunimizning yanada charog‘on bo‘lishini, ezgu maqsadlarimiz ijobatini ta’min etamiz. Shu bois elu yurtimizning eng buyuk boyligi bo‘lgan tinchlikni mustahkamlash, uni doimo asrash har birimizning nainki fuqarolik, balki farzandlik burchimiz hamdir.
Bugun globallashuv davrida yashayapmiz. Sayyoramiz uzra hali-hanuz urushlar, jangu jadallar tingan emas. Boz ustiga, axborot xuruji ham avjida. Turli ig‘voyu bo‘htonlar ildiz otyapti, siyosiy kurashlar tinmayapti. Jahon maydonida manfaatlar goh oshkor, goh pinhona to‘qnash kelayotir. Uzoq-yaqin mintaqalarda butun boshli xalqlarni, mamlakatlarni nog‘orasiga o‘ynatayotgan, achinarlisi, otani bolaga, akani ukaga, singilni opaga qarshi qilib qo‘yayotgan tuzoqlar, fitnalar, nifoqlar alangasi milliardlab yoshlarning tafakkuriga nayza sanchishga urinayotgani ham bor gap.
Shular oqibati o‘laroq, bo‘y ko‘rsatayotgan ur-yiqitlar, bepisandlik, g‘azab va nafrat, o‘ch, qasoskorlik kabi mudhish illatlar aqli raso har qanday kishini tashvishga solmoqda. Shu boisdan, bugungi zamonning o‘zi voqelikka ochiq ko‘z va teran mushohada bilan qarashni, jahonda va yon-atrofimizda kuzatilayotgan ma’naviy tahdid va xatarlarni to‘g‘ri baholab, ulardan tegishli saboqlar chiqarib yashashni talab etmoqda.
Alloh taolo Qur’oni karimda birovning umriga zomin bo‘lish o‘ta og‘ir gunoh ekanini ta’kidlab, bunday marhamat qiladi: «Biror jonni o‘ldirmagan yoki Yerda (buzg‘unchilik va qaroqchilik kabi) fasod ishlarini qilmagan insonni o‘ldirgan odam xuddi hamma odamlarni o‘ldirgan kabidir. Unga hayot baxsh etgan (o‘limdan qutqarib qolgan) odam esa barcha odamlarni tiriltirgan kabidir» (Moida surasi, 32-oyat).
Bu hukm aslida Isroil avlodiga qarata aytilgan bo‘lsa-da, u barcha musulmonlar uchun ham tegishlidir (“Madorikut tanzil va haqoqiqut ta’vil”).
Hudaybiya sulhida Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam bilan bir ming besh yuz sahoba bor edi. Makka ahli bilan tinchlik sulhi bitildi. Uning bandida o‘n yil urishmaslik, insonlar shu muddat ichida bir birlaridan omonda bo‘lishlari qayd etilgan edi. Tinchlik sulhidan keyin juda ko‘p insonlar Islom dinini qabul qildilar. Oradan ikki yil o‘tib, makkaliklar ahdnomani buzdilar. Makka fathiga Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam bilan birga o‘n ming sahoba bordi.
Tinchlik va osoyishtalikni asrab-avaylash, himoya qilish faqat muayyan sohalar xodimlarining vazifasi emas. Bu yo‘lda barchamiz, butun xalqimiz yanada jips bo‘lib, hamjihatlikda harakat qilishimiz shart. Biz imom-xatiblar ham o‘zimizning kasb mahoratimiz, nutq madaniyatimiz, dunyoqarash va fikr doiramizni kengaytirishga doimo e’tibor qaratishimiz hamda muntazam izlanishda bo‘lishimiz lozim. Tinchlik va mehr-oqibatni o‘zida mujassam etgan muqaddas islom dinimizni pok saqlash, uning asl mohiyatini unib-o‘sib kelayotgan yosh avlodlarga to‘g‘ri tushuntirish va islom madaniyatining ezgu g‘oyalarini keng targ‘ib etishni o‘zimizning dolzarb vazifamiz, deb bilamiz.
Tinchlik to‘g‘risida ko‘p va xo‘b gapirilyapti. Xo‘sh, tinchlik bizga nima beradi, degan savol kimningdir xayoliga kelishi mumkin. Bu borada aniq raqamlarga murojaat qilsak:
– umra bo‘yicha kvotalar olib tashlandi, har yilgi haj kvotasi 5 mingdan 15 ming nafarga oshirildi;
– 2017–2023 yillarda 234.791 nafar ziyoratchi haj va umra amallarini bajardi.
2017 yilda 7 350 nafar, 2018 yilda 7 200 nafar, 2019 yilda 7 269 nafar, 2022 yilda 12 045 nafar, 2023 yilda 15 150 nafar, 2024 yilda 15 150 nafar yurtdoshimiz islomning beshinchi ruknini ado etdi.
2017 yilda 6.172 nafar kishi umraga borgan bo‘lsa, 2018 yilda 16.909 nafar, 2019 yilda 38.000 nafar, 2020 yilda 36.864 nafar, 2022 yilda 59.954 nafar, 2023 yilda 43.943 nafar, 2024 yilda 7620 nafar yurtdoshimiz umraga bordi.
Bu shunkachi raqamlar emas. Bu raqamlar zamirida tinchlik-osoyishtalik, farovonlik mujassam.
Mamlakatimizda hukm surayotgan tinchlik va osoyishtalikni mustahkamlash, yoshlarimizni turli mafkuraviy xurujlardan himoyalash, yon-atrofda yuz berayotgan voqealarga teran nigoh bilan qarash har bir imom-xatibning vazifasidir.
Toshkent va Xiva shaharlarida “Islom – tinchlik va ezgulik dini” mavzusida o‘tkaziladigan xalqaro anjuman ana shu jihatlari bilan barchaga birday manfaatli bo‘ladi, inshaolloh.
Abduqahhor domla YUNUSOV,
Toshkent shahar bosh imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
To‘liq ismi va tavalludi
Iso ibn Mino ibn Vardon ibn Iso ibn Abdussomad ibn Umar ibn Abdulloh az-Zarqiy. Kunyasi Abu Muso. Qolun esa uning laqabidir. U ansorlardan Bani Zuhraning mavlosi[1] bo‘lgan. Nofe’ ibn Abdurrahmonning qaramog‘ida ulg‘aygan. Qolun laqabini olishining sababi uning go‘zal qiroati bilan bog‘liq. Bu haqda o‘zi aytadi: “Agar Nofe’ning oldida tilovat qilsam, barmoqlarini tugib, menga “qolun” ya’ni, rumliklar tilida “yaxshi, yaxshi” der edi.
Aytilishcha, Qolun asli rumlik bo‘lib, shu tilda gaplashgan. Uning bobosi Hazrati Umar ibn Xattob roziyallohu anhu davrida Rumda asirga tushgan va Madinaga olib kelingach, ansoriylar uni sotib olishgan.
Qolun Xalifa Hishom ibn Abdulmalik davrida hijriy 120-yili tavallud topgan.
Hayoti va ilmiy faoliyati
Qolunning qulog‘i mutlaqo eshitmas edi. Ammo oldida Qur’on tilovat qilinsa, o‘quvchining xatosini to‘g‘rilab turardi. Ali ibn Hasan Hisanjaniy aytadi: “Qolun Iso ibn Minoning qulog‘i juda ham og‘ir edi. Hatto unga baland ovozda baqirsangiz ham eshitmasdi. Lekin oldida Qur’on o‘qilsa, qorining lablariga qarab turib, lahn va xatosini qaytarar edi”.
Abu Muhammad al-Bag‘dodiy aytadi: “Qolun biror tovushni eshitolmas edi. Lekin Qur’on o‘qilsa, eshitardi. Qorilar unga Qur’on o‘qib berishar va ularning xatolari va lahnlarini labdan bilib olar va to‘g‘rilab qo‘yardi”.
Qolun Qur’onning yetti xil qiroat roviylaridan biri bo‘lgan. O‘z zamonasida Hijozda arab tili ilmlarida va qiroatda tengsiz kishilardan sanalgan. U ustozi Nofe’ning oldida alohida o‘ringa ega bo‘lib, unga juda ko‘p marta Qur’onni o‘qib o‘tkazgan va buni o‘zining kitobida ham qaydlagan.
Qolundan: “Nofe’ga necha marta Qur’onni o‘qib bergansiz”, deb so‘ralganda “Nofe’ bilan yigirma yil o‘tirganman, ko‘p o‘qib berganligimdan necha martaligini sanay olmayman” degan.
Yana aytadi: “Nofe’ menga: “Menga qachongacha o‘qib berasan, bir ustunga o‘tir senga ham o‘qib beradiganlarni jo‘nataman” dedi”.
Qolun ustozi haqida yana shunday deydi: “U insonlarning eng xulqi chiroylisi, qiroati go‘zali va saxiy, zohid edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallamning masjidlarida namoz o‘qib ellik to‘qqiz yil mobaynida odamlarga qiroat o‘rgatdi”. Nofe’ o‘zi haqida: “Men biror marta talabaning suvini ichmaganman” degan.
Nofe’ning qiroatda sanadi oliy bo‘lgan. U tobe’inlardan yetmish kishiga jumladan, Abdurahmon ibn Hurmuz al-A’roj, Abu Ja’far Yazid ibn Qa’qo’, Shayba ibn Nisoh, Yazid ibn No‘mon, Muslim ibn Jundab, ibn Umarning mavlosi Nofe’, Omir ibn Abdulloh ibn Zubayr, Abu az-Zinad, Muhammad ibn Shihob az-Zuhriylarga Qur’onni o‘qib o‘tkazgan. Asma’iy aytadi: “Nofe’ ibn Abu Nu’aym bilan birga o‘tirardim. U obid, faqih qorilardan edi”.
Nofe’ hazilni xush ko‘radigan va xulqi go‘zal bo‘lgan. Undan doim xushbo‘y hid taralib turardi. Bu haqda: “Ey, Abu Abdulloh yoki Abu Ruvaym, Qur’on o‘qitish uchun o‘tirganingizda har doim xushbo‘ylanib olasizmi?” deb so‘ralganda: “Men xushbo‘ylanmayman, lekin tushimda Nabiy sollallohu alayhi vasallamni ko‘rganman. U zot mening og‘zimga Qur’on o‘qib berganlar. O‘sha vaqtdan beri og‘zimdan ushbu xushbo‘y hid taralib turadi” deganlar. Imom Shotibiy ham manzumalarida bunga ishora qilib aytadilar:
Nofe’ning xushbo‘yligidagi ajib sir,
Madinani manzil etib tanlaganligidir.
Nofe’ga: “Muncha ham yuzingiz porloq, xulqingiz go‘zal!?” deyilgan edi. “Nechuk bunday bo‘lmayin?! Vaholanki, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam men bilan qo‘l berib ko‘rishganlar. U zotga (tushda) Qur’on qiroat qilib berganman” deganlar.
Qolun ustozi Nofe’ni juda ham ehtirom qilar, uning oldida odob bilan hushyor turardi. Bu haqda o‘zi shunday deydi: “Meni Nofe’ning oldida biror marta uyqu bosmagan. Lekin bir kuni uning huzurida “uxlab qoldi, qiroatimni eshitmaydi” deb biroz uxlamoqchi bo‘ldim. Shunda meni so‘kib berdi. Darrov uning oldida tavba qildim va qayta bunday takrorlamadim”. “Nofe’ biror oyatni betahorat o‘qimagan, men ham biror oyatni betahorat o‘qimaganman. Bunda ajablanarli narsa yo‘q. Darhaqiqat, uning ustozi Abu Ja’far muhojirlar va ansorlar to‘ldirib turadigan Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning masjidlarida imom bo‘lgan”.
Qolun Nofe’dan tashqari yana Abu Ja’far Yazid ibn al-Qa’qo’, Iso ibn Vardon va boshqalarga ham Qur’onni o‘qib o‘tkazgan. Qolundan juda ko‘pchilik qiroat ilmini olgan va undan rivoyat qilgan. Ulardan Ibrohim ibn Husayn Kisoiy, Ibrohim ibn Muhammad Madaniy, Ahmad ibn Solih Misriy, Ahmad ibn Yazid Halvoniy, Ismoil ibn Is'hoq al-Qoziy, Hasan ibn Ali ash-Shahham, Husayn ibn Abdulloh al-Muallim, Solim ibn Horun Abu Sulaymon, Abdulloh ibn Iso al-Madaniy va boshqalar.
Qolun bir necha muhaddis ulamolardan ham hadis rivoyat qilgan. Ular Muhammad ibn Ja’far ibn Abu Kasir, Abdurrahmon ibn Abu az-Zinad, Nofe’ ibn Abu Nu’aym va boshqalar.
Qolundan esa Ismoil al-Qoziy, Abu Zur’a ar-Roziy, Ibn Dizil, Muso ibn Is'hoq al-Ansoriy, Ahmad ibn Solih, Abu Nashiyt, Muso ibn Is'hoq, Ali Hisanjoniy va boshqalar hadis rivoyat qilishgan.
Vafoti: Qolun yuz yil umr ko‘rgan va Madinai Munavvarada xalifa Ma’mun davrida hijriy 220-yili vafot etgan. Ba’zi manbalarda boshqa sana qayd etilgan. Imom Zahabiy ushbu sanani aniqroq deb qaydlagan.
Muhammad Zarif Muhammad Olim tayyorladi
[1] Ozod qilingan qul.