Bismillahir rohmanir rohim
Insoniyat azal-azaldan jamoa bo‘lib yashab kelgan. Har bir inson boshqalar bilan hamkorlikda hayot kechirishi, muloqot qilishi va munosabat o‘rnatishi tabiiy hodisadir. Dini, irqi, millati yoki tilidan qat’i nazar, har bir inson o‘zining boshqa birodarlari bilan tinch-totuv hayot kechirishga muhtoj. Islom ta’limotida barcha insonlar Odam Ato (a.s.) va Havvo (a.s.)ning farzandlari ekanligi ta’kidlanadi, bu esa ular o‘rtasida birodarlik aloqalarining tabiiyligini ko‘rsatadi. Qur’oni karimda shunday marhamat qilinadi:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ
“Ey, insonlar! Darhaqiqat, Biz sizlarni bir erkak (Odam) va bir ayol (Havvo)dan yaratdik hamda bir-birlaringiz bilan tanishishingiz uchun sizlarni (turli-tuman) xalqlar va qabila (elat)lar qilib qo‘ydik. Albatta, Alloh nazdida (eng azizu) mukarramrog‘ingiz taqvodorrog‘ingizdir. Albatta, Alloh biluvchi va xabardor zotdir” (Hujurot surasi, 13-oyat).
Bu oyatda insonlarning xilma-xilligi tabiiy bir hikmat ekanligi va bu farqlar fitratga zid emasligi bayon etilmoqda. Shuning uchun har bir inson, u qaysi din va millatga mansub bo‘lishidan qat’i nazar, insoniylik jihatidan hurmatga loyiqdir.
Islom dini insonlarni o‘zaro birodar deb biladi va ularning huquqlarini himoya qilishga buyuradi. Payg‘ambarimiz Muhammad (s.a.v.) o‘z hadislarining birida shunday marhamat qiladilar: "Hech biringiz o‘zi uchun yaxshi ko‘rgan narsasini birodari uchun ham yaxshi ko‘rmagunicha haqiqiy mo‘min bo‘la olmaydi" (Buxoriy va Muslim rivoyatlari).
Bu hadisdan ma’lum bo‘ladiki, haqiqiy iymon sohiblari nafaqat o‘zlari uchun, balki boshqa insonlar uchun ham yaxshilik tilashlari kerak. Agar insoniyat o‘zaro muhabbat, tinchlik va bag‘rikenglikka asoslangan munosabat o‘rnatsa, dunyoda fitna-fasod, adovat va urushlar kamayadi.
Islom dini boshqa din vakillari bilan bilan tinchlik va o‘zaro hurmatga asoslangan munosabatda bo‘lishga buyuradi. Payg‘ambarimiz (s.a.v.) Madinaga hijrat qilganlarida u yerdagi turli din vakillari – musulmonlar, yahudiylar va boshqa diniy guruhlar bilan tinch-totuv yashash uchun "Madina hujjati" deb nomlangan shartnomani imzolaganlar. Bu hujjat musulmonlar va boshqa diniy guruhlar o‘rtasidagi munosabatlarni tartibga solgan. Qur’oni karimda shunday marahamat qilingan:
لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ
“Din to‘g‘risida sizlar bilan urushmagan va sizlarni o‘z yurtingizdan (haydab) chiqarmagan kimsalarga nisbatan yaxshilik qilishingiz va ularga adolatli bo‘lishingizdan Alloh sizlarni qaytarmas. Albatta, Alloh adolatli kishilarni sevar” (Mumtahina surasi, 8-oyat).
Bu oyatdan ko‘rinib turibdiki, musulmonlar boshqa din vakillari bilan adolat va yaxshilik asosida muomala qilishlari kerak.
Islom dini ta’limotida dinlararo muloqot va hamkorlik quyidagi asoslarga tayanishi bayon etilgan:
1.O‘zaro hurmat va bag‘rikenglik – Har bir inson o‘z diniga amal qilish huquqiga ega. Ayni paytda o‘zgalarni dinga majburlash mumkin emas. Qur’onda shunday deyiladi:
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ
“Dinda zo‘rlash yo‘q, zero, to‘g‘ri yo‘l yanglish yo‘ldan ajrim bo‘ldi” (Baqara surasi, 256-oyat).
2.Adolat va tenglik – Barcha insonlarga adolatli munosabat ko‘rsatilishi lozim. Qur’oni karimda aytiladi:
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُمْ بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا
“Darhaqiqat, Alloh omonatni o‘z egalariga topshirishingiz va odamlar o‘rtasida hukm qilganingizda adolat bilan hukm qilishingizga buyurar. Albatta, Alloh sizlarga yaxshigina nasihat qilur. Albatta, Alloh eshituvchi va ko‘ruvchi zotdir” (Niso surasi, 58-oyat).
3.Do‘stona muloqot va hamkorlik – Dunyoda tinchlik va hamjihatlikni saqlash uchun dinlar o‘rtasida muloqot bo‘lishi zarur. Tarixdan ma’lumki, Payg‘ambarimiz (s.a.v.) nasroniylar bilan hurmat asosida do‘stona munosabat qilganlar. Najron nasroniylari bilan muloqotda bo‘lib, ularga himoya va kafolat berganlar. Shuningdek, Xalifa Umar ibn Xattob (r.a.) Quddusga kirganlarida nasroniylarning ibodatxonalarini hurmat qilib, ularni himoya qilishga va’da berganlar.
Ma’lumki, 2019 yil 4 fevralda Papa Fransisk va Al-Azhar shayxi Ahmad Mhammad Toyyib Abu-Dabida "Insoniy birodarlik hujjati"ni imzolab, dinlararo hamkorlikni targ‘ib qildilar. Turli xalqaro tashkilotlar va davlatlar diniy bag‘rikenglik va hamkorlikni rivojlantirishga harakat qilmoqda. Bularning barchasi, hozirgi zamonda ham dunyoda tinchlik va hamjihatlikni saqlash uchun dinlararo muloqot naqadar zarur ekanligini ko‘rsatmoqda.
Alloh taolo Qur’oni karimda barcha insonlarni tinchlik ishiga yoppasiga kirishishga chaqirgan:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ
“Ey, imon keltirganlar! Yoppasiga itoatga kirishingiz va shaytonning izidan ergashmangiz! Albatta, u sizlarga aniq dushmandir” (Baqara surasi, 208-oyat).
Insoniy birodarlik va dinlararo muloqot nafaqat axloqiy, balki diniy burch hamdir. Barcha insonlar tinchlik va hamjihatlikni saqlashga intilishi, bir-birini hurmat qilishi va adolatli munosabatda bo‘lishi kerak.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi raisining
birinchi o‘rinbosari
Homidjon qori Ishmatbekov
Alloh taolo aytadi: “Odamlarga (kibrlanib) yuzingni burishtirmagin va yerda kerilib yurmagin! Chunki Alloh barcha kibrli, maqtanchoq kimsalarni suymas” (Luqmon surasi, 18-oyat).
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Sizlardan ilgari yashab o‘tgan bir kishini takabburlik bilan izorini sudrab yurganida yer yutdi. U qiyomat kunigacha yer (qa’ri)ga kirib ketaveradi” (Imom Buxoriy rivoyati).
Yoshligimizda ustozlar kishining kibrli yo unday emasligini donga to‘la boshoqning egilishi, donsiz boshoqning esa xuddi kibrlanganday tik turishi misolida tushuntirishgandi. Katta bo‘lib angladikki, ustozlarning maqsadi boshoq misolida kibrlanmaslikni ko‘z oldimizda qoldirish bo‘lgan ekan. Negaki, mutakabbirlikning oqibati juda ayanchli bo‘larkan.
Amr ibn Shuaybning bobosidan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Qiyomat kunida mutakabbir kimsalar odam suratidagi chumolilarga o‘xshash holda qayta tiriladi. Ularni har tomondan xorlik o‘rab oladi. Ular jahannamdagi “Bulus” deb nomlanadigan zindonga haydaladi” (Imom Termiziy rivoyati).
Kibrning sabablari turlichadir. Masalan, biror sohani o‘zlashtirgan, kerakli mutaxassisga aylangan odam o‘zini olim, boshqalarni johil sanab, nasihatni qabul qilmay qolishi, kimdir ota-bobolarining oliy nasabi bilan faxrlanib, o‘zgalarni nasabi past, deb bilishi, kimdir esa mol-dunyo tufayli g‘ururga ketishi mumkin. Yana chiroy, quvvat kabi ne’matlar ham shular jumlasidan. Ko‘plar shu sabablar tufayli “Boshqalardan ustunman”, deb o‘ylashadi. Vaholanki, Alloh bandaning chiroyiga, nasabiga, boyligiga emas, qalbiga, qilayotgan niyati va amaliga qaraydi.
Ibn Sinoning ustozi Kushyorning huzuriga bir kishi ilm o‘rganish maqsadida kelibdi. 2-3 oy o‘tsa hamki, ustozi ilm berishni boshlamagach:
– Hazrat, endi menga javob bersangiz. Uch oy bo‘ldi, dars bermadingiz. Vaqtingiz yo‘q shekilli, – debdi. Shunda ustoz:
– Men senga bajonidil dars berardim. Lekin huzurimga kelgan paytingda "bu ilmdan mening uncha-muncha xabarim bor", deya kibrlanding. O‘sha qarashing haliyam ketmadi. Men bo‘sh idishni to‘ldiraman, deb javob qilibdi.
Mol-davlatga kibrlansangiz, demak faqirsiz. O‘zingizni boshqalardan ustun ko‘radigan bo‘lsangiz, har qancha ilmingiz bo‘lmasin, johilsiz. Kishini zulmga, tug‘yonga soladigan kuch-quvvat aslida zaiflikdir. Haqiqiy boylik, martaba va ilmni tavozeli insonlardan topasiz!
Ja’farxon So‘fiyev,
To‘raqo‘rg‘on tumanidagi
“Is'hoqxon to‘ra” jome masjidi imom-xatibi