muslim.uz
Сохта салафийлик ёхуд ваҳҳобийлик фирқаси
Ушбу оқим таълимоти моҳияти ва ғоявий намоёндаларига нисбат берилган ҳолда «салафий», «муваҳҳидун», «ваҳҳобий» деган атамалар билан юритилади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам давридан 13 аср ўтгач пайдо бўлган сохта салафийлар оқими тарафдорлари Исломнинг дастлабки уч асридан кейин яшаган мусулмонлар Исломни нотўғри тушунган деган фикрни илгари суришади. Ваҳоланки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Одамларнинг яхшилари мен билан яшаганлар, сўнг улардан кейингилар, сўнг улардан кейингилар», деганлар (имом Бухорий ва Муслим ривояти).
Мазкур давр саҳобалар, тобеъинлар ва табаъа тобеъинлар даври бўлиб, салафлар даври деб ҳам юритилади. Бу ҳақиқатни ўзини «салафийлар» деб атаётган сохта оқим аъзолари ҳам яхши билишади. Теранроқ ўрганиб чиқилса, бугунги сохта «салафийлар» Исломнинг дастлабки уч асрида чиқарилган ҳукмлардан бошқаси бидъат дейишади, бироқ ўзлари бунинг тескарисини қилишади. Ҳолбуки улар Ибн Таймийя, Ибн Қайюм каби раҳнамоларидан бошқасининг сўзини тан олишмайди, тўрт нафар мужтаҳид имом: имом Аъзам, имом Шофиъий, имом Молик ва имом Аҳмад ибн Ҳанбал раҳматуллоҳи алайҳимга эргашганларни эса қоралашади. Аслида улар эргашаётган «мужтаҳид»лар солиҳ салафлар қаторига кирмайди, чунки Ибн Таймийя ва Ибн Қайюм Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳдан деярли олти юз йил кейин яшаб ўтишган. Демак, «салафий» оқимининг икки имомини солиҳ салафлардан олти асрлик тафовут ажратиб турибди. Орадан шунча узоқ вақт ўтган бўлишига қарамай, сохта «салафийлар» бу икки шахснинг таълимотини жуда катта эътибор билан ўрганиб, қатъий амал қилишади. Яна улар гўё «пок» шариатга қайтишга ва кейинги даврда пайдо бўлган «бидъат»лардан воз кечишга ҳамда барча ҳукмларни фақатгина Қуръон ва Суннатдан олишга чақиришади. Ҳукмлар аввало шу икки манбадан олиниши бусиз ҳам ҳаммага маълум. Лекин гап ушбу икки манбадан ҳукмни қандай равишда, қайси усуллар билан чиқаришдадир. Дарҳақиқат, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Қуръон ва Суннатга эргашишни буюрганлар. Қуръон ва Суннатдаги ҳукмлар ҳадислар орқали англанади. Улардан олинадиган шаръий ҳукмларни эса мужтаҳидлар тушунтириб берадилар. Сохта «салафийлар» эса бизга Суннатни тушунтириб берган уламоларни адашган деб эълон қилиб, Суннатга эргашиш имкониятини йўққа чиқаришмоқда. Сохта «салафийлар»нинг иддаосига кўра, Аҳли сунна вал жамоадаги ақийдавий йўналиш асосчилари бўлмиш имом Ашъарий ҳамда имом Мотуридий – Аҳли суннадан чиқиб, адашган эмишлар. Ҳолбуки, ҳадис тўпламларини шарҳ қилган деярли барча олимлар эътиқодда Мотуридий ёки Ашъарий бўлганлар. Салафийларнинг «Фақатина Қуръон ва Суннатга эргашиш керак» деган чақириғи назарий жиҳатдангина яхшидир, аммо амалий ҳаётда, мусулмонларнинг кундалик муаммоларига тааллуқли минглаб саволларга дуч келинади. Охир-оқибат ҳар бир одам учун «Ҳақиқий мужтаҳид олимга эргашиш керакми ёки навбатдаги бир фирқа «етакчи»сининг ижтиҳодигами?» деган савол кўндаланг бўлаверади.
Сохта «салафийлик»нинг тарихи
Салафийлик оқими XVIII аср ўрталарида Марказий Арабистоннинг Нажд ва ал-Хосса вилоятлари ҳудудида юзага келган. Ушбу оқимнинг асосчиси Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб (1703-1798) диндан чекинувчиларга қарши кураш олиб борди. Унинг фикрича, нафақат араб саҳросидаги аҳоли, балки бутун мусулмон ўлкалари ҳам асл Ислом таълимоти бўлмиш тавҳиддан узоқлашган. Ўша пайтда Марказий Арабистон расман турк халифалиги қўл остида бўлса-да, унинг таъсири бу ўлкада сезиларли равишда сусайган эди. Чунки империянинг ўзида бошланган инқироз нафақат давлат хавфсизлиги сиёсатида, балки диний уламолар фаолиятида ҳам акс этган эди.
Жуғрофий муҳит, қабила ва табақалар ўртасидаги зиддиятлар уларнинг бирлашувига тўсқинлик қилса, бошқа бир қатор иқтисодий ва сиёсий омиллар бу ҳудуднинг бирлашувини тақозо қилар эди. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб эса ўлкадаги вужудга келган вазиятни тушуниб, уларни ягона мафкура асосида бирлаштириш мумкинлигини англаб етди ва ўз таълимотига асос солди.
Шу ўринда таъкидлаш жоизки, Муҳаммад ибн Абдулваҳҳобнинг XVIII асрдаги шогирд ва издошлари ҳамда оқимнинг кейинги даврдаги тарафдорлари уни янги таълимот яратди деб таъкидлашади. Аслида унинг таълимотидаги асосий ғоялар илгариги диний оқим ва мактабларда мавжуд бўлган. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб улардаги баъзи ғоя ва таълимотларни ривожлантирган, айримларига эса урғу берган, холос. Жумладан, тадқиқотчилар томонидан «салафий»лик оқими ҳанбалий мазҳаби асосида шаклланганлиги, яъни Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб Ибн Ҳанбалнинг қарашларини ривожлантириб, унга диний-сиёсий тус берганлигини таъкидлашади.
Оқим қарашлари. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб бевосита динни «тозалаш», Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам замонидаги асл ислом таълимотига қайтиш, ширкка олиб борувчи бутпарастлик маросимларидан қутулиш кабиларга қарши ҳаракатлар олиб борган. У ҳатто Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қабрларини зиёрат қилишни ҳам тавҳидга зид деб баҳолади. Шунингдек, «бидъат»га алоҳида урғу бериб, унга қарши муросасиз кураш олиб борди.
Бироқ юқорида таъкидлаганимиздек, ушбу ўлкалардаги диний вазият ўта мураккаб бўлган. Чунончи, марказий ва шарқий Арабистонда шиа мазҳабининг «ибодия»си, ал-Хосса вилоятида «қармат», Яманда «зайдий» оқими тарафдорлари яшашарди. Табиийки, бу оқимларнинг барчасида азиз-авлиё ҳамда қадамжоларни зиёрат қилиш кенг тус олган эди. Хусусан, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг авлодларини ортиқча улуғлаш ҳамда уларнинг қадр-қимматини вафотидан кейин ҳам эъзозлаш ҳоллари мавжуд эди. Карбало, Нажд, Дирия, Макка, Мадина, Тоифдаги муқаддас жойларга зиёратчилар йил бўйи келишиб, жонлиқлар сўйишар, турли маросимлар қилишарди.
Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб шу каби авж олган маросимларга қарши ўта мутаассиблик руҳида кураш бошлади. У бундай ишларни кескин қоралар, уларни ширк, бидъат, куфр деб ҳисобларди. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб таълимотидаги энг катта қаршиликларга сабаб бўлган фикрлардан бири – ўзига қўшилмаганларни динсиз деб эълон қилиш эди. Шуниси қизиқки, улар бошқа диндаги одамларга, масалан, яҳудий ва насороларга нисбатан ўзига қўшилмаган мусулмонларга қилган муросасизликни қўлламас эди.
Имон масаласида улар тутган йўллар мўминлар, хусусан, минтақамиз мусулмонлари ўртасида турли келишмовчиликлар ва кўнгилсизликларга сабаб бўлган. Бошқа бир қатор мазҳаб ва оқимлар, жумладан, мотуридий таълимотида киши Аллоҳга имон келтириши билан мусулмонлар қаторига ўтиши таъкидланган. Ҳанбалий мазҳабида эса эътиқодни амалда тасдиқлаш талаб қилинади. Худди шу хусусиятлар кейинчалик «салафий»ларнинг юртимиз мусулмонларига нисбатан турли хил ибораларни ишлатишига сабаб бўлди.
Шу билан биргаликда улар юртимизда асрлар давомида шаклланган анъанавий ҳанафийлик мазҳабига зид таътимотларни ҳам баён қилишган. Жумладан, бидъат, тавассул, тасаввуф тариқатлари, тасвирий санъат, мавлиди шарифни нишонлаш, ўтганлар руҳига Қуръон тиловати савобининг етиши, қабрларни зиёрат қилиш ёки унинг устига белги – қабртош қўйиш кабилар бўйича қарашлари аҳолимиз ўртасида ихтилофлар келиб чиқишига сабаб бўлган.
Бу оқим вакиллари ўз давридаги ижтимоий-иқтисодий ва сиёсий шароитдан келиб чиқиб, ўз ғояларини илгари сурдилар. Биринчи навбатда Исломга киритилаётган янгиликларга (ижмоъга), яъни Қуръон ва ҳадисда бўлмаган масалаларни фақиҳлар фатвоси билан ҳаётда қўллашга қарши чиқади. Муҳаммад Абдулваҳҳоб ўзининг Ислом жамоалари қаршилигига учраган «Китобут-Тавҳид» асарида «Исломга янгиликлар киритиш энг катта гуноҳдир», дейди.
Муҳаммад Абдуваҳҳоб Исломда фақат Қуръон ва Суннатга итоат этишгина фарз деб билади, имом Абу Ҳанифа, имом Аҳмад ибн Ҳанбал, имом Молик ибн Анас, имом Муҳаммад ибн Идрис Шофеъий каби тўрт мазҳаб пешволари таълимотини эътироф этса-да, уларнинг кўпини қаттиқ танқид қилади, улардан бошқа Ислом назариячиларининг, ҳатто Пайғамбар алайҳиссалом авлодларининг айтганлари, шунингдек, ҳадисларда келтирилган йўл-йўриқларнинг кўпи бекордир деб таъкидлаган, лекин Ибн Таймия ва Ибн Қайюм таълимотини тўла қувватлаган.
Унинг фикрича, Муҳаммад алайҳиссалом муслимларга фақат Қуръон ва Суннатни қолдирдим деганлар, бироқ авлодларимни, мазҳаб имомларини қолдирдим демаганлар. Демак, мусулмон одам саҳобалар, уламолар ва муҳаддисларнннг фикрларига қанчалик қарши чиқмасин, барибир Қуръон ва суннат талабларига мувофиқ комил мусулмон бўлиб қолаверади.
Хемпернинг айтишича, Муҳаммад Абдуваҳҳоб муҳаддислар, айниқса имом Бухорийнинг «Саҳиҳул-Бухорий» асарига анча қаттиқ ҳужум қилган ва унда келтирилган ҳадисларнинг ярми сохта ва бефойда деб исботлашга уринган.
Салафийларнинг асл ғояси ваҳдониятни мустаҳкамлаш эди. Улар: «Аллоҳдан бошқа ҳсч ким бандага марҳамат кўрсатмайди, мадад бермайди, фаришталар, пайғамбарлар, муқаддас жойлар, авлиёлар мусулмонларнинг гуноҳлари учун Аллоҳ олдида ҳимоячи бўла олмайди», деб таъкидлашади. Уларнинг фикрича, мусулмонлар яккахудоликка амал қилмай қўйган. Мусулмонлар баъзи уламоларнинг қабрини зиёрат қилишга боришади, у ерда садақа беришади, жонлиқ сўйиб, эҳсон қилишади, ўша ерлардан ёки ўша ерга данф қилинган одамлардан ёрдам сўраб, илтижо қилишадилар, чунки бундай жойлар бандага яхшилик ёки ёмонлик келтиради деб ишонишади. Ҳатто баъзи тошлар, ўсимликларда Аллоҳнинг қудрати бор деб сиғинишади. Бу эса тавҳидга зиддир. Пайғамбар алайҳиссаломнинг саҳобаларини ва у зотнинг бошқа сафдошларини ортиқча иззат-икром қилиш шарт эмас, уларнинг қабри устига мақбаралар қуриш шарт эмас, қабристонларни обод қилиб, уларни санамларга айлантириш, қабрларга ёдгорлик қўйиш мушрикликдир деб ҳисоблашади.
Шу тариқа бу тоифа вакиллари «Ҳамма нарсанинг яратгувчиси яккаю ягона Аллоҳдир. Аллоҳга берилган 99 исм, пайғамбар, чаҳорёрлар, авлиёларга сиғиниш асли бидъатдир. Динимизни Муҳаммад алайҳиссалом давридаги асл ҳолига келтириш, арабларни чинакам Исломнинг яшил байроғи остида бирлаштириш лозим. Исломнинг асосида тавҳид ётади. Шу боис муқаддас жойларни зиёрат қилиш, авлиёлар ва мозорларга сиғиниш, зоҳидлик айни куфрдир!» деб жар сола бошлашди.
Илк салафийларнинг Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломга алоҳида ғаразли муносабати бор эди. Улар у зотни Аллоҳ пайғамбарлик вазифасини юклаган оддий одам деб ҳисоблардилар. У зотнинг номи билан боғлиқ жойларни масжидларга, зиёратгоҳларга айлантириш мумкин эмас, кимки бунга амал қилмаса, Аллоҳга ширк келтирган бўлади деб ташвиқот қилишарди.
Тез орада бу янги таълимот Нажд ўлкаси бўйлаб тарқалиб, масжид ва мадрасаларнинг минбарларида овози баланд, ёш мужтаҳиднинг ваъзлари тез-тез янграй бошлади. Тсварак-атрофида унииг издошлари. шогирдлари кўпайди.
«Эй мусулмонлар! Нега авлиёларнинг мақбараларини хожаси этагини ўпган қуллардай кўз ёш ила тавоф этасиз? Ахир улар ҳам сиз ва биз каби оддий мусулмонлар-ку! Ахир Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ёлғиз Аллоҳгагина нажот сўраб мурожаат этинг демаганмидилар?! Макка ва Мадинада серҳашам зиёратгоҳлар нечун? Исломни ўзининг ғаразли манфаатларига мослаштириб олган сохта авлиёлар таъсиридан сақланинг! Уларнинг китобларини ўқиманг, уларга эргашманг! Аллоҳгагина ибодат қилинг! Исломдаги тўрт мазҳабнинг ҳаммаси бидъат! Уларга эргашганлар кофирдир. Пайғамбарга ибодат қилманг, чунки у сиз билан Аллоҳ ўртасидаги бир элчи, холос. Қиёмат куни кимга қандай жазо бериш фақат Аллоҳнинг иши. Муҳаммад сизга фақат шафоат қилиши мумкин, холос. Аллоҳдан ўзгага ибодат қилганлар мушрикдир!»
Шу каби ваъзлар кўпларга таъсир қила бошлади. Муҳамамд ибн Абдулваҳҳобнинг издошлари сеҳргарлик, афсунгарлик, дуохонлик, жодугарлик, фолбинлик ва ҳоказоларга кескин қарши эди. Улар турли хил инс-жинсдан, ёмон кўздан асровчи туморларни тақиб юришга ҳам қарши чиқиб, шундай дейишарди: «Ҳақиқий мусулмонлар зеб-зийнат тақмаслиги, оддий кийиниши керак. Зеро, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам одми, халқона кийинганлар. Камтар-хокисор бўлиш керак! Айш-ишрат, дабдабага берилиш куфрдир! Умрини Аллоҳ йўлига эмас, бойлик тўплашга бағишлаганларнинг жойи дўзахдир! Ёлғиз Аллоҳга ибодат қилинг ва ундан қўрқинг! Мусиқа тинглаш, қўшиқ айтиш, расм чизиш ва бошқа енгилтакликлар гуноҳи азимдир!»
Ваҳҳобийлар «Кимки бизга қўшилса, барча мажбурият ва қарзларидан озод бўлади», деб эълон қилишди, натижада уларнинг тарафдорлари анча кўпайди. Ваҳҳобийлар тамаки ва наша чекиш, мусиқа чалиш, қўшиқ айтиш, рақс тушиш, расм чизишни, ипак кийимлар кийиш ва катта байрамлар ўтказишни тақиқлаб қўйишди.
Филология фанлари доктори, профессор ҳожи Исматуллоҳ Абдуллоҳ шундай ёзади: «Ваҳҳобийлар таълимотида ҳаётдаги баъзи салбий иллатларга қарши курашиш, мол-дунё, ҳирсу ҳаводан воз кечиш, Исломга зид урф-одатлардан тийилиш, ҳалоллик, поклик каби ижобий ғоялар борлигини инкор этиш адолатдан эмас». Дарҳақиқат, ҳар қандай таълимот халқ орасига сингиши учун ижобий хислатларга эга бўлиши ёки ўша муҳитдаги жамиятни бошқариб турган қатламнинг манфаатларига мос келиши керак. Акс ҳолда бу таълимот бешикдалигидаёқ унинг жанозаси ўқилади. Ваҳҳобийлик ўз даврида ҳам ичкаридаги ҳукмрон синфлар, ҳам ташқаридаги қудратли кучлар томонидан қўллаб-қувватланди. Лекин унинг ижобий томонлари ижтимоий-иқтисодий тараққиётни, маънавий юксалишни, маданий ривожланишни бўғиб қўядиган, энг муҳими, уни ниқоб қилиб, ҳокимиятга интилишдан иборат салбий жиҳатлар соясида қолиб кетади.
Муҳаммад Абдуваҳҳобнинг акаси Сулаймон узоқ вақт укасининг ғоясига қарши бўлиб юрди. Ҳижоз тарихчиси Ибн Зайни Даҳлан шундай ёзади: «Бир куни Сулаймон укаси Муҳаммаддан «Исломда нечта аркон бор?» деб сўрайди. Укаси бешта деб жавоб қайтаради. Шунда Сулаймон «Йўқ, сен олтинчисини яратдинг, чунки «Ким менга эргашмаса мусулмон эмас» деб эълон қилдинг», деди». Кўриниб турибдики, улар ўз фанатизми йўлида ҳатто қариндош-уруғларини, яқинларини ҳам аяшмаган. Айни пайтда ўзига қўшилмаган мусулмонлардан кўра яҳудий ва христианларга юмшоқроқ муомала қилишган. Озгина солиқ эвазига уларга уйларида ибодат қилишга рухсат беришган. Ваҳҳобийлар қаерга ҳужум қилиб, у ерни босиб олса, қабристонлардаги мақбара ва ёдгорликларни бузиб ташлашди, эгаллаган жойларида ўз таълимотларини, ғалабаларини мустаҳкамлашди, натижада катта тарихий аҳамиятга эга бўлган кўплаб қимматли ёдгорликлар йўқ бўлиб кетди. Бундан ташқари, ваҳҳобийлар ўз ғояларига тўғри келмаган кўплаб уламоларнинг китобларини ёқиб юборишди.
Ваҳҳобийлик ғоясидаги фанатизм ашаддий, чидаб бўлмайдиган даражага етди. Улар ўзининг асосий душмани деб ҳисоблайдиган ғайридин ва мушрикларга ўта шафқатсиз муносабатда бўлишди. Ҳаддан ошган бу фанатизм ваҳҳобийларни жипслаштирар, тартиб-интизомга туширар ва ҳарбий жасоратга ундарди. Шу тариқа ваҳҳобий бўлмаганларга қарши муқаддас уруш эълон қилиш учун ғоявий замин яратилди. Бунинг учун мамлакатда сиёсий вазият ҳам етилган эди. XVII асрнинг бошларида Нажд воҳасининг амирлиги Сауд ибн Муҳаммад ибн Микрин (Саудийлар сулоласи асосчиси) қўлига ўтди. У 1725 йил вафот этди. Ўзаро урушлар натижасида унинг ўғли Муҳаммад ибн Сауд амир бўлиб қолиб, қўшни қабилаларга қарши талончилик урушларини олиб борди. Амир Муҳаммад 1747 йилда ваҳҳобийлар ақидасини тан олиб, Муҳаммад ибн Абдулваҳҳобга мурид бўлди ва кўп ўтмай оддий босқинчидан «дин софлиги учун курашчи»га айланди. Шундай қилиб, ваҳҳобийлик таълимоти ғайридин ва мушрикларга қарши муқаддас уруш ғоясига, ҳарбий экспансия ва босқинчилик урушлари мафкурасига айланди. 1740 йилда Ибн Сауднинг маслаҳати билан Муҳаммад Абдуваҳҳоб ҳаж пайти Маккага бориб, бутун дунёдан йиғилган ҳожилар ҳузурида ўзини танитиб, ваъз айтади, ўз таълимотларини шарҳлайди. Худди шу йили Муҳаммад ибн Сауд Нажд ўлкасини давлат деб эълон қилади ва бу давлатда ваҳҳобийликнинг етакчи диний оқим сифатида расмийлаштиради. Янги диний оқим бадавийлар ўртасида кенг тарқала бошлайди. Зеро, ваҳҳобийлар одамларни тенглик, биродарликка чорлар, маиший ҳаётдаги дабдабаю асъасага чек қўйишни талаб қилар, бу ғоялар эса оддий саводсиз халқ онгига яхши сингарди.
Ваҳҳобийлик босқинчилик урушлари байроғи бўлса-да, Арабистонни саудийлар бошчилигида бирлаштириш учун мафкуравий асос бўлиб хизмат қилди. Айниқса, арабларни Исломнинг яшил байроғи остида бирлаштириш ғояси ўша пайтда араб ерларида ҳукмронлик қилаётган Туркияга қарши қаратилган эди.
Ваҳҳобийлар байрамлар ва унга боғлиқ маросимларни, муқаддас зиёратгоҳларни, авлиёларни инкор қилишди, ўзларига ёқмаган маҳаллий руҳонийларни қувғин қилишди, эгаллаган жойларидаги авлиёларнинг қабрларини бузишди. Ваҳҳобийлар Макка ва Мадинага, ҳатто Пайғамбар алайҳиссаломнинг қабрини зиёрат қилишга боришни тақиқлаб қўйишди (ҳаждан ташқари). Буларнинг ҳаммаси ҳанафий мазҳабига, турк ҳукмронлигига қарши қаратилган эди.
Шу тариқа Марказий Нажд ваҳҳобийлик байроғи остида бирлаштирилди ва 60-йилларда қўшни вилоятларга ҳужум уюштирилиб, 1773 йиллари Риёз шаҳри эгалланди. Кўп ўтмай, бутун Марказий Арабистон ушбу таълимот таъсири остида бирлашди.
Устоз Саййид Раҳматуллоҳ Термизий
Убайдулла Уватов номи Ғузордаги мактаб ва кўчаларга берилди
Ғузор туманидаги 1-умумтаълим мактабида таниқли олим, тарих фанлари доктори, профессор Убайдулла Уватов таваллудининг 81 йиллиги муносабати билан “Инсон хотира билан тирик, қадр билан барҳаёт” мавзусида хотира кечаси ва маънавий-маърифий тадбир бўлиб ўтди.
“Қашқадарё” нашрининг хабар беришича, вилоят ва туман ҳокимлиги вакиллари, илм-фан, маданият ва санъат намояндалари, сектор раҳбарлари, нуронийлар, устознинг яқинлари, шогирдлари, мактаб ўқитувчи ва ўқувчи ёшлари иштирок этган тадбирда Убайдулла Уватовнинг ҳаёти ва илмий-педагогик фаолияти, илмий тадқиқотлари ҳақида маълумот берилди.
Убайдулла Уватов 1940 йил 23 февралда Ғузор тумани Пачкамар ҚФЙ Чучук ота қишлоғида таваллуд топган. У юртимиз алломалари илмий-маънавий меъросини ўрганиш ва жамоатчиликка етказишга қаратилган 200 дан ортиқ мақола, 50 га яқин китоб ҳамда рисолалар нашр эттирган ва кўплаб шогирдлар тайёрлаган.
Олимнинг хизматлари ҳукуматимиз томонидан муносиб қадрланиб, “Меҳнат шуҳрати” ордени, “Ўзбекистон Республикасида хизмат кўрсатган ёшлар мураббийси” фахрий унвони ва “Фидокорона хизматлари учун” ордени билан тақдирланган. Убайдулла Уватов 2017 йилдан 2020 йилгача Имом Термизий халқаро илмий-тадқиқот марказига раҳбарлик қилиб келди.
Тадбирда олимнинг дўстлари, шогирдлари ва яқинлари сўзга чиқиб, Убайдулла Увватовнинг илм йўлидаги машаққатли меҳнати, бой ҳаётий тажрибаси, қимматли илмий тадқиқотлари, ёшлар камолотига қўшган улкан ҳиссасини эътироф этишди.
Тадбирда туман ҳокими Бекзод Суюнов ҳам сўзга чиқиб, Президент администрацияси топшириғига кўра олим таҳсил олган 1-умумтаълим мактаби ҳамда Амир Темур маҳалласидаги Элҳақи ва Буюк карвон йўли маҳалласидаги Чорвадорлар кўчаларига Убайдулла Уватов номи берилганини маълум қилди.
Туман ҳокимлиги ахборот хизматидан маълум қилишларича, шу куни 1-умумтаълим мактабининг қўшимча 360 ўринли ўқув биноси ҳам фойдаланишга топширилди.
Мазкур бино 360 ўринга мўлжалланган бўлиб, унда ўқув хоналари билан бирга мультимедиа ва лабораториялар ҳамда кутубхона мавжуд.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати
Бир савол сўрасам: Аёл киши сочининг узунлиги кўкрагини ёпиши керак-ми?
— Кекса бувим йиқилиб, оёғи лат еди. Юролмай бир жойда ётиб қолди. Шунда онам иссиқда қийналмасин деб бувимнинг сочини калта қилиб кесиб қўйди. Лекин эшитишимча, аёллар сочи кўкрагини ёпадиган даражада узун бўлиши керак экан. Вафот этганда сочи калта бўлиб кетмаслиги керак экан. Шу гап қанчалик тўғри?
— Эрлари бўлса, ўша кишининг рухсати ила бўлади. Зарурий ҳолатларда аёл киши ғусл ва баъзи бир нарсаларга қийналган ҳолатларда қисқартириш жоиз. Қиёматда қайта тирилганида эркагу аёл ялонғоч бўлади. Шундан баъзи кишилар ижтиҳод қилиб аёлнинг сочлари узун бўлса, кўкракларини тўсиб туриши керак, деганлар. Уламолар аёл киши сочини кесишига рухсат берганлар, фақат қулоқ юмшоғидан юқори бўлиб кетмаслиги керак эканлигини таъкидлаганлар. Соч зарарланганида парвариш учун, эр талаб қилганида кесиш жоиз. Аммо бошқа ҳолатларда узун бўлиши афзал албатта. Валлоҳу аълам!
Муҳаммад Айюб ҲОМИДОВ
Аҳмад Яссавий муҳри ҳақида биласизми?
Аҳмад Яссавий шажараси ва муҳри ҳақида хилма хил фикрлар айтиляпти. Айрим муаллифлар: бу – Хожа Аҳмад Яссавийнинг муҳри, унда исмлари битилган 11 нафар шайх Аҳмадлар – Хожа Аҳмад Яссавийнинг турли тахаллуслари, дея далилламоқчи бўлаётирлар.
Шайхул-машойих Хожа Аҳмадга тааллуқли ушбу мавзуга аниқлик киритиш ва чалкашликларга чек қўйишни лозим топиб, қуйидагиларни илиндик.
Бизнинг аниқлашимизча, ўша машҳур муҳр мақбарага тегишли бўлиб, унда номлари зикр этилган шайх Аҳмадлар – улуғ юртдошимиздан аввал ва кейин яшаган зоти поклардир.
Ўтган асрдаги қатағонлик ва динга қарши кураш касофати туфайли анчагина тарихимиз ўзгариб кетган. Тарихга юзаки қарашлар ҳамон учраб турибди. Анча вақтдан бери айрим адабиётчилар ҳамда тарихчилар Ҳазрат авлодлари қўлида сақланиб қолган кўҳна муҳрни: «Хожа Аҳмад Яссавий муҳри» дея ёзишмоқда ва бу янглиш фикр ҳамон давом этиб келяпти.
Биз аниқлаганимиз бўйича ушбу муҳр Ҳазрати Султон оламдан ўтганидан сўнг, Соҳибқирон Амир Темур томонидан мақбара тикланганидан кейинроқ тайёрланган.
Хўш, нега муҳрдаги ўн бир шайх Аҳмадни юқорида биз тилга олган тарихчилар ва адабиётчилар Хожа Аҳмад Яссавийнинг турли тахаллуслари, деб ҳам ёзишаяпти?
Аслида Султон ул-Орифин ўз асарларида Мискин Аҳмад, Аҳмад Яссавий, Хўжа Аҳмад, Туркистоний, Ғариб Аҳмад сингари номларни ишлатган. Шоирнинг «Девони ҳикмат» китобидаги кўпчилик ҳикматларида ушбу исм-тахаллуслар учрайди.
Шундай экан, муҳрдаги ўн бир нафар шайх Аҳмадлар кимлар? Айни саволга, аввало, бундан икки аср муқаддам ёзилган «Чор китоб»нинг саҳифаларидан жавоб топамиз. «Яздаҳ Аҳмад» ҳақида берилган маълумотларда ушбу муҳрда зикр этилган ўн бир Аҳмаднинг номлари ёзилган ва бу азизларни ёдларида сақлаган кишиларга кўп яхшиликлар бўлади, дея хабар берилган. Ўша арабий битикдаги китобда ҳам мазкур муҳрдаги ўн бир шайх Аҳмад номлари, деярли, айнан бирма-бир зикр этилган.
Шуниси ҳам муҳимки, Хожа Аҳмад Яссавийдан олдин ва кейин яшаган, ўз замонасида машҳур бўлган, илм-у маърифат фидойилари – аллома, вали, шайх Аҳмадлар эканлигини тарихий китобларда, жумладан, Ҳасан Хўжа Нисорийнинг «Музаккирул аҳбоб» ва Ҳомиджон Ҳомидийнинг «Тасаввуф алломалари», шунингдек, «Тазкиратул авлиё» , «Сирож ул-муслимин» (“Муслимлар чироғи”) китобларидан ўқиб, аниқлаб олишимиз мумкин бўлди.
Ўн бир Аҳмад рўйхатининг бошида АҲМАД МУРСАЛ – Пайғамбаримиз Муҳаммад (соллаллоҳу алайҳи васаллам) битиғлик. Ҳаммамизга маълумки, Сарвари олам Муҳаммад (соллаллоҳу алайҳи васаллам) (570-632 йиллар) Маккада туғилган, отаси Абдуллоҳ, боболари – Абдумуталиб, Абдуҳошим, Абдуманноп, оналари Омина эканлигидан хабардормиз. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг юқори оталари Иброҳим Халиюллоҳга бориб тақалади.
Алломалар демишларким, ҳар бир умматман, деган одам пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломни ўз ота-онасини танигандай билиши лозим. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзлари араб наслининг қурайш қабиласи, бани ҳошим уруғидан бўлиб, исми шарифлари Муҳаммад Мустафо (соллаллоҳу алайҳи васаллам).
Улуғ китобларда таъкидланишича, пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламни, унинг авлодларини, саҳобалари ва алломаларини билиб қўйиш, ҳурматлаш катта савобдир.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг биз – умматларига қилган меҳрибончиликлари, нозил бўлган Қуръони Каримни етказиши, умматлари тўғрисида қайғуриб, Оллоҳ таолодан раҳмат, офиятлар сўраганлиги ва ўзининг гўзал одоби, фаолияти то қиёматгача унутилмайди, биз муслимларга дастуриламал бўлиб қолади, иншоАллоҳ.
Мурсал Аҳмад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сийрати ва сурати тўғрисида катта-катта китоблар ёзилган. Шу боис биз бу ерда битигимизни мухтасар қилдик.
ШАЙХ АҲМАД ХАНБАЛ – (вафоти 855 йил). Суннийликдаги ханбалийлик мазҳабининг асосчиси, илоҳиёт олими. Бағдодда таҳсил олган. Аҳмад Ханбал Қуръони Карим, ҳадис ва ижмоъага асосланмаган дин ва ҳаётга оид янгиликларни қоралаган. У зот пайғамбар сўзларини сақловчи эди. Ўз даврининг пешқадам имоми, фақиҳ, олим эди. Ўттиз минг ҳадисни тўплаб, «Ал-муснад» номли олти жилдлик китоб ёзган.
ШАЙХ АҲМАД ХАЙР НАССОЖ – ўша муҳрда исмлари битилган машҳур Аҳмадлардан бири. У киши бағдодлик, шайхи замон, «яхшиларнинг яхшиси», ахлоқ масалаларини нақл ва ривоятларда ёрқин талқин этган зотдир. Бу инсон тўқувчилик қилиб кун кечирган. 127 йил умр кўрган. 946 йили вафот этган.
ШАЙХ АҲМАД АРҚАМ – ўткир кашф ва каромат эгаси бўлган. У киши Ўш шаҳрининг бино бўлишида каромат кўрсатган, шу ерда вафот этган. Муҳрда исми битилган.
ШАЙХ АҲМАД РОВАНДА – Бағдодда яшаган, илоҳиёт олими. У киши илоҳиётга оид қирқдан ортиқ асарлар ёзган, муътазилийларнинг ақидаларини рад этган. X аср бошида, 80 ёшида вафот этган.
ШАЙХ АҲМАД МУХТОР – (вафоти 899 йил). Қутб ул-машойих, тариқат ва ҳақиқат билимдони эканлар, қабри Ҳиротда. Айтишлари-ча, у зот Оллоҳ ишқида ҳосил бўлган шавқ туфайли тунларини бедор ўтказган.
ШАЙХ АҲМАД КАБИР – соҳибкаромат авлиё, фиқҳшунос, олим-у фузало. Бухорода яшаган, шайх-уш-шуйух, валийуллоҳ (832 йили вафот этган).
ШАЙХ АҲМАД САҒОРИЯ – (877 йилда вафот этган). Шайх Аҳмад Кабирнинг фарзанди – Аҳмад Сағория каромати ҳақ, валийуллоҳ, фақиҳи сиддиқ, обид-у олим бўлган. Бухорода катта фаолият юритган, тинчлик ўрнатган.
Шуни ҳам алоҳида таъкидламоқчимиз-ки, мазкур машҳур ўн бир шайх Аҳмадларнинг ҳар бири ҳақида катта китоблар ёзилган, ҳали кўплаб ёзилади. Уларнинг инсоният учун ўрнак бўларли фазилатли ҳаётларини ўрганаверамиз. Иншоолоҳ!
ХОЖА АҲМАД ЯССАВИЙ – Туркистон мулкининг шайх ул-машойихи, султон-ул-орифийн, кутб ул-ақтоб. Яссавий ҳикматларида Қуръони Карим маънолари, ислом аҳкомлари ва тариқат асослари тарғиби, илоҳий ишқ мавзуси, эзгу ахлоқ, нафс тарбияси сингари комил муслим фазилатлари талқин этилган. Улуғ юртдошимизнинг жаҳонга машҳур «Девони ҳикмат» китоби ҳаётимизда дастуриламаллардан бўлиб қолажак.
Муҳрда нақшланган шайх Аҳмадлардан бири АҲМАД ХУЗРАВИЯ ҳазратларидир. Аҳмад Хузравия VIII асрнинг охири ва IX асрнинг биринчи чорагида Балхда яшаган шайхлардандир. У Абутуроб Нахшабий, Иброҳим Адҳам, Яҳё Маоз ҳамда Ҳотам Асимлар билан ҳамсуҳбат бўлган ва улардан таълим олган.
Аҳмад Хузравия бир неча марта Макка ва Мадинада бўлган. Ҳаж сафарларидан бирида Нишопур ва Бистом шаҳарларида бўлиб, машҳур донишмандлар Абу Хафс Хаддод, Боязид Бистомийларнинг муборак нафасларидан файз топган. Аҳмад мурувват ва футувват бобида мислсиз мартабага эришган.
Фаридуддин Атторнинг «Тазкират ул-авлиё»сида ёзилиши-ча, шайх доим аскарий либосда юраркан. Муҳаммад Сиддиқ Рушдий айтади: Аҳмад Хузравиянинг мингта муриди бор эди, «ҳар бири сув узра юрмоқ, ҳаво узра учмоқ даражасига етиб эрди», Ҳотам Асимнинг муриди Абутуроб Нахшабий билан кўп суҳбат қурганди, дея ёзиб қолдирган. Шайх Абулҳафз: «Аҳмад Хузравия ҳаммадин баланд мартабалик эрди» – деган экан.
Аҳмад Хузравия Балх ҳокимининг қизи Фотимага уйланган ва у ҳам тариқатга кириб, Оллоҳ ишқида жавлон урган.
Юқорида келтирилган маълумотлардан шу нарса маълум бўлди-ки, машҳур муҳрдаги ўн бир Аҳмад айрим ўзбек, қозоқ, рус ва бошқа олимлар ёзганларидек, Аҳмад Яссавийнинг тахаллуслари ёхуд лақаблари эмас, балки ҳазратдан аввал ва кейин яшаган, ислом динига катта хизмат қилган илм-у маърифат фидойилари, забардаст, буюк зотлар экан. Мазкур муҳр Хожа Аҳмад Яссавий мақбараси қурилганидан сўнг тайёрланган.
Ушбу якуний хулосани олимлар ҳам, ёзувчилар ҳам, таржимонлар ҳам келгусида эътиборга оладилар, дея ўйлаймиз.
Мираҳмад МИРХОЛДОР ўғли,
“Турон” ФА академиги, jarchi.kz.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати
Хўжа Исҳоқи Вали зиёратгоҳи обод қилинади
Самарқанд шаҳар Боғибаланд маҳалласи ҳудудида жойлашган Хўжа Исҳоқи Вали масжиди ёнида Хўжа Исҳоқи Вали зиёратгоҳи барпо этилади. Бу ҳақда вилоят туризмни ривожлантириш департаменти бошлиғи Дилшод Нарзиқулов маълум қилди.
Унга кўра, вилоятда туризм соҳасини янада ривожлантириш мақсадида 2020 йил давомида умумий қиймати 306,6 миллиард сўмлик 74 та инвестицион лойиҳа амалга оширилди, 763 нафар янги иш ўринлари яратилди. Жумладан, 17 та меҳмонхона, 29 та оилавий меҳмон уйи, 3 та хостел, “туризм қишлоғи”, “туризм кўчаси”, 9 та экотуризм маскани ташкил этилди.
Сайёҳларнинг белгиланган туризм манзилларига қулай, хавфсиз ҳамда юқори сифатли сервис кўрсатилган ҳолда етиб боришлари, эркин сайёҳларга қулайлик яратиш мақсадида Самарқанд шаҳри маркази, темирйўл вокзали, аэропорт ва автовокзалларда туризм бекатлари ташкил этилади. Самарқанд темирйўл вокзалида шундай бекат фаолият бошлади.
“Зарафшон” газетаси хабар беришича, ўтган йил республикамиздаги илк туризм қишлоғига айлантирилган Самарқанд туманидаги “Конигил туризм қишлоғи”да бу йил иккинчи босқичда қурилиш-бунёдкорлик ишлари амалга оширилади. Ҳозирда бу ерда 92 та туристик объект ва хизмат кўрсатиш нуқталари ташкил этиш бўйича амалий ишлар бошланди. Умумий узунлиги 2,2 километр, майдон 7,1 гектар бўлган ҳудуд танлаб олинди. Ушбу ҳудуд лотларга ажратилган ҳолда ҳунарманд ва тадбиркорларга тақдим этилади.
Самарқанд эшкак эшиш канали атрофида ташкил этилаётган туристик марказдан Конигил туризм қишлоғи бўйлаб Регистон майдонигача бўлган ҳудудда пиёдалар йўлаги ва велойўлаклар ташкил этиш кўзда тутилган. Бу ҳам маҳаллий аҳоли ва сайёҳлар учун катта қулайлик бўлади.
Бугунги мураккаб шароитда мазкур лойиҳаларни ўз вақтида ва сифатли амалга ошириш, ушбу жараёнда тадбиркорлик субъектларини қўллаб-қувватлаш мақсадида бюджетдан ташқари туризм соҳасини қўллаб-қувватлаш жамғармаси маблағлари ҳисобидан туризм соҳасидаги “стартап” лойиҳалар ва инновацион бизнес ғояларни, шу жумладан, биринчи навбатда туристлар учун қулайликлар яратишга йўналтирилган ахборот дастурлари ва хизматлари 1,5 миллиард сўм миқдорида қисман субсидияланади. Шунингдек, 2020 йил 1 июндан 2021 йил 31 декабрга қадар бўлган даврда янги туризм маҳсулотлари ва йўналишларини ишлаб чиқиш ва тарғиб қилишга гидлар учун 5 миллион сўм, туроператорлар учун 10 миллион сўм миқдорида грантлар ажратиш орқали қўшимча кўмак кўрсатилиши кўзда тутилган.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати