Самарқанд шаҳридаги “Хўжа абду Дарун” жоме масжиди янги биносига биринчи ғишт қўйиш маросими бўлиб ўтди. Унда устоз Маҳмуджон домла Ибодуллаев нуроний отахонлар билан бирга масжид пойдеворига илк ғиштни қўйиб бердилар.
Шундан сўнг йиғилганлар Аллоҳ таолодан масжид қурилиш ишлари тезда якунланишини, узоқ йиллар мўмин-мусулмонларга хизмат қилишини, масжид қурулишига ҳисса қўшаётган саҳоватпеша инсонлар, уста ва мутахассислар, ҳашарчилар олаётган ажру савобларни янада кўпайтириб беришини сўраб дуо қилишди.
Маълумот учун, ушбу масжиднинг эски биноси янгитдан ҳашар, хайрия йўли билан бино бўлмоқда. Масжид замонавий ва миллий меъморчилигимиз анъаналари уйғунлашган ҳолда қад ростлайди. Ҳозир масжиднинг асос қисмида ишлар олиб борилмоқда. Ҳозирда юз кишига хизмат кўрсатишга мўлжалланган таҳоратхона, хизмат хоналари ва кутубхона биносининг қурилиши якунланиб, уларда пардозлаш, жиҳозлар ўрантиш ишлари олиб борилмоқда. Яқинда таҳоратхона фойдаланишга топширилади. Унда аёллар учун алоҳида таҳоратхона ўрин олган.
Дарҳақиқат, масжид қуриш ёки унга ҳисса қўшиш савоби улуғ амаллардан. Аллоҳ таоло марҳамат қилади: “Албатта, Аллоҳнинг масжидларини фақат Аллоҳга ва охират кунига иймон келтирганлар, намозни тўкис адо этганлар, закотни берганлар ва Аллоҳдан бошқадан қўрқмаганларгина обод қилурлар. Ажаб эмаски, ана ўшалар ҳидоят топгувчилардан бўлсалар” (Тавба сураси, 18-оят).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай дейдилар: “Ким Аллоҳ йўлида масжид учун битта ғишт қўйса, Аллоҳ у учун жаннатда битта қаср барпо қилади”, деганлар.
Бу дунёда қилган ҳар бир савоб амалимиз охиратимиз учун заминдир. Аллоҳга суюкли маконларни обод қилишганларга эса жаннатда қаср бино этилади, иншоаллоҳ.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Уламолар масалаларни диққат билан ўрганиб, таҳқиқ қилишади. Шунинг учун бир масалада турли ўлкаларда авлоддан авлодга маълум бир фатвога кўра амал қилиб келинади. Барча уламолар мана шу масалага мувофиқ келади. Натижада суянишнинг энг олий чегарасига чиқиб борилади.
Бу суяниш ниҳоятда қувватли бўлади, иймон келтирадиган даражада аниқ бўлмаса-да, шунга яқин келади. Аҳли суннанинг ўзига хос хусусияти мана шудир. Нима учун бу фиқҳ залолатдаги фиқҳ бўлмайди? Чунки унда хато бўлиш эҳтимоли жуда кам, чунки ундаги ижтиҳод бир кишига тегишли эмаски, унинг аксари хато бўлса... Балки бу нарса илмий мактаб ижтиҳодига, қарорига айланди. Бундай илмий мактабда эса хато қилиш эҳтимоли жуда кам бўлади. Аллоҳ таоло Ўзининг динини илмий мактабларнинг мана шундай тартибли илмлари орқали муҳофаза қилди.
Акс ҳолда Аллоҳ таоло Ўзининг динини Зайд, Амр ёки Юсуфнинг қўлида, яъни бир ёки бир неча кишининг қўлида муҳофаза қилган бўлиб қолар эди. Бу гапга ақл бовар қиладими? Йўқ. Аллоҳ таоло Ўзининг динини кучли, асосли, жуда кўп уламоларни ўз ичига олган қатъий, собит илмлар орқали муҳофаза қилади.
«Ҳанафий мазҳабига теран нигоҳ» китобидан