Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: «Сиздан (эй Муҳаммад!) бандаларим Менинг ҳақимда сўрасалар, (айтинг) Мен уларга яқинман. Менга илтижо қилувчининг дуосини ижобат этурман. Бас, улар ҳам Мени (даъватларимни) ижобат (қабул) этиб, Менга имон келтирсинлар, шояд (шунда) тўғри йўлга тушиб кетсалар» (Бақара сураси, 186-оят).
«Эй Раббимиз! Биз ўзимизга (ўзимиз) зулм қилдик. Агар бизни кечирмасанг ва бизга раҳм қилмасанг, биз, албатта, зиён кўрувчилардан бўлиб қолурмиз» (Аъроф сураси, 23-оят).
«Раббим! Мен Сендан ўзим (яхши) билмаган нарсани сўрашимдан паноҳ тилайман. Агар мени кечирмасанг ва менга раҳм қилмасанг, албатта, зиён кўрувчилардан бўлиб қолурман» (Ҳуд сураси, 47-оят).
«Эй Раббим, бу бузғунчилар қавми устидан Ўзинг мени ғолиб қил!» (Анкабут сураси, 30-оят).
«Эй Раббим! Мени ва зурриётимдан (кўп фарзандларимни) намозни баркамол адо этувчи қилгин! Эй Раббимиз! Дуоимни қабул эт! Эй Раббимиз! Ҳисоб-китоб қилинадиган (қиёмат) куни мени, ота-онамни ва (барча) мўминларни мағфират қилгин!» (Иброҳим сураси, 40–41-оятлар).
«Эй осмонлар ва Ерни ижод этган Зот! Дунёю охиратда Ўзинг эгамдирсан. (Ажалим етганида) мусулмон ҳолимда вафот эттир ва мени солиҳлар (қатори)га қўшгин!» (Юсуф сураси, 101-оят).
«Таваккулни Аллоҳга қилдик. Эй Раббимиз! Биз билан қавмимиз ўртасида ҳаққоний ҳукм қил! Сен ҳукм қилувчиларнинг яхшисидирсан» (Аъроф сураси, 89-оят).
«Эй Раббим! (Бу қийин вазифага) бағримни кенг қилгин ва ишимни осон қилгин ҳамда тилимдан тугунни (дудуқликни) ечиб юборгин, (токи) улар (қавмим) гапимни (яхши) англасинлар» (Тоҳо сураси, 25–28-оятлар).
«Эй Раббим! Ўзинг менга (бу) золимлар қавмидан нажот бергин!» (Қасас сураси, 21-оят).
«Сендан ўзга илоҳ йўқдир. Сен (барча) нуқсонлардан покдирсан. Дарҳақиқат, мен (ўзимга) зулм қилувчилардан бўлдим» (Анбиё сураси, 87-оят).
«Эй Раббим! Мени ёлғиз ташлаб қўйма (меросхўр фарзанд ато эт!) Сен (Ўзинг) ворисларнинг яхшироғидирсан» (Анбиё сураси, 89-оят).
«Раббим, менга (ҳам) ўз ҳузурингдан пок зурриёт ато эт! Дарҳақиқат, Сен дуони эшитувчидирсан» (Оли Имрон сураси, 38-оят).
«Эй Раббимиз, бизни ҳидоят йўлига солганингдан кейин дилларимизни (тўғри йўлдан) оғдирма ва бизга ҳузурингдан раҳмат ато эт! Албатта, Сен Ваҳҳоб (барча неъматларни текин ато этувчи)дирсан» (Оли Имрон сураси, 8-оят).
«Эй Раббим! Мени (қабрга) содиқлик билан (гуноҳларим кечирилган ҳолимда) киритгин ва (тирилтирганингда ҳам) содиқлик (розилигинг билан) чиқаргин ҳамда мен учун ўз даргоҳингдан бир мадад берувчи ҳужжат ато қилгин» (Исро сураси, 80-оят).
«Эй Раббим! Менга (кофирларга) ваъда қилинаётган нарса (азоб)ни кўрсатсанг-чи?! Эй Раббим! (ўшанда) мени у золимлар қавми ичида (турувчи) қилмагин!». «Эй Раббим! Мен Сендан шайтонларнинг васвасаларидан паноҳ беришингни сўрайман. Яна мен Сендан, эй Раббим, улар менинг ҳузуримга келишларидан паноҳ сўрайман». «Эй Раббим! (Гуноҳларимизни) мағфират эт ва (ҳолимизга) раҳм айла! Сен (ўзинг) раҳм қилувчиларнинг яхшисидирсан». (Муъминун сураси, 93,-94-,97-,98-,118-оятлар).
«Эй Раббим! Менга илмни зиёда эт!» (Тоҳо сураси, 114-оят).
«Эй Раббимиз, бизлар Сенга имон келтирганмиз. Бас, бизнинг гуноҳларимизни кечир ва бизни дўзах азобидан асра!» (Оли Имрон сураси,16-оят).
ЎМИ матбуот хизмати
Бой одам деразадан қараб, фақирга кўзи тушди. У чиқинди титиб юрарди. Шунда бой одам “Аллоҳга шукрки, мени ночор ҳаётда яшатмади”, деди.
Ночор одам чиқиндилардан ул-бул нарса топиб, энди кетаётганида олдидан бир ногирон ўтиб қолди. “Фақир бўлсам-да, соғломман, алҳамдулиллаҳ!” деди уни кўрганида.
Ногирон одамнинг олдидан эса бир-бирини етаклаган кўзи ожизлар чиқди. “Вужудимда ногиронлик бўлса-да, бу оламни кўриб яшаяпман, Ўзингга шукрлар бўлсин!” деди у ҳам.
Кўзи ожизлар шифохонага боришди. Навбат кутиб турганларида бир кишининг вафот этганини эшитишди. “Аллоҳга шукр, бизни шу ҳолимизда бўлса ҳам яшатмоқда, фурсат бермоқда”, дейишди ўзаро.
Фақат ўлган одам Аллоҳга бир оғиз ҳамд айтиш имконини ҳам бой бериб бўлганди...
Нима учун бугун кўпчилигимиз Аллоҳга шукр айтишни унутиб, шикоятимиз кўпайиб кетмоқда. Ахир, Аллоҳ бизга ҳаёт, ризқ, инсон учун нима керак бўлса, ҳамма неъматларини бериб қўйган-ку! Яхшилаб ўйлаб кўрсак, бизнинг ташвишимиз, эришишни истаб, туну кун ғам чеккан нарсаларимиз асл заруратдан ташқари бўлиб чиқади.
Қаранг, бугун яна бир янги тонгни кўрдик. Дастурхонда ош-нонимиз, бошимизда бошпанамиз бор, танда жонимиз саломат. Ҳолбуки, бу кунга, бу йилги Рамазонга етмаганлар қанча?..
Шундай экан, Рамазон ойида, аввало, ота-онамиз, ўзимиз, оиламиз, қолаверса, барча уммат учун дуолар қилайлик. Зеро, Аллоҳ бизга бераётган неъматлари учун шукр қилсак, зиёда қилишини айтган: «“Ва Роббингизнинг «Қасамки, агар шукр қилсангиз, албатта, сизга зиёда қилурман. Агар куфр келтирсангиз, албатта, азобим шиддатлидир”, деб эълон қилганини ҳам эсланг» (Иброҳим сураси, 7-оят).
Демак, берилган неъматларга шукр айтиш инсоннинг тўғри йўлда эканини билдиради. Дам шу дамдир, ўзга дамни дам дема, жонинг омон, давлатингни кам, дема.
Берилган неъматлардан фойдаланиб, яхши амалларни кўпайтирайлик, азизлар!
Акбаршоҳ Расулов