بسم الله الرحمن الرحيم
ЗАКОТ МОЛНИ ПОКЛАШ ДЕМАКДИР
Муҳтарам жамоат! Закот – исломнинг бешта асосий устунларидан учинчиси бўлиб, ҳижратнинг иккинчи йили шаввол ойида рамазон рўзаси ва фитр садақасидан сўнг фарз қилинган. Закот луғатда: поклик, кўпайиш, зиёда бўлиш ва барака маъноларида келади. Шаръий истилоҳда эса: “Муайян моллардан белгиланган бир бўлагини Аллоҳ таоло белгилаб берган бир тоифа мусулмон кишиларга мулк қилиб беришдир”. Закот сўзининг маъноларидан бевосита кўриниб турибдики, уни берган кишининг мол-у давлатининг қолган қисми фақир ва мискинларнинг ҳаққидан пок бўлади. Закоти берилган молга барака киради, шунингдек, кўпайиб, ўсиб бориб, зиёда бўлаверади. Закоти адо этилган молларни Аллоҳ таоло асрайди. Бу ҳаёт тажрибаларидан жуда кўп маротаба ўтган. Қуръони Каримнинг ўттиз икки жойида закот беришга буйруқ бўлиб, шундан йигирма саккизтаси намоз билан бирга зикр қилинган. Шу эътибордан закотнинг мартабаси намознинг мартабаси билан баробар десак ҳато қилмаймиз. Ҳолбуки, намоз диннинг устуни дейилади. Демак, мусулмон инсон намоз билан закотнинг орасини ажратмайди. Бу ҳақда Аллоҳ Таоло Қуръони каримда шундай деган:
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
(سورة النور/56)
яъни: “Намозни тўкис адо қилинглар, закотни беринглар ва Расулга итоат қилинглар, шоядки, раҳм қилинсангиз”(Нур сураси, 56-оят).
Рамазон ойи хайру саховат ва меҳр-оқибат ойи бўлганлиги учун ҳамда бу ойда бажариладиган барча амалларга ажрлар бир неча баробар кўпайтириб берилишидан умид қилиб мўъмин-мусулмонлар закотларини ушбу ойда беришга одатланишган.
Қуйидаги ояти карима закот бериш фарз эканлигига далил ҳисобланади.
خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا ...
(سورة التّوبة/103)
яъни: “Мол-мулкларидан уларни у сабабли поклашингиз ва тозалашингиз учун садақа олинг...”. (Тавба сураси, 103-оят)
Бойлар бир қисм молларини камбағалларга беришлари фарз қилинган. Аллоҳ таоло шундай марҳамат қилади:
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
(سورة المعارج/24-25)
яъни: “Уларнинг мол-мулкларида сўрагувчи ва бечора учун маълум ҳақ бордир” (Маъориж сураси, 24-25-оят)
Закот бой ва камбағални бир-бирига яқинлаштиради, бой киши ёрдам қилиш севинчи билан яшаса, камбағал эса ўз қалбида бойга нисбатан муҳаббат ва ҳурмат ҳиссини туяди ва хасислик ўртадан кўтарилади.
Закоти берилган мол ҳар қандай бало ва офатлардан сақланиши ҳақида Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай деганлар:
عَنِ الْحَسَنِ الْبَصْرِي رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ "حَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ بِالزَّكَاةِ وَدَاوُوا مَرْضَاكُمْ بِالصَّدَقَةِ وَأَعِدُّوا لِلْبَلاءِ الدُّعَاءَ"
(رواه الإمام أبو داود)
яъни: “Молларингизни закот (беришлик) билан сақлангиз. Касалларингизни садақа (беришлик) билан даволангиз ва турли бало-офатларга дуони ҳозирлангиз” (Имом Абу Довуд ривояти).
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай деганлар:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "إِذَا أَدَيْتَ زَكَاةَ مَالِكَ فَقَدْ قَضَيْتَ مَا عَلَيْكَ"
(رواه الإمام الترمذي)
яъни: “Қачон молингни закотини адо қилсанг, албатта, зиммангдаги бурчни бажарибсан”, дедилар (Имом Термизий ривояти).
Закот зиммасига фарз бўлган кимса уни кечиктириш билан гуноҳкор бўлади. Чунки, закот фақирларнинг ҳаққи бўлиб, уни бермасдан ўзида ушлаб туриш мумкин эмасдир. Имом Муҳаммад раҳматуллоҳи алайҳ: “Закотни қасддан бермай кечиктириб юрган кишининг гувоҳлиги қабул қилинмайди” деганлар.
Шайтон закот берувчи кишига гўё молини қирқдан бирини берса, моли озайиб кетгандек туйилтириши мумкин. Бироқ молни фақирга бериш билан мол ҳаргиз камаймайди. Балки эгаси ўйламаган томонидан Аллоҳ таоло молини зиёда қилади. Бунга қўйидаги ҳадис яққол далил ҳисобланади:
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам марҳамат қиладилар:
عَنْ أَبِي كَبْشَةَ الْأَنَّمَارِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: "مَا نَقَصَ مَالٌ مِنْ صَدَقَةٍ قَطُّ"
(رواه الإمام الترمذي)
яъни: “Мол-мулк садақа қилиш билан зинҳор камаймайди” (Имом Термизий ривояти).
Закотда закот берувчига ҳам, олувчига ҳам, улар яшаб турган жамиятга ҳам кўплаб дунёвий ва ухровий фойдалар бор. Шунингдек, у туфайли мулкдор тарафнинг қалби, покланиб, руҳий томондан ўсиб бориши юзага келади.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам Муоз ибн Жабални Яманга волий қилиб юбораётганларида шундай деганлар:
فَأعْلِمْهُمْ أنَّ اللهَ قَدِ افْتَرَضَ عَلَيْهِمْ صَدَقَةً تُؤخَذُ مِنْ أغْنِيَائِهِمْ فَتُرَدُّ عَلَى فُقَرَائِهِمْ
(رواه الإمام البخارى)
яъни: “Уларга билдиргинки, Аллоҳ таоло зиммаларига закотни фарз қилгандир. Закотни у ернинг бойларидан олиниб, камбағалларига берилур!”. (Имом Бухорий ривояти).
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай деганлар:
عن أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، يَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "وَيْلٌ لِلأَغْنِيَاءِ مِنَ الْفُقَرَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، يَقُولُونَ: رَبَّنَا، ظَلَمُونَا حُقُوقَنَا الَّتِي فُرِضَتْ لَنَا عَلَيْهِمْ، فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: وَعِزَّتِي وَجَلالِي، لَأُدْنِيَنَّكُمْ وَلأُبَاعِدَنَّهُمْ"
(رواه الإمام الطبرني)
яъни: “Қиёмат куни йўқсиллар сабабли бойларнинг ҳолига вой! Қамбағаллар шундай дейдилар: “Парвардигоро! бой кишилар Сен бизга ажратиб берган ҳақларимизни бермасдан зулм қилдилар”. Аллоҳ Таоло шундай марҳамат қилади: “Иззатим ва жалолим ҳаққи, сизни ўзимга яқинлаштираман, уларни эса узоқлаштираман” (Имом Табароний ривояти).
Имом Ғаззолий раҳматиллоҳу алайҳ айтадилар:
“Аллоҳ таоло ўз бандасига жон неъматини ва мол неъматини бергандир. Бадан ибодатлари жон неъматининг шукридир, молиявий ибодатлар эса, мол неъматининг шукридир”.
Закот бериши вожиб бўлган киши ўз вақтида закотини чиқариб бермаса, моли ҳалокатга учраши ҳақида Оиша розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай марҳамат қиладилар:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُا قَالَتْ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: "مَا خَالَطَتِ الْزَكَاةُ مَالًا قَطُّ إِلَّا أَهْلَكَتْهُ"
(رواه الإمام البخاري)
яъни: “Қачон бир молга закот аралашса, албатта, уни ҳалок қилади”
(Имом Бухорий ривояти). Демак, закот бериш қолган молнинг ўсишига, кўпайишига, энг муҳими, баракали бўлишига ва турли бало офатлардан сақланишига сабаб бўлади.
Хулоса қилиб айтадиган бўлсак, Аллоҳ таоло бир неча оятларида, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳам бир қанча ҳадисларида бойнинг молида камбағалнинг улуши борлигини баён қилганлар. Шундай экан, ким молининг закотини хасислик ва оч кўзлик қилиб бермаса, барибир ўзи билмаган ҳолда камбағални ҳаққи уни молидан чиқиб кетади. Демак, камбағални ҳаққи барибир чиқиб кетар экан, ундан кўра закот вожиб бўлган вақтни ўзида закотини берган кимса ҳам зиммасидаги фарзни адо қилган бўлади ва закоти берилган молларга ваъда қилинган барча фазилатларга эришади. Дунё ва охиратдаги юксак даражаларга эришади.
Муҳтарам жамоат! Мавъизанинг ҳанафий мазҳабимиздаги фиқҳий масалалар қисмида закотга тегишли баъзи масалалар ҳақида суҳбатлашамиз.
ЎМИ Фатво ҳайъати томонидан 2018 йилги закот нисоби 16 000 000 (ўн олти миллион) сўм этиб белгиланди.
Закот бериш ҳур, ақлирасо, балоғатга етган, мусулмон, нисоб миқдорича маблағга эга, нисобга эга бўлганига бир йил тўлган шахслар зиммасига фарз бўлади.
Аллоҳ таоло барчамизга ибодатларни ўз вақтида адо қилувчилардан, закотни чин дилдан берувчилардан қилсин. Омин!
Ал-Ясаъ алайҳиссалом – Аллоҳ таоло Қуръони каримда бир неча марта зикр қилиб мақтаган пайғамбарлардан биридир. Жумладан, Қуръони каримда бундай дейилган:
“Яна Исмоил, ал-Ясаъ ва Зул-Кифлни эсланг! Барчалари яхши кишилардандир” (Сод сураси, 48-оят).
“Исмоил, ал-Ясаъ, Юнус ва Лутни ҳам (ҳидоятга йўлладик). Ҳаммаларини оламлар узра афзал қилдик” (Анъом сураси, 86-оят).
Тарихчилар Табарий ва Ибн Асокирнинг маълумотларига кўра, Ал-Ясаъ алайҳиссалом – Бани Исроил пайғамбарларидан бўлиб, тўлиқ исми Аспот ибн Ади ибн Шутлам ибн Афраим ибн Юсуф алайҳиссаломдир.
Ал-Ясаъ алайҳиссалом Илёс алайҳиссалом вафотидан сўнг унинг даъватини давом эттирди. Унинг замонида золим кимсалар пайғамбарларни ўлдиришган, мўминларга азият етказишган.
Ал-Ясаъ алайҳиссалом уларни Аллоҳнинг азоби билан огоҳлантирган, аммо итоат қилишмаган. Кейин Аллоҳ уларга қаттиқ азоб юборган.
Баъзи тарихчиларнинг таъкидлашича, Ал-Ясаъ алайҳиссалом Шом (Сурия)даги Банияс шаҳрида яшаган.
Ривоят қилинишича, Ал-Ясаъ алайҳиссалом қарилик чоғида: “Ўзимга бир кишини ўринбосар қилиб тайинлаб, уни шу орқали синайман”, дея қарор қилди. Ўринбосарликка даъвогардан қуйидагилар талаб этилди:
1. кундузи рўза тутиш.
2. тунда ибодат қилиш.
3. ғазабланмаслик.
Оддий, камтар бир одам: “Мен шу шартларга риоя қила оламан”, деди. Биринчи куни қабул қилинмади. Иккинчи куни ҳам ўша киши бу вазифага шайлигини айтгач, Ал-Ясаъ алайҳиссалом уни ўзига ўринбосар этиб тайинлади. Бу зотнинг кейинчалик Зул-Кифл алайҳиссалом бўлгани айтилади.
Иблис шайтонларга деди: “Фалончи билан шуғулланинг!” Улар бу ишда ожиз қолишди. Шунда Иблис: “Мени ва уни қўйинг!” деди ва Зул-Кифлга кекса, камбағал қария суратида келди. У Зул-Кифл пешин вақти (қайлула) уйқуси учун ётган пайтда келди. Зул-Кифл кундуз ва кечаси ухламас эди, фақат шу қайлула уйқусида бўларди. Иблис эшикни тақиллатди. Зул-Кифл: “Бу ким?” деди. У: “Зулмга учраган кекса қарияман”, деди. Зул-Кифл ўрнидан туриб, эшикни очди. Шундан сўнг қария ўз қавми билан жанжали, унга қилинган зулм ва адолатсизликлар ҳақида узоқ гапира бошлади. У гапини шунчалик чўздики, Зул-Кифлнинг қайлула вақти ўтиб, одамлар билан мажлис вақти ҳам етиб келди. Зул-Кифл қарияга: “Мажлисга борсам, сенинг ҳаққингни оламан”, деди. Қария чиқиб кетди, Зул-Кифл эса уйқусиз мажлисга борди. Аммо қария мажлисга келмади.
Мажлис тарқади, қария ҳали ҳам келмади. Эртаси кун яна мажлис бўлди, лекин унда ҳам қария келмади. Зул-Кифл қайлула учун уйга қайтгач, қария яна эшикни тақиллатди. Зул-Кифл: “Бу ким?” деди. “Зулмга учраган кекса қария”, деди у. Зул-Кифл эшикни очиб: “Мен сенга мажлисга кел, демадимми?” деди. Қария: “Улар жуда маккор қавм, сен мажлисда бўлсанг, ҳаққимни берамиз, дейдилар, сен кетсанг, инкор қилишади”, деди. Зул-Кифл: “Ҳозир бор, мажлисга кел”, деди. Яна қайлула вақти ўтди, Зул-Кифл мажлисга борди, қарияни кутди, лекин у келмади.
Уйқусизлик унга оғир кела бошлади. У уйга қайтиб, уйқу учун ётгач, аҳлига: “Бу эшикка ҳеч кимни яқинлаштирманг, уйқум оғирлашди”, деди. Қария яна келди, лекин уни ичкарига киритмадилар. Қария: “Кеча келгандим, Зул-Кифлга муаммомни айтгандим”, деди. Улар: “Йўқ, бизга ҳеч кимни яқинлаштирмаслик буюрилди”, дейишди. Шунда қария девордан ошиб, уйга кириб, ичкаридан эшикни тақиллатди. Зул-Кифл уйғониб, аҳлига: “Сизларга ҳеч кимни киритмасликни айтмадимми?” деди.
Улар: “Ҳеч кимни киритмадик, қаердан кирди, кўринг”, дейишди. Зул-Кифл эшикка борди, лекин эшик қулфланган эди. Уйда қарияни кўриб, уни таниди ва: “Аллоҳнинг душманимисан?” деди. Қария: “Ҳа, сен мени ҳар ишда чарчатдинг, сени ғазаблантириш учун буларнинг ҳаммасини қилдим”, деди. Аллоҳ Зул-Кифлни “Зул-Кифл” деб атади, чунки у ўз зиммасига олган вазифани тўлиқ бажарди.
Манбалар асосида
Илёсхон АҲМЕДОВ
тайёрлади.