Рўзанинг фарзи айн эканига Бақара сурасининг 183-ояти далил бўлади: “Эй иймон келтирганлар! Сизлардан аввалгиларга фарз қилинганидек, сизларга ҳам рўза фарз қилинди. Шоядки, тақводор бўлсаларингиз. Саноқли кунлар...”
Ушбу оятдан рўза тутиш ҳар бир имон келтирган эркак ва аёлга фарзлиги маълум бўлмоқда. Демак, аёллар ҳам рўза тутар эканлар, рамазон ва унга оид айрим хукмларни билиб боришлари лозим:
Рўзанинг адо бўлишининг шартларидан бири: ҳайз ва нифосдан пок бўлишдир. Зеро, улардан пок бўлиш саҳобаи киромларнинг ижмоси билан рўзанинг адоси тўғри бўлиши учун шартдир.[2]
Рўзадор аёл олд ёки орт жинсий аъзосига бармоғини киргизиши билан рўзаси очилмайди, ҳўл бармоғини киргизиши билан эса рўзаси очилади. Шунингдек, қуруқ бармоғининг ҳаммасини ёки баъзи қисмини киргизиб, ташқарига чиқариб сўнг яна қайта киргизиши билан ҳам рўза очилади. Агар олд жинсий аъзосига қуруқ пахта ёки шу каби воситаларни киргизса ва унинг бир учи ташқарида қолса рўзаси очилмайди. Бутунлай ичкарига киргизиб юборса, рўзаси очилади.[4]
Хадичаи Кубро аёл-қизлар билим юрти ўқитувчиси Қутбидинова Маҳарам Эшонхон қизи тайёрлади.
[1] “Китабул Фатава”, Холид Сайфуллоҳ Раҳмоний
[2] “Бадоиъус Санойиъ”, Алоуддин Косоний
[3] “Раддул Мухтор”, Ибн Обидийн
[4] “Раддул Мухтор”, Ибн Обидийн
[5] “Раддул Мухтор”, Ибн Обидийн
Ўзбекистон Республикаси Вазирлар Маҳкамасининг 1989 йилдаги қарорига биноан “Усмон Мусҳафи” Ўзбекистон мусулмонлари идорасига берилган. Шундан буён “Усмон Мусҳафи” Диний идора кутубхона музейи – “Муйи Муборак” мадрасасида сақланиб келинмоқда. 2007 йилда ҳукуматимиз томонидан "Мўйи Муборак" мадрасаси қайтадан замонавий қилиб тўлиқ таъмирланди.
Варақлар ўлчами: 53x68 см.
Варақлар сони: 338 варақ.
Матнлар ўлчами турлича: 33x39; 36x46; 38x46.
Маълумот ўрнида “Усмон Мусҳафи” (дунёда “Тошкент Қуръони” номи билан танилган) дунё цивилизацияси тарихидаги энг нодир манба. Муборак Қуръони карим учинчи ҳалифа ҳазрати Усмон ибн Аффон (тах. 575-656 й.) (р.а.) буйруқларига асосан VII асрда (644-648 йй.) кийик терисига Ҳижоз хатида ёзилган ва муқоваланган.
“Тошкент Қуръони” – “Ҳазрати Имом” мажмуаси таркибига кирувчи “Мўйи Муборак” мадрасаси Ўзбекистон мусулмонлари идораси кутубхонаси музейида сақланади.
Ислом тарихидан маълумки, Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.)нинг ваҳий кўчирувчи котиблари Зайд ибн Собит (615-665 й.) бошчиликларидаги саҳобалар томонидан 6 дона Қуръон нусхаси кўчирилган.
Ушбу Мусҳаф 338 варақдан иборат. Ҳар бир саҳифа ҳажми 53х68 см.ни ташкил этади. Ҳалифа Усмон (р.а.) айнан шу Қуръонни ўқиб ўтирганларида шаҳид бўлганлар. У кишининг муборак қон излари Бақара сурасининг 137 - ( فسيكفيكهم الله و هو السميع العليم...) оятида сақланиб қолган.
Ҳижоз хати битилган матн ҳаракат ва нуқталардан ҳоли, кийик терисига ёзилган, ҳарфлар қиррали эмас, “алиф”ларнинг учи ўнгга сезиларли даражада бурилган.
“Усмон Мусҳафи” 1997 йил Халқаро ЮНЕСКО ташкилотининг “Memory of the World” (Дунё Хотираси) рўйхатига киритилган. Бу ҳақда 28.08.2000 йилда махсус сертификат берилган.
“Усмон Мусҳафи” буюк бобомиз Амир Темур ҳазратлари томонидан XIV асрда Ироқдан Самарқандга олиб келинган. Мусҳаф узоқ йиллар Самарқанддаги "Нодир Девонбеги" мадрасасида сақланган. Чор Россияси томонидан Ўрта Осиё босиб олингандан сўнг, Туркистон Генерал-губернатори Фон-Кауфман 1869 йилда Мусҳафни Санкт-Петербургга бериб юборган. 1905 йилда Санкт-Петербургда 50 дона нусха кўчирилган. 1917 йилда Россиядаги ўзгаришлардан сўнг Усмон Мусҳафи Тошкент ва Сирдарё уламолари талабига мувофиқ дастлаб 1923 йилда Уфага, сўнг "Мусҳафи Усмон"ни Ўзбекистонга қайтариб бериш тўғрисидаги махсус декретга асосан 1924 йилда Тошкентга қайтариб олиб келинган ва Ўзбекистон давлат тарихи музейида сақланган. 1989 йили Вазирлар Маҳкамаси қарорига биноан Ўзбекистон мусулмонлари идорасига тақдим этилган.
Камолиддин Маҳкамов,
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Кутубхона бўлими бошлиғи