Бир куни ўғил бемор онасини кўчадан уйга олиб кираётганида она:
– Мени қўйиб юбор, сайр қилишни хоҳлайман, – деди.
Ўғил:
– Онажон, уйга киринг, овқатланиб олинг, кейин ўзим сизни айлантириб келаман, – деди.
Она:
– Йўқ, ҳозироқ кўчага чиққим келяпти, – деди.
Бу ҳолатни кузатиб турган келин:
– Яна кўчага чиқиб кетибдилар. Ишқилиб қўшнилар кўрмаган бўлсин-да, – деди.
Она хархаша қилишда давом этди.
Ўғил эса онасини ошхонага кузатиб қўйди. Сўнгра ҳовлининг бир четида ўйга толди. Шунда аёли келиб:
– Дадаси, сиз ҳам ишингиздан қолиб кетяпсиз. Мен ҳам уй-рўзғордан ортмай онажонга қарай олмаяпман. Келинг, онажонни бирор касалхонагами ё қариялар уйига жойлаштирайлик. Улар биздан ҳам яхши қарашади. Сиз ҳам, мен ҳам бир ташвишдан қутуламиз.
Шунда ўғил:
– Чамаси 6 ёш эдим. Онам кечки овқат тайёрлаш учун сабзи артаётганларида бехос бармоқларини кесиб олди. Шунда онам қўлларини боғлаб, ҳеч нарса бўлмагандай ишида давом этди. Бир куни мен ҳам бармоғимни кесиб олдим. Буни кўрган онам чидай олмай, олдимда парвона бўлди. Шифокорга бориб керакли муолажаларни қилгач, кўнгиллари хотиржам тортди. Шунда билдимки, онам бармоқларини кесганларида этлари, менинг бармоғим кесилганда эса юраклари кесилгандек бўлган экан. Ёшлигимдан онам оқ ювиб, оқ тарадилар. Энди навбат меники, – деди.
Ўғил сўзида давом этиб:
– Сен онамдан уялиб “қўшнилар нима дер экан” десанг, мен онамни ижарага уй олиб бўлса ҳам қарайман. Биламан, рўзғорнинг юки менинг зиммамда. Уни ҳам қиламан. Лекин онамнинг тақдири эртага сенинг бошингга тушмасмикин?! Шундан қўрқаман. Онам бемор бўлса ҳам доим ёнимда, шундан бахтиёрман.
Акбаршоҳ РАСУЛОВ,
таржимаси
Ўзбекистон Республикаси Конституцияси мамлакатимизда инсон қадри, эътиқоди ва виждон эркинлигини таъминлаб берувчи асосий қонун сифатида муҳим ўрин тутади. Асосий қонунимизнинг 31-моддасида ҳар бир фуқарога виждон эркинлиги кафолатланиши белгиланган бўлиб, бу инсоннинг қайси дин ва эътиқодга амал қилиши ёки умуман динга эътиқод қилмаслиги унинг шахсий танлови эканини яна бир бор тасдиқлайди.
Ислом таълимотида ҳам инсон иродаси ва эътиқод эркинлиги алоҳида қадрланади. Қуръондаги “Динда мажбурлаш йўқ” (Бақара сураси, 256) деган оят эътиқоднинг фақат ихлос билан бўлиши, мажбурлашга йўл қўйилмаслиги ҳақидаги иллоҳий қоидани белгилайди. Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам Мадинада турли дин вакиллари билан тинчлик ва ўзаро ҳурмат асосида яшаганлари бу тамойилнинг амалий намунасидир.
Сўнгги йилларда, хусусан, 2025 йилда юртимизда виждон эркинлиги борасида муҳим ҳуқуқий қадамлар ташланди. Шу йилда “Фуқароларнинг виждон эркинлигини таъминлаш ва диний соҳадаги давлат сиёсати концепцияси” тасдиқланди. Ушбу ҳужжатда динлар ўртасида тенглик, диний ташкилотлар фаолиятининг шаффофлиги, конфессиялараро тотувлик ва давлатнинг нейтрал, адолатли позицияси аниқ белгилаб берилди.
2023–2025 йиллар давомида диний соҳада қатор амалий ислоҳотлар амалга оширилди: диний адабиётлар экспертизаси соддалаштирилди, Ҳаж ва Умра тадбирларининг ташкил этилиши янада қулайлаштирилди, диний таълим марказлари фаолияти кенгайтирилди. Бу ўзгаришлар Конституцияда белгиланган виждон эркинлиги тамойилларининг ҳаётдаги амалий ифодаси эканини кўрсатади.
Бугун Ўзбекистонда эътиқод эркинлиги нафақат қонунларда, балки амалда ҳам кафолатланган. Конституция ва исломий маънавиятдаги инсон шаъни, адолат ва бағрикенглик тамойиллари бир-бирини тўлдириб, юртимизда тотувлик, ҳамжиҳатлик ва маънавий барқарорликни таъминлашга хизмат қилмоқда. Бу ишлар мамлакатимиз тараққиёти ва халқимиз ўртасидаги бирдамликнинг муҳим асосидир.
Жаҳонгир Ҳотамов,
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Ҳуқуқшунослик бўлими бошлиғи