Унда мамлакатимиз ва хорижнинг кўплаб олимлари иштирок этмоқда.
Ислом илмлари халқаро университети профессори, доктор Салоҳ Муҳаммад Абулҳаж (Иордания) улардан бири. Қуйида олимнинг мамлакатимизда ўтказилаётган нуфузли халқаро конференция ҳақида билдирган фикрларини келтирамиз.
–Тошкент ва Хива шаҳарларида “Ислом – тинчлик ва эзгулик дини” мавзусида ташкил этилаётган халқаро конференцияда иштирок этиш мен учун фахр, – деди Ислом илмлари халқаро университети профессори, доктор Салоҳ Муҳаммад Абулҳаж (Иордания). – Асли иорданиялик бўлсам ҳам, Ўзбекистонни биринчи Ватаним деб ҳисоблайман. Чунки бу азиз диёрдан етишиб чиққан буюк алломалар менга маънавий ота-она каби қадрдондир. Қайси китобни очмай Самарқанд, Бухоро деган табаррук манзилларнинг номларига, Имом Бухорий, Имом Термизий, Имом Доримий каби буюк уламоларнинг исмларига такрор-такрор дуч келаман.
Бу юртнинг алломалари, устоз ва имомлари биз учун энг азиз ва мўътабар зотлардир. Уларнинг барчаси бизга қадрдон ва қардош. Шу муборак диёр аҳли билан кўришиш бахтига муяссар бўлганимдан бағоят хурсандман.
Ўзбекистонда буюк ва забардаст уламоларнинг мавжудлиги катта неъмат ва Аллоҳнинг раҳмати деб биламан. Ушбу диёрдаги барча олимлар, имомлар, илмий соҳа вакиллари сабабли юртингизда соф исломий таълимот янада равнақ топиб, турли адашган тоифа вакилларининг фитнасидан омондасиз.
Ўзбекистон Республикаси Президентининг буюк аллома ва мутафаккирлар илмий меросини чуқур ўрганиш соҳасидаги улкан ташаббусларини қўллаб-қувватлайман. Имом Бухорий, Имом Термизий, Имом Мотуридий халқаро марказларининг ташкил этилгани ўзбек халқига илм ва зиё таратишга ҳисса қўшади. Зотан, Мовароуннаҳр – Ўзбекистондан етишиб чиққан машҳур олимлар, фақиҳлар, муҳаддис, муфассирларнинг фаолиятини ўрганиб, уларнинг асарлари устида тадқиқот олиб бориш улкан шараф ва масъулиятдир.
Н.Усмонова,
ЎзА
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу ривоят қиладилар: Расулуллоҳ ﷺ айтдилар:
"Албатта, Мусо (алайҳиссалом) ниҳоятда кучли ҳаё эгаси бўлиб, баданини доимо ёпиб юрадиган киши эди. У ҳаё қилгани учун ўз танасидан бирор жойини очиб юрмас эди. Бану Исроил орасида баъзи кимсалар уни камситиб: ‘У доимо ўз танасини яширади, бу – унинг бадани нуқсонли бўлгани учун шундай қилар. Балки у абрас (пес), ёки мояксиз (одар), ёки яна бирор балога учраганидандиръ, дейишди.
Аллоҳ таоло эса уларнинг бу гап-сўзларидан Мусони поклашни ирода қилди.
Бир куни Мусо алайҳиссалом чўмилгани борди. Кийимларини тош устига қўйиб, чўмилишга киришди. Сувдан чиқиб, кийимларини олиш учун тош олдига қайтганида, тош унинг кийимларини олиб қочди.
Мусо алайҳиссалом ҳассасини олди-да, тош ортидан қувди ва: "Эй тош, кийимимни қайтар! Эй тош, кийимимни қайтар!", дер эди.
У шу ҳолатда Бану Исроилнинг бир гуруҳига дуч келди. Улар Мусони кийимсиз ҳолда кўришди – Аллоҳ яратганлар ичида энг чиройли, энг соғлом бадан эгаси эканига гувоҳ бўлишди.
Аллоҳ таоло Мусони уларнинг гап-сўзларидан поклаб қўйди.
Тош тўхташи билан Мусо алайҳиссалом кийимларини олиб кийди-да, асоси билан тошни ура бошлади.
Пайғамбаримиз ﷺ айтдилар: "Аллоҳга қасамки, Мусо урган тошда уч, тўрт ёки бешта из қолди (яъни, урилган зарбалар изи қолди)."
Бу борада Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло бундай деди: "Эй мўминлар! Мусога озор берганлар каби бўлманглар. Бас, Аллоҳ уни айбларидан поклади. Ва у Аллоҳнинг ҳузурида обрўли зот эди" (Аҳзоб сураси, 69-оят).