Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам расул бўлиб юборилишлари билан пайғамбарлик даври якунига етди. Бу – қиёмат куни яқинлигини билдиради. Ахир у зотнинг рисолатларидан сўнг бошқа пайғамбар ҳам, янги шариат ҳам бўлмайди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: “Қиёмат куни ва менинг расуллигим икки бармоқ кабидир” (Имом Бухорий ривояти).
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда эса Набий алайҳиссалом: “Қиёмат куни ва менинг расуллигим икки бармоқ кабидир” (Имом Муслим ривояти) дея кўрсаткич ва катта бармоқларини жамладилар.
Қайс ибн Абу Ҳазим Абу Жубайр розияллоҳу анҳудан қилган ривоятида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Мен Қиёмат куни яқинлашиши бошланишида юборилдим”, деганлар (Имом Ҳоким ривояти).
Имом Қуртубий раҳимаҳуллоҳ айтади: “Қиёмат кунининг биринчи белгиси бу – Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг пайғамбар бўлиб юборилишлари саналади. Чунки у зот алайҳиссалом охирзамон пайғамбари ва у зотдан сўнг бошқа пайғамбар келмайди”.
Аллоҳ тало бундай марҳамат қилади: “Муҳаммад сизларнинг эркакларингиздан бирортасига ота эмасдир, балки у Аллоҳнинг элчиси ва пайғамбарларнинг муҳридир. Аллоҳ барча нарсани билувчи Зотдир” (Аҳзоб сураси, 40-оят).
Ушбу оятда Аллоҳ таоло Муҳаммад алайҳиссаломни “Пайғамбарларнинг муҳри” деб атади. Зеро, ҳар бир муҳим ёзма ҳужжат сўнггида муҳр босилгани каби охирги пайғамбар келгач, нубувват китобига ҳам муҳр босилди. Набий алайҳиссалом пайғамбарлар муҳри эканлари инкор этиб бўлмас ҳақиқатдир.
Манбалар асосида
Баҳриддин ХУШБОҚОВ
таржимаси.
Зулҳижжа сўзи қандай маънони англатади?
“Ҳаж эгаси” деган маънони билдиради.
Зулҳижжа ойи қандай ой?
Бу ой Аллоҳ таоло уруш, қон тўкишни ҳаром қилган (Зулҳижжа, Зулқаъда, Муҳаррам, Ражаб) тўрт ойнинг бири, ҳижрий-қамарий тақвимнинг охирги ойидир.
Зулҳижжа ойи қандай фазилатларга эга?
Ҳаж ибодати адо этиладиган, қурбонлик қилинадиган, Арафа ва Қурбон ҳайити нишонланадиган ой. Бу ойда, айниқса унинг дастлабки ўн кунида қилинган ибодатлар Аллоҳ таоло учун энг севимли амаллардан саналади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Зулҳижжа ойининг ўн кунидаги амалдан кўра афзалроқ амал йўқдир”, деганлар (Имом Ибн Ҳиббон ривояти).
Бу ойда тутилган рўза икки йиллик гуноҳларга каффорот бўлади
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Арафа кунининг рўзаси ўзидан аввалги бир йил ва ўзидан кейинги бир йилнинг гуноҳларига каффорат бўлишини Аллоҳдан умид қиламан”, деганлар (Имом Муслим ривояти).
Зулҳижжа ойини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қандай ўтказардилар?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Зулҳижжа ойининг дастлабки тўққиз кунида, Ашуро кунида ва ҳар ойдан уч кунда – ойнинг аввалги душанбаси билан икки пайшанбасида – рўза тутардилар (Имом Аҳмад ривояти).
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам янада кўпроқ зикр қилардилар ва: “...Бу кунларда таҳлил (Лаа илаҳа иллаллоҳ Муҳаммадур Расулуллоҳ), такбир (Аллоҳу акбар) ва таҳмид (Алҳамдулиллаҳ) айтишни кўпайтиринглар!” дердилар (Имом Аҳмад, Имом Байҳақий ривояти).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ушбу дуони кўп айтардилар: “Лаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаху лаа шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъала кулли шайьин қодийр” (Имом Термизий ривояти).
Даврон НУРМУҲАММАД