Санкт-Петербургдаги машҳур Эрмитаж музейида оғирлиги 11,2 тонна келадиган улкан тош сақланмоқда. Бу оддий тош эмас. У Соҳибқирон Амир Темур даврига, яъни Темурийлар сулоласи ҳукмронлик қилган буюк бир даврга оид тарихий ёдгорликдир.
Ушбу тош 1937 йили Ўзбекистон ҳудудида жойлашган Улуғ тоғда топилган. Унинг юзига эпитафия – ёдгорлик матни ўйиб ёзилган бўлиб, у Соҳибқирон Амир Темурнинг Дашти-Қипчоқга қилган машҳур юришига бағишланган.
Матнда бундай дейилади: “793 ҳижрий сана, яъни қўй йили, ёз ойида Турон султони Темурбек 200 минглик қўшин билан Тўхтамишхонга қарши юришга отланди. У шу ерга етиб келгач, ушбу ёдгорликни ўрнатди. Аллоҳ зафар берсин, инша Аллоҳ. Аллоҳ инсонларга раҳм айласин, бизларни дуоларида эслашсин”.
Бу ёдгорлик нафақат ҳарбий зафарни, балки Амир Темурнинг ўз халқи ва келажак авлодлар олдидаги масъулияти ҳамда исломий қадриятларга садоқатини ҳам намоён қилади.
Улуғтоғ тоғларида Амир Темур ўз лашкарини жойлаштирган ва ушбу хотиратошни ўрнатишга қарор қилган. Аскарлар тош йиғишган, маҳаллий усталар эса тошга тарихий матнни ўйиб ёзганлар. Бу ҳаракат соҳибқирон Амир Темурнинг ҳар бир ютуғи замирида қадрият, хотира ва ибрат қолдириш истаги борлигини кўрсатади.
Эрмитаж музейида нафақат ушбу тош балки Темурийлар даврига оид бошқа ноёб экспонатлар ҳам бор. Улар орасида: “Мироншоҳ Амир Темурнинг ўғли номига тайёрланган хризолит муҳри, Темурий аёлларининг буюк намояндаларидан бири”, Гавҳаршод бегимга тегишли нефрит узук ҳамда бошқа кўплаб тарихий ашёлар бор.
Бу каби ёдгорликлар нафақат тарихий ахамиятга эга, балки буюк аждодларимиз қолдирган маънавий мероснинг ёрқин намунасидир.
И.Аҳмедов тайёрлади.
Тушлик вақтида уст-боши кир бўлган одам тамаддихонага овқатланиш учун кириб, қўл ювиш хонасини сўради. Уни бу аҳволда кўрган хизмат кўрсатувчининг юзи буришиб, қўл ювиш хонасини кўрсатиб юборди. Қўлини ювиб бўлганидан кейин қаерга ўтирса бўлишини сўради. Хизмат кўрсатувчи унга ташқаридан жой кўрсатди. Шу пайт башанг кийинган бошқа бир одам кириб келди. Уни кўрган хизмат кўрсатувчи дарров олдига бориб яхши жой қилиб, нима овқат ейишини сўради.
Қисқаси, икки одамга икки хил муомала-муносабат кўрсатилди. Бирига деярли хизмат кўрсатилмади, бошқаси тавсия қилинган таом ёқмагани учун ҳақ тўлашдан бош тортса ҳам, индалмади. Иш бошқарувчи таом пулини ўзимиз тўлаймиз, деб уни кузатиб қўйди.
Биринчи бўлиб келган одам таом пулини тўлаш учун ичкарига кирганида боя башанг кийинган кишига хизмат кўрсатган хизматчини иш бошқарувчи уришиб, таом пулини ойлигидан олиб қолишини айтаётгани устидан чиқди. Иш бошқарувчига салом бериб, ҳар иккала таомнинг пулини ўзи тўлашини айтди. Хизматчи унга хижолатона қарар экан, одамнинг ташқи кўринишига қараб муомала қилиш хато эканини англади.
Бунга ўхшаш ҳолатларни ҳозир тез-тез учратиб турамиз. Ким яхши автоулов, яхши кийим кийса, унга нисбатан ўта яхши муомила қиладиган одамлар учрайди. Ҳолбуки, зоҳиргамас, ботинга, амалга, тушунчага, муомалага қараган инсон адашмайди.
Акбаршоҳ Расулов