Zahiriddin Muhammad Boburning yoshligi Andijonda o'tgan. Buyuk tarixchi olim Abdulhay Laknaviy Hasaniy «Nuzhat ul-xavotir (Hotiralar sayri)» asarida bunday yozadi: “Hazrat Hoja Ubaydulloh Ahror uning ismini Zahiriddin Muhammad deb qo'ygan. Lekin turkiy xalqlar orasida (dovyurakligi uchun) u Boburshoh nomi bilan mashhur bo'lgan”.
Bobur barcha temuriy shahzodalar kabi maxsus tarbiyachilar, yirik fozilu ulamolar ustozligida harbiy ta'lim olib, fiqh ilmi, arab va fors tillarini yaxshi o'zlashtiradi. Jumladan, ko'plab tarixiy va adabiy asarlar mutolaa qilib, she'riyatga qiziqishi ortadi.
Boburning otasi – Umarshayx Mirzo Farg'ona viloyati hokimi, onasi – Qutlug' Nigorxonim Mo'g'uliston xoni va Toshkent hokimi Yunusxonning qizi bo'lgan. U o'qimishli va oqila ayol bo'lib, o'g'liga hokimiyatni boshqarishida yaqindan yordam bergan va bir qancha harbiy yurishlarida hamrohlik qilgan. Otasi Axsida bevaqt, 39 yoshida fojiali halok bo'lgach, oilaning to'ng'ichi 12 yoshli Bobur valiahd sifatida 1494 yil iyun' oyida taxtga o'tiradi.
Bobur ikki qo'lida qilich o'ynatadigan mohir sarkarda bo'lishi bilan birga serqirra ijodkor edi. Sarkardaning Hanafiylar mazhabi fiqhida “Mubayyan” nomli asari bo'lib, unga Shayx Zayniddin (ibn Qutbuddin Hanafiy) Havofiy sharh yozib, uni “Mubayyin” deb nomlagan” (“Nuzhat ul-xavotir (Hotiralar sayri)”, 314-bet.). “Risolai aruz”da aytilishicha, bu asar milodiy 1521 yili yozilgan. Mazkur asardan shu narsa ma'lumki, Bobur fiqhga muhabbati kuchli, hanafiy mazhabida mustahkam e'tiqodli shaxs bo'lgan. Bu asar ko'p yillar davomida “Mubiyn” (“Mubayyin”) deya talqin qilib kelindi. Islomshunos olim Mirzo Kenjabek “Risolai Hoja Axrori Vali” risolasi muqaddimasida keltirishicha, aslida “Mubayyin” kitob sharhining nomidir. Uni Boburning munshiysi (shaxsiy kotib) Shayx Zayn yozgan. Bu asar yana “Fiqhi Boburiy” deb ham atalgan” (“Urdu doirai ma'orifi islomiya” enqiklopediyasi, urdu tilida. Panjob universiteti nashri, mil. 1972 y.).
Shoh Bobur «Mubayyan» asarini farzandlari Nosiriddin Humoyun va Komron Mirzoga atab, fiqhiy bir dastur sifatida yozgan. Unda Islomdagi besh farzning fiqhiy masalalari ta'lim beriladi. Ya'ni, iymon-e'tiqod, namoz, ro'za, zakot va haj masalalari she'riy tilda go'zal bayon etilgan. Tahqiq qilib, solishtirilganda “Mubayyan” asari asosida “Muxtasari Viqoya” hamda «Hidoya»i sharif kitoblari namoyon bo'ladi. Asardagi duo matnlari esa, asosan kutubi sittada, ya'ni Imom Buxoriy, Imom Muslim, Imom Termiziy, Imom Abu Dovud, Imom Ibn Moja, Imom Nasoiy kabi olti ulug' muhaddisning kitobida kelgan hadislardan hamda Imom G'azzoliyning «Ihyou ulumid-din» asaridan olingan.
Ulug' shoir, qomusiy alloma, ma'rifatli faqih Zahiriddin Muhammad Boburning “Boburnoma” yoki “Tuzuki Boburiy” asari dunyoga mashhur. Shuningdek, sarkardaning she'rlar “Devon”i majoz va haqiqatlar gavhari bo'lsa, “Volidiya” risolasi nazmiy tarjimasi uning ma'naviy holi Ubaydulloh Ahror Vali hazratlari bilan bog'liqligidan darak beradi. “Mubayyan” asarini Temuriylar davri ijtimoiy, oilaviy, diniy madaniyatining ko'rkam ifodasi deyish mumkin.
“Boburnoma”ning o'z davrida Mirzo Abdurahim ibn Bayramxon tomonidan fors tiliga tarjima qilinishi ham asarning juda ulug' qadr-qimmat topganini anglatadi.
Abduvohid O'ROZOV,
Imom Buxoriy xalqaro ilmiy-tadqiqot
markazi ilmiy xodimi
FOYDALANILGAN ADABIYoTLAR
1.Bartold V. V. Sochineniya, t. 2 (chast 2), Moskva, 1964 y.
2.Oqilov Saidmuxtor. Moturidiya va Ash'ariya ta'limotlari tarxi. Toshkent. Movarounnahr. 2015. – B. 44.
3.“Urdu doirai ma'orifi islomiya” enqiklopediyasi, urdu tilida. Panjob universiteti nashri, hij. 1392 y, mil. 1972 y.
4.Fasix Havafi. Mudjmal-i fasixi., Toshkent: 1980 y; Temurnoma (Amir Temur Ko'ragon jangnomasi). Toshkent: 1990 y.
5.Sharafiddin Ali Yazdiy. “Zafarnoma”, Toshkent: 1997 y.
6.Sharafiddin Ali Yazdiy. Zafarnoma, Toshkent: 1997 y.; Amir Temur Ko'ragon, Qissai Temur ("Malfuzoti Temuriy"), Toshkent: 2000 y.
7.Fayziyev T. Temuriylar shajarasi, Toshkent, 1995 y;
8.Hakim Sattoriy. “Hazrati Sohibqiron”. Toshkent. G'afur G'ulom. 2005 y. – B. 20.
Har bir musulmon uchun hayotning har bir jabhasida Islom axloqiga amal qilish farz sanaladi. Buning ichiga yo‘lda harakatlanish, piyoda va haydovchi sifatida qoidalarga rioya qilish ham kiradi. Islom dini faqat ibodatlar bilan cheklanib qolmaydi, balki jamiyatda tinch-totuv yashash va boshqalarning huquqlarini hurmat qilishni ham talab qiladi.
1. Javobgarlik hissi — haydovchining odobi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Mo‘min kishi boshqalarga zarar yetkazmaydi va zarar ham ko‘rmaydi” (Imom Ibn Moja va Imom Ahmad rivoyati).
Ushbu hadisga ko‘ra, haydovchi yo‘lda boshqalarning hayotiga, salomatligiga tahdid soluvchi harakatlardan ehtiyot bo‘lishi lozim. Yo‘ldagi har bir harakatimiz boshqalarga ta’sir qilishi mumkin.
2. Qoidalarga rioya qilish — itoat va omonat.
Qur’oni karimda bunday deyiladi: “Ey imon keltirganlar! Allohga itoat etingiz, Payg‘ambarga va o‘zlaringizdan (bo‘lmish) boshliqlarga itoat etingiz!” (Niso surasi, 59-oyat).
Hukumat tomonidan belgilangan yo‘l qoidalari kishilarning xavfsizligi uchun joriy qilingan. Ularga itoat qilish – Islom ta’limotiga muvofiq harakat qilishdir.
3. Shoshilmaslik va sabr - hayotni saqlab qolish vositasidir.
Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Xotirjamlik Allohdan va shoshilish shaytondandir” (Imom Termiziy rivoyati).
Yo‘lda shoshish, qonunni buzish, ortiqcha tezlik bilan harakatlanish –haydovchining nafaqat o‘z hayotiga, balki boshqalar hayotiga ham xavf tug‘diradi.
4. Qo‘pollikdan ehtiyot bo‘lish va yo‘ldagi odob.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam yo‘l odoblari haqida: “Yo‘llarda o‘tirishdan saqlaninglar!” deganlar.
Shunda “Bizning yo‘lda o‘tirishdan boshqa ilojimiz yo‘q, chunki gaplashadigan majlislarimiz yo‘llarda bo‘ladi”, deyishdi.
U zot alayhissalom: “Agar yo‘lda o‘tirishdan boshqaga ko‘nmasangiz, u holda yo‘lning haqini ado etinglar”, dedilar. Ular: “Yo‘lning haqi nima?” deb so‘rashdi.
U zot alayhissalom: “Yo‘lning haqqi ko‘zni tiyish, ozor yetkazishdan tiyilish, salomga alik olish, ma’ruf ishlarga buyurish va munkar ishlardan qaytarish”, dedilar (Imom Buxoriy, Imom Muslim rivoyati).
Bugungi kunda bu odoblar haydovchilar va piyodalar uchun ham dolzarbdir. Yo‘lda hurmat va odobni saqlash, yo‘l berish, o‘zgalarni haqorat qilmaslik – musulmonning odobidir.
5. Huquqqa rioya qilish — boshqalarga yordam
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Kim dunyoda bir mo‘minni dunyo g‘amlaridan birini yengillatsa, Alloh taolo uning dunyo va oxirat g‘amlarini yengillatadi. Kim bir mo‘minning qiyinchiligini osonlashtirsa, Alloh taolo o‘sha insonni dunyo va oxiratda mushkulini oson qiladi” (Imom Muslim rivoyati).
Yo‘lda boshqalarga yordam berish — masalan, haydovchi bo‘lsangiz, qariya yoki nogironni olib o‘tish, mashinangizda yordamga muhtoj kishini olib borish – savobli amaldir.
Xulosa:
Yo‘l harakati qoidalariga rioya qilish faqat davlat talabiga amal qilish emas, balki Islom axloqi va Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam sunnatlariga amal qilishdir. Har bir musulmon harakatda ham, niyatda ham odobli, mas’uliyatli va salbiy oqibatlarni oldindan o‘ylaydigan inson bo‘lishi lozim.
Manbalar asosida
Ilyos Ahmedov tayyorladi.