عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «آيَةُ الْمُنَافِقِ ثَلَاثٌ: إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا اؤْتُمِنَ خَانَ» مُتَّفقٌ عَليه
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam: «Munofiqning belgisi uchtadir: gapirsa, yolg'on gapiradi, va'da bersa, bajarmaydi, omonat topshirilsa, xiyonat qiladi», dedilar».
Muttafaqun alayhi – Buxoriy va Muslim rivoyat qilishgan.
Munofiq – bu tashida o'zini musulmon va iymon keltirgan shaxs sifatida ko'rsatadigan, lekin aslida iymon keltirmagan va qalbida kofirligicha qolgan kishidir. Arablar islomdan avvalgi davrlarda «munofiq» so'zini Islom kelgandan keyingi ma'nosida tushunmaganlar, ya'ni bu so'z Islom kelishidan oldin o'zini iymon keltirgandek ko'rsatib, aslida kofir bo'lish ma'nosida qo'llanilmagan. Bu so'zning asl o'zagi «nafaq» so'zidan olingan bo'lib, ba'zi kemiruvchilar kavlaydigan inga nisbatan ishlatiladi. Ularning inida ikki teshigi bo'ladi va agar bir teshik tarafdan xavf kelayotganini sezsa ikkinchi teshikdan qochib qoladi. Munofiqning ham ikki yuzi bo'lib, vaziyat taqozosiga ko'ra o'zgartirib turgani uchun shunday nomlangan.
Ulamolar munofiqlik ikki xil ko'rinishda bo'lishini aytadilar:
Birinchisi, inson aslida kofir bo'lgan holatda o'zini iymon keltirgandek tutishi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning davrlaridagi munofiqlar ana shunday bo'lganlar.
Ikkinchisi, hech kim bilmaydigan holat bo'lsa din buyruqlariga to'liq rioya qilmaslik, boshqalar biladigan holatlarda esa to'liq rioya qilish bo'lib, bu ham nifoq deyiladi. Alloma Hattobiy rohimahulloh shu ma'noni zikr qilganlar. Shunga ko'ra birinchi turdagi nifoq – e'tiqodiy, ikkinchisi esa amaliy nifoq deb nomlanadi.
Ba'zi insonlarda mana shu alomatlarning barchasi topilishi va shu bilan birga mo'min bo'lishi mumkin. Shuning uchun ham Imom Navaviy hadisning ma'nosi unda zikr qilingan alomatlar topilgan kishi munofiqqa o'xshab, ularda bor xulqlarga ega bo'lib qolishi ma'nosida ekanini aytganlar. Boshqa ulamolar, xususan, Imom Qurtubiy esa hadisda amaliy nifoq nazarda tutilgan, deydilar. Chunki, Umar roziyallohu anhu ham Huzayfa roziyallohu anhudan: «Menda nifoqdan biror narsa borligini bilasanmi?», deb so'raganlar va bundan e'tiqoddagi nifoqni emas, balki amaldagi nifoqni nazarda tutganlar. U zot kufr ma'nosidagi nifoqni nazarda tutgan bo'lishlari aslo mumkin emas.
Ulamolarning yuqorida keltirilgan so'zlari va boshqa sharhlardan xulosa qiladigan bo'lsak, hadisdagi alomatlar topilgan insonni e'tiqodida munofiq bo'lib, kofir bo'lgan, deyilmaydi, balki amallarida munofiqlarning ishini qiladigan va ularga o'xshab qolgan shaxs deyiladi.
Hadisdan olinadigan foydalar:
1. Munofiqlarning sifatlari bilan sifatlanib qolishdan qattiq qaytarilganligi.
2. Musulmon inson ulardan saqlanish uchun ham munofiqlarning sifatlarini yaxshi bilib olishi lozimligi.
Bu sifatlar quyidagilardir:
1. Yolg'on gapirish.
Yolg'on – bu voqelikdagi narsaning teskarisini gapirish bo'lib, bu harom amal sanaladi. Imom Navaviy rohimahulloh aytadilar: «Yolg'onning harom ekanligiga Qur'on va Sunnatda bir qancha dalillar kelgan. U eng xunuk gunoh va uyatli ayblardan sanaladi. Uning harom ekaniga ummatning barchasi ittifoq qilgan».
2. Va'daga xilof qilish.
Hadis va'daga xilof qilish ham munofiqlarning alomati bo'lgani uchun harom amal ekanligini bildiradi.
3. Omonatga xiyonat qilish.
Masalan, insonga bir kishi bir narsani omonat topshirib, saqlab turishini so'radi. Omonatni qabul qilgan inson uni ishlatib yursa yoki beparvolik qilib uni saqlamaydigan bo'lsa yuqoridagi hadisga tushib qoladi va omonatga xiyonat qilgan bo'ladi.
4. Hadisda munofiqlarning uchta sifati zikr qilindi.
Bundan munofiqlarning sifati faqatgina shu ekanini tushunib qolmaslik kerak. Chunki, Imom Buxoriy va Muslim Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisi sharifda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: «To'rt (xislat bor), ular kimda bo'lsa, aniq munofiq bo'libdi. Kimda ulardan bittasi bo'lsa, to uni tashlamagunicha, unda munofiqlikdan bir xislat bo'ladi: omonat topshirilsa, xiyonat qiladi; gapirsa, yolg'on gapiradi; ahdlashsa, ahdni buzadi; janjallashsa, fojirlik qiladi».
Mavzuning avvalida keltirilgan hadisa uch xislat aytilgan bo'lsa, bunda qo'shimcha yana bir xilsat – janjallashsa, fojirlik qilish ham zikr qilinmoqda. «Fojirlik qilish» ni ulamolar haqdan og'ib, yolg'on gapirishga o'tish va taqvosizlik qilish, deb sharhlaganlar. Ulamolar shu va boshqa rivoyatlar hamda oyatlardan xulosa qilib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam munofiqlarning barcha sifatlarini emas, ba'zisini aytishni iroda qilganlar, deydilar. Chunki, boshqa oyat va hadislarda munofiqlarning boshqa alomatlari ham zikr qilingan. Quyida ularning ham ba'zilarini sanab o'tamiz.
5. Namozga dangasalik va Allohni kam zikr qilish.
Alloh taolo munofiqlarni sifatlab shunday marhamat qiladi:
وَإِذَا قَامُوٓاْ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ قَامُواْ كُسَالَىٰ يُرَآءُونَ ٱلنَّاسَ وَلَا يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ إِلَّا قَلِيلٗا١٤٢
Va qachon namozga tursalar dangasalik bilan, xo'jako'rsinga turadilar va Allohni kamdan-kam yodga oladilar (Niso surasi, 142-oyat).
6. Bomdod va xufton namozlariga erinish, ularga beparvo bo'lish
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: «Munofiqlarga eng og'ir namoz – bomdod va xuftondir» (Muttafaqun alayhi).
7. Yomonlikka buyurib, yaxshilikdan to'sish
Alloh taolo aytadi:
ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ بَعۡضُهُم مِّنۢ بَعۡضٖۚ يَأۡمُرُونَ بِٱلۡمُنكَرِ وَيَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمَعۡرُوفِ
Munofiq erkaklar va munofiq ayollar bir-birlaridandirlar (ya'ni, kofirlikda bir-birlariga o'xshaydilar). Ular yomonlikka buyuradilar, yaxshilikdan to'xtatadilar… (Tavba surasi, 67-oyat).
3. Rostgo'ylik va va'daga vafoq qilishning fazilatli amal ekani.
Hadis borasida aytilgan sharhlarning barchasi hadisni tushunish va unga amal qilish uchundir. Shuning uchun ham zamonamiz ulamolaridan Muhammad Taqiy Usmoniy hafizahulloh aytganlaridek, hadisning ruhiyatini yo'qotmagan holatda unga amal qilish, munofiqlik alomatlari sanalmish odatlardan qattiq ogoh bo'lish va ularni kichik sanamaslik lozim.
Alloh taolo barchamizni munofiqlarning sifatlariga ega bo'lib qolishdan saqlasin. O'zi va Rasuli maqtagan sifatlarga ega bo'lishga muvaffaq qilsin!
Yahyoxon Boboxonov,
Angren shahar «Qorabog'» jome masjidi
imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Savol: Namozga “Allohu akbar”, deb quloq qoqishda “Allohu akbar” dagi “r” ga kelganda ikki qo‘lni bosh barmog‘i quloq yumshog‘iga tegiziladimi? Shunday deb, eshitdim.
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Namozga kirishda avval ikki qo‘lni yuqoriga ko‘tarib, bosh barmoqlarni quloqning yumshoq joyiga tegiziladi. So‘ng “Allohu akbar”, deb, namozga kirishiladi.
Bu haqida Faqih Abu Ja’far rahimahulloh bunday zikr qilganlar: “Ikki kaftini ichki taraflari bilan qiblaga yuzlanadi va panjalari yozadi hamda qo‘llarini yuqoriga ko‘taradi. Qachonki, ikki bosh barmog‘i ikki quloqlarining yumshoq joylariga tegsa, “Allohu akbar” deb namozga shuru’ qiladi.
Shamsulaimma Saraxsiy rahimahullohga ko‘ra, barcha mashoyixlar shunga ittifoq qilganlar (“Muhiyt” kitobi). Vallohu a’lam.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.