Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Abu Muso Ash’ariy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Qur’on o‘qiydigan mo‘min utrujjaga o‘xshaydi. Uning hidi yoqimli, mazasi shirin. Qur’on o‘qimaydigan mo‘min esa xurmo kabidir. (Xurmo mevasining) hidi yo‘q, ammo mazasi shirin. Qur’on o‘qiydigan munofiq rayhon kabi xushbo‘y, biroq mazasi taxir. Qur’on o‘qimaydigan munofiq esa hanzala yanglig‘ hidsiz, ta’mi achchiqdir» deganlar.
Buxoriy, Muslim, Sunan sohiblari, Dorimiy, Ahmad rivoyat qilgan.
Mazkur hadisda Qur’on tilovat qilish, Kalomullohdan uzoq yurish qanday samara berishi ajoyib o‘xshatish orqali bayon etilmoqda. Unda to‘rt toifa kishi ikki xil meva hamda ikki xil o‘simlikka o‘xshatilmoqda: mo‘min utrujjaga, xurmoga, munofiq esa rayhonga, hanzalaga mengzalmoqda. Bu bilan mo‘min bandaning sha’ni naqadar ulug‘ligi, tilida musulmonlikni da’vo qiladigan kimsaning holati naqadar yomonligini bilib olamiz. Qolaversa, hadisda Allohning Kalomi bandaning zohiriga ham, botiniga ham ta’sir qilishi ta’kidlanmoqda. Bandalar bu borada bir-biridan farq qiladi. Haqiqiy mo‘min ko‘proq nasibador bo‘ladi, kimdir ozroq. Qur’on barakasidan umuman benasib qoladiganlar ham yo‘q emas. Keling, bu purma’no hadis sharhi bilan yaqindan tanishib chiqamiz:
“Qur’on o‘qiydigan mo‘min utrujjaga o‘xshaydi. Uning hidi yoqimli, mazasi shirin”.
Utrujja – apelsinga o‘xshagan meva. Uning hajmi o‘rtacha, ko‘rinishi chiroyli, rangi sariq-qizg‘ish. Utrujjaning ajoyib rangi kishi e’tiborini tortadi. Unga qaragan inson ko‘nglida quvonch paydo bo‘ladi. Qolaversa, utrujjaning xushbo‘y hidi, totli mazasi bor. Utrujja mevalar ichida eng zo‘ri bo‘lgani uchun ham mo‘min kishi mana shu mevaga o‘xshatilmoqda. Mo‘minning qalbida imoni bor, nifoq yo‘q. U Qur’on o‘qiydi. Qur’on o‘qishi shundoq yuz-ko‘zidan bilinib turadi. Mo‘minning tashqi ko‘rinishi go‘zal, xulqi chiroyli. Asosiysi ichki olami – qalbi go‘zal. Bundan chiqdi, komil mo‘min bo‘lish uchun ham sirtini, ham ichini to‘g‘rilash kerak. Qalbni isloh qilishda, yetuk mo‘min bo‘lishda Qur’onning ahamiyati juda katta. Qur’on o‘qiydigan mo‘minning – xuddi utrujja kabi – ta’mi mazali: qalbida imon mustahkam o‘rnashgan, hidiyam xushbo‘y – odamlar uning qiroatini eshitib rohatlanadilar, ajr-savob oladilar, Qur’on o‘qishni o‘rganadilar. E’tiborli jihati shundaki, hadisda “Qur’on o‘qiydigan” deyish bilan Qur’onni oyda-yilda bir emas, doim o‘qish lozimligiga ishora qilinmoqda. Zero, komil mo‘min banda Allohning Kalomini tokchalarda g‘arib holda qoldirmaydi, muttasil o‘qib-o‘rganadi, ilohiy ta’limotlarga muvofiq yashaydi.
“Qur’on o‘qimaydigan mo‘min esa xurmo kabidir. (Xurmo mevasining) hidi yo‘q, ammo mazasi shirin”. Buyam ajoyib o‘xshatish. Har bir bandadan talab etiladigan asosiy narsa imondir. Mo‘min banda imoni bilan qadrli. Lekin Allohga, oxirat kuniga ishonsa-yu, Parvardigori Kitobini o‘qimasa, uning qadri pasayadi. Shuning uchun bo‘lsa kerak, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Qur’on o‘qimaydigan mo‘minni xurmoga o‘xshatyaptilar. Xurmoning mazasi juda shirin, lekin hidlab ko‘rsangiz, hidi yo‘qligiga amin bo‘lasiz. Bundan chiqdi, Qur’on o‘qimaslik, o‘qishni o‘rganishga harakat qilmaslik mo‘min banda uchun ayb sanaladi. Afsuski, hozirda ko‘p musulmonlar Qur’on o‘qimaydi, ma’nosini tushunmaydi. Oqibatda musulmon bo‘lgani uchun emas, musulmon bo‘la turib Qur’onni o‘qib-o‘rganmagani uchun boshiga har xil savdolar tushadi. Bugungi kundagi ko‘p tashvishlar aynan dindan bexabarligimiz sababli kelib chiqmoqda. Bundoq olib qarasak, hammasi yozib qo‘yilgan, qaysi vaziyatda nima qilish kerakligi bayon etilgan. Biroq Qur’on o‘qilmaydi, Allohning hukmi o‘rganilmaydi. Bunday noxush vaziyatdan chiqib ketishning birdan-bir chorasi – Qur’onga qaytish, Allohning Kalomini qunt bilan o‘qib-o‘rganish. Shuni ham ta’kidlab o‘tish joiz, mo‘min banda Qur’on o‘qimasayam, uning asli pok. Chunki qalbida imon bor. Qur’on o‘qimagani yoki o‘qiy olmagani bilan uning botini go‘zal, ammo zohiri islohtalab.
“Qur’on o‘qiydigan munofiq rayhon kabi xushbo‘y, biroq mazasi taxir”. Qur’on o‘qiydigan munofiqning rayhonga o‘xshatilishiga sabab munofiq dilida kasallik bor, tilida musulmonlikni da’vo qiladi. Lekin qalbida imon yo‘q, ixlos yo‘q. Odamlar – Qur’on hurmatidan – riyokor qorini izzat-ikrom qilishlari mumkin. Biroq niyati xolis bo‘lmagani uchun riyokor kimsa Alloh nazdida haqiqiy qorilik maqomiga erisholmaydi: unga savob ham, yuqori martaba ham berilmaydi. Ma’lumki, rayhonning hidi ko‘pchilikka yoqadi. Ammo bargini chaynagan odamning ko‘ngli behuzur bo‘ladi. Munofiq ham shunday. Faqat Qur’on o‘qigani uchun uning hidi xushbo‘y. E’tibor bering: bu gap qalbida nifoq illati bor kimsa haqida aytilyapti. Chinakam mo‘min banda Qur’on o‘qish bilan qanchalik yuqori darajaga ko‘tarilishini shundan ham bilib olsa bo‘ladi.
“Qur’on o‘qimaydigan munofiq esa hanzala yanglig‘ hidsiz, ta’mi achchiqdir”. Hanzala – ta’mi, hidi yoqimsiz o‘simlik. Mevasi apelsin kattaligida bo‘ladi. Qalbida nifoq bor, Qur’ondan uzoq banda hanzalaga o‘xshaydi. Uning ta’mi achchiq, ustiga-ustak hidi ham badbo‘y. Bu – to‘rt toifa ichidagi – eng past pog‘ona egasidir. Munofiqlik tamg‘asi bandani juda past darajaga tushirib yuboradi. Agar u Qur’ondan yiroq bo‘lsa, pog‘onasi battar pasayib ketadi. Munofiqqa ibodat qilish ham, Qur’on o‘qish ham og‘irlik qiladi. Shu ma’noda Abul Javzo: “Munofiq uchun Qur’on o‘qishdan ko‘ra zil-zambil toshlarni ko‘tarib yurish osonroq”, degan.
Abu Nuaym “Hilyatul avliyo”da rivoyat qilgan
Munofiqda imon, ixlos bo‘lmagani uchun ibodatni xushu’ bilan bajarolmaydi, Qur’onni Alloh roziligi uchun emas, odamlar maqtovi uchun qiroat qiladi, bor e’tiborini faqat tashqi tarafga – moddiyatga qaratadi. Hadisning mana shu qismidan xulosa chiqaradigan bo‘lsak, avvalo nifoqdan uzoq yurish, sirtdan musulmon bo‘lib ko‘rinib, Islomga teskari ishlardan qilishdan ehtiyot bo‘lish kerak. Qolaversa, Qur’onga e’tiborimizni kuchaytiraylik. Zotan, mo‘min-musulmon bo‘la turib Qur’on o‘qimaslik ma’qul emas. Chunki Alloh Qur’onni o‘qib-o‘rganishimiz, Kalomulloh odobi ila xulqlanishimiz uchun nozil qilgan.
«Qur’on qalblar shifosi» kitobi asosida tayyorlandi
(Bir hadis sharhi)
Ba’zan odamlar Qur’onning turli qiroatlarini eshitganda, o‘zi bilmay turib, ularni xato deb baholaydi. Oqibatda tortishuvlar yuzaga keladi.
Qur’oni karim Alloh taoloning kalomidir. U Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga Jabroil alayhissalom orqali nozil qilingan. Alloh taolo arab qabilalarining anglashi yengil bo‘lishi va Kitobning ilohiy mo‘jizaligini namoyon etish uchun uni bir necha harfda (qiroatda) nozil qilgan.
عَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ رضى الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ رَجُلاً قَرَأَ ، وَسَمِعْتُ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم يَقْرَأُ خِلاَفَهَا فَجِئْتُ بِهِ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَأَخْبَرْتُهُ فَعَرَفْتُ فِى وَجْهِهِ الْكَرَاهِيَةَ وَقَالَ: كِلاَكُمَا مُحْسِنٌ ، وَلاَ تَخْتَلِفُوا ، فَإِنَّ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمُ اخْتَلَفُوا فَهَلَكُوا.
Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Bir kishining qiroat qilayotganini eshitdim. Nabiy sollallohu alayhi vasallamning u (oyat so‘zlari)ni boshqacha qiroat qilayotganlarini eshitgan edim. Shunda uni Nabiy sollallohu alayhi vasallamning oldilariga olib borib, u zotga bor gapni aytib berdim. Shu payt yuzlarida norozilikni payqadim. U zot: “Ikkingiz ham to‘g‘ri qilgansiz. Ixtilof qilmang, chunki sizdan oldingilar ixtilof qilib, halokatga uchragan”, dedilar” (Buxoriy rivoyati).
Ushbu hadisda Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu bir odamning – ba’zilar Ubay ibn Ka’b degan – Qur’on oyatini Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan tinglagan qiroatiga o‘xshamagan tarzda o‘qiyotganini eshitgan. Ikkisi Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday qiroatda o‘qitganlarini da’vo qilib, tortishib qolgan. Shunda Ibn Mas’ud roziyallohu anhu o‘sha odamni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga olib borgan. Har biri u zotga o‘rgangan qiroatida tilovat qilib ko‘rsatgan. Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Ikkingiz ham to‘g‘ri qilgansiz”, deganlar. Ya’ni, ikkingiz ham to‘g‘ri o‘qidingiz, ikki qiroat ham joiz. So‘ng ogoh etib: “Ixtilof qilmang, chunki sizdan oldingilar ixtilof qilib, halokatga uchragan”, deganlar. Ya’ni, avvalgi qavmlar og‘ir oqibatga olib boradigan ixtiloflarga berilib ketgan. Bu ixtiloflar nafs istaklariga ko‘ra muqaddas kitoblardagi so‘zlarni o‘zgartirishgacha borib yetgan.
Shariat ittifoq va birlikka da’vat qiladi, tafriqa (firqalanish) va bo‘linishni qattiq man etadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam go‘yo bunday demoqdalar: Qur’onni o‘qing va ma’nosiga muvofiq birlikda bo‘ling. Qandaydir shubha kelib chiqib, ixtilofga olib borsa, o‘sha shubhani yig‘ishtiring va odamlarni birlikka yetaklaydigan ochiq ma’noga qayting. Ilgarigi ummatlar kabi halokatga eltuvchi ixtilofga tushmang.
Qur’on qiroatida ixtilof qilish mumkin emas. Chunki har bir qiroat Allohdan nozil qilingan va Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tomonidan o‘rgatilgan. Qiroatdagi ruxsat berilgan turlilik Qur’onning ma’nosiga daxl bermaydi. Demak, Qur’onning bir oyati yo so‘zi bir necha qiroatda o‘qilishi mumkin. Ulardan birortasini inkor qilgan kishi Qur’onni inkor qilgan bo‘ladi.
Ixtilofning oldini oladigan yana bir chora – yetarlicha ilm olmagan kishi Qur’on haqida, jumladan, qiroat to‘g‘risida o‘z fikri bilan so‘z yuritishi mumkin emas. Qur’on qiroati sunnat bilan sobit bo‘lgan. Shuning uchun bahstalab vaziyat yuzaga kelganda o‘zaro tortishmasdan, ilmliroq kishidan so‘rash lozim.
Ma’lumki, Qur’oni karim islomning boshlang‘ich davrida hijoz shevasiga (Makka, Madina va Toif aholisining lahjasiga) mos holda nozil qilingan. Hudaybiya sulhidan so‘ng turli arab qabilalari islomga kira boshladi. Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam bir necha marta Allohdan odamlar uchun Qur’onni turli lahja va shevalarga mos holda o‘qishni yengil qilishni so‘raganlar. Turli arab qabila va urug‘lari o‘z shevasiga g‘urur bilan bog‘langan edi, shuning uchun bu yengillik ularga Qur’on ma’nolarini yaxshiroq anglash imkonini berardi. Alloh taolo u zotning iltijosidan ham ortiqroq yengillik in’om etib, Qur’oni karimni yetti harfda nozil qildi.
Bu haqda Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Jabroil menga (Qur’onni) bir harfda o‘qitdi. Men undan ziyoda qilishni so‘rayverdim, nihoyat, yetti harfga yetdi”, dedilar” (Buxoriy va Muslim rivoyat qilgan).
“Harf” – qiroat ilmi istilohida biror so‘zning muayyan shakllarda o‘qilishi. Shuningdek, umumiy bir uslubda o‘qish ham “harf” deyiladi. “Yetti harf” haqida ulamolar turli fikrlarni aytgan. Ba’zilar yetti harfdan murod o‘sha paytdagi arab lahjalariga moslik bo‘lganini ta’kidlagan. Ayrimlar buni qiroatdagi ixtilof (turli joiz shakl)lar yetti turkumga bo‘linishi bilan izohlagan. Boshqalar aynan muayyan adad emas, balki ko‘plik, ya’ni bir necha turdagi qiroat nazarda tutilganini aytgan. Yana ba’zilar yetti qiroatning aynan o‘zi emasligini aytgan.
Umuman, bu haqda qirqdan ziyod fikr aytilgan. “Harf” nima ekani haqida biror hadis yo rivoyat yo‘q. Shuning uchun allomalarning fikrlari ijtihodiy sanalib, umuman olganda, Qur’on kalimalarini o‘qishdagi turlilik ma’lum va mashhur, eng muhimi, mumkindir. Bu biror ixtilofga asos bo‘lmasligi kerak.
Bu – Qur’onning har bir so‘zi turlicha o‘qiladi va har kim, o‘z xohishiga ko‘ra, so‘zlarni o‘z lahjasidagi ma’noga o‘zgartirishi mumkin, degani emas, albatta. Qaysi turda bo‘lsa ham, qiroat faqat Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan tinglangan va u zot o‘qib bergan shakllardan biriga mos bo‘lishi kerak.
Demak, ilmli mutaxassis (qori) biz odatlangan, o‘qib-o‘rgangan, o‘zimiz an’anaviy hisoblagan qiroatdan farqli tarzda tilovat qilsa, bu xato emas, sahih rivoyat asosidagi qiroat bo‘ladi. Uning harfi – biz odatlangandan boshqacha, xolos.
Qiroat bobida “to‘g‘ri-noto‘g‘ri” deb tortishish ilmsizlik oqibati bo‘lib, bu xususda tortishish fitnaga, fitna esa halokatga olib boradi. Shuning uchun mo‘min kishi qiroatlardagi farqni inkor etmasligi, balki uni Allohning hikmati sifatida qabul qilishi kerak ekan.
Qodirxon MAHMUDOV,
Imom Buxoriy xalqaro ilmiy-tadqiqot markazi ilmiy xodimi