Laylatul Qadr kechasi xotirjam tun bo‘ladi;
odamni lohas qiladigan darajada dim bo‘lmaydi;
etni junjiktiradigan sovuq ham bo‘lmaydi;
oy xuddi charog‘on nur taratib turgandek, yorug‘ bo‘ladi;
Qadr kechasi kiradigan tongda quyosh o‘tkir nurlari bilan chiqmaydi;
erta tongdan mayin shabada esib turadi;
ora-sira bir-ikki tomchi yomg‘ir tomchilab qo‘yadi.
O‘MI Matbuot xizmati
Abu Bakr ibn Muhammad ibn Amr ibn Hazmdan, u esa otasidan rivoyat qiladi:
Madinada Nu’ayman degan bir kishi bor edi. U har qanday qiziqarli narsa Madinaga kelsa, uni sotib olib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga olib kelib:
— Yo Rasulalloh! Bu sizga sovg‘a, — der edi.
So‘ng, agar o‘sha narsaning sohibi kelib Nu’aymandan pulini talab qilsa, u Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga kelib:
— Yo Rasulalloh! Bu kishiga molining pulini to‘lab bering, — der edi.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam undan:
— Axir sen buni menga sovg‘a qilmadingmi? — deb so‘rar edilar.
Nu’ayman roziyallohu anhu esa:
— Yo Rasulalloh! Qasamki, menda unga to‘lashga pulim yo‘q edida, lekin siz uni yeyishingizni xohladim, — der edi.
Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kulib yuborib, o‘sha narsaning egasiga haqini o‘zlari to‘lab berar edilar.
Abulfaraj ibn al-Javziyning
“Zarif va hazilkashlar haqidagi xabarlar” kitobidan
Homidjon qori ISHMATBЕKOV tarjimasi.