Payg‘ambarimiz sollalohu alayhi vasallamning zuhdlari dunyoning foniyligini, uning tezda o‘tib ketishini, ozuqasi ozligini va umrining qisqaligini bilgan kishining zuhdi edi.
Oxiratning boqiyligini, Alloh taolo unda valiylariga doimiy ne’matlarini tayyorlab qo‘yganligini, buyuk ajr borligi va unda abadiy qolish borligini bilgan kishining zuhdi edi.
Rosululloh sollalohu alayhi vasallamga dunyodan foydalanish keng qilib qo‘yilgan bo‘lsada, mabodo tog‘larni tillo va kumush bo‘lishini xohlaganlarida, ular tillo va kumush bo‘lishi mumkin bo‘lsada, dunyodan nafas to‘xtab qolmasligi uchun yetarli bo‘lgan, tashvishu og‘irliklarni ketkazadigan miqdordan boshqasini rad etdilar, zuhd va kamsuqumlikni afzal ko‘rdilar
U zot gohida och yurar, oylab uylarida qozon osilmas, ba’zi kunlar davomida ochlikni qondiradigan darajada xurmo ham topilmay, och yurar edilar.
U zot hech bir vaqt ketma-ket uch kungacha arpaning unidan bo‘lgan nondan qornilari to‘ymagan. Ko‘pincha sutning o‘zi bilan kifoyalanar, toki Allohga yo‘liqqunlaricha bir kun to‘q va bir kun och bo‘lar edilar.
U zot bo‘yraning ustida yotar edilar va yonboshlarida bo‘yraning izi qolar edi. Ochlikdan qornilariga tosh bog‘lab olar va ko‘pincha sahobalar u zotning yuzlaridan ochliklarini bilib olishar edilar.
U zotning uylari loydan, ichi tor va shifti past edi. Bir kuni sovutlarini garovga qo‘yib, bir yahudiydan o‘ttiz so’ arpa olib turdilar. Ko‘pincha ko‘ylak va izor bilan kifoyalanar edilar. Hech bir vaqt taomni peshxon (ovqatlanish stoli)da yemaganlar. Ko‘pincha sahobalar Rosululloh sollalohu alayhi vasallamga taom yuborar edilar. Bularning barchasi nafslarini dunyo kirlaridan asrash, dinini himoya qilish va Robbisining huzuridagi ajrning komil bo‘lib qolishligi hamda Mavlosining “Va tezda Robbing senga ato qiladir va sen rozi bo‘lursan” (Zuho surasi 5-oyat) degan va’dasi u zotga ro‘yobga chiqishi uchun edi.
U zot mollarni shu qadar taqsimlab berar edilarki, hatto o‘zlariga bir dirham qolmas edi. Tuya, mol va qo‘ylarni sahobalar va boshqalarga shu darajada bo‘lib berar edilarki, o‘zlarida na tuya, na mol va na qo‘y qolar edi. Rosululloh sollalohu alayhi vasallam dedilar: “Agar menda Tihoma chuqurlarining daraxtlari mislicha mol dunyoim bo‘lganida uni taqsimlab berar edim. So‘ng sizlar meni baxil, yolg‘onchi va qo‘rqoq, irodasiz deb bilmasdilaringiz”.
Payg‘ambarimiz sollalohu alayhi vasallam qasr bino qilmadilar, mol-dunyo yig‘madilar, u zotning xazinalari ham, mevasi yeyiladigan bog‘lari ham bo‘lmagan. U zot o‘zlaridan so‘ng bog‘ va ekinzor ham qoldirmadilar. U zot dedilar: “Biz meros qoldirmaymiz, bizning qoldirgan narsamiz sadaqadir”. (Buxoriy rivoyati 3093-hadis). U zot doimo so‘zlari va amallari bilan musulmonlarni dunyoda zuhdga hamda oxiratga tayyorlanish va buning uchun amal qilishga da’vat etar edilar.
U zotga podshohlik bilan birga rasul bo‘lish yoki oddiy inson bo‘lib rasul bo‘lish ixtiyori berilganda, u zot oddiy inson bo‘lib rasul bo‘lishni ixtiyor qilganlar.
U zot alayhissalomning dunyodagi zuhdlarining yana bir ko‘rinishi, ul zoti bobarakotning saxiyliklaridir. Hech qachon so‘rovchini qaytarmas va to‘smas edilar. Dunyo Alloh taoloning nazdida chivinning qanotichalik arzimas va barobar emas, deganlar. Hadisda: “Dunyoda g‘arib yoki bir onlik o‘tib ketuvchi kabi bo‘l”, deganlar. (Buxoriy rivoyati 6416-hadis)
Rosululloh sollallohu alayhi vasallam zuhd borasida yana shunday marhamat qilganlar: "Dunyoda zohid bo‘l, Alloh seni yaxshi ko‘radi. Insonlar huzurida zohid bo‘l, insonlar seni yaxshi ko‘rishadi".
Manbalar asosida Yunusobod tumani
“Kulol-Qo‘rg‘on” jome’ masjidi imom-xatibi
Abdurahmonov Yahyo tayyorladi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَا تَشْرَبُوا وَاحِدًا كَشُرْبِ الْبَعِيرِ وَلَكِنِ اشْرَبُوا مَثْنَى وَثُلَاثَ وَسَمُّوا إِذَا أَنْتُمْ شَرِبْتُمْ وَاحْمَدُوا إِذَا أَنْتُمْ رَفَعْتُمْ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ.
Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Tuyaning ichishiga o‘xshab, bir martada ichmanglar. Ikki marta, uch martada ichinglar. Qachon ichsangiz, tasmiya ayting. Qachon ichib bo‘lsangiz, hamd ayting», dedilar».
Termiziy rivoyat qilgan.
Ichimlik ichadigan odam shoshilmay, yaxshilab o‘tirib olib, oldin «Bismillah»ni aytib, tuyaga o‘xshab, og‘zining boricha to‘ldirib olmay, oz-ozdan, bo‘lib-bo‘lib ichishi kerak ekan. Ichib bo‘lgandan keyin esa Alloh taologa shukr aytishi lozim ekan.
وَعَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ شَرِبَ لَبَنًا فَمَضْمَضَ مِنْهُ وَقَالَ: إِنَّ لَهُ دَسَمًا. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
Yana o‘sha kishidan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam sut ichdilar va og‘izlarini undan chayqadilar hamda:
«Uning yog‘i bor», dedilar».
Buxoriy rivoyat qilgan.
Yog‘li narsa og‘izda turib qolsa, zarar yetkazadi. Demak, sut va sutga o‘xshash yog‘li narsalarni ichgandan keyin og‘izni yaxshilab chayqash lozim ekan.
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: نَهَى النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنِ اخْتِنَاثِ الْأَسْقِيَةِ. رَوَاهُ الْأَرْبَعَةُ.
Abu Sa’iyd roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam meshlarning og‘zidan ichishdan qaytardilar».
To‘rtovlari rivoyat qilganlar.
Ichimlik ichmoqchi bo‘lgan odam ichimlik saqlanadigan idishdan boshqa idishga – qadahga (piyolaga) quyib olib, ichmog‘i lozim. Har kim umumiy idishga og‘zini qo‘yib ichaversa, tabiatga ham, odobga ham, tibbiy ko‘rsatmalarga ham to‘g‘ri kelmaydi.
عَنْ جَابِرٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: دَخَلَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَرَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِهِ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْأَنْصَارِ وَهُوَ يُحَوِّلُ الْمَاءَ فِي حَائِطِهِ فَقَالَ: إِنْ كَانَ عِنْدَكَ مَاءٌ بَاتَ هَذِهِ اللَّيْلَةَ فِي شَنٍّ وَإِلَّا كَرَعْنَا قَالَ: بَلَى عِنْدِي مَاءٌ بَاتَ فِي شَنٍّ. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَالْبُخَارِيُّ. وَزَادَ: فَانْطَلَقَ إِلَى الْعَرِيشِ فَسَكَبَ مَاءً فِي قَدَحٍ وَحَلَبَ عَلَيْهِ مِنْ دَاجِنٍ لَهُ فَشَرِبَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ثُمَّ أَعَادَ فَشَرِبَ صَاحِبُهُ.
Jobir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam sahobalaridan bir kishi bilan bir ansoriylardan bir kishining oldiga kirdilar. U bog‘iga suv tarayotgan ekan. Bas, u zot:
«Agar senda bu kecha meshkobda qolgan suv bo‘lsa (keltir), bo‘lmasa, (idishsiz) og‘zimiz bilan ichamiz», dedilar.
«Ha, menda bu kecha meshkobda qolgan suv bor», dedi u».
Abu Dovud va Buxoriy rivoyat qilgan va:
«(U) kapasiga borib, qadahga suv quydi. Ustiga qo‘yini sog‘di. Bas, Nabiy sollallohu alayhi vasallam ichdilar. So‘ngra u takrorladi. U zotning sohiblari ichdilar»ni ziyoda qilgan.
Ushbu hadisi sharifdan olinadigan foydalar:
1. Mezbondan suv so‘rash odobi.
2. Suv saqlanadigan idishda suv bo‘lsa, o‘shandan tanovul qilish afzalligi.
3. Suv saqlanadigan idishda suv bo‘lmasa, oqayotgan suvdan og‘iz bilan ichish mumkinligi.
4. Suvni suv saqlanadigan idishdan qadahga quyib ichish.
5. Suvga sut qo‘shib ichish joizligi.
6. Avval fazl ahliga ichimlik tutib, keyin boshqalarga tutish.
عَنْ أَنَسٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ: أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أُتِيَ بِلَبَنٍ قَدْ شِيبَ بِمَاءٍ وَعَنْ يَمِينِهِ أَعْرَابِيٌّ وَعَنْ شِمَالِهِ أَبُو بَكْرٍ فَشَرِبَ ثُمَّ أَعْطَى الْأَعْرَابِيَّ وَقَالَ: الْأَيْمَنُ الْأَيْمَنُ. رَوَاهُ الْأَرْبَعَةُ.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallamga suv aralashtirilgan sut keltirildi. U zotning o‘ng tomonlarida bir a’robiy, chap tomonlarida Abu Bakr bor edi. Bas, u zot o‘zlari ichib, so‘ngra a’robiyga berdilar va:
«O‘ng tarafdan, o‘ng tarafdan», dedilar».
To‘rtovlari rivoyat qilganlar.
Ushbu hadisi sharifdan olinadigan foydalar:
1. Sutga suv aralashtirib ichish mumkinligi.
Albatta, bu ichuvchiga bildirilgan holda va ushbu rivoyatdagiga o‘xshagan o‘tirishlarda bo‘lsa. Ammo hiyla tariqasida sutga suv aralashtirib sotish haromdir.
2. Ko‘pchilik o‘tirganda ichimlikni avvalo eng afzal, muhtaram shaxsga tutish lozimligi.
3. Undan keyin o‘sha muhtaram shaxsning o‘ng tomonidagi kishiga navbat kelishi.
4. So‘ngra o‘ng tomondan davom etib ketaverishi.
عَنْ أَبِي قَتَادَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: سَاقِي الْقَوْمِ آخِرُهُمْ شُرْبًا. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَالتِّرْمِذِيُّ وَصَحَّحَهُ. وَاللهُ أَعْلَمُ.
Abu Qatoda roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Qavmning soqiysi ichishda ularning oxirgisidir», dedilar».
Abu Dovud va Termiziy rivoyat qilganlar. Termiziy sahih, degan. Alloh bilguvchiroqdir.
Odob bo‘yicha, bir qavmga soqiylik qilib, suv va boshqa chanqovbosdi ichimliklar tarqatib turgan kishining o‘zi oxirida ichadi. Oldin mehmonlarning xizmatini qilib, savobni tugal olib, so‘ngra bemalol o‘zi ichsa bo‘laveradi. Taom ulashish bilan mashg‘ul bo‘ladigan dasturxonchi ham shunday qiladi.
Ulamo ahli ichimliklarni ichish odobi va unga bog‘liq barcha dalil va hujjatlarni sinchiklab o‘rganib chiqqanlaridan keyin jumladan, quyidagi mulohazalarni aytganlar:
1. Haromligiga dalil qoim bo‘lmagan barcha ichimliklarni ichish joizdir.
2. Insonning o‘zi yoki ba’zi a’zosi halok bo‘lishining oldini olish va vojib amallarni ado etish uchun zarur bo‘lgan ichimlikni ichish vojibdir.
3. Hojatini qondiradigan va chanqog‘ini qondiradigan darajada ichish mandubdir.
4. Hojatidan ziyoda ichish gohida makruh, gohida harom bo‘ladi.
5. Ichimlik ichishdan oldin «Bismillah» aytiladi.
6. O‘ng qo‘l bilan ichiladi.
7. Uch marta bo‘lib-bo‘lib nafas olib, ichiladi.
8. Idishning ichiga nafas urilmaydi.
9. O‘tirgan holda ichiladi.
10. Suv simirib ichiladi.
11. O‘ta to‘yib ketadigan darajada ichilmaydi.
12. Suvidishning og‘zidan ichilmaydi.
13. Idishning uchgan joyidan ham ichilmaydi.
14. Ichimlikni ichib bo‘lgandan keyin hamd aytiladi.
15. Suvni ichib bo‘lgan odam boshqa kishiga bermoqchi bo‘lsa, o‘ng tarafidagi odamga uzatadi.
16. Tilla va kumush idishlarda taom yeb, ichimlik ichib bo‘lmaydi.
“Hadis va hayot” kitobi 16-juz