Sayt test holatida ishlamoqda!
27 Dekabr, 2024   |   26 Jumadul soni, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:22
Quyosh
07:48
Peshin
12:29
Asr
15:20
Shom
17:04
Xufton
18:24
Bismillah
27 Dekabr, 2024, 26 Jumadul soni, 1446

Nega Payg‘ambar oilasidan o‘rnak olmaymiz?

17.09.2018   7121   8 min.
Nega Payg‘ambar oilasidan o‘rnak olmaymiz?

Hamisha kambag‘allikdan shikoyat qilib yurganlarni yoki boylik, pul topish orzusida halovatini yo‘qotganlarni ko‘rganda beixtiyor, «Payg‘ambar alayhissalomning hayotlaridan ibrat oling, u zotning ahli bayti qanday kun kechirganiga nazar soling, sahobiylarning, tobe’inlarning turmushlarini o‘rganing», deging kelaveradi. Bunga Islom tarixida misollar to‘lib-toshib yotibdi: Abu Hurayradan keltirilishicha, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kunlarning birida yoki kechalarning birida ko‘chaga chiqqanlarida, Abu Bakr va Umarni (roziyallohu anhumo) uchratdilar. Ularga: «Sizlarni bu soatda uyingizdan nima yetaklab olib chiqdi?», deganlarida, ikkovlari:
«Ochlik, ey Allohning Rasuli», deyishdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Allohga qasam, meni ham sizlarni olib chiqqan narsa olib chiqdi, yuringlar», dedilar. Sahobalar u zot bilan ansoriylardan bir kishinikiga borishdi. Borishsa, u uyida yo‘q ekan. Uning xotini bularni ko‘rib: «Xush kelibsizlar, marhabo», dedi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Falon kishi (ya’ni, ering) qayerda?» dedilar. U ayol: «Bizga ichimlik suvi olgani ketdi», dedi. Shu payt haligi ansoriy kelib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam va ikki birodarlarini ko‘rib: «Allohga hamd bo‘lsin, bugun mehmon jihatidan mendan ko‘ra hurmatliroq kishi yo‘q», dedi. Va borib, xurmosi bor bir novda ko‘tarib keldi. Unda pishmagan, quritilgan va ho‘l xurmo bor edi. U: «Yenglar», deb iltifot qildi. So‘ng qo‘liga pichoq oluvdi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga: «Qo‘y, sut berib turgan jonivorni so‘yma», dedilar. Keyin xonadon sohibi bir qo‘y so‘ydi. Ular bu qo‘ydanva haligi novdadagi xurmodan yeb, ichimliklar ichishdi. Qorinlari to‘yib va tashnaliklari qonganidankeyin Rasululloh sollallohu alayhi vasallam AbuBakr va Umarga: «Allohga qasam, Qiyomat kuni bune’matlar haqida so‘roqqa tutilasizlar. Sizlarni ochlik uylaringizdan chiqargan edi, sizlar esa bune’matlarga erishib qaytmoqdasiz», dedilar (ImomMuslim rivoyati). Abdulloh ibn Abbosdan (roziyallohu anhumo) rivoyat qilinadi: «Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) vafot etganlarida ortlaridan na bir dinor yo dirham pul, na bir qul, na bir cho‘ri qoldirmay, balki sovutlarini bir yahudiyga o‘ttiz so’ (bir so’ 2,176 kiloga teng) taomga garovda qoldirib dunyodan o‘tdilar» (Imom Ahmad rivoyati).

Mo‘minlar onasi Oisha binti Abu Bakrdan (roziyallohu anho) rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning yostiqlari teridan bo‘lib, ichiga xurmo qipig‘i solingan edi” (Imom Ahmad, Abu Dovud, Termiziy, Ibn Moja rivoyati). Abu Hurayradan (roziyallohu anhu) rivoyat qilinadi. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): «Dinor va dirhamga hamda baxmal va kimxobga (ya’ni boylik va kiyimga) qul bo‘lganlar halok bo‘lishdi. Agar ularga bersang, (sendan) rozi bo‘lishadi, bermasang, rozi bo‘lishmaydi», deganlar (Imom Buxoriy rivoyati). Sahl ibn Sa’d So’idiydan (roziyallohu anhu) rivoyat qilinadi: «Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam): «Agar Alloh huzurida dunyoning pashsha qanotichalik qadri bo‘lganida edi, kofirlarga undan bir ho‘plam suvcha narsani ham bermas edi», deganlar (Imom Termiziy rivoyati). Ka’b ibn Iyozdan (roziyallohu anhu) rivoyat qilinadi.

Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): «O‘ar bir ummatning fitnasi bor. Mening ummatimning fitnasi mol-dunyodir», deganlar (Imom Termiziy rivoyati). Payg‘ambar alayhissalom suyumli qizlari Fotimai Zahroni Hazrati Aliga turmushga uzatishga qaror qilganlaridan keyin undan: «Mahrga biror narsang bormi?», deb so‘radilar. Hazrati Ali: «Yo‘q, ey Allohning Rasuli», dedi. «Hutamiyya sovuting qani?», dedilar Payg‘ambarimiz. «O‘zimda, ey Allohning Rasuli», dedi Hazrati Ali. «O‘shani ber, bo‘lmasa», dedilar. Sovut Usmon ibn Affonga 470 dirhamga «sotildi». Ana shu pulga atir- xushbo‘yliklar, kelinga bir sidirg‘a (!) sarpo xarid qilindi. To‘y ziyofati qilishga mablag‘ yo‘q edi. Sa’d ibn Muoz qo‘y olib keldi. Sahobalar jo‘xori va boshqa yeguliklar topishdi. Payg‘ambarning suyumli qizlari Hazrati Ali xonadoniga kelin bo‘ldi (Imom Abu Dovud va Termiziy rivoyati). Hannod ad-Dinavriy Sha’biydan bunday rivoyatni keltiradi: «Hazrati Ali aytadilar: «Muhammad alayhissalom qizlari Fotimaga uylanganimda mening ham, uning ham bir qo‘y terisidan (po‘stak) boshqa to‘shagimiz yo‘q edi. Kechasi ustida uxlar edik, kunduzi unda suvchi tuyaga yem berardik.

Mening undan (Fotimadan) boshqa xizmatchim yo‘q edi». Rasululloh alayhissalom qizlari Fotimani Hazrati Aliga nikohlab berganlarida u bilan birga teridan bo‘lgan to‘shak, ichiga xurmo qipig‘i solingan bolish, tosh tegirmon, suv idishi va ikkita meshcha yuborgan ekanlar. Tarixchilar bunday hikoya qilishadi: Bir kuni Hazrati Ali Fotimai Zahroga: «Quduqdan suv tortaverib ko‘kragim og‘rib ketdi. Otangizga Alloh ko‘p asirlarni bergan, birorta xizmatchi so‘rasang qandoq bo‘larkin?», dedi. Fotima ham: «Men esa tegirmon aylantiraverib qo‘llarim qavarib ketdi, borib xizmatchi so‘rayman», dedi.

Fotima birinchi gal otalaridan hayo qilib so‘rolmay qaytdilar. Keyin er-xotin ikkovlashib xizmatchi so‘ragani borishdi. Suv tortaverib, tegirmon aylantiraverib qiynalib ketishganidan arzi hol qilib, xizmatchi berilishini so‘rashdi.

Endi Rasulullohning (sollallohu alayhi va sallam) suyumli qiz va kuyovlariga qilgan javoblarini tinglang: «Allohga qasam, sizlarga berib ahli suffani och qoldirolmayman. Hozir mablag‘ topa olmay asirlarni sotib, tushgan mablag‘ni ahli suffaga sarflamoqchiman». Ular noiloj orqaga qaytishdi.

Keyin Rasululloh xizmatchi o‘rniga qizlari va kuyovlariga namozdan so‘ng o‘ttiz uch martadan tasbeh, tahmid, takbir aytishni maslahat berdilar. Rasulullohning xonadonlari haddan ziyod kamtarona, faqirona yashar edi. Tobe’inlardan Urva ibn Zubayrning rivoyat qilishicha, Hazrati Oisha jiyani Urvaga Hujrai saodatda qanday yashaganlari haqida shunday degan: «Oydan-oyga qarab turardik. Rasul alayhissalom uylarida ko‘pincha qozon osilmasdi. Yemagimiz asosan xurmo va suv bo‘lardi. Rasulullohning ansoriy qo‘shnilari ba’zan bizga sut keltirib berishardi. Biz shuni ichardik». Payg‘ambar alayhissalom Madinada zavjai mutohharalari bilan masjidga yonma-yon qurilgan hujralarda yashar edilar. Hasan ibn Ali (r.a.)

aytadiki: «Usmon xalifaligi davrida Nabiy alayhissalom zavjalari yashagan hujralarga kirsam, qo‘lim shiftlariga tegar edi». Valid ibn Abdulmalik zamonida bu hujralar masjidga qo‘shib yuborilgan edi. Said ibn Musayyib aytadi: «Agar bu hujralar shu holida buzmasdan qoldirilganida edi, dunyoning xazina kalitlari qo‘llarida bo‘laturib, Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) rozi bo‘lgan narsalarni odamlar o‘z ko‘zlari bilan ko‘rishar edi».

Allohning suyukli payg‘ambari, butun Islom olamining rahbari va yo‘lboshchisi, Alloh taolo «agar xohlasangiz, tog‘larni oltinga aylantirib beraman», deya va’da qilib turgan zot eng suyumli qizlariga qo‘sha-qo‘sha ko‘rpa-to‘shaklar, ko‘plab chorva mollari, keragicha uy jihozlari, son-sanoqsiz kiyim-kechaklarni sep qilib berishlari mumkin edi. Butun Madina ahlini, hatto boshqa o‘lkalardan mehmonlarni chorlab shohona to‘ylar qilib berishlari mumkin edi.

Ammo u zot bunday qilmadilar. Chunki, bunga axloqlari yo‘l qo‘ymas edi, dinlari, diyonatlari ijozat bermas edi. Aksincha qizlari va kuyovlarini kamtarlikka chaqirdilar, buyuk qanoatga yo‘lladilar. Muhammad alayhissalomning ummatlari bo‘lgan bizlar bugun nima qilyapmiz? Nega u zotdan, Payg‘ambar oilasidan o‘rnak olmaymiz, ibratlanmaymiz? Aksincha, qizimizni uzatsak, qo‘sha-qo‘sha jihozlar, behisob kiyim-kechaklardan iborat sep qilishga urinamiz.

O‘g‘limizni uylasak, buncha mebel qilasan, falondaqa uy olib berasan, buncha odamga ziyofat berasan, to‘yga falon artistni chaqirasan, degan shartlar qo‘yamiz. Nikoh to‘ylarini serhasham, dabdabali qilib o‘tkazishda kimo‘zarga musobaqalashamiz. Farzandlarimizning baxt-saodatini, iymonini, insofini, diyonatini o‘ylamaymiz. Bu mol-dunyo, hasham va dabdabalar ularga yaxshilik keltiradi, deb o‘ylaymizu bularning oxiratdagi hisob-kitobi haqida mutlaqo bosh qotirmaymiz. Agar bu dabdabayu- as’asalar dinimizga, axloqimizga, oxiratdagi ahvolimizga foyda berganida Alloh ham, Uning Rasuli ham bunga buyurgan bo‘lur edi. Yo‘q, aksincha Rasululloh alayhissalom hayotda buning butunlay ziddiga targ‘ib qilgalar.

Xadichai Kubro ayol-qizlar o‘rta
maxsus islom bilim yurti

O‘MI Matbuot xizmati

Siyrat va islom tarixi
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Rojdeniye Iisusa (mir yemu) v Korane

27.12.2024   485   4 min.
Rojdeniye Iisusa (mir yemu) v Korane

Odnim iz samix vajnix momentov v jizni Iisusa yavlyayetsya period yego rojdeniya. Istoriya, kotoruyu Koran rasskazivayet o rojdenii Iisusa, imeyet otlichiya ot istorii yego rojdeniya v Biblii xristian, peredayet IQNA.
Iisus yavlyayetsya odnim iz velikix prorokov i obladatelem shariata, a yego nebesnaya kniga nazivayetsya Yevangeliye. On posledniy prorok pered prorokom Islamom i odin iz predvestnikov yego prixoda, yego imya upominayetsya 25 raz v Korane. Neskolko etapov jizni Iisusa videlyayutsya v Korane. Odin iz samix vajnix momentov v yego jizni — eto period yego rojdeniya. Istoriya, kotoruyu Koran rasskazivayet o rojdenii Iisusa, otlichayetsya ot istorii yego rojdeniya v Biblii xristian. Daleye predstavlena istoriya rojdeniya Iisusa (mir yemu) v Svyashennom Korane. 

Vsevishniy v Korane predstavlyayet Iisusa (mir yemu) kak sina Marii, docheri Imrana. Mariya, doch Xanni i Imrana, s samogo nachala bila otdana v xram i vospitivalas pod nadzorom proroka Zakarii (mir yemu). Ona ta jenshina, kotoroy islam daroval prevosxodstvo nad vsemi jenshinami mira. Sin Marii v Korane — eto Iisus. 

Iisus rodilsya v gorode Vifleyeme i imel osoboye i unikalnoye rojdeniye. Soglasno ayatu 45 suri Al-Imran, odnajdi Djabrail (mir yemu) ot imeni Vsevishnego soobshil Marii, chto Bog dast yey sina po imeni Iisus, kotoriy budet obladat lichnostyu v etom mire i v mire inom i budet iz priblijennix k Bogu. Mariya bila porajena i v prodoljenii tex je ayatov obratilas k Bogu, skazav: «Ona skazala: "Gospodi! Kak ya mogu imet sina, yesli menya ne kasalsya ni odin mujchina". On skazal: "Tak Allax tvorit, chto pojelayet! Kogda On prinimayet resheniye, to Yemu stoit lish skazat: “Bud!” - kak eto sbivayetsya» (Al-Imran/47). 

Kogda Mariya pochuvstvovala, chto nastupilo vremya yee rodov, ona otoshla v uyedinennoye mesto i tam u neye nachalis sxvatki. V etot moment, buduchi pechalnoy i rasteryannoy, soglasno ayatam 24 i 25 suri Maryam, ona uslishala ot Boga vozglas, kotoriy glasil: «Togda on (Isa ili Djibril) vozzval k ney iz-pod neye: "Ne pechalsya! Gospod tvoy sozdal pod toboy ruchey. Potryasi na sebya stvol palmi, i na tebya popadayut svejiye finiki. Yesh, pey i raduysya! Yesli je uvidish kogo-libo iz lyudey, to skaji: “Ya dala Milostivomu obet xranit molchaniye i ne stanu segodnya razgovarivat s lyudmi”». 

Posle rojdeniya rebenka Mariya prinesla svoyego sina Iisusa k svoyemu narodu, i, uvidev Marii s yee novorojdennim, oni bili v udivlenii i skazali yey: «O sestra Xaruna (Aarona)! Tvoy otes ne bil skvernim chelovekom, i mat tvoya ne bila bludnitsey"» (Maryam/28). 

Lyudi stali osujdat i ukoryat yee, i Mariya v sootvetstvii s poveleniyem Boga molchala i ukazala na Iisusa. Iisus v kolibeli zagovoril i skazal: «On skazal: "Voistinu, ya - rab Allaxa. On daroval mne Pisaniye i sdelal menya prorokom. On sdelal menya blagoslovennim, gde bi ya ni bil, i zapovedal mne sovershat namaz i razdavat zakyat, poka ya budu jiv. On sdelal menya pochtitelnim k moyey materi i ne sdelal menya nadmennim i neschastnim. Mir mne v tot den, kogda ya rodilsya, v tot den, kogda ya skonchayus, i v tot den, kogda ya budu voskreshen k jizni» (Maryam/30-33). 

Koran v ayate 59 suri Al-Imran sopostavlyayet rojdeniye proroka Iisusa s rojdeniyem proroka Adama, tak kak on takje rodilsya bez otsa. Rojdeniye proroka Iisusa v Svyashennom Korane yavlyayetsya znakom beskonechnoy moshi Allaxa i velichayshim chudom v istorii chelovechestva.

Press-slujba Upravleniya musulman Uzbekistana

Maqolalar