Sayt test holatida ishlamoqda!
23 Iyun, 2025   |   27 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:05
Quyosh
04:50
Peshin
12:30
Asr
17:41
Shom
20:03
Xufton
21:42
Bismillah
23 Iyun, 2025, 27 Zulhijja, 1446

Ukkosha ibn Mihson

04.09.2018   9068   5 min.
Ukkosha ibn Mihson

Islom va tavhid haqida eshitiboq, qalbi imon bilan porladi. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) huzurlariga borib Islomni qabul qildi. U boshqa sahobalar kabi mushriklarning qattiq qiynoqlari va bo‘htonlariga sabr etdi. Bu mashaqqatlar faqat uning imonu ishonchini va dinda sobitligini oshirdi, xolos.

* * *
Birinchilardan bo‘lib imon keltirgan ulug‘ sahobaning to‘liq ismi: Ukkosha ibn Mihson ibn Xurson ibn Qays ibn Murra Asadiy. Kunyasi: Abu Mihson. Banu Umayya qabilasining amiri. G‘ayratli, kuchli, aqlli, o‘ta sezgir va oqko‘ngilligi bilan odamlar orasida ajralib turardi. U shijoatli va jur’atli edi.


Makkada mushriklar tomonidan sahobalarga yetayotgan azob va uqubatlarni ko‘rgan Payg‘am­barimiz (alayhissalom) ularga Madinaga hijrat etishlarini buyurdilar. Ukkosha (roziyallohu anhu) ular orasida edi. Keyinroq Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) uni G‘amroga (Yamandan 18 chaqirim masofadagi joy nomi) jo‘naydigan qirq kishilik sariyaga boshliq etib yubordilar. Ular bu yurishda dushmanga duch kelmadilar.
Ukkosha ibn Mihson (roziyallohu anhu) barcha yaxshiliklarda peshqadam bo‘lishga intilardi. Shuning uchun Payg‘ambarimiz (alayhissalom)­dan ayrilmadi. Badr kuni uning qilichi sinib qolganida Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) unga tayoq berdilar va o‘sha tayoq uning qo‘lida qilichga aylandi. Bu sahoba Uhud, Xandaq va boshqa barcha safarlar ishtirokchisidir.
Sen o‘shalardansan


Bir kuni Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): “Arablarning eng yaxshi chavandozi, mana, bizdadir”, dedilar. “Yo Rasululloh, kim u?”, deb so‘rashdi. “Ukkosha ibn Mihson”, dedilar. Ziror ibn Azvar (roziyallohu anhu): “Yo Rasululloh, u kishi bizdan”, deb aytdi. Payg‘ambarimiz (alayhissalom): “Sizlardan emas, bizlardandir”, dedilar (Imom Muslim).
Ibn Abbos (roziyallohu anhu) rivoyat qiladi: «Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) bunday marhamat qildilar: “Menga ummatlar ko‘rsatildi. Payg‘ambar va payg‘ambarlar o‘ta boshlashdi. Ular bilan bir olomon odam birga edi. Bir payg‘ambar bilan esa hech kim o‘tmadi. Nogahon, ko‘zimga katta bir olomon ko‘rindi. Men: «Bu nima, shu mening ummatimmi?», deb so‘raganimda, «Yo‘q, bu Muso va uning qavmidir», deb aytildi. Menga:“Ufqqa qara!” deb buyurildi. Qarasam, ufqni to‘ldirib xalqlar kelyapti. Keyin: “Osmon ufqining bu tomoniga, anavi tomoniga qara”, deyildi. Bu yoqda ham ufqni to‘ldirib tumonat odam kelayotganini ko‘rdim. Menga: “Bular sening ummating. Ulardan yetmish mingi savol-javobsiz jannatga kiradi”, deyildi.


Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) boshqa hech narsa aytmasdan, (ichkariga) kirib ketdilar. O‘tirganlar: “Biz Alloh taologa imon keltirib, Uning rasuliga ergashdik. O‘shalar biz bo‘lamizmi yoki Islomda tug‘ilgan avlodlarimizmi? Chunki biz johiliyat zamonida tug‘ilganmiz”, deya muzokaraga kirishib ketishdi. Bu gaplarni eshitgan Payg‘ambarimiz (alayhissalom) hujralaridan chiqib, bunday dedilar: “Ular irim qilmaydigan, fol ochdirmaydigan, va (kasal bo‘lmasidan) badaniga (temir qizdirib) bosmaydigan va Parvardigoriga tavakkal qiladiganlardir”. Shunda Ukkosha ibn Mihson (roziyallohu anhu) o‘rnidan turib: “Yo Rasululloh, men o‘shalardanmanmi?” deb so‘radi. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): “Sen o‘shalardansan”, dedilar. Muhojirlardan boshqa bir kishi turib: “Yo Rasululloh, men o‘shalardanmanmi?” deb so‘ragan edi, Payg‘ambarimiz (alayhissalom): “Ukkosha sendan oldin so‘radi”, deb javob berdilar» (Imom Buxoriy).
Madinani tark etmadi


Kasir ibn Solt (roziyallohu anhu) rivoyat qiladi: “Ukkosha ibn Mihson (roziyallohu anhu) Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) vafotlariga qadar Madinani tark etmadi. Payg‘ambarimiz (alayhissalom) olamdan o‘tganlarida Ukkosha (roziyallohu anhu) qirq to‘rt yoshda bo‘lgan. So‘ng Abu Bakr Siddiq (roziyallohu anhu) uni Yamanga yubordi”. Ukkosha ibn Mihson (roziyallohu anhu)dan sahobalar Abu Hurayra hamda Ibn Abbos (roziyallohu anhumo) hadis rivoyat qilishgan.
Orzu sari so‘nggi qadam


Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)dan hech bir savol-javobsiz jannatga kirish bashoratini eshitgan Ukkosha (roziyallohu anhu) ana shu ne’matga tezroq sazovor bo‘lishni orzu qila boshladi. Abu Bakr (roziyallohu anhu) zamonida murtadlarga qarshi kurashdi. Umrining so‘nggi kuni Buzoxada (Bahrayndagi joy nomi) yakun topdi. O‘shanda u Xolid ibn Valid, Sobit ibn Arqam bilan birga Tulayha ibn Xuvaylid (so‘ng u Islomni qabul qilgan) va ukasi Salama ibn Xuvaylid qo‘shiniga qarshi jang qildi. Ukkosha (roziyallohu anhu) “Ruzom” laqabli oti­ni, Sobit ibn Arqam esa “Muxabbar” laqabli otini mingan edi. Sobit (roziyallohu anhu) Salama ibn Xuvaylid bilan, Ukkosha (roziyallohu anhu) Tulayha ibn Xuvaylid bilan yakkama-yakka olishuvda mardlarcha halok bo‘lishdi va yuksak darajaga erishishdi.


Manbalar asosida
Yulduz KOMILOVA
tayyorladi.

 

Siyrat va islom tarixi
Boshqa maqolalar

Muhabbat mana shunday bo‘ladi

20.06.2025   7616   3 min.
Muhabbat mana shunday bo‘ladi

 Abu Bakr roziyallohu anhuning muhabbati

Buyuk sahobiy Abu Bakr roziyallohu anhu bunday deydilar: “Biz hijratda edik. Men juda chanqab turgan edim. Ozgina sut olib kelib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga uzatdim va: “Yo Allohning Rasuli, ichib oling”, dedim. Rasululloh ichdilar-u, mening chanqog‘im qondi”.

Bu gaplar aynan haqiqat. Abu Bakr roziyallohu anhu chin dildan shunday dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ichdilar va Abu Bakr roziyallohu anhuning chanqoqlari qondi. Bu muhabbatning go‘zalligini his qila olyapsizmi? Bu o‘zgacha, xos bir muhabbatdir... 


Savbon roziyallohu anhuning muhabbati

Payg‘ambar alayhissalom dastyorlari Savbon roziyallohu anhuning oldida kun davomida bo‘lmadilar. Nabiy alayhissalom qaytib kelganlarida Savbon roziyallohu anhu u zotga qarab: “Ey Allohning Rasuli, meni yolg‘iz tashlab ketdingiz”, dedi-da, yig‘lab yubordi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Shunga yig‘layapsanmi?” – dedilar. Savbon roziyallohu anhu: “Yo‘q, Rasululloh! Lekin jannatda sizning va o‘zimning martabamni yodga olib qo‘rqib ketdim. Alloh taoloning mana bu oyati esimga tushdi: «Kimda-kim Alloh va Payg‘ambarga itoat etsa, ana o‘shalar Allohning in’omiga erishgan zotlar, ya’ni, payg‘ambarlar, siddiqlar, shahidlar va solih kishilar bilan birgadirlar. Ular esa eng yaxshi hamrohlardir»[1]. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Xursand bo‘laver! Sen ham o‘zing muhabbat qo‘yganlar bilan birgasan”, dedilar.

 
Savod ibn G‘oziyyaning muhabbati

Savod ibn G‘oziyya Uhud g‘azoti kunida qo‘shinning markazida turardi. Nabiy alayhissalom qo‘shinga qarata: “Saflarni rostlanglar, to‘g‘ri turinglar!” – dedilar. Qarab borar ekanlar Nabiy alayhissalom Savod roziyallohu anhuning to‘g‘ri turmaganini ko‘rib: “Rostlangin, ey Savod!”dedilar. Sahobiy: “Xo‘p”, dedi-yu, biroq to‘g‘irlanmasdan turaverdi. Payg‘ambar alayhissalom u tomonga yaqinlashib, qo‘llaridagi misvoklari bilan sahobiyning biqiniga niqtab: “Savod, to‘g‘ri turgin!” – dedilar. Savod: “Og‘rittingiz, Rasululloh! Alloh taolo sizni haq ila yuborgan bo‘lsa, endi men sizdan o‘ch olishim uchun imkon bering”, dedi. Payg‘ambarimiz alayhissalom qorinlarini ochib: “Qasosingni olvol, Savod”, dedilar. Savod roziyallohu anhu egilib qorinlarini o‘pa boshladi va: “Yo Allohning Rasuli, bugun shahidlik kunidir, shuning uchun ham oxirgi onlarimda tanam sizning muborak tanangizga tegib qolishini xohladim”, dedi.

Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Minbar yasalmasidan avval  Nabiy sollallohu alayhi vasallam xurmoning tanasiga suyanib xutba qilar edilar. Bir muddat o‘tib, minbar joylashtirilganidan so‘ng Nabiy sollallohu alayhi vasallam minbarga ko‘tarildilar. Shunda o‘sha xurmo tanasidan (yosh boladay) o‘ksik ovoz chiqdi. Uni, hatto biz ham eshitdik. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam keldilar-da, unga qo‘llarini tekkizdilar. Zum o‘tmay u tinchib qoldi” (Imom Buxoriy rivoyati).


Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.


[1]  Niso surasi, 69-oyat.