Sayt test holatida ishlamoqda!
21 Iyun, 2025   |   25 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:04
Quyosh
04:50
Peshin
12:30
Asr
17:40
Shom
20:03
Xufton
21:42
Bismillah
21 Iyun, 2025, 25 Zulhijja, 1446

Dono bolaning zehni

29.08.2018   9219   3 min.
Dono bolaning zehni

Bir necha asrlar oldin Islom olamining ilmiy markazi bo‘lgan Bog‘dodda juda ko‘p ulamolar yashashgan. Kunlardan bir kun Rum podshohi Bog‘dodga o‘z elchisini jo‘natib, unga musulmonlarni uchta savol bilan sinab ko‘rishni topshirdi. Elchi shaharga yetib borgach, xalifaga podshohning istagini bildirdi. Shunda xalifa shahar ulamolarini saroyga yig‘ishni buyurdi.

Elchi minbarga chiqib:

— Men sizlarga podshohimning uch savolini beraman. Agar unga to‘g‘ri javob bera olsangiz, u sizlarga ko‘p mol-mulk va’da qilmoqda. Savollar quyidagicha:

 

Allohdan avval nima bo‘lgan?

 

Alloh bir lahzada hamma yoqqa nazar sola oladimi?

 

Hozir Alloh nima qilyapti?

 

Ulamolar orasida sukunat cho‘mdi. To‘satdan olomon ichida mayin ovoz eshitildi:

— Dadajon, ruxsat bering, men uning savollariga javob beray!

Bu ovoz otasiga ergashib kelgan yosh bolaniki edi. Xalifadan ruxsat so‘ralgach, bolakayga gapirishga izn berildi. Rum elchisi yosh musulmonga murojaat qilib, birinchi savolini takrorladi:

— Allohdan avval nima bo‘lgan?

Bola savolga savol bilan javob berdi:

— Sanashni bilasizmi?

— Ha, - dedi elchi.

— Unda o‘ndan pastga qarab sanang!

Elchi "o‘n, to‘qqiz, sakkiz, deya sanay boshladi va nihoyat "bir" deb to‘xtadi.

— Nega to‘xtadingiz?, dedi bola.

— Bir sonidan oldin boshqa son yo‘q-ku?!, — dedi hayronlik bilan elchi.

— Oddiy bir sonidan oldin hech narsa yo‘q ekan, qanday qilib Yakka bo‘lgan Allohdan avval bir narsa bo‘lishi mumkin?! U Avval va Oxir, Zohiru, Botindir.

 

Elchi bu javobga hech qanday e’tiroz bildira olmadi va ikkinchi savolni berdi:

— Alloh bir lahzada hamma yoqqa nazar sola oladimi?

— Sham keltirib yoqing, - dedi bola. — Endi esa uning nuri qayerga qarab taralayotganini ayting.

— Ammo, shamning nuri har tarafga taraladi: sharqqa, g‘arbga, shimolga, janubga... Aniq bir tomonni aytish mushkul, - deya hayrati ortdi elchining.

— Agar yaratilgan nur har tomonga taralar ekan, uning Yaratuvchisidan nimani kutmoqdasiz?! «Alloh osmonlar va yerning nuridir...» (Nur, 35) xitob qildi bola.

 

Elchi o‘z ko‘zlariga ishonmasdi. Qarshida turgan bu kichkina bolakayning donolik bilan berayotgan javoblari uni lol qoldirdi. Tushkunlikka tushgan elchi oxirgi savolni berishga og‘iz juftlar ekan, bolakay unga:

— To‘xtang, siz mening o‘rnimga tushib, men esa minbarga chiqishim adolatliroqdir. Savolingizni hamma eshitdi, endi mening javobimni ham eshitishsin, — dedi.

 

Elchi bu taklifga rozi bo‘ldi va minbardan tushib, uchinchi savolni takrorladi:

— Hozir Alloh nima qilyapti?

— Alloh hozir minbardan bir yolg‘onchi, shakkokni tushirib, uni hammaga kulgi qildi. Allohning borligiga va birligiga ishongan mo‘minni esa yuksaltirib, tiliga hikmat solib haqiqatni bayon qildirdi. Alloh hamma narsaga qodirdir.

 

Mag‘lub elchi bu so‘zlardan so‘ng isnod bilan o‘z shahriga qaytib ketdi. Bola esa Islom olamidagi eng buyuk olimlardan biri bo‘lib yetishdi.

 

 

 

Toshkent viloyati Zangiota tumani

«Imomi A’zam»

jome masjidi imom-xatibi

Odiljon Narzullayev

Ibratli hikoyalar
Boshqa maqolalar

Muhabbat mana shunday bo‘ladi

20.06.2025   1929   3 min.
Muhabbat mana shunday bo‘ladi

 Abu Bakr roziyallohu anhuning muhabbati

Buyuk sahobiy Abu Bakr roziyallohu anhu bunday deydilar: “Biz hijratda edik. Men juda chanqab turgan edim. Ozgina sut olib kelib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga uzatdim va: “Yo Allohning Rasuli, ichib oling”, dedim. Rasululloh ichdilar-u, mening chanqog‘im qondi”.

Bu gaplar aynan haqiqat. Abu Bakr roziyallohu anhu chin dildan shunday dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ichdilar va Abu Bakr roziyallohu anhuning chanqoqlari qondi. Bu muhabbatning go‘zalligini his qila olyapsizmi? Bu o‘zgacha, xos bir muhabbatdir... 


Savbon roziyallohu anhuning muhabbati

Payg‘ambar alayhissalom dastyorlari Savbon roziyallohu anhuning oldida kun davomida bo‘lmadilar. Nabiy alayhissalom qaytib kelganlarida Savbon roziyallohu anhu u zotga qarab: “Ey Allohning Rasuli, meni yolg‘iz tashlab ketdingiz”, dedi-da, yig‘lab yubordi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Shunga yig‘layapsanmi?” – dedilar. Savbon roziyallohu anhu: “Yo‘q, Rasululloh! Lekin jannatda sizning va o‘zimning martabamni yodga olib qo‘rqib ketdim. Alloh taoloning mana bu oyati esimga tushdi: «Kimda-kim Alloh va Payg‘ambarga itoat etsa, ana o‘shalar Allohning in’omiga erishgan zotlar, ya’ni, payg‘ambarlar, siddiqlar, shahidlar va solih kishilar bilan birgadirlar. Ular esa eng yaxshi hamrohlardir»[1]. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Xursand bo‘laver! Sen ham o‘zing muhabbat qo‘yganlar bilan birgasan”, dedilar.

 
Savod ibn G‘oziyyaning muhabbati

Savod ibn G‘oziyya Uhud g‘azoti kunida qo‘shinning markazida turardi. Nabiy alayhissalom qo‘shinga qarata: “Saflarni rostlanglar, to‘g‘ri turinglar!” – dedilar. Qarab borar ekanlar Nabiy alayhissalom Savod roziyallohu anhuning to‘g‘ri turmaganini ko‘rib: “Rostlangin, ey Savod!”dedilar. Sahobiy: “Xo‘p”, dedi-yu, biroq to‘g‘irlanmasdan turaverdi. Payg‘ambar alayhissalom u tomonga yaqinlashib, qo‘llaridagi misvoklari bilan sahobiyning biqiniga niqtab: “Savod, to‘g‘ri turgin!” – dedilar. Savod: “Og‘rittingiz, Rasululloh! Alloh taolo sizni haq ila yuborgan bo‘lsa, endi men sizdan o‘ch olishim uchun imkon bering”, dedi. Payg‘ambarimiz alayhissalom qorinlarini ochib: “Qasosingni olvol, Savod”, dedilar. Savod roziyallohu anhu egilib qorinlarini o‘pa boshladi va: “Yo Allohning Rasuli, bugun shahidlik kunidir, shuning uchun ham oxirgi onlarimda tanam sizning muborak tanangizga tegib qolishini xohladim”, dedi.

Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Minbar yasalmasidan avval  Nabiy sollallohu alayhi vasallam xurmoning tanasiga suyanib xutba qilar edilar. Bir muddat o‘tib, minbar joylashtirilganidan so‘ng Nabiy sollallohu alayhi vasallam minbarga ko‘tarildilar. Shunda o‘sha xurmo tanasidan (yosh boladay) o‘ksik ovoz chiqdi. Uni, hatto biz ham eshitdik. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam keldilar-da, unga qo‘llarini tekkizdilar. Zum o‘tmay u tinchib qoldi” (Imom Buxoriy rivoyati).


Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.


[1]  Niso surasi, 69-oyat.