Bismillahir rohmanir rohiym
Barcha Olamlar Robbisi bo‘lgan Allox ta’ologa hamdu sanolar, payg‘ambarimiz, Uning oilasi barcha sahobalariga salavotu salomlar bo‘lsin.
E’tikofning fazli
Ibn Abbs roziyallohu anhudan rivoyat:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tiruvchi haqida:
«U gunohlarni ushlaydi va e’tikof o‘tiruvchi uchun yaxshiliklarni, barcha yaxshiliklarni qiluvchiga o‘xshatib, joriy qiladir», dedilar».
Ibn Moja rivoyat qilgan.
Demak, e’tikof uni qiluvchi shaxsni gunohlardan to‘sadi va e’tikof o‘tiruvchi uchun hamma yaxshiliklarni qilayotganlarga yozilayotgan savobga o‘xshash savob yoziladi.
Yana o‘sha kishidan rivoyat qilinadi:
«Ushbu qabr sohibini:
«Kim o‘z birodari hojati uchun yurib, uni chiqarsa, unga o‘n yil e’tikof o‘tirgandan yaxshi bo‘lur. Kim Allohning roziligini tilab bir kun e’tikof o‘tirsa, u bilan do‘zax orasida osmon gardishidan kengroq uch xandaq qiladi», deganlarini eshitdim».
Tabaroniy va Bayhaqiy rivoyat qilgan. al-Hokim sahih, degan.
Ushbu hadisda e’tikof o‘tirish kishi uchun oxiratda qanchalar katta baxt-saodatga sabab bo‘lishini bayon qilishi bilan birga o‘zgalarning hojatini chiqarish undan bir necha chandon yaxshiliklarga erishtirishi ta’kidlanmoqda.
Husayn ibn Ali roziyallohu anhudan rivoyat:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Kim Ramazonda o‘n kun e’tikof o‘tirsa, xuddi ikki hajdek yoki ikki umradek bo‘ladi», dedilar».
Bayhaqiy rivoyat qilgan.
Bu rivoyatda ham e’tikofning fazli ulug‘ ekani ta’kidlanmoqda. Shuning uchun bu fazlga erishish maqsadida ilojini qilib, e’tikof o‘tirish kerak.
E’tikofning xikmatlari
Rasululloh sav “Ogoh bo‘lingiz tanada bir parcha go‘sht bor, agar u isloh bo‘lsa, tananing barchasi isloh bo‘ladi, agar u fasod bo‘lsa, tananing barchasi fasod bo‘ladi, u qalbdir.” Qalbning fasod bo‘lishiga ko‘pincha Allohga yuzlanishdan chalg‘itadigan insonning hayot tashvishlari, muammolari va boshqa mashg‘ulotlari sabab bo‘ladi. Bu mashg‘ulliklar sirasiga insonning nafsiga yoqadigan turli taomlarni ko‘p iste’mol qilish, o‘yin-kulgi, ortiqcha keraksiz gaplar bilan uzun-uzun suhbatlar, ko‘p uxlash va boshqalarlar kiradi. Alloh taolo o‘z shariatiga shunday ibodatlarni kiritdiki, ularda insonning barcha qalbiy va jismiy hastaliklariga shifo topish mumkin bo‘ladi. E’tikof deb nomlangan ibodatimiz inshaalloh bizga o‘zining bitmas tuganmas foydalari bilan yordam ko‘rsatadi. E’tikof ham ro‘za kabi qalbning qalqonidir.
Dunyo shu darajada tezlashib ketgan-ki ko‘z ochib yumguncha bir kunimiz, haftamiz, oy va yillarimiz bizni tashlab ketmoqda. Ba’zan o‘zi bugun nima ishlarimga ulgurdim deb o‘ylab qolamiz. Keksalarimiz aytganidek dunyo ishlarimiz hech ado bo‘lmaydi. Hattoki uyidagi ishlar bilangina band bo‘lgan uy bekalarimiz ham uyining ishlarini hech tugata olmayotganidan shikoyatda bo‘ladilar. Yuqoridagi gaplarni keltirishimizdan maqsad shu-ki, biz shu qadar band bo‘lib qolganmizki Alloh taolo bilan yolg‘iz qolib, xotirjam oxiratimiz xususida tafakkur qilishga ham vaqtimiz yo‘q.
Bizning dinimiz rohiblikni aslo targ‘ib etmaydi, aksincha musulmonlar doimo bir-birlari bilan aloqada, jam bo‘lib yashashlari va ibodatlarini ham birgalikda qilishlariga chaqiradi.
Lekin ba’zida inson o‘zining qilgan ishlarini sarhisob qilish uchun ham uzlatga chekinishi foydadan holi emas, chunki bu anbiyolar sunnatidir. Alloh taolo o‘z payg‘ambarlariga ham turli ko‘rinishlardagi e’tiqoflarni nasib etgan. Muso as Tur tog‘ida, Muhammad as Hiro g‘orida, Yunus as esa baliqning qornida o‘z Robbilariga yolg‘iz holda ibodat qildilar, tafakkurga cho‘mdilar.
E’tikofda inson ham ro‘zador bo‘ladi, Alloh zikri bilan band bo‘ladi hamda nafs talab qilgan narsalardan uzoqda bo‘ladi. E’tikofda o‘tirish bilan inson nimalarni qo‘lga kiritadi? Quyida bir qanchasini keltirib o‘tamiz, bular esa faqatgina biz ko‘ra olganimiz xolos, buyuk hikmat egasi bo‘lgan Robbimiz e’tikofning ichiga yana qanday sirlarni joylashtirgan uning o‘ziga ma’lum.
E’tiofda o‘tirgan inson ro‘zasini go‘zal shaklda tutadi.
Ro‘zaning savobini ketkazadigan behuda va nojoiz so‘zlar va amallardan tiyiladi.
E’tikofni kechalari bedor holda o‘tkazgani uchun inshaalloh oxirgi o‘n kunlikka yashiringan qadr kechasini topish imkoniga ega bo‘ladi.
E’tikof aslida savobli amal, uning ramazon oyida bajarilishi esa shu savoblarning yanada ko‘p bo‘lishiga sabab bo‘ladi.
O‘zini va nafsini yaxshi ishlarga ko‘niktiradi.
Alloh uchun ibodatga ajrab chiqib, payg‘ambarlar sunnatini ado etgan bo‘ladi.
O‘zini o‘zi sarhisob qilib oladi, agar har oyda bir marta e’tikof o‘tirsa, bir oylik ishlarini, yilda bir marta o‘tirsa yillik amallarini hisob kitob qilib olishga erishadi. Ya’ni shuncha vaqt mobaynida qanday yaxshi amallar qildim, qanday gunohlarga yo‘l qo‘ydim. Yaxshi ishlarimni xolis Alloh uchun qildimmi yoki...
Gunohlar qildim, ularning ketidan yuvilib ketishi uchun savobli ish qildimmi yoki chin tavbamni qildimmi yoki aksincha insonligimga borib unutib yubordimmi?!
Qaysi amallarni bajarishda oqsayapti, shu jihatlarni o‘rganib muolaja qilib chiqadi.
Qur’on va hadislarni tafakkur bilan o‘qish imkoniyatini qo‘lga kiritadi.
Endi e’tikofning ta’rifi bilan tanishib olsak
«E’tikof» lug‘atda «ushlab qolish», «turib qolish» va «lozim tutish» ma’nolarini ifoda qiladi.
Shariatda esa
«Ro‘zadorning jamoat masjidida e’tikof niyati ila qolishidir».
E’tikofning shariatda mavjud ekaniga Kur’on, sunnat va ijmo’ dalolat kiladi.
Alloh taolo:
Va Ibrohim va Ismoilga: «Uyimni tavof qiluvchilar, e’tikof o‘tiruvchilar va ruku’ va sajda qiluvchilar uchun poklab qo‘yinglar deb amr qildik
«Baqara» surasidagi ushbu oyatda Alloh taolo Ibrohim va Ismoil alayhissalomlarga bergan amri haqida xabar bermoqda. Baytullohni necha toifa ibodat qiluvchilar uchun poklashlari lozimligi aytilmoqda. Ana o‘sha ibodat qiluvchi toifalar ichida e’tikof o‘tiruvchilar ham zikr qilinmoqda.
Demak, e’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodatdir.
Demak, e’tikof Ibrohim alayhissalomning davrlaridan, qadim zamonlardan buyon bor
Yana Alloh taolo:
«Va u(ayol)larga masjidlarda e’tikof o‘tirganingizda yaqinlik qilmang», degan (Baqara: 187).
Bu e’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodat ekaniga yana bir dalil. E’tikof o‘tirgan shaxs o‘z jufti haloli ila jinsiy yaqinlik qilmasligi va e’tikof ibodati masjidda ado etilishi lozim.
E’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodat ekaniga ushbu oyatlar dalildir.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam, to Alloh u kishini vafot ettirgunicha Ramazonning oxirgi o‘n kunligida e’tikof o‘tirar edilar. So‘ngra, u zotdan keyin zavjalari o‘tirishdi».
Beshovlari rivoyat qilishgan.
E’tikof quyidagi turlarga bo‘linadi:
1. Vojib.
Bunga nazr qilingan e’tikof kiradi.
2. Sunnati muakkada.
Bunga Ramazonning oxirgi o‘n kunidagi e’tikof kiradi.
3. Mustahab.
Bunga yuqorida zikr qilinganlardan boshqa e’tikoflar kiradi.
E’tikof o‘ziga xos alohida ibodat bo‘lib u ila banda qalb musaffoligiga, dunyoning tashvishlaridan uzilishga, Alloh taologa qurbat hosil qilishga va shu kabi ko‘pgina fazllarga erishadi.
Uning ozi bir kundir. Ammo imom Muhammad rahmatullohi alayhi: «E’tikofning ozi bir oz muddat bo‘lsa ham bo‘ladi», deganlar va shunga fatvo berilgan. Kim e’tikofni buzsa, qazosini bajaradi. Xuddi nafl ro‘zani buzgan odam qazosini tutishi vojib bo‘lganga o‘xshab.
E’tikof o‘tirgan odam masjiddan inson hojatlaridan boshqa narsa uchun chiqmaydi.
Inson hojatlari deganda katta va kichik toharat ushatish, najosatni ketkazish va junublikdan g‘usl qilish kabi ishlar ko‘zda tutiladi. Mazkur ishlarni qilib bo‘lishi bilan darhol e’tikof o‘tirgan joyiga qaytadi.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirsalar inson hojatidan boshqa narsa uchun uyga kirmas edilar».
Molik rivoyat qilgan.
Ulamolarimiz: «Juma o‘qiladigan masjidda e’tikof o‘tirish afzal», deydilar.
Agar uzrsiz ma’lum vaqtga chiqsa, e’tikofi buziladi.
Shuningdek, g‘arq bo‘layotgan yoki yonayotgan narsani qutqarish kabi favqulodda holatlarda, shuningdek, bemor ko‘rish, janozada qatnashish, guvohlik berish kabi ishlar uchun chiqsa ham e’tikofi buziladi va qazo lozim bo‘ladi.
U, e’tikof o‘tirgan masjidida yeb-ichishi, uxlashi, savdo molini masjidga keltirmasdan oldi-sotdi qilishi mumkin. Boshqa kishiga bu ishlarni masjidda qilish mumkin emas.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirganlarida shunday qilganlar va bu hojatlarni masjiddan chiqmasdan bajarish mumkin.
U jim o‘tirmaydi. Faqatgina xayrli narsalarni gapiradi.
E’tikof o‘tirgan odam og‘ziga mum solingandek jim o‘tirishi mumkin emas. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bundan qaytarganlar. E’tikofdagi kishi, namoz o‘qish, tilovat, zikr, hadis o‘qish, ilm o‘rganish, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning va boshqa Payg‘ambarlarning siyratlarini, ahli solihlar haqidagi xabarlarni o‘rganish bilan mashg‘ul bo‘ladi.
Agar kechasi yoki unutib bo‘lsa ham jinsiy aloqa qilish e’tikofni buzadi. Shuningdek, farjdan boshqa yerga jinsiy aloqa qilish, o‘pish, ushlash tufayli maniy nozil qilsa ham, e’tikof buziladi. Chunki, e’tikof ham xuddi namozdek narsa. Mazkur narsalarning barchasi namozni buzadi. Ammo nozil qilmasa, mazkur ishlar o‘zi harom bo‘lsa ham, e’tikof buzilmaydi. Ayol kishi uyida e’tikof o‘tiradi.
Ya’ni, uyidagi namoz o‘qiydigan yerida. Chunki, ayol kishi uchun eng qulay joy o‘shadir.
Agar bir necha kun e’tikof o‘tirishni nazr qilgan bo‘lsa, o‘sha kunlarning kechalarini ham o‘tirish lozim bo‘ladi.
Shuningdek, bir necha kecha e’tikof o‘tirishni nazr qilgan bo‘lsa, o‘sha kechalarning kunduzlarini ham o‘tirish lozim bo‘ladi.
Bunda shart qilmagan bo‘lsa ham, ketma-ket o‘tiriladi. Ikki kunni nazr qilgan bo‘lsa, ikki kunduz va ikki kecha o‘tiradi. Nahorning o‘zini niyat qilish joiz.
E’tikofning shartlari
1. Musulmon, aqlli va balog‘atga yetgan bo‘lishi.
2. Niyat.
3. Masjidda bo‘lishi.
4. Janobat, hayz va nifos qonlaridan toza bo‘lish.
E’tikof kilgan odamga mustaxab bo‘lgan narsalar
1. Namoz va Kur’on tilovati kabi toat-ibodatlarni mo‘l qilish.
2. Foydasiz bo‘lgan so‘zlardan, janjal, tortishuv va so‘kinishdan saqlanish.
3. Masjid ichidagi bir yerdan ajralmasligi. Imom Muslim r.a Nofe’ raziyallohu anhudan quyidagi so‘zlarni naql qildi. Nofe’ dedi: «Ibn Umar menga masjiddagi rasululloh sollallohu alayhi va sallam e’tikof kilgan yerni ko‘rsatdi».
E’tikofdagi odamga muboh (ruxsatli) bo‘lgan narsalar
1. Zaruriy extiyoj uchungina tashqariga chiqish.
Oisha raziyallohu anho dedilar: «Kasalni ziyorat qilmaslik, janozada ishtirok etmaslik, xotinlarga qo‘l tekkizmaslik va ular bilan kovushmaslik, zaruriy ehtiyoji uchungina tashqariga chiqish, e’tikofdagi odam uchun sunnatdir» (Imom Abu Dovud rivoyati.
2. Masjidda uning tozaligiga rioya qilish bilan birga yeyish, ichish va uxlash.
3. Extiyojsis so‘zlash va boshqalar bilan gaplashish.
4. Sochni tarash, tirnoqlarni olish, badanini tozalash, chiroyli kiyimlarni kiyish va xushbo‘ylanish.
Oisha raziyalloxu anxo dedilar: «Rasulullox sollalloxu alayxi va sallam e’tikof qilgan paytlarida, xujraga boshlarini kiritar va men boshlarini yuvar edim (boshka bir rivoyatda: boshlarini tarar edim)» (Muttafaqun alayh).
5. E’tikof qilgan yeridan oilasini kuzatish uchun chiqish.
Sofiyya raziyalloxu anho rasululloh sollallohu alayhi va sallamning shunday qilganlarini rivoyat kilganlar.
E’tikofdagi odamga makruh bo‘lgan narsalar
1. Oldi-sotti qilish.
2. Ichida va tashida gunoh bo‘lgan so‘zlarni so‘zlash.
3. Ibodat deb e’tiqod qilgan holda mutlaqo so‘zlashdan tiyilish.
E’tikofni buzadigan narsalar
1. Masjiddan oz bo‘lsa-da, tashqariga zaruratsiz chiqish.
2. Jinsiy aloqa qilish.
3. Telbalik yoki mastlik sababli aqlsiz xolatga kelish.
4. Murtadlik (Allox bundan o‘zi saklasin!).
5. Poklikni ketkazgani uchun hayz va nifos qonlarining kelishi.
E’tikofga kirish va e’tikofdan chiqish vaqti
E’tikof, masjidga kirish va u yerda turish bilan Allohga qurbat hosil qilishni niyat qilish bilan boshlanadi. Agar odam ramazonning oxirgi o‘n kunligida e’tikofga kirishga niyat qilsa, masjidga ramazonning yigirmanchi kuni Kuyosh botishidan avval kiradi hamda ramazon oyining oxirgi kuni quyosh botganidan so‘ng e’tikofidan chiqadi.
Eslatmalar:
1. E’tikof qilishni nafl o‘larok boshlagan, keyin esa e’tikofini to‘xtatgan odam, e’tikofining qazosini qilishi lozim. Chunki rasululloh sollallohu alayhi va sallam shavvol oyida e’tikofining qazosini qilgan edilar.
2. Xotin kishi masjidda fitnadan salomat bo‘lib, eridan izn olish sharti bilangina, e’tikof qilishi mumkin. Agar eridan ruxsat olmay e’tikofga kirsa, eri uni masjiddan chiqarishi mumkin. E’tikofning xotin-qizlarga nisbatan xukmi, erkaklarning xukmi kabidir. Birok, xotin-qizlar xayz qoni ko‘rsalar, e’tikoflari buziladi. Agar qonlari to‘xtab, pok bo‘lsalar, e’tikofini kelgan yeridan oxiriga qadar davom ettiradilar. E’tikofdagi xotin-qizlar masjidning erkaklar namoz o‘qimaydigan tarafida parda to‘sib olishlari sunnatdir.
Oisha ra dan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam Ramazonning oxirgi o‘n kunida e’tikof o‘tirar edilar va:
«Laylatul Qadrni Ramazonning oxirgi o‘nligidan izlanglar» der edilar».
Ikki Shayx va Termiziy rivoyat qilgan.
Sharh: Payg‘ambar alayhissalomning mazkur o‘n kunlikda e’tikof o‘tirishlari ularda Laylatul Qadr borligi uchundir. Chunki o‘n kechayu kunduz uzluksiz masjidda e’tikof o‘tirgan odam Laylatul Qadrni topishi muqarrar.
Shuning uchun ham hozirda ahli solih kishilar doimo Ramazoni sharifning oxirgi o‘n kunligida e’tikof o‘tirishga harakat qiladilar. Imkoni bor har bir kishi bu ishni qilsa, juda ham yaxshi bo‘ladi.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam har Ramazonda o‘n kun e’tikof o‘tirar edilar. Vafot etgan yillari yigirma kun e’tikof o‘tirdilar».
Buxoriy va Abu Dovud rivoyat qilgan.
Sharh: Chunki U zot sollallohu alayhi vasallam umri shariflari oxirlab qolganini sezib, solih amallarni ko‘proq qilishga o‘tgan edilar.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam vafot etadigan yillari shunga o‘xshash ishlarni ko‘p qilganlari ma’lum va mashhur.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirishni iroda qilsalar, Bomdodni o‘qib e’tikof joyiga kirar edilar. U zot kapa qurishga amr qildilar. Bas, qurildi. Ramazonning oxirgi o‘nligida e’tikofni iroda qilgan edilar. Bas, Zaynab ham o‘ziga kapa qurishga amr qildi. U qurildi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning undan boshqa zavjalari ham o‘ziga kapa qurishga amr qildilar va qurildi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam Bomdodni o‘qib bo‘lgandan so‘ng nazar soldilar. Birdan kapalarni ko‘rdilar va: «Yaxshilikni iroda qilyaptilarmi?» dedilar.
So‘ng amr qilib, o‘z kapalarini yig‘ishtirdilar va Ramazonda e’tikof o‘tirishni tark etdilar. Keyin Shavvolning birinchi o‘n kunligida e’tikof o‘tirdilar».
Beshovlaridan faqat Termiziy rivoyat qilmagan.
Sharh: Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirmoqchi bo‘lganlarida masjidlari ichiga kichik kapa qurdirar edilar.
Bir yili, boshqa rivoyatlarda aytilishicha, Oisha onamiz ham U kishi e’tikof o‘tirganda, e’tikof o‘tirmoqchi bo‘libdilar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan izn so‘ragan ekanlar, izn beribdilar. So‘ng Hafsa onamiz ham Oisha onamiz orqali izn so‘ragan ekanlar, u kishiga ham izn beribdilar. Hafsa onamiz ham o‘zlariga kapa qurdiribdilar. Zaynab binti Jahsh onamiz ham o‘zlariga e’tikof o‘tirish uchun kapa qurdirib olibdilar.
E’tikof o‘tirish boshlanadigan kuni Bomdod namozini o‘qib bo‘lib, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirishni boshlash maqsadida kapalari tomon yuzlansalar, uning yaqinida bir necha kapalar turibdi. Shunda:
«Bu(ayol)lar yaxshilikni iroda qilyaptilarmi?» deptilar-da o‘z kapalarini yig‘ishtirib qo‘yishni buyuribdilar. E’tikof o‘tirmaptilar. Chunki, masjid ichida kapa ko‘payib ketsa, namozxonlarga xalal berishi turgan gap. Buning ustiga e’tikof o‘tirishdan asosiy maqsadlardan biri ahli ayoldan butunlay ajrab, Allohga ibodat qilish.
Mazkur holatda esa, Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam uchun bu maqsad hosil bo‘lmaydigan ko‘ringan.
Uchinchidan, masjidga turli odamlar kirib chiqadi, agar onalarimiz kapa qurib o‘tirsalar, unga kirib chiqib tursalar o‘ng‘aysiz holga tushishlari mumkin.
Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:
1. E’tikof masjidda bo‘lishi.
2. E’tikof o‘tiruvchi o‘ziga kapa qurib olsa yaxshi bo‘lishi.
3. E’tikof Bomdoddan keyin boshlanishi.
4. Ba’zi foyda uchun yoki noqulaylikning oldini olish uchun boshlamoqchi bo‘lgan ishni qoldirish mumkinligi.
5. Uzr tufayli Ramazon oxirida e’tikof o‘tira olmagan odam Shavvolning oxirida o‘tirsa ham bo‘lishi.
6. Ayol kishi o‘z eridan so‘rab e’tikof o‘tirish kerak.
Ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirsalar, u kishiga tavba ustuni ortiga to‘shak solib yoki so‘ri qo‘yib berilar edi».
Ibn Moja ishonchli sanad ila rivoyat qilgan.
Sofiya roziyallohu anho aytdilarki:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam masjidda e’tikof o‘tirgan edilar. Men kechasi u kishining ziyoratlariga keldim, biroz gaplashdim, so‘ng uyim tomon turdim. U kishi meni kuzatgani men bilan turdilar. (U kishining uyi Usoma ibn Zaydning maskanida edi). Bas, ansoriylardan ikki kishi o‘tib qoldi. Ular Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni ko‘rishlari bilan tezlab qoldilar. Shunda U zot sollallohu alayhi vasallam:
«Ikkovingiz shoshilmang, bu (ayol) Sofiya binti Huyayydir», dedilar.
«Subhanalloh! Ey, Allohning Rasuli!» deyishdi.
«Albatta, shayton insonning qon yurar joyida yuradi. Men u sizning qalbingizga biror narsani yoki yomonlikni otishidan qo‘rqdim», dedilar».
Beshovlaridan faqat Termiziy rivoyat qilmagan.
Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:
1. E’tikof masjidda bo‘lishi.
2. Ayol kishi kechasi biror joyga borsa joizligi.
3. E’tikof o‘tirgan kishini xotini ziyorat qilsa joiz.
4. E’tikof o‘tirgan shaxs o‘z ziyoratchisi bilan gaplashib o‘tirsa mumkinligi.
5. E’tikof o‘tirgan kishi o‘z ziyoratchisini kuzatib chiqsa bo‘lishi.
6. Kishilar ko‘ngliga yomon gumon keltirishi mumkin ishlarda ehtiyot bo‘lishi kerakligi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam haligi ikki kishi qorong‘ida ayol kishi bilan turganliklarini ko‘rib, har xil xayolga bormasin deb ayol o‘z xotinlari ekanligini aytib qo‘ydilar.
7. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ummatlariga mehribonliklari. Ularga gunoh bo‘lishi mumkin narsaning oldini olishlari.
8. Ajablanganda «Subhanalloh» deyish joizligi.
9. Shayton insonda qonning yo‘lida yurishi, uning ig‘vosidan juda ham ehtiyot bo‘lish lozimligi.
E’TIKOF UCHUN RO‘ZA SHARTMI?
Umar ibn Xattob roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: U kishi:
«Ey, Allohning Rasuli, men johiliyat davrida Masjidul Haromda bir kecha e’tikof o‘tirishni nazr qilgan edim» , dedi. Bas, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam u kishiga:
«Nazringga vafo qil. Bir kecha e’tikof o‘tir», dedilar».
Beshovlari rivoyat qilgan.
Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:
1. Johiliyat davridagi nazrga ham vafo qilish kerak.
2. Ro‘zasiz e’tikofga o‘tirsa bo‘ladi. Chunki kechasi ro‘za yo‘q.
3. Masjidul Haromda e’tikofga o‘tirsa bo‘ladi. Ammo jumhur ulamolari, jumladan, Imom Abu Hanifa ham ro‘zasiz e’tikof bo‘lmaydi, deydilar. Ularning dalillari kelgusi hadisi sharif.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat:
«E’tikof o‘tiruvchi uchun bemor ko‘rgani bormaslik, ayol kishiga qo‘l tegizmaslik yoki quchoqlamaslik, zarur bo‘lmagan hojat uchun chiqmaslik sunnatdir. Ro‘zasiz e’tikof yo‘q. Jome’ masjiddan boshqa joyda e’tikof yo‘q».
Abu Dovud va Nasaiy rivoyat qilgan.
Sharh: E’tikofning sunnatiga xilof ish qilgan odamning e’tikofi buziladi.
E’tikof o‘tirgan odamga ro‘za shart, deganlarga ushbu hadis, shart emas, deganlarga oldingi hadis dalildir.
E’tikofga jome’ masjid shart, deganlar ushbu hadisni dalil qilib olganlar. Ba’zilar uydagi namozgohda, xususan, ayollar e’tikof o‘tirsa joiz, deydilar.
Najoh al Halabiyning “Fiqhul ibadat” kitobida aytilishicha nafl e’tikof uchun ro‘za shart emas deyiladi, undan boshqalari uchun shartdir
Surayyo Ibragimova
Xadichai Kubro ayol-qizlar
o‘rta maxsus islom bilim yurti katta o‘qituvchisi
Bugungi kunda siz bilan biz amal qilayotgan ko‘pgina odatlarni din ham, jamiyat ham rad etadi. Shariat joriy qilgan amallar bilan bid’at va xurofotni ayirib olish aslida uncha mushkul vazifa emas. Dastavval, «bid’at», «xurofot» so‘zlarining lug‘aviy ma’nosi xususida: «Bid’at» — so‘zi aynan tarjima qilinsa «yangidan o‘ylab chiqilgan odat» degan ma’noni beradi. «Xurofot» esa «asossiz» degan ma’nodadir. Ya’ni, dinda asosi yo‘q, behuda ishlar, odatlardir.
Ba’zi «bid’at» va «xurofot» amallar borki jamiyatimizda ildiz otib, ham diniy, ham dunyoviy urf-odatlarimizga qorishib ketgan. Yurtimizda bid’at va xurofot odatlardan voz kechayotgan, boshqalarga tushuntirayotgan, bu tushuntirishni amalda isbot etayotgan musulmonlarimiz ko‘p. Bid’at va xurofotdan qutulish qiyin emas. Bu masalani yaxshi yechib beruvchi ulamolarimiz, ilmiga amal qilg‘uvchi domla-imomlarimizning so‘zlarini yaxshi fahm etsak kifoya.
Mazkur me’yorni bilmaydigan kishilarimiz esa sunnat bilan bid’atning farqini ajrata olmasdan xurofiy ishlarni Islom dini odatlaridan deb biladilar. Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi va sallam xurofiy munkar ishlarni qoralab, bunday deganlar: “Azayimxonlik, tumor taqish va sehru jodu bilan shug‘ullanish Allohga shirk keltirish bilan baravardir”. Ming afsuski, hozirgi paytda boshiga biror tashvish tushgan yoki biror narsasini yo‘qotgan ayrim kishilar darrov folbin huzuriga borib, fol ochtirishga, “issiq-sovuq” qildirishga, uning aytganlarini bajarishga o‘rganib qolishgan. Sehr, ya’ni ko‘zbo‘yamachilik, “issiq-sovuq” qilishlar katta gunohdir. Sehr qilingani uchun olinadigan haq ham shariatda ta’qiqlangan. Alloh taoloning izni bo‘lmasa, shayton hech kimga zarar yetkaza olmasligi Qur’oni karimda bayon qilingan. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam sehrni yetti halok etuvchi ulkan gunohlar qatorida sanaganlar. Mo‘min kishi dunyo va oxiratda pushaymon bo‘ladigan ishlardan saqlanishi lozim. Sehrga aralashib yurgan gumroh kimsalarning aksariyat qismi ishlarida shirk va kufr so‘zlarni qo‘llaydilar. Vaholanki, kim imon shartlaridan birini rad etsa, kofir bo‘ladi. “Issiq-sovuq” Alloh taolo bergan taqdiriga ta’sir etadi, deb e’tiqod qilish shirkdir.
Duoxonlik, azayimxonlik, dam solish kabi odatlar qadimdan hamma xalqlarda mavjud. Bu narsalar ichida shar’an ruxsat etilgan va ruxsat etilmaganlari bor. Islom ta’limoti bu ishlardan shariatga zidlarini ta’qiqlagan, mos keladiganlarini aniqlab bergan. Masalan, kasalga yoki boshiga biron tashvish tushgan kishiga oyatlardan o‘qib dam solish, hadislarda kelgan duolarni o‘qib shifo tilash joiz, balki sunnat hamdir. Ammo kufroniy so‘zlar, ma’nosiz to‘qima duolarni o‘qib dam solish ta’qiqlanadi. Ibn Hajar Asqaloniy rahmatullohi alayh so‘ziga ko‘ra, ulamolar dam solishning uchta sharti borligiga ijmo qilishgan:
1. Allohning Kalomi, ism va sifatlaridan o‘qish;
2. Arab tili yoki boshqa tilda bo‘lsa ham, ma’nosi ma’lum va shar’iy bo‘lishi;
3. Duo va dam solishning o‘zi mustaqil ta’sir qilmaydi, balki Allohning izni va taqdiri bilan ta’sir qiladi, deb ishonish.
Demak, oilamiz tinch va omon bo‘lishi, ayniqsa, yangi turmush qurgan yosh kelin-kuyovlar o‘zaro mehr-muhabbat va inoqlikda yashashlari, muqaddas oila qo‘rg‘onining yanada mustahkam bo‘lishi uchun avvalo dinimiz ta’limotlarini boamal bo‘lib lozim darajada o‘rganishlari hamda dinimizda yot hisoblangan turli bid’at va xurofatlardan saqlanishlari maqsadga muvofiqdir.
Shari’atimizda man qilingan bid’at amallar:
Folbinlik – g‘aybni bilish da’vosidagi kimsalarning mashg‘uloti. Kohinlik, arroflik kabi nomlari mavjud.
Kohinlik – kelajakda bo‘ladigan narsalar haqida xabar beraman deydi va bu xabarlarni unga jinlar yetkazishini da’vo qiladi.
Arroflik – turli ishlarning boshlanish sabablari hamda o‘g‘irlangan narsalarni, uni kim o‘g‘irlaganini yoki qayerda ekanini bilishini da’vo qiluvchi kishi.
Azayimxonlik – bunda dam soluvchi odam jinlardan madad so‘rab duo o‘qiydi.
Avfok – bu maxsus geometrik shakllar ichiga yozilgan raqam va yozuvlar. Bunda shakllarni biror vaqtga yozib o‘zi bilan olib yursa, baxt keltiradi yoki omad uning ketidan quvib yuradi deb hisoblaydilar.
Munajjimlik – bunda, yulduzlarning joylashuviga qarab bo‘ladigan hodisalarni bilishni da’vo qiladi. Hozirgi kunda gazeta-ro‘znomalarda chiqadigan “munajjimlar bashorati” ham shu turga kiradi.
Sehr – lug‘atda “sababi maxfiy bo‘lgan narsa” ma’nosini anglatadi.
Sehrning quyidagi turlari mavjud:
Sha’vaza – bu fokus usulida chaqqon harakat bilan ko‘rsatish.
Nushra – bu jin tekkan kishining sehrgar yoki folbin huzuriga borib davolanishiga aytiladi. Bular ham jinlarning madadiga tayanadi.
Mushkul kushod – mushkullarni oson qilish maqsadida masalan, qizga sovchi kelmaganda, yigitga qiz topilmaganda, ishi yurishmaganda qilinadigan xurofot amal. Bu xurofot “Bibichorshanba” va “Chiroq yoqdi” deb ham nomlanadi. “Chiroq yoqdi”da aziz-avliyolar ruhini “chaqirish” uchun sham-chiroq yoki paxta yoqishadi.
Bibiseshenba – muhtaram zotlarning ruhidan madad so‘rash, hojatlarini tilash amali.
Yuqoridagi barcha bid’at-xurofotlar Islom aqidasiga ziddir va ulkan gunoh hisoblanadi.
“Kimda-kim folbin yoki sehrgar yoki kohinning oldiga borib, uning aytganlariga ishonsa, u Muhammadga nozil bo‘lgan narsaga kufr keltiribdi” – Imom Ahmad rivoyati.
“Allohni qo‘yib, qiyomat kunigacha ham mustajob qila olmaydiganlarga iltijo qiladigan kimsadan ko‘ra kim ham adashganroqdir?! Holbuki, ular o‘shalarning duolaridan g‘ofil, bexabardirlar” – Ahqof, 5.
Bid’at-xurofotning jamiyatga ko‘rsatayotgan salbiy oqibatlari
Bid’at-xurofotning islomga va musulmon jamiyatiga yetkazadigan katta xatarlari, og‘ir oqibatlari va xavfli zararlari mavjud. Shu vaqtgacha paydo bo‘lgan turli diniy firqa va guruhlarning kelib chiqishiga bid’at sabab bo‘lganligining o‘zi uning naqadar xavfli illat ekanligini bildiradi. Bid’at-xurofotning jamiyat uchun keltiradigan iqtisodiy-ijtimoiy zararlaridan sanoqlilarini keltirish bilan kifoyalanamiz:
Bid’atchi tushunchasining buzuqligi. U yaxshilikni yomon deb, yomonlikni yaxshi deb biladi. Sunnatni bid’at deb, bid’atni sunnat deb biladi. Huzayfa ibn al-Yaman roziyallohu anhu aytadi: “Bid’at shunchalar tarqab ketadiki, agar mabodo bir bid’at tark qilinsa: “Sunnat tark qilindi” deyishadi.
Bid’atchining guvohligi va rivoyati qabul qilinmasligi. Muhaddis, faqihlar va usul ulamolari bid’ati bilan kufr keltirgan bid’atchining rivoyati qabul qilinmasligiga ijmo’ qilishgan. Bid’ati bilan kufr keltirmagan bid’atchining rivoyatini qabul qilish borasida turli fikr bildirganlar. Imom Navaviy: “Agar bid’atchining rivoyati bid’atga chorlamasa, uning rivoyati qabul qilinadi. Agar chorlasa qabul qilinmaydi”, degan.
Bid’atchi o‘z gunohi va unga ergashganlarning gunohini gardaniga oladi. Abu Hurayra roziyallohu anhu bu haqida shunday deydi: “Rasululloh sollalohu alayhi va sallam aytdilar: “Kim hidoyatga chaqirsa unga ergashganlarning ajri kabi ajr unga beriladi. Unga ergashganlarning ajridan hech narsa ozaymaydi. Kim zalolatga chaqirsa, ergashganlarning gunohichalik gunoh unga beriladi. Unga ergashganlarning gunohidan hech narsa ozaytirilmaydi” (Imom Muslim rivoyati).
Bid’atchi bid’at ishlarini to‘xtatmagunicha uning tavbasi qabul qilinmaydi. Bid’atning tarqalishi sunnat amallarining yo‘qolib ketishiga olib boradi natijada musulmonlarni dinning to‘g‘ri yo‘lini anglashida noaniqliklar yuzaga keladi.
Bid’at shirkka olib boradi va islomdan chiqaradi. Agar musulmonlar qabristonda shirk amalini bajarayotgan bo‘lsa, bu o‘zlari ma’qullagan va ashaddiy so‘fiylaridan ko‘rib olgan bid’at amallardir.
Bid’at insonlar hayotiga johiliyat asrini qaytarib olib kiradi. Xalq ichida parokandalik va nizolarni uyg‘otadi. Shunda har bir firqa o‘zinikini boshqa firqanikidan to‘g‘ri va yaxshi deb hisoblaydi. Alloh taolo ular haqida bunday deydi: “Har firqa o‘z huzuridagi narsa ila hursanddirlar”. Mo‘minun surasining 53-oyatida “Boshqa yo‘llarga ergashmang! Bas sizni uning yo‘lidan adashtirmasinlar”. Ayni shu narsa katta-katta urush-janjal, qon to‘kilishlar, xo‘rlashlar, jabru-zulmlarni keltirib chiqaradi. Sunnat esa insonlarni birlashtiradi, qalblarini bir-biriga bog‘laydi. Natijada Alloh taoloning “Barchangiz Allohning ipini mahkam tuting va bo‘linib ketmang” degan so‘ziga o‘xshab bir yo‘ldagi va bir dindagi ahil og‘a-iniga aylanishadi.
Bid’at shahvoniy amallardan ham xatarliroqdir. Chunki shaxvatparast kimsa ma’siyat ekanligini bilsa gunohlari uchun tavba qilib qaytadi. Bid’atchi esa o‘zini ibodatdaman, yaxshilik qilyapman, to‘g‘ri yo‘ldaman deb o‘ylaydi. Alloh taolo ularni bunday ta’riflaydi: “Sen: “Sizga amallari yuzasidan eng ziyonkorlarning xabarini beraymi? Ular bu dunyo hayotidayoq sa’y-harakatlari botil bo‘lgan, o‘zlari esa, go‘zal ish qilyapman, deb hisoblaydiganlardir”, – degin”.
Bid’at insonlarni Allohning dinidan to‘sadi. Kofirlarni islomga kirishiga mone’lik qiladi. Agar musulmon bo‘lmagan va islomni haqiqatini bilmagan inson ko‘p musulmonlarning bajarayotgan johilona, bid’at-xurofot amallarini, bema’ni rasm-rusumlarni ko‘rsa, bu islom ekan, din shunaqa bid’at va zalolat amallarga buyurar ekan deb o‘ylaydi. Ayni shu narsa uni islom dinini qabul qilishdan qaytaradi.
Kofirlikdan voz kechib islom dinini qabul qilgan yangi musulmonlar hali dinni o‘rganib ulgurmay, diniy amal degan o‘yda bid’atchining bid’at amallarini ixlos bilan qila boshlaydi. Shunda islomni qabul qilgan yangi musulmon kufrga olib boradigan bid’atlarni sodir etib qo‘yadi. Bir kufrdan voz kechib ikkinchi kufrga kirib qoladi.
Imron XOLMIRZAYEV,
Toshkent islom instituti talabasi.