Bismillahir Rohmanir Rohiym
حدثنا عيسى بن أحمد العسقلاني أنا يزيد بن هارون أنا فضيل بن مرزوق نا أبو سلمة الجهني عن القاسم بن عبد الرحمن عن أبيه عن عبد الله قال: قال رسول الله صلى الله عليه وعلى آله وسلم: ”ما قال عبد قط إذا أصابه هم أو حزن: اللهم إني عبدك ابن عبدك ابن أمتك ناصيتي بيدك ماض في حكمك عدل في قضاؤك أسألك بكل اسم هو لك سميت به نفسك أو أنزلته في كتابك أو أعلمته أحدا من خلقك أو استأثرت به في علم الغيب عندك أن تجعل القرآن ربيع قلبي ونور صدري وجلاء حزني وذهاب همي إلا ذهب الله بهمه وأبدله مكان حزنه فرحا“ قالوا: يا رسول الله ينبغي لنا أن نتعلم هؤلاء الكلمات قال: أجل ينبغي من سمعهن أن يتعلمهن.
Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi va ’alaa olihi vasallam bunday dedilar: “Agar bandaga g‘am va xafalik yetsa bunday degan bo‘lardi: “Allohim, Sening qulingman, qulingning zurriyotiman, cho‘ringning farzandiman. Peshonam Sening “qo‘ling”da (ya’ni meni Sen boshqarasan).
Hukming mening ustimda joriydir. Sening huk ming odildir. O‘zingni nomlagan yoki kitobingda nozil qilgan, yo xalqingdan biror kishiga o‘rgatgan, yoxud g‘ayb ilmingda saqlab qo‘ygan ismlaring bilan so‘raymanki, Qur’onni qalbimning bahori, dilimning nuri, mahzunligimni arituvchi va g‘amimni ketkazuvchi qil!”.
“Yo Allohning Rasuli, biz bu kalimalarni o‘rganishimiz kerakmi?” dedilar. U zot alayhissalom: “Ha, buni eshitgan odam o‘rgatishi kerak bo‘ladi”, dedilar”.
Abu Said Haysam ibn Kulayb Shoshiyning
“Musnadi Shoshiy” asaridan
Davron NURMUHAMMAD tarjimasi