Qur’oni karim musobaqasining nafaqat respublikamiz aholisi, balki butun dunyo bo‘ylab kuzatib borishga sharoit qilgan tashkilotchilar juda katta savoblar olmoqda. Chunki bugungi tomoshabinlar uch guruhdan iborat bo‘lmoqda: bevosita musobaqa zalining o‘zida o‘tirib tinglayotganlar, onlayn orqali viloyatlarda kuzatayotganlar va onlayn vositasida xorijda turib kuzatayotganlar.
Bevosita musobaqada hozir bo‘lganlarning sevinchi ichiga qanchalik sig‘mayotgani ularning o‘zlariga ayon. Negaki, bunday savobli musobaqalar bugungi moddiy dunyoda unchalik ko‘p bo‘lavermaydi va ularda qatnashish har kimga ham nasib etavermaydi.
Viloyatlarimizdagi onlayn tomoshabinlar ham benihoya mamnundirlar. Chunki yo‘l uzoqlik qilib va boshqa sabablar bilan poytaxtga yetib kela olmaganlar uylarida o‘tirgan holda rohatlanib tomosha qilib, qorilarimizning go‘zal tilovatlaridan bahra olib o‘tiribdi.
Xorijlik tomoshabinlarning o‘zi ham uch guruhga bo‘linadi: tamoman xorijlik tomoshabinlar, kelib chiqishi o‘zbekistonlik bo‘lib taqdir taqozosi ila ota-bobolari xorijda yashab qolib, o‘sha makonlarda tug‘ilib o‘sgan tomoshabinlar va ayni kunlarda xorijda ta’lim olayotgan, davolanayotgan, xizmat safarida yurgan va mehnat qilayotgan tomoshabinlardir.
Tamoman xorijlik tomoshabinlarni O‘zbekistonda Qur’on musobaqasining respublika bo‘ylab o‘tkazilayotgani, O‘zbekistonda ham minglab murattab va mujavvid qorilar va qoriyalar bor ekani, o‘zbek xalqining bu tanlovlarga daryodek oqib kelayotgani va qorilarning bu qadar ko‘pligi hamda tilovati har jihatdan go‘zalligi bu mo‘tabar maskanda katta ilmiy baza mavjud ekanidan darak beradi deya baholashmoqda. Yaqindagina yurtimizga kelib ketgan hindistonlik talaba, murattab qori Mahbub Afzal: “Qorilaringiz zo‘r, baribir”, deb yozibdi telegramda.
Ildizi o‘zbekistonlik bo‘lgan tomoshabinlarning, bilasizki, ota-bobolari dahriy sho‘rolar davrida quvg‘inga uchrab ketgan. Ular bu musobaqaning har soniyasini ko‘zda yosh bilan, qalbda sevinch bilan kuzatmoqdalar. Atrofidagi odamlarga mana mening ona yurtimda bo‘lyapti bu musobaqa deya maqtanmoqda.
Vaqtinchalik safarda yurtdoshlarimiz musobaqani kuzatar ekan, minbarda o‘tirgan ulug‘larimizni, zalni to‘ldirib o‘tirgan odamlarimizni ko‘rib, sog‘inchi-yu sevinchi yanada ziyoda bo‘lmoqda. Nasib etsa keyingi yillarda tanlovlarda bizga ham shu muobaqada qatnashish nasib etsin deya duolarga qo‘l ochmoqda. Kecha Chexiya davlatida mehnat qilayotgan kosonsoylik ustalar “Qur’oni karimdan bahra olyapmiz, vatanni qumsab”, deb yozishibdi. Qirg‘izistonlik Alisher Asqarov degan Qur’on muxlisi esa “O‘g‘limni o‘sha yerlarda o‘qitsam bo‘ladimi”, deb havas qilibdi.
Yana eng muhimi, musobaqaning yurtimiz va dunyo bo‘ylab onlayn uzatilishi uning oshkora va shaffofligini ham ta’min etadi. Zero, bunda har bir tomoshabinning o‘zi ham bilganicha qorilarimizni baholab borish imkoniga egadirlar.
O‘MI Matbuot xizmati
Otalari ularga birinchi maktubni yubordi. Lekin ular uni o‘qish uchun ochmadilar, balki har birlari maktubni peshonalariga surtib: “Bu buyuk habibimizdandir”, dedilar. Ushbu xatning ko‘rinishiga nazar qilib, uni chiroyli qutiga solib qo‘yishdi. Bolalar boshqa paytlarda maktubning changini artish uchun olishar va yana joyiga qo‘yib qo‘yishardi. Otalari oilasiga yuborgan hamma xatlarni shunday qilishdi.
Yillar o‘tdi. Ota uyga qaytdi. Lekin ulardan birgina farzand qolgandi. Ota undan so‘radi:
– Onang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Ular qattiq kasal bo‘ldilar. Bizda onamni davolash uchun mablag‘ topilmadi va vafot etdilar.
Ota dedi:
– Birinchi maktubimni ochmadingizmi?! Men sizlarga katta mablag‘ yuborgan edim-ku!
O‘g‘il dedi:
– Yo‘q!
Ota yana so‘radi:
– Ukang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Siz uning ba’zi o‘rtoqlarini tanirdingiz. Onamning o‘limidan keyin unga nasihat qiladigan va uni to‘g‘ri yo‘lga soladigan kimsa topilmadi. U do‘stlari bilan ketdi.
Ota hayratlanib dedi:
– Nima uchun?! Yomon o‘rtoqlarini tark qilib, mening oldimga kelishini yozgan maktubimni o‘qimadingizmi?
O‘g‘il javoban:
– Yo‘q, – dedi.
Ota dedi:
– La havla va la quvvata illa billah. Opang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Turmushga chiqish uchun maslahat so‘ragan haligi yigit bilan nikohlandi va u hozir baxtsiz yashayapti.
Ota darg‘azab bo‘lib dedi:
– Sizlarga bu yigitning obro‘si, xulqi yomonligi va bu to‘yga noroziligim haqida yozgan xatimni o‘qimadingizmi?
O‘g‘il dedi:
– Yo‘q! Biz xatlaringizni bir chiroyli qutida saqladik. Doim uni ziynatladik, peshonamizga surtdik, lekin o‘qimadik.
Bu oilaning ahvoli, uning birligi qanday tarqalib ketgani, otaning maktubini o‘qimay, undan manfaat olmay, balki uni muqaddaslab, unda yozilganlarga amal qilmay, hayotlarini qiyinlashtirganliklari haqida tafakkur qildim. So‘ng stol ustidagi chiroyli qutiga solib qo‘yilgan Qur’oni Karimga nazar soldim... Sho‘rim qurisin!
Albatta, men Allohning Maktubiga anavi bolalar otalarining xatlariga muomala qilganlari kabi munosabatda bo‘lyapman. Men Mus'hafni stolim ustiga qo‘yganman-u, lekin uni o‘qimayman, undagi narsalardan foydalanmayman ham. Axir, u butun hayotimning dasturi-ku!
Robbimga istig‘for aytdim. Mus'hafni ochdim va hech qachon uni tark etmaslikka qaror qildim.
Arab tilidan Ziyoda Mirahmatova tarjimasi