Muhtaram birodarlar! Muqaddas Islom dinimizda masjidni Allohning uyi deyiladi. Bu degani masjid faqat Alloh taologa ibodat qilish, uni zikr qilib tasbih aytish, Kalomini tilovat qilish kabi amallar uchun barpo etiladi. Qur’oni karimda bu haqda shunday deyilgan:
(وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (سورة الجن/18
ya’ni: “Albatta, (barcha) masjidlar Allohnikidir. Bas, (masjidlarda) Alloh bilan qo‘shib yana biror kimsaga duo (ibodat) qilmangiz! (Jin surasi, 18-oyat).
Masjidga kelgan namozxonlar Allohning uyiga ziyoratga kelgan bo‘ladilar. Ziyoratga kelgan kishi u joyning tartib-qoidasi va odob-axloqiga rioya qilishi lozim bo‘ladi. Shunda ziyoratchiga izzat-ikrom ko‘rsatiladi. Quyidagi Hadisi Qudsiyda shunday deyiladi:
(عَن أَبيِ سَعِيدٍ الخُدرِي رضي الله عنه أَن َّرَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ فِيمَا يَروِيهِ عَن رَبِّهِ: "إِنَّ بُيُوتيِ فيِ أَرضِي المَسَاجِدُ، وَ إِنَّ زُوَّارِي فِيهَا عَمَّارُهَا، فَطُوبَى لِعَبْدٍ تَطَهَّرَ فيِ بَيتِهِ ثُمَّ زَارَنيِ فيِ بَيتيِ فَحُقَّ عَلَى المَزُورِ أَنْ يُكْرِمَ زَائِرَهُ" (رَوَاهُ الإمام أَبُو نُعيَم
ya’ni: Abu Sa’id Al-Xudriy 0 dan rivoyat qilinadi, Rasululloh ﷺ Rabbisidan qilgan rivoyatida aytadilar: “Albatta, yerimdagi uylarim Masjidlardir. Unda Meni ziyoratimga kelganlar uni obod qiluvchilardir. Uyida tahorat olib so‘ngra Meni uyimga ziyoratim uchun kelgan bandaga yaxshilik (Tubo jannati) bo‘ladi. Darhaqiqat, ziyorat qilinmish ziyorat qiluvchisini ikrom qilmog‘i haqqi vojibdir” (Imom Abu Nu’aym rivoyati).
Albatta, masjidga ibodat uchun qatnashni odatga aylantirgan bandasini Alloh taolo imon halovatidan bahramand etadi, O‘ziga yaqin bandalari qatoriga qo‘shadi. Bu haqda Abu Sa’id Al-Xudriy 0 dan rivoyat qilingan boshqa bir hadisda Payg‘ambar ﷺ shunday deganlar:
(عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الخدري رضي الله عنه قَالَ، قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : "إِذَا رَأَيْتُمُ الرَّجُلَ يَعْتَادُ الْمَسْجِدَ فَاشْهَدُوا لَهُ بِالإِيمَانِ، فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ: [إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَاليَوْمِ الآخِرِ]" (رَوَاهُ الإِمَامُ التِّرمِذِي
ya’ni: “Agar bir kishini masjidlarga borishni odat qilganini ko‘rsangiz uning imoni butun ekanligiga guvoh bo‘lavering. Alloh taolo: “Allohning masjidlarini faqat Allohga va oxirat kuniga imon keltirgan ... kishilar obod qilurlar”, degan” (Imom Termiziy rivoyati).
Hurmatli namozxonlar! Masjidni obod qilish deganda, uni moddiy va ma’naviy obod qilish tushuniladi. Namozxonlar uchun barcha sharoitlari yaratilgan tarzda masjidni barpo etish, uni ozoda va pokiza saqlash, nuragan yoki yaroqsiz holga kelgan bo‘lsa uni ta’mirlash yoki yangidan qurish kabilar moddiy obod qilish deyiladi. Alhamdulillah, mustaqilligimizdan so‘ng yurtimizda masjidlarni obod etish borasida asrlarga tatigulik ishlar amalga oshirildi. Ko‘plab yangi masjidlar qurildi. Eskilari ta’mirlandi, yaroqsizlari qaytadan barpo etildi. Ayniqsa, oxirgi yillarda bu sohadagi ishlar yanada rivojlanib, barcha masjidlar eng zamonaviy asbob uskunalar bilan jihozlandi. Darhaqiqat, bitta masjid qurish yoki uni obod etishning savobi dinimizda eng katta savobli ish sanaladi. Bu haqda ko‘plab hadislarda bayon etilgan. Jumladan,
(عَنْ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ رضي الله عنه قَالَ سَمِعتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ: "من بَنَى مَسْجِدًا يَبْتَغِي بِهِ وَجْهَ اللَّهِ بَنَى اللَّهُ لَهُ مِثْلَهُ فِي الْجَنَّةِ" (متفق عليه
ya’ni: Usmon ibn Affon 0dan rivoyat qilinadi, u kishi: Men Rasululloh ﷺ ni: “Kim Allohdan savob umidida bitta masjid qursa Alloh taolo unga jannatda shunga o‘xshagan bino quradi” deganlarini eshitganman, dedilar (Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyati).
(عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ، قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "مَنْ أَسْرَجَ فِي مَسْجِدٍ مِنْ مَسَاجِدِ اللَّهِ سِرَاجًا لَمْ تَزَلِ الْمَلائِكَةُ وَحَمَلَةُ الْعَرْشِ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُ مَا دَامَ فِي ذَلِكَ الْمَسْجِدِ ضَوْءٌ مِنْ ذَلِكَ السِّرَاجِ" (رَوَاهُ الإِمَامُ ابْنُ أَبيِ شَيبَةَ
ya’ni: Anas ibn Molik 0dan rivoyat qilinadi, Rasululloh ﷺ dedilar: “Kim Allohning masjidlaridan biriga chiroq o‘rnatsa, modomiki o‘sha chiroqning yorug‘ligi shu masjidni yoritib turar ekan uning haqiga Arshni ko‘tarib turuvchi va barcha farishtalar istig‘for aytib turadilar” (Imom Ibn Abu Shayba rivoyati).
Masjidni ma’naviy obod qilish deganda unda namoz o‘qish, Qur’on tilovati, zikru tasbih bilan mashg‘ul bo‘lish, unda dunyoviy so‘zlarni gapirishdan va savdo sotiq hamda noshoyista ishlarni qilishdan saqlanish kabilar tushuniladi. Alloh taolo marhamat qilgan:
(يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآَصَال رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (سورة النور/36-38
ya’ni: “U (masjid)larda ertayu kech Unga tasbeh aytadigan kishilar bordirki, ularni na tijorat va na savdo (ishlari) Allohning zikridan, namozni barkamol ado etishdan va zakot berishdan chalg‘ita olmas. Ular dillar va ko‘zlar iztirobga tushib qoladigan kun (qiyomat)dan qo‘rqurlar. Ular qilgan ezgu amallari sababli Allohning mukofotlashi va yana ularga o‘z fazli bilan ziyoda (savoblarni ato) etishi uchun (ibodat qilurlar). Alloh (o‘zi) xohlagan kishilarga behisob rizq berur” (Nur surasi, 36-38-oyatlar).
Muhtaram jamoat! Modomiki, masjidlar Allohning uyi ekan, har joyda bo‘lgani kabi masjidning ham odoblari bor. Quyida masjidning odoblaridan ba’zilarini zikr qilib o‘tamiz:
Avvalo, masjidga muqaddas dargoh sifatida qaralishi lozim bo‘ladi. Masjidga xolis ibodat qilish niyatida tahorat bilan, xushbo‘ylanib, soch-soqollarni tartibga solib, tirnoqlarni olib, pokiza hamda avratlarni to‘liq yopadigan kiyimlarni kiyib, piyoz va sarimsoq kabi maxsulotlar iste’mol qilmasdan kelinadi. Imom Muslim rivoyat qilgan quyidagi hadisda shunday deyilgan:
عَن أَبيِ هُرَيرَةَ رضي الله عنه أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم قَالَ:"مَنْ تَطَهَّرَ فيِ بَيتِهِ ثُمَّ مَضَى اِلىَ بَيتٍ مِنْ بُيُوتِ اللهِ لِيَقضِيَ فَرِيضَةَ مِن فَرَائِضِ اللهِ كَانَتْ خُطُوَاتُهُ إِحدَاهَا تَحُطُّ خَطِيئَةً وَ الأُخْرَى تَرفَعُ دَرَجَةً"
(رَوَاهُ الإِمَامُ مُسْلِمُ).
ya’ni: Abu Hurayradan rivoyat qilinadi, om م صَالِ Payg‘ambar ﷺ dedilar: “Kim uyida tahorat olib so‘ngra Allohning uylaridan biri sari Allohning farzlaridan birini ado etish uchun yursa, bosgan qadamlarining biri xatosini o‘chiradi, boshqasi darajasini ko‘taradi” (Imom Muslim rivoyati).
Masjidga bismillohni aytib, bilsa maxsus duoni o‘qib, o‘ng oyoq bilan kiradi va o‘ziga munosib joyga, agar odamlar ko‘p bo‘lsa bo‘sh joyga borib o‘tiradi. Agar namoz o‘qish makruh bo‘lmagan vaqt bo‘lsa, o‘tirishdan oldin ikki rak’at namoz o‘qib o‘tirmog‘i sunnatdir. Juma namoziga kelganda esa, tahiyyatul masjid namozini imomning ma’ruzasini tinglayotgan namozxonlarga xalal bermaydigan joyga o‘tib (xonaqodan tashqarida masalan, ayvonda) o‘qiydi. Ammo, imom-xatib xutbaga chiqqanda hech qanday namoz o‘qish mumkin emas.
Masjidda mudom tinchlik saqlanishi lozim. Dunyoviy gaplarni gapirish, hatto zikru tasbihlarni ham boshqalarga xalal beradigan darajada ovoz chiqarib aytish makruh sanaladi. Bu haqda quyidagi hadislar mavjud:
عَن السَّائِبِ بنِ يَزِيدَ الصَّحَابيِّ قَالَ: "كُنْتُ فيِ المَسجِدِ فَحَصَبَنيِ رَجُلٌ فَنَظَرتُ فَإِذَا عُمَرُ بنُ الخَطَّابِ فَقَالَ، اِذهَبْ فَأْتِنيِ بِهَذَينِ، فَجِئتُهُ بِهِمَا، فَقَالَ: مِنْ أَينَ أَنْتُمَا؟ فَقَالاَ: مِنْ أَهلِ الطَّائِفِ فَقَالَ: لَوْ كُنتُمَا مِن أَهلِ البَلَدِ لَأَوْجَعتُكُمَا، تَرفَعَانِ أَصوَاتَكُمَا فيِ مَسجِدِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم"
(رَوَاهُ الإِمَامُ البخاري).
ya’ni: Sahobiy As-Soib ibn Yazid aytadi: “Men Rasululloh ﷺ ning masjidlarida edim, bir kishi menga tosh otdi. Qarasam, Umar ibn Xattob ekanlar. Menga: “Ana u ikkisini meni oldimga olib kel, dedilar”. Men ularni olib keldim. Umar: “Sizlar qayerdansizlar?” – deb so‘radi. Ular: “Toif ahlidanmiz”, deyishdi. Umar: “Agar shu yerlik bo‘lganingizda ta’ziringizni berib qo‘yar edim, Rasulullohning masjidida ovozingizni ko‘targaningiz uchun”, dedi (Imom Buxoriy rivoyati).
(عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رضي الله عنه أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اعْتَكَفَ فِي الْمَسْجِدِ فَسَمِعَهُمْ يَجْهَرُونَ بِالْقِرَاءَةِ، فَكَشَفَ السِّتْرَ وَ قَالَ: "أَلَا إِنَّ كُلَّكُمْ مُنَاجِ رَبَّهُ، فَلَا يُؤْذِيَنَّ بَعْضُكُمْ بَعْضًا، وَ لَا يَرْفَعْ بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الْقِرَاءَةِ" (رَوَاهُ الإِمَامُ النَّسَائِي وَ الإِمَامُ أَبُو أَحمَدَ
ya’ni: Abu Sa’id Al-Xudriydan rivoyat qilinadi, om م صَالِ Payg‘ambar ﷺ masjidda e’tikof o‘tirgan edilar, odamlarni ovoz chiqarib qiroat qilayotganlarini eshitib, pardani ko‘tardilar va: “Har biringiz o‘zicha rabbisiga munojot qilmoqda. Bir-biringizga ozor yetkazmang, qiroatda ham ovozingizni bir-biringiznikidan baland ko‘tarmang”, dedilar (Imom Nasaiy va Imom Abu Ahmad rivoyati).
Juma namoziga kelganda g‘usl qilib, xushbo‘y atrlardan sepib, imkon qadar ertaroq kelib, birinchi qatordan saflarni to‘ldirib o‘tirish, odamlarni ustidan bosib o‘tmaslik, imomning ma’ruzasiga diqqat bilan quloq solib o‘tirish, namozdan so‘ng hamma bilan birga tarqalish juma odoblaridan sanaladi.
Tezisning 6-oktyabr soniga ilova
Muhtaram jamoat! Bugungi kunda hukumatimiz tomonidan xalqimizning tinch-totuv va farovon yashashi uchun barcha sharoitlar yaratib berilmoqda. Barchamiz yurtimiz bo‘ylab ulkan bunyodkorlik ishlari amalga oshirilayotganligini guvohi bo‘lib turibmiz. Albatta, yurtimizning tinchligi, xalqimiz turmushining farovonligida har birimizning hissamiz bor. U ham bo‘lsa, vatanimiz sarhadlarining daxlsizligini ta’minlanishi, jamiyatimizda ijtimoiy himoya tizimining mustaqkamlanishida sizu-bizlarning davlat oldidagi fuqarolik burchimiz bo‘lmish mol-mulk va yer soliqlarini o‘z vaqtida to‘lashimizdir.
Shuni unutmaylikki, to‘laydigan soliqlarimiz alaloqibat yana o‘zimizga qatib keladi, ya’ni xonadonimizdagi nuroniy otaxon va onaxonlarimizning nafaqasi, farzandlarimiz ta’lim olayotgan maktab va boshqa bilim dargohlari, bemorlarimiz davolanayotgan shifoxonalar va hokazo ta’minoti davlat xazinasiga bog‘liq bo‘lgan jihatlarga yo‘naltiriladi.
Shunday ekan, davlat oldidagi fuqarolik burchimiz bo‘lmish mol-mulk va yer soliqlarini o‘z vaqtida to‘lashni unutmaylik. Aks holda, ixtiyoriy tarzda soliqlarni to‘lamagan kimsalarga nisbatan majburiy undirish choralari qo‘llanilib, natijada mahalla ko‘y oldida xijolatpazlik yuzaga kelishi, qo‘shimcha jarimalar to‘lanishiga to‘g‘ri keladi. Qolaversa, qarzni uzmay yurishlik og‘ir gunohlardan sanaladi.
Savob axtargan kishilar esa soliqlarni to‘lash qobiliyati bo‘lmagan qarishdosh-urug‘lari, qo‘ni-qo‘shnilari, mahalladoshlariga qarzlarini to‘lashda ko‘maklashib yuborsalar ayni savob ishga qo‘l urgan bo‘ladilar. Payg‘ambarimiz s.a.v.ning bu borada quyidagicha marhamatlari bor:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: مَنْ نَفَّسَ عَنْ مُؤْمِنٍ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ الدُّنْيَا، نَفَّسَ اللَّهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَ مَنْ يَسَّرَ عَلَى مُعْسِرٍ، يَسَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ، وَ مَنْ سَتَرَ مُسْلِمًا، سَتَرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ، وَ اللَّهُ فِي عَوْنِ الْعَبْدِ، مَا كَانَ الْعَبْدُ فِي عَوْنِ أَخِيهِ (رَوَاهُ مُسْلِمٌ
ya’ni: Abu Hurayradan rivoyat qilinadi Payg‘ambarimiz ﷺ aytdilar: "Kim bir mo‘mindan dunyo qiyinchiliklaridan birini yengillashtirsa, Alloh taolo undan qiyomat og‘irliklaridan birini yengil qiladi. Kim hayotda qiynalgan kishiga osonlikni ravo ko‘rsa, Alloh taolo unga dunyo va oxiratda yengillikni ato qilur. Kim musulmonning aybini yashirsa Alloh taolo uning aybini dunyo va oxiratda yashiradi. Modomiki banda birodariga yordam berar ekan, Alloh taolo uning yordamchisi bo‘ladi" (Imom Muslim rivoyati).
Alloh taolo barchalarimizni masjidlarni moddiy va ma’naviy obod etuvchi bandalari qatoridan bo‘lmog‘imizni nasibu ro‘zi aylasin. Omin!
Bugungi kunda siz bilan biz amal qilayotgan ko‘pgina odatlarni din ham, jamiyat ham rad etadi. Shariat joriy qilgan amallar bilan bid’at va xurofotni ayirib olish aslida uncha mushkul vazifa emas. Dastavval, «bid’at», «xurofot» so‘zlarining lug‘aviy ma’nosi xususida: «Bid’at» — so‘zi aynan tarjima qilinsa «yangidan o‘ylab chiqilgan odat» degan ma’noni beradi. «Xurofot» esa «asossiz» degan ma’nodadir. Ya’ni, dinda asosi yo‘q, behuda ishlar, odatlardir.
Ba’zi «bid’at» va «xurofot» amallar borki jamiyatimizda ildiz otib, ham diniy, ham dunyoviy urf-odatlarimizga qorishib ketgan. Yurtimizda bid’at va xurofot odatlardan voz kechayotgan, boshqalarga tushuntirayotgan, bu tushuntirishni amalda isbot etayotgan musulmonlarimiz ko‘p. Bid’at va xurofotdan qutulish qiyin emas. Bu masalani yaxshi yechib beruvchi ulamolarimiz, ilmiga amal qilg‘uvchi domla-imomlarimizning so‘zlarini yaxshi fahm etsak kifoya.
Mazkur me’yorni bilmaydigan kishilarimiz esa sunnat bilan bid’atning farqini ajrata olmasdan xurofiy ishlarni Islom dini odatlaridan deb biladilar. Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi va sallam xurofiy munkar ishlarni qoralab, bunday deganlar: “Azayimxonlik, tumor taqish va sehru jodu bilan shug‘ullanish Allohga shirk keltirish bilan baravardir”. Ming afsuski, hozirgi paytda boshiga biror tashvish tushgan yoki biror narsasini yo‘qotgan ayrim kishilar darrov folbin huzuriga borib, fol ochtirishga, “issiq-sovuq” qildirishga, uning aytganlarini bajarishga o‘rganib qolishgan. Sehr, ya’ni ko‘zbo‘yamachilik, “issiq-sovuq” qilishlar katta gunohdir. Sehr qilingani uchun olinadigan haq ham shariatda ta’qiqlangan. Alloh taoloning izni bo‘lmasa, shayton hech kimga zarar yetkaza olmasligi Qur’oni karimda bayon qilingan. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam sehrni yetti halok etuvchi ulkan gunohlar qatorida sanaganlar. Mo‘min kishi dunyo va oxiratda pushaymon bo‘ladigan ishlardan saqlanishi lozim. Sehrga aralashib yurgan gumroh kimsalarning aksariyat qismi ishlarida shirk va kufr so‘zlarni qo‘llaydilar. Vaholanki, kim imon shartlaridan birini rad etsa, kofir bo‘ladi. “Issiq-sovuq” Alloh taolo bergan taqdiriga ta’sir etadi, deb e’tiqod qilish shirkdir.
Duoxonlik, azayimxonlik, dam solish kabi odatlar qadimdan hamma xalqlarda mavjud. Bu narsalar ichida shar’an ruxsat etilgan va ruxsat etilmaganlari bor. Islom ta’limoti bu ishlardan shariatga zidlarini ta’qiqlagan, mos keladiganlarini aniqlab bergan. Masalan, kasalga yoki boshiga biron tashvish tushgan kishiga oyatlardan o‘qib dam solish, hadislarda kelgan duolarni o‘qib shifo tilash joiz, balki sunnat hamdir. Ammo kufroniy so‘zlar, ma’nosiz to‘qima duolarni o‘qib dam solish ta’qiqlanadi. Ibn Hajar Asqaloniy rahmatullohi alayh so‘ziga ko‘ra, ulamolar dam solishning uchta sharti borligiga ijmo qilishgan:
1. Allohning Kalomi, ism va sifatlaridan o‘qish;
2. Arab tili yoki boshqa tilda bo‘lsa ham, ma’nosi ma’lum va shar’iy bo‘lishi;
3. Duo va dam solishning o‘zi mustaqil ta’sir qilmaydi, balki Allohning izni va taqdiri bilan ta’sir qiladi, deb ishonish.
Demak, oilamiz tinch va omon bo‘lishi, ayniqsa, yangi turmush qurgan yosh kelin-kuyovlar o‘zaro mehr-muhabbat va inoqlikda yashashlari, muqaddas oila qo‘rg‘onining yanada mustahkam bo‘lishi uchun avvalo dinimiz ta’limotlarini boamal bo‘lib lozim darajada o‘rganishlari hamda dinimizda yot hisoblangan turli bid’at va xurofatlardan saqlanishlari maqsadga muvofiqdir.
Shari’atimizda man qilingan bid’at amallar:
Folbinlik – g‘aybni bilish da’vosidagi kimsalarning mashg‘uloti. Kohinlik, arroflik kabi nomlari mavjud.
Kohinlik – kelajakda bo‘ladigan narsalar haqida xabar beraman deydi va bu xabarlarni unga jinlar yetkazishini da’vo qiladi.
Arroflik – turli ishlarning boshlanish sabablari hamda o‘g‘irlangan narsalarni, uni kim o‘g‘irlaganini yoki qayerda ekanini bilishini da’vo qiluvchi kishi.
Azayimxonlik – bunda dam soluvchi odam jinlardan madad so‘rab duo o‘qiydi.
Avfok – bu maxsus geometrik shakllar ichiga yozilgan raqam va yozuvlar. Bunda shakllarni biror vaqtga yozib o‘zi bilan olib yursa, baxt keltiradi yoki omad uning ketidan quvib yuradi deb hisoblaydilar.
Munajjimlik – bunda, yulduzlarning joylashuviga qarab bo‘ladigan hodisalarni bilishni da’vo qiladi. Hozirgi kunda gazeta-ro‘znomalarda chiqadigan “munajjimlar bashorati” ham shu turga kiradi.
Sehr – lug‘atda “sababi maxfiy bo‘lgan narsa” ma’nosini anglatadi.
Sehrning quyidagi turlari mavjud:
Sha’vaza – bu fokus usulida chaqqon harakat bilan ko‘rsatish.
Nushra – bu jin tekkan kishining sehrgar yoki folbin huzuriga borib davolanishiga aytiladi. Bular ham jinlarning madadiga tayanadi.
Mushkul kushod – mushkullarni oson qilish maqsadida masalan, qizga sovchi kelmaganda, yigitga qiz topilmaganda, ishi yurishmaganda qilinadigan xurofot amal. Bu xurofot “Bibichorshanba” va “Chiroq yoqdi” deb ham nomlanadi. “Chiroq yoqdi”da aziz-avliyolar ruhini “chaqirish” uchun sham-chiroq yoki paxta yoqishadi.
Bibiseshenba – muhtaram zotlarning ruhidan madad so‘rash, hojatlarini tilash amali.
Yuqoridagi barcha bid’at-xurofotlar Islom aqidasiga ziddir va ulkan gunoh hisoblanadi.
“Kimda-kim folbin yoki sehrgar yoki kohinning oldiga borib, uning aytganlariga ishonsa, u Muhammadga nozil bo‘lgan narsaga kufr keltiribdi” – Imom Ahmad rivoyati.
“Allohni qo‘yib, qiyomat kunigacha ham mustajob qila olmaydiganlarga iltijo qiladigan kimsadan ko‘ra kim ham adashganroqdir?! Holbuki, ular o‘shalarning duolaridan g‘ofil, bexabardirlar” – Ahqof, 5.
Bid’at-xurofotning jamiyatga ko‘rsatayotgan salbiy oqibatlari
Bid’at-xurofotning islomga va musulmon jamiyatiga yetkazadigan katta xatarlari, og‘ir oqibatlari va xavfli zararlari mavjud. Shu vaqtgacha paydo bo‘lgan turli diniy firqa va guruhlarning kelib chiqishiga bid’at sabab bo‘lganligining o‘zi uning naqadar xavfli illat ekanligini bildiradi. Bid’at-xurofotning jamiyat uchun keltiradigan iqtisodiy-ijtimoiy zararlaridan sanoqlilarini keltirish bilan kifoyalanamiz:
Bid’atchi tushunchasining buzuqligi. U yaxshilikni yomon deb, yomonlikni yaxshi deb biladi. Sunnatni bid’at deb, bid’atni sunnat deb biladi. Huzayfa ibn al-Yaman roziyallohu anhu aytadi: “Bid’at shunchalar tarqab ketadiki, agar mabodo bir bid’at tark qilinsa: “Sunnat tark qilindi” deyishadi.
Bid’atchining guvohligi va rivoyati qabul qilinmasligi. Muhaddis, faqihlar va usul ulamolari bid’ati bilan kufr keltirgan bid’atchining rivoyati qabul qilinmasligiga ijmo’ qilishgan. Bid’ati bilan kufr keltirmagan bid’atchining rivoyatini qabul qilish borasida turli fikr bildirganlar. Imom Navaviy: “Agar bid’atchining rivoyati bid’atga chorlamasa, uning rivoyati qabul qilinadi. Agar chorlasa qabul qilinmaydi”, degan.
Bid’atchi o‘z gunohi va unga ergashganlarning gunohini gardaniga oladi. Abu Hurayra roziyallohu anhu bu haqida shunday deydi: “Rasululloh sollalohu alayhi va sallam aytdilar: “Kim hidoyatga chaqirsa unga ergashganlarning ajri kabi ajr unga beriladi. Unga ergashganlarning ajridan hech narsa ozaymaydi. Kim zalolatga chaqirsa, ergashganlarning gunohichalik gunoh unga beriladi. Unga ergashganlarning gunohidan hech narsa ozaytirilmaydi” (Imom Muslim rivoyati).
Bid’atchi bid’at ishlarini to‘xtatmagunicha uning tavbasi qabul qilinmaydi. Bid’atning tarqalishi sunnat amallarining yo‘qolib ketishiga olib boradi natijada musulmonlarni dinning to‘g‘ri yo‘lini anglashida noaniqliklar yuzaga keladi.
Bid’at shirkka olib boradi va islomdan chiqaradi. Agar musulmonlar qabristonda shirk amalini bajarayotgan bo‘lsa, bu o‘zlari ma’qullagan va ashaddiy so‘fiylaridan ko‘rib olgan bid’at amallardir.
Bid’at insonlar hayotiga johiliyat asrini qaytarib olib kiradi. Xalq ichida parokandalik va nizolarni uyg‘otadi. Shunda har bir firqa o‘zinikini boshqa firqanikidan to‘g‘ri va yaxshi deb hisoblaydi. Alloh taolo ular haqida bunday deydi: “Har firqa o‘z huzuridagi narsa ila hursanddirlar”. Mo‘minun surasining 53-oyatida “Boshqa yo‘llarga ergashmang! Bas sizni uning yo‘lidan adashtirmasinlar”. Ayni shu narsa katta-katta urush-janjal, qon to‘kilishlar, xo‘rlashlar, jabru-zulmlarni keltirib chiqaradi. Sunnat esa insonlarni birlashtiradi, qalblarini bir-biriga bog‘laydi. Natijada Alloh taoloning “Barchangiz Allohning ipini mahkam tuting va bo‘linib ketmang” degan so‘ziga o‘xshab bir yo‘ldagi va bir dindagi ahil og‘a-iniga aylanishadi.
Bid’at shahvoniy amallardan ham xatarliroqdir. Chunki shaxvatparast kimsa ma’siyat ekanligini bilsa gunohlari uchun tavba qilib qaytadi. Bid’atchi esa o‘zini ibodatdaman, yaxshilik qilyapman, to‘g‘ri yo‘ldaman deb o‘ylaydi. Alloh taolo ularni bunday ta’riflaydi: “Sen: “Sizga amallari yuzasidan eng ziyonkorlarning xabarini beraymi? Ular bu dunyo hayotidayoq sa’y-harakatlari botil bo‘lgan, o‘zlari esa, go‘zal ish qilyapman, deb hisoblaydiganlardir”, – degin”.
Bid’at insonlarni Allohning dinidan to‘sadi. Kofirlarni islomga kirishiga mone’lik qiladi. Agar musulmon bo‘lmagan va islomni haqiqatini bilmagan inson ko‘p musulmonlarning bajarayotgan johilona, bid’at-xurofot amallarini, bema’ni rasm-rusumlarni ko‘rsa, bu islom ekan, din shunaqa bid’at va zalolat amallarga buyurar ekan deb o‘ylaydi. Ayni shu narsa uni islom dinini qabul qilishdan qaytaradi.
Kofirlikdan voz kechib islom dinini qabul qilgan yangi musulmonlar hali dinni o‘rganib ulgurmay, diniy amal degan o‘yda bid’atchining bid’at amallarini ixlos bilan qila boshlaydi. Shunda islomni qabul qilgan yangi musulmon kufrga olib boradigan bid’atlarni sodir etib qo‘yadi. Bir kufrdan voz kechib ikkinchi kufrga kirib qoladi.
Imron XOLMIRZAYEV,
Toshkent islom instituti talabasi.