Mehribon va rahmli Alloh nomi ila (boshlayman).
Alloh taolo biz osiy bandalaringga lafzlari qisqa va ma’nolari keng bir uslubda bu mavzuni yoritishni nasib aylagin.
«E’tikof» lug‘atda «ushlab qolish», «turib qolish» va «lozim tutish» ma’nolarini ifoda qiladi.
Shariatda esa «Ro‘zadorning jamoat masjidida e’tikof niyati ila qolishidir».
E’tikofning shariatda mavjud ekaniga Kur’on, sunnat va ijmo’ dalolat kiladi.
E’tikofda Islom amallarining qaymog‘i jamlangandir. Bu qisqa fursatda har bir musulmon inson umri mobaynida yetishi imkoni bo‘lmagan va tasavvur qilib bo‘lmaydigan barcha fazilatlarni o‘z tanasida his qiladi. Haqiqiy ma’noda 10 kun davomida Allohning xos bandalari bu kunlarni hech bir narsaga alishmasdan faqat shu savobni deb o‘zining nafsiga sayqal berib Alloh bilan tinimsiz muloqot qiladi. Haqiqiy Rasulullohdek ixlos bilan o‘tirsa unda va’da qilgan ajr savobni kamaytirilmagan holatda olib chiqadi. Shuni yoddan chiqarmaslik kerakki e’tikofda o‘tirish haqiqiy ma’noda ruhiy ozuqani olish manbasi hisoblanadi. O‘zi aslida inson e’tikofda o‘tirganda u Allohdan nima so‘rasa o‘sha narsa o‘sha zahoti unga beriladi, bunga zarracha shubha yo‘q. Hanafiy mazhabida e’tikofning eng kami bir soat deyiladi. Agar bir soatni ham har qanday muxlis banda shu soatda aytilgan amallar bilan boyitib g‘ayrat qilsa unga o‘sha istaganidan ziyodi beriladi. Men bundan bir necha yil oldin 10 kunlik e’tikofda o‘tirganimda ko‘pgina foydalarni o‘zimda ko‘rdim. E’tikof ichida barcha yaxshiliklarga tanangizni odatlantirsangiz uning zahirasi shak – shubhasiz yanagi yil shu kuningizgacha yetishi fazilatiga ega bo‘lasiz. Amallarni faqat Alloh uchun xolis qilishga o‘rganasiz. Vahshiy xayvonni qo‘lga o‘rgatgandek nafsingizni o‘zingizga to‘liq bo‘ysindirasiz. Solih amallarni mahfiy qilishga odatlanasiz. Butun tanangiz Islom amallarini qilib yayraydi va hatto tanangizga sig‘may ketib Alloh lafzi qalbingizdan chiqqudek bo‘lib zikr qila boshlaydi. Bu zikr halovati bilan agar toshbag‘ir bo‘lsangiz ham sizning ko‘zlaringiz va butun tanangiz yig‘laydi. Hatto yig‘lab rohatlanasiz yana ham shu yig‘lash sizni o‘ziga chaqiradi va hatto qalbingiz ravshanlashib Rasulullohni, sahobalarni taba’ tobe’inlarni haqiqiy ma’noda his qilib ulardek bo‘lishga harakat qila boshlaysiz. Payg‘ambar alayhissalom “Ramazonning oxirgi 10 kunida butun osmondagi farishtalar ramazoni sharif butun ummati Muhammadiyaning ustidan ketayotgani uchun yig‘laydi”, deb xabar berganlar. Nega biz bu oyda yig‘lamasligimiz va mahzun bo‘lmasligimiz kerak. Bu sharofat va barakotni tami va lazzatini his qilgan kishilar so‘z aytsa juda ham ma’qul bo‘ladi. Bu ma’lumotlarni hadislardan xabar berib o‘tamiz.
E’tikofga chaqiruvchi fazilatli hadislar:
Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat: «Nabiy sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tiruvchi haqida: «U gunohlarni ushlaydi va e’tikof o‘tiruvchi uchun yaxshiliklarni, barcha yaxshiliklarni qiluvchiga o‘xshatib, joriy qiladir», dedilar». Ibn Moja rivoyat qilgan.
Yana Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Kim o‘z birodari hojati uchun yurib, uni chiqarsa, unga o‘n yil e’tikof o‘tirgandan yaxshi bo‘lur. Kim Allohning roziligini tilab bir kun e’tikof o‘tirsa, u bilan do‘zax orasida osmon gardishidan kengroq uch xandaq qiladi», deganlarini eshitdim». Tabaroniy va Bayhaqiy rivoyat qilgan, al-Hokim sahih, degan.
Husayn ibn Ali roziyallohu anhumdan rivoyat: «Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Kim Ramazonda o‘n kun e’tikof o‘tirsa, xuddi ikki hajdek yoki ikki umradek bo‘ladi», dedilar». Bayhaqiy rivoyat qilgan.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ogoh bo‘lingiz tanada bir parcha go‘sht bor, agar u isloh bo‘lsa, tananing barchasi isloh bo‘ladi, agar u fasod bo‘lsa, tananing barchasi fasod bo‘ladi, u qalbdir”.
Qalbning fasod bo‘lishiga ko‘pincha Allohga yuzlanishdan chalg‘itadigan insonning hayot tashvishlari, muammolari va boshqa mashg‘ulotlari sabab bo‘ladi.
Bu mashg‘ulliklar sirasiga insonning nafsiga yoqadigan turli taomlarni ko‘p iste’mol qilish, o‘yin-kulgi, ortiqcha keraksiz gaplar bilan uzun-uzun suhbatlar, ko‘p uxlash va boshqalarlar kiradi. Alloh taolo o‘z shariatiga shunday ibodatlarni kiritdiki, ularda insonning barcha qalbiy va jismiy hastaliklariga shifo topish mumkin bo‘ladi.
E’tikofning go‘zalligi:
E’tikofda tavsiya qilinadigan narsalar:
E’tikof quyidagi turlarga bo‘linadi:
Bunga nazr qilingan e’tikof kiradi.
Bunga Ramazonning oxirgi o‘n kunidagi e’tikof kiradi.
Bunga yuqorida zikr qilinganlardan boshqa e’tikoflar kiradi.
E’tikof o‘ziga xos alohida ibodat bo‘lib u ila banda qalb musaffoligiga, dunyoning tashvishlaridan uzilishga, Alloh taologa qurbat hosil qilishga va shu kabi ko‘pgina fazllarga erishadi.
Uning ozi bir kundir. Ammo imom Muhammad rahmatullohi alayhi: «E’tikofning ozi bir oz muddat bo‘lsa ham bo‘ladi», deganlar va shunga fatvo berilgan. Kim e’tikofni buzsa, qazosini bajaradi. Xuddi nafl ro‘zani buzgan odam qazosini tutishi vojib bo‘lganga o‘xshab.
E’tikofning shartlari:
E’tikof kilgan odamga mustaxab bo‘lgan narsalar:
E’tikofdagi odamga muboh bo‘lgan narsalar:
Oisha raziyallohu anho dedilar: «Kasalni ziyorat qilmaslik, janozada ishtirok etmaslik, xotinlarga qo‘l tekkizmaslik va ular bilan kovushmaslik, zaruriy ehtiyoji uchungina tashqariga chiqish, e’tikofdagi odam uchun sunnatdir» (Imom Abu Dovud rivoyati.
Oisha raziyalloxu anxo dedilar: «Rasulullox sollalloxu alayxi va sallam e’tikof qilgan paytlarida, xujraga boshlarini kiritar va men boshlarini yuvar edim (boshka bir rivoyatda: boshlarini tarar edim)» (Muttafaqun alayh).
Sofiyya raziyalloxu anho rasululloh sollallohu alayhi va sallamning shunday qilganlarini rivoyat kilganlar.
E’tikofdagi odamga makruh bo‘lgan narsalar
E’tikofni buzadigan narsalar:
Ayol kishi ham uyidagi sajdagohidan boshqa joyga chiqmaydi. Bu masala “Muhiytus - Sarahsiy”da ham kelgan. Agar ayol kishi masjiddagi e’tikofida taloq qilinsa u uyiga qaytib e’tikofini kelgan joyidan davom ettiradi. Bu masala “Tabyin”da ham kelgan.
Allohim barchamizga bu oxirgi “Jahannamdan ozod bo‘lish” kunlari muborak bo‘lsin. Bu keltirilgan masalalarni juda ham ehtiyotkorlik ila amal qilishimizni nasib aylagin.
Allohumma solli va barik ala nabiyyina Muhammad va ala olihi va sohbihi ajma’iyn va toyyibiynat tohiriyn.
Toshkent islom instituti “Ijtimoiy fanlar” kafedrasi kabinet mudiri
Urol Nazar Abdusalom Termiziy “Fatavoyi Hindiya” asosida tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
1. Bemordan hol – ahvol so‘rash, uning haqiga duo qilish.
Oisha roziyallohu anho onamizdan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bemorning oldiga kelsalar yoki u huzurlariga olib kelinsa: “Azhibil ba’sa Robban naasi ishfi va antash shaafiy laa shifaa’a illaa shifaa’uka shifaa’an laa yug‘odiru saqoman”, deb duo qilardilar.
Ma’nosi: “Yo insonlarning Robbi! Ziyonni ketkaz. Shifo ber, Sen shifo beruvchisan. Sening shifoingdan o‘zga shifo yo‘q. Hech qanday dardni qoldirmaydigan shifo(ber)!”.
Hazrat Usmon ibn Affon roziyallohu anhu aytadilar: «Kasal bo‘lganimda, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Bismillahir rohmanir rohiym. U’iyzuka billahil ahadis somad, allaziy lam yalid va lam yulad va lam yakullahu kufuvan ahad. Min sharri ma tajidu”, deb mening haqimga duo qilardilar (Imom Ibn Suniy rivoyati).
Ma’nosi: “Yakka, behojat, tug‘magan, tug‘ilmagan va biror tengi yo‘q Alloh nomi ila yetadigan narsaning yomonligidan panoh tilayman”.
2. Biror hadya, ko‘ngilni xushnud etuvchi narsa olib borish.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kasal kishini ko‘rgani kirib: “Ko‘ngling biror narsa tusayaptimi? Biron narsa yeyishni xohlaysanmi?” deb so‘radilar. U kishi: “Ha”, deb javob berdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam biror yegulik keltirishni buyurdilar (Imom Ibn Moja, Imom Ibn Sunniy rivoyati).
3. Bemorga yaqin joyda, iloji bo‘lsa, bosh tomonida o‘tirish.
4. Yaxshi so‘zlar bilan bemorning ko‘nglini ko‘tarish, tasalli berish.
Ummu Salama roziyallohu anho onamizdan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Agar kasal yoki mayyitning oldida hozir bo‘lsangiz, faqat yaxshi gapni aytinglar. Chunki farishtalar aytayotgan narsangizga omin, deb turishadi”, dedilar.
5. Dard Allohning ne’mati ekani, buning shukronasiga tavba – tazarru’ qilish haqida so‘zlash. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kasal ko‘rgani borsalar: “Laa basa, tohurun inshaa Allohu”, deb aytardilar.
Ma’nosi: “Hechqisi yo‘q, Inshaalloh, bu poklanishdir”.
6. Bemorga ochiq yuz, xush ko‘ngillik bilan muomala qilish. Uning yuziga sinchiklab qaralmaydi, ko‘p va qattiq ovozda gapirilmaydi.
7. Bemorga turli kinoyali, ko‘ngilga og‘ir botadigan so‘zlarni aytmaslik.
8. Agar zarurati bo‘lmasa, kasal ko‘rgani kechqurun borilmaydi. Chunki odatda dard kechga borib kuchayib, bemorning ahvoli taranglashadi yoki u charchab, oromga shaylangan bo‘ladi.
9. Kasalni toliqtirmaslik uchun uning oldida uzoq o‘tirmaslik.
10. Bemorni ovqat yeyishga majburlamaslik.
Uqba ibn Omir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh alayhissalom: “Bemorlaringizga ovqat va ichimlikni majburlamanglar. Chunki Allohning o‘zi ularni yedirib-ichirib turadi”, dedilar (Imom Termiziy, Imom Ibn Moja rivoyati).
11. Bemorning duosini olish.
Maymun ibn Mahron roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Agar kasalning oldiga kirsang, haqingga duo qilishini so‘ra. Chunki ularning duolari xuddi farishtalarning duosiga o‘xshaydi”, dedilar. (Imom Ibn Moja, Imom Ibn Sunniy rivoyati).
12. Bemorning huzuridan turayotganda Allohdan uning haqiga shifo so‘rab duo qilish.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Ajali yaqinlashmagan bemorni ko‘rgani borgan har qanday musulmon banda yetti marta: “Asalullohal a’ziyma Robbal ’arshil a’ziymi an yashfiyka” deb aytsa, u shifo topadi», dedilar (Imom Abu Dovud rivoyati).
Ma’nosi: “Alloh taolo ulug‘dir va ulug‘ Arsh egasidir. Allohdan senga shifo berishini so‘rayman”.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim bir bemorni ko‘rgani borsa, to qaytgunicha jannatning xurfasida bo‘lur”, deganlar.
“Yo Allohning Rasuli, jannatning xurfasi nima?” deyildi.
“Mevasidir”, dedilar (Imom Muslim, Imom Termiziy rivoyati).
Davron NURMUHAMMAD