Bismillahir Rohmanir Rohiym
Ey bandalarim, tun-u kun gunoh ish qilsangiz ham Men barcha gunohlarni kechirib yuboraman. Mendan mag‘firat so‘rang, mag‘firat qilaman. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: Alloh taolo Hadisi qudsiyda bunday marhamat qilgan: "Izzatim va Jalolimga qasamki, Agar bandam tunda tavba qilsa qabul qilaman, kunduzi tavba qilsa ham qabul qilaman. Agar bandam Men tomon bir qarich yaqinlashsa, Men unga bir ziro’ yaqinlashman. Agar bandam Men tomon bir ziro’ yaqinlashsa, Men unga bir quloch yaqinlashaman. Bandam men tomonga yurib kelsa, Men unga yugurib boraman. Istig‘for aytsa, kechiraman. Ayblarini berkitishimni istasa, yashiraman. Tavba qilsa, tavbasini qabul qilaman. Kim Men uchun bir narsani tark etsa, uning evaziga undan afzalini beraman. Kim Mening kuch-qudratim bilan harakat qilsa, unga temirni ham yushmoq qilib qo‘yaman. Agar Men istagan narsani istasa, Men ham u istagan narsani istayman. Meni zikr qiluvchilar Men yaxshi ko‘rganlarimdir. Menga shukr qiluvchilar Men ularga ziyoda qilib beruvchilarimdir. Menga itoatsizlik qilganlarni ham Rahmatimdan noumid qo‘ymayman. Agar tavba qilsalar, Men ularning Habibidirman. Agar tavba qilmasalar, Men ularning Tabibidirman. Men tavba qiluvchilarni, doimo poklanib yuruvchilarni yaxshi ko‘raman. Ularni gunoh va ma’siyatlardan poklash uchun musibatlar bilan sinayman. Kim bir yaxshilik qilsa, unga o‘n barobar yoki undan ham ziyoda qilib yaxshiliklar beraman. Bordi-yu kim bir gunoh ish qilsa, o‘sha yomon ishi uchun bir jazo beraman yoki kechib yuboraman. Bandalarimga onaning farzandiga bo‘lgan mehr-shafqatidan ham ko‘ra mehribonroqman".
Yurak urib turar, hayot davom etar ekan tavba qilishga shoshilaylik.
Tavba – Allohning rahmatidir. Alloh O‘ziga istig‘for etishga amr qilibdiki, demak albatta, bizni mag‘firat etadi.
Duolarimizni qabul etadi, shuning uchun O‘ziga duo qilishga buyurgan.Bandam huzurimga Yer yuzini gunohga to‘ldirib kelsa ham uning gunohlarini kechib yuboraman.
Davron NURMUHAMMAD
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Imom Bayhaqiy, Abu Ubayd va Ibn Asokirlar Suvayd ibn G‘afla roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar:
«Umar roziyallohu anhu Shomga kelganida ahli kitoblardan biri: «Ey mo‘minlarning amiri! Mo‘minlardan biri meni o‘zing ko‘rib turgan holga soldi», dedi. U kaltaklangan, boshi yorilgan holda edi. Umar roziyallohu anhu qattiq g‘azablandi va Suhayb roziyallohu anhuga:
«Bor, qara-chi, buning sohibi kim ekan?» dedi.
Suhayb roziyallohu anhu borib qarasa, u Avf ibn Molik roziyallohu anhu ekan.
Suhayb unga: «Mo‘minlarning amiri sendan qattiq g‘azablandi. Muoz ibn Jabal roziyallohu anhuning oldiga bor, u zot bilan gaplashsin. Umar shoshilib, seni bir narsa qilib qo‘yadimi, degan xavfdaman», dedi.
Umar roziyallohu anhu namozni o‘qib bo‘lib:
«Suhayb qani?! U odamni keltirdingmi?!» dedi.
«Ha», dedi Suhayb.
Avf Muozning oldiga borib, bo‘lgan voqeani aytib bergan edi, bas, Muoz o‘rnidan turib:
«Ey mo‘minlarning amiri! U Avf ibn Molik ekan. Uning gapini eshitib ko‘ring. Shoshilib, uni bir narsa qilib qo‘ymang», dedi. Umar unga:
«Sening bu bilan nima ishing bor?!» dedi.
«Ey mo‘minlarning amiri, qarasam, bu bir muslima ayolning eshagini yetaklab ketayotgan ekan. Eshak sakrab, ayolni yiqitib yuboray debdi. Lekin ayol yiqilmabdi. Manavi bo‘lsa, uni turtib yiqitib, o‘zini ayolning ustiga otdi», dedi Avf.
Umar unga: «Menga ayolni olib kel, aytganingni tasdiqlasin», dedi.
Avf ayolning oldiga bordi. Ayolning otasi bilan eri: «Nima qilib qo‘yding?! Bizning sohibamizni sharmanda qilding-ku!» dedilar.
Biroq ayol: «Allohga qasamki, u bilan boraman!» dedi.
Otasi bilan eri: «Biz borib, sening nomingdan gapiramiz», dedilar va Umar roziyallohu anhuning huzuriga kelib, Avf aytgan gaplarga o‘xshash gap aytdilar.
Bas, Umar amr qildi. Yahudiy osildi.
So‘ngra Umar: «Biz sizlar bilan bunga sulh qilganimiz yo‘q. Ey odamlar! Muhammadning zimmasi haqida Allohdan qo‘rqinglar! Ulardan kim bu ishni qilsa, unga zimma yo‘q!» dedi.
Suvayd: «O‘sha men ko‘rgan yahudiy Islomda birinchi osilgan odam edi», dedi».
Bu hodisada Umar ibn Xattob roziyallohu anhuning siyosat yoki tashviqot uchun emas, balki adolat uchun ish olib borishlari yaqqol namoyon bo‘lmoqda. Mazkur yahudiy qilar ishni qilib qo‘yib, makkorligini ishga solgan edi. U: «Musulmonlarning xalifasi kelib turibdi, hozir siyosat nozik paytda unga arz qilsam, siyosat uchun mening tarafimni oladi», deb o‘ylagan edi.
Darhaqiqat, ish avvaliga, sirtdan qaraganda yahudiy o‘ylaganicha boshlandi. Umar ibn Xattob roziyallohu anhu katta sahobiy Avf ibn Molik roziyallohu anhuning obro‘siga e’tibor qilmay, ishning haqiqatini surishtira boshladilar. U kishidan boshqa odam bo‘lganida bir yahudiyni deb, o‘zimizning obro‘li odamni xijolat qilmaylik, degan mulohazaga borishi mumkin edi. Ammo hazrati Umar roziyallohu anhuning tabiatlarida va u kishi ko‘rgan tarbiyada bunday mulohaza bo‘lishi mumkin emas edi.
U kishidan boshqa odam bo‘lganida siyosat uchun, nohaqdan bo‘lsa ham ularning yonini olishi mumkin edi. Ammo hazrati Umar roziyallohu anhu bunday qilishlari mumkin emas edi. U kishi aybdor kim bo‘lishidan qat’i nazar, uning aybiga yarasha jazosini berish tarbiyasini olganlar. Va shunday qildilar ham.
«Hadis va hayot» kitobining 23-juzidan olindi