muslim.uz
Ўмондан муносабат: Ўзбекистоннинг илмий фондларида жуда ноёб қўлёзмалар сақланмоқда
Ўзбекистон элчихонаси ходимларининг Ўмон Султонлиги архив ва ҳужжатларни сақлаш миллий бошқармаси раҳбари Ҳамад бин Муҳаммад ал-Давяний билан учрашуви бўлиб ўтди, деб хабар бермоқда “Дунё” АА мухбири.
Мулоқот чоғида Ўзбекистоннинг илмий фондларида сақланаётган қўлёзмалар бўйича биргаликда тадқиқотлар олиб бориш, Ўзбекистондаги Ислом цивилизацияси маркази ва Самарқанддаги Имом Бухорий Халқаро илмий-тадқиқот маркази билан ҳамкорлик алоқаларини йўлга қўйиш масалалари муҳокама қилинди.
Ҳамад бин Муҳаммад ал-Давяний Ўзбекистоннинг илмий фондларида сақланаётган қўлёзмалар ноёблиги ва ислом тамаддуни нуқтаи назаридан муҳим аҳамиятга эга эканлиги боис дунё олимларининг эътиборини ўзига тортиб келаётганини таъкидлади.
Ўмонлик олим Ўзбекистонда фаолият кўрсатаётган ислом тадқиқот марказлари билан тўғридан-тўғри алоқаларни ўрнатиш, икки давлатнинг ушбу соҳа мутахассислари иштирокида халқаро анжуманларни биргаликда ўтказиш, бу йўналишдаги масалаларни атрофлича муҳокама қилиш мақсадида делегациялар алмашишга тайёр эканлигини маълум қилди.
Шунингдек Ҳамад бин Муҳаммад ал-Давяний архив иши, манбаларни таъмирлаш ва сақлаш бўйича мутахассислар малакасини ошириш, ўзаро тажриба алмашиш борасида ҳам ҳамкорликка тайёрлигини билдирди.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати
Ҳанафий ва Шофеъий мазҳабларига кўра, намоз ва таҳоратдаги фарқлар
Айни дамда Россияда шифокорлик қилувчи яқин дўстимиздан келган, кўпчилик учун фойдали саволга жавоб.
САВОЛ:
Ассалому алайкум Ботиржонака. Бизнинг ҳанафий мазҳабимиз билан шофеъий мазҳабининг намоз ва таҳоратда нима фарқлари бор?
ЖАВОБ:
Ва алайкум ассалом Мадаминжон. Бизнинг ҳанафий мазҳабимиз ва шофеъий мазҳаби орасида таҳорат ва намоз масалаларида қуйидаги фарқлар мавжуд:
Таҳоратдаги фарқлар:
1. Ҳанафий мазҳабимизда ниятсиз таҳорат олиш жоиз. Шофеъий мазҳабида эса ниятсиз қилинган таҳорат жоиз эмас.
2. Ҳанафий мазҳабимизда оғиз ва бурунни чайишлик ғуслда фарз. Таҳоратда фарз эмас. Шофеъий мазҳабида эса, ғуслда ҳам таҳоратда ҳам фарз эмас.
3. Ҳанафий мазҳабимизда бошга бир марта масҳ тортилади. Шофеъий мазҳабида эса уч марта тортилади.
4. Ҳанафий мазҳабимизда бошнинг тўртдан бир қисмига масҳ тортиш фарз. Шофеъий мазҳабида эса, бошнинг андаккина ерига масҳ тортса кифоя. Чегара белгиланмаган.
5. Ҳанафий мазҳабимизда қулоқлар бошнинг бир қисми ҳисобланади. Шунга кўра, икки қулоққа бош билан бирга масҳ тортилади. Қулоққа масҳ тортиш учун қўлни алоҳида намлаш шарт эмас. Шофеъий мазҳабида эса, қулоқлар бошдан ҳам, юздан ҳам эмас. Балки алоҳида мустақил аъзолардир. Шунга кўра, қулоқлар учун янги сув олиб тўкиб масҳ тортилади.
6. Ҳанафий мазҳабимизда махсига масҳ тортишда фақат юз қисмига масҳ тортса кифоя. Шофеъий мазҳабида эса, махсининг юзи ва тагига қўшиб масҳ тортилади.
7. Ҳанафий мазҳабимизда оёқнинг товони махсининг болдиригача чиқса, оёқ таҳоратини янгилаш лозим. Шофеъий мазҳабида эса, оёқнинг таҳоратда ювилиши лозим бўлган бирор қисми ташқарига чиқса оёқ таҳоратини янгилаш лозим бўлади.
8. Ҳанафий мазҳабимизда журмуққа (махсининг устидан кийиладиган оёқ кийим) масҳ тортиш жоиз. Шофеъий маҳабида эса жоизмас.
9. Ҳанафий мазҳабимизда учта бармоқ билан масҳ тортиш лозим. Бир ё икки дона бармоқ билан масҳ тортиш жоиз эмас. Шофеъий мазҳабида эса қўлнинг бирор қисми билан масҳ тортиб қўйса кифоя.
10. Ҳанафий мазҳабимизда оёқларнинг ўзинигина ювибоқ махсини кийиб олса ва таҳорат синдирувчи ишдан олдин таҳоратнинг бошқа амалларини бажариб қўйса, махсисига масҳ тортаверади. Шофеъий мазҳабида эса таҳоратни мукаммал қилиб кейингина махси кийса шунда масҳ тортиши мумкин.
11. Ҳанафий мазҳабимизда бир кеча кундуздан кейин сафарга отланган одам махсисини ечиб ташлайди. Агар бир кеча кундуздан олдин сафарга отланса уч кеча кундузгача масҳ тортиши мумкин. (Гарчи махсини муқимлик чоғида кийган бўлса ҳам). Шофеъий мазҳабида эса, муқимлик чоғида кийган махсисига масҳ тортган бўлса ва бир кеча кундуздан олдин сафарга отланса, бир кеча кундуз масҳ тортади холос. Мабодо сафарда махси кийиб, масҳ тортиб бир ё икки кундан кейин муқим бўлиб Ватанига қайтса уч кунгача масҳ тортиб юраверади.
12. Ҳанафий мазҳабимизда таҳоратда барча аъзолар уч мартадан ювилади. Масҳ эса бир марта тортилади. Шофеъий мазҳабида эса, масҳни ҳам уч марта тортилади.
Намоздаги фарқлар:
1. Ҳанафий мазҳабимизда намозни бошлаш жараёнида қўлларни қулоқлар баробарича кўтарилади. Шофеъий мазҳабида эса, елка баробарича кўтарилса кифоя.
2. Ҳанафий мазҳабимизда қўллар фақатгина намозни бошлашда айтиладиган такбир чоғида кўтарилади. Шофеъий мазҳабида эса, намозни бошлашдаги такбир, рукуга кетишдаги такбир, рукудан қайтиб саждага кетишдаги такбир чоғида кўтарилади.
3. Ҳанафий мазҳабимизда намозни бошлаб такбир айтгач “субҳанакаллоҳумма…” ўқилади. Шофеъий мазҳабида эса “важжаҳту важҳий…” ўқилади.
4. Ҳанафий мазҳабимизда қўллар боғланиб киндик остига қўйилади. Шофеъий мазҳабида эса, киндик устига қўйилади.
5. Ҳанафий мазҳабимизда имомга иқтидо қилганлар имом ортида қироати жаҳрий намозда ҳам, махфий намозда ҳам қироат қилмайди. Шофеъий мазҳабида эса, имомга иқтидо қилганлар қироати жаҳрий намозда ҳам, қироати махфий намозда ҳам имомдан ташқари ўзлари ҳам қироат қилишади.
6. Ҳанафий мазҳабимизда намоз вақтида кийимнинг сидли (енгларга қўлни киргизмасдан кийимни елкага ташлаб олишлик) жоиз ва шу билан бирга макруҳдир. Шофеъий мазҳабида эса кийимини сидл қилганларнинг намози жоиз бўлмайди.
7. Ҳанафий мазҳабимизда намозхон қироатда оятларни санаб туриши макруҳ. Шофеъий мазҳабида эса макруҳмас, бироқ санамаган афзал.
8. Ҳанафий мазҳабимизда бир оят қироат қилса ҳам намози жоиз бўлаверади. Шофеъий мазҳабида эса (фотиҳа сурасини биладиганлар) фотиҳа сурасини тўлиқ ўқимаса намози жоиз бўлмайди. Билмайдиганлар эса “ал-ҳамду лиллаҳ, Аллоҳу акбар” дейди.
9. Ҳанафий мазҳабимизда имом рукудан қайтишда фақат “самиъал-лоҳу лиман ҳамидаҳ” дейди. Қавм эса “роббана лакал-ҳамд” дейди. Шофеъий мазҳабида эса, имом “самиъал-лоҳу лиман ҳамидаҳ” ва “роббана лакал-ҳамд” дейди.
10. Ҳанафий мазҳабимизда эркаклар қаъда ҳолатида ҳар доим ўнг оёқни тик қилиб, чап оёқни тўшаб думбасини чап оёғи устига қўйиб ўтиради. Шофеъий мазҳабида эса, Пешин, Аср, Хуфтон ва Бомдоднинг охирги ракатидаги қаъда ҳолатида иккала оёғини ўнг тарафига чиқариб, ўнг оёғини тиклаб, чап оёғини тўшаб, думбасини ерга қўйиб ўтиради. Аввалги қаъдаларида эса худди ҳанафийлар каби ўтиришади.
11. Ҳанафий мазҳабимизда саждадан қиёмга туришда орада ўтирмасдан ва ерга қўли билан таянмасдан туради. Шофеъий мазҳабида эса саждадан туришда бироз ўтириб тин олади ва икки қўли билан ерга таяниб қиёмга туради.
12. Ҳанафий мазҳабимизда Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу ривоят қилган ташаҳҳудни ўқийди. Шофеъий мазҳабида эса, Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу ривоят қилган ташаҳҳудни ўқийди.
13. Ҳанафий мазҳабимизда бомдод намозида қунут дуоси ўқилмайди. Шофеъий мазҳабида эса бомдодда рукудан кейин қунут дуоси ўқилади. Шунингдек, мусулмонларнинг дуога ҳожати бўлса ҳар намозда рукудан кейин қунут дуосини ўқишлари мумкин.
14. Ҳанафий мазҳабимизда қунутда вожиблик маъносида бирор дуо тайинланган эмас. Шофеъий мазҳабида эса “аллоҳумма иҳдиний фиман ҳадайта” дуосини ўқиш шарт.
15. Ҳанафий мазҳабимизда учинчи ва тўртинчи ракатларда фотиҳа ўқилади. Мабодо ўрнига тасбеҳ айтса жоиз. Шофеъий мазҳабида эса ҳар бир ракатда фотиҳа сурасини тўлиқ ўқиш шарт. Бирон ҳарфи тушиб қолса намозни қайтариб ўқийди.
16. Ҳанафий мазҳабимизда аввалги қаъдада ташаҳҳудга ҳеч нарсани (дуо ҳам, саловат ҳам) қўшимча қилинмайди. Дарҳол туриб кейинги ракат қироатига киришади. Шофеъий мазҳабида эса биринчи қаъдада ташаҳҳудни ўқиб қиёмга тургач ташаҳҳуд миқдоридан озроқ дуо ўқийди (кейин қироатга киришади).
17. Ҳанафий мазҳабимизда ташаҳҳуддан кейин Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламга саловат ўқимаса намози бузилмайди. Бироқ гуноҳкор бўлади. Шофеъий мазҳабида эса, охирги қаъдада салом ва ташаҳҳуд орасида саловат ўқимаса намози бузилади.
18. Ҳанафий мазҳабимизда намоз сўнггида салом бериш фарз эмас. Шофеъий мазҳабида салом фарз. Салом бермасдан тугатилган намозни қайта ўқиш лозим.
19. Ҳанафий мазҳабимизда витр намози вожибдир. Шофеъий мазҳабида у вожиб эмас, суннат дейилган.
20. Ҳанафий мазҳабимизда улов устида витр ўқиш мумкин эмас. Шофейи мазҳабида эса мумкин.
21. Ҳанафий мазҳабимизда витр намози бир салом билан уч ракат. Шофеъий мазҳабида эса ўн бир ракат.
22. Ҳанафий мазҳабимизда имомнинг ёлғиз ўзи жамоатдан ажраб алоҳида тепаликка чиқиб олиши макруҳ. Шофеъий мазҳабида иқтидо қилувчиларга кўриниб туриши учун имомнинг ёлғиз ўзи баланд жойга чиқиб олиши макруҳ эмас.
23. Ҳанафий мазҳабимизда салланинг каврига (ўрамига) сажда қилса (яъни пешонаси ерга тегмасдан салласининг докасига тегса) жоиз бўлади. Шофеъий мазҳабида эса жоиз бўлмайди.
24. Ҳанафий мазҳабимизда балоғатга етмаган гўдакка фарз намозларда иқтидо қилинмайди. Шофеъий мазҳабида эса иқтидо қилинаверади.
25. Ҳанафий мазҳабимизда имом ва қавм орасида йўлак ё ариқ бўлса қавмнинг намози жоиз бўлмайди, илло саф уланса жоиз бўлади. Шофеъий мазҳабида эса имом ва қавмнинг ораси икки-уч юз зироъгача масофада очиқ бўлса ҳам жоиз бўлаверади. Ундан ортиғи жоизмас.
Ўзбекистонга туркиялик зиёратчиларни жалб қилиш масалалари муҳокама қилинди
Ўзбекистон Бош консулхонасида Туркия Дин ишлари бўйича қўмитасининг («Diyanet», қароргоҳи Макка шаҳрида) Умра ва қуддус зиёратлари бўлими бошлиғи Муҳаммад Зейд Озел билан учрашув бўлиб ўтди, деб хабар бермоқда «Дунё» АА мухбири.
Макка шаҳридаги «Diyanet» ваколатхонаси Туркиянинг Жиддадаги Бош консулхонаси ҳузурида очилган бўлиб қўмитанинг асосий мақсади Саудия Арабистони ҳукумати ва тегишли компаниялар билан тўғридан-тўғри иш олиб боришдан иборат.
Учрашувда Ўзбекистонда туризм инфратузилмасини ривожлантириш, республикада меҳмонхона хўжалигини такомиллаштириш доирасида хорижий инвесторларга яратилаётган шароитлар ва имтиёзлар, шунингдек, Ўзбекистоннинг иқтисодий ва сайёҳлик салоҳияти ҳақидаги батафсил маълумотлар берилди.
Самарқанд ва Бухоро каби тарихий шаҳарларидаги ноёб ёдгорликлар, ўзбек халқининг кўп асрлик ҳунармандчилик анъаналари ва урф-одатлари ҳар йили кўплаб сайёҳларни жалб қилаётгани алоҳида таъкидланди.
Ўз навбатида, Муҳаммад Зейд Озел туркиялик сайёҳлар учун Самарқанд ва Бухоро шаҳарларининг қадимий обидаларига, хусусан, Имом Бухорий мажмуаси ва Нақшбандий мақбарасига зиёратларни ташкил этиш орқали ўзаро ҳамкорлик масаласига қизиқиш билдирди. У шунингдек, «зиёрат туризми» йўналишида Ўзбекистоннинг тегишли ташкилотлари билан муносабат ўрнатиш ва тегишли битимни имзолашга тайёр эканлигини маълум қилди.
Бундан ташқари, Туркия вакили Ўзбекистондаги энг йирик туристик компаниялар билан ҳам алоқалар ўрнатган ҳолда турк зиёратчилари учун керакли турпакетларни ишлаб чиқиш ташаббусини билдирди.
Учрашув натижасида туркиялик зиёратчиларни Ўзбекистонга жалб қилиш мақсадида мамлакатимизнинг ушбу жабҳага мутасадди идора ва туркомпаниялари билан алоқа ўрнатиш юзасидан келишувга эришилди.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати
Фиқҳ илмидаги фойдалар силсиласи: Имом Абу Ҳанифа ҳадисни қўйиб қиёсни олганми? – 2-қисм
Айтиб ўтганимиздек, айримлар Имом Абу Ҳанифанинг мазҳаби қиёсга асослангани туфайли ҳадисга зид келади, деган таънани қилишади. Энди инсоф билан қарасак, Имом Абу Ҳанифани қўя турайлик, Аллоҳдан қўрқадиган ҳар қандай мусулмон Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан саҳиҳ тарзда етиб келган ҳадис турганда уни қўйиб, қиёс ва раъйга ўтадими? Бундай таъналар аслида ҳадисни англашда фаҳми панд берган кишидан содир бўлади. Чунки Имом Абу Ҳанифа ҳадис турганда уни тарк қилиб, қиёс қилишга ўтмаган. Балки у киши қайси ўринда ҳадисни тарк этиш мумкин бўлиши ва унинг сабабларини билиб, кейин уни тарк қилган. Бунга эса ҳар кимнинг ҳам ақли етавермайди. Шунинг учун ҳам бу таъна етказувчилар Имом Абу Ҳанифа бу масалада ҳадисга хилоф қилди, ҳадисни тарк қилди, деб ўйлаб қолади. Ҳолбуки, аслида ҳолат бундай эмас. Энди ўша сабаб ва ўринлардан баъзиси билан танишсак:
А) ҳадисни саҳиҳ ёки саҳиҳ эмас дейиш мужтаҳадун фиҳ, яъни ижтиҳодга қараб бўладиган масала. Кимнингдир қоидаси бўйича саҳиҳ ҳисобланган ҳадис бошқасининг йўлига кўра саҳиҳмас бўлиб чиқиши бор. Шунинг учун бир муҳаддис тарафидан саҳиҳ дея ҳукм қилинган ҳадисни баъзида бошқаси заиф деганини ҳам учратасиз. Демак, шунга кўра баъзан Имом Абу Ҳанифа ёки умуман олганда мужтаҳид киши ҳадисни ўзининг наздида собит эмаслиги ва саҳиҳ бўлмагани учун уни тарк этади.
Қайсидир бир ҳадисни саҳиҳмас деб уни рад этиш фақат имом Абу Ҳанифадагина содир бўлган ҳолат эмас. Балки ҳадисни текшириб чиқишни ўз зиммасига олган ҳар бир мутасадди шахсда уни саҳиҳ ёки саҳиҳмаслигини ажратиш учун ўзи ўрнатган қоида бор. У мана шу қоидаси асосида ҳадисни текширишни ўзининг вазифаси ҳисоблайди. Шундай экан, улардан бирининг қоидаси бўйича саҳиҳ ҳисобланган баъзи ҳадис бошқасининг қоидасига тушмай, у уни заиф дейиши мумкин. Демак, бир мужтаҳиднинг бир ҳадисга нисбатан қарори ўша ҳадиснинг воқеликдаги сифатини белгилаб бермайди. Чунки бошқаси унга бошқача қарор чиқарган бўлади.
Имом Шофеъийда ҳам бундай ҳолатни кузатиш мумкин. У киши ҳайвонни ҳайвонга насия байъ қилиб сотишдан қайтарилган ҳадисни рад этган. У киши бу ҳадисни собитмаслигини айтган. Бошқалар эса буни собит, дейишган. Аҳли илмлар орасида кузатилган бу каби мисолларни кўплаб келтириш мумкин. Илмга ва илм аҳлига алоқаси бўлиб, уларга аралашиб юрган одамга бу нарса сир эмас.
Б) Баъзан мужтаҳид бир ҳадисни тарк қилишига сабаб қаршисида ундан кўра кучлироқ ва рожиҳроқ бўлган бошқа бир ҳадис ёки далил мавжудлиги бўлади. Бошқа мужтаҳиднинг наздида эса бу ўринда икки далил ўртасида зидлик кўринмайди. Ёки бўлмаса, таржиҳ қилиш услубида биринчи мужтаҳидникидан бошқа йўлни тутгани боис унинг таржиҳ йўлини хато ҳисоблайди. Аслини олиб қарасангиз, бу жойда ижтиҳодларнинг турфа хиллигига гувоҳ бўласиз. Мужтаҳидларда бундай ўзаро зидликлар учраб туради. Бирор бир мужтаҳид бунга ўхшаш ҳолатдан саломат бўлмаган. Шунинг учун шу каби ўринларда уларга таъна етказиш нотўғри ҳисобланади.
В) Гоҳида мужтаҳиднинг наздида ҳадис бошқа бирор далил воситасида насх қилингани исботлангани учун уни тарк этади. Бу пайтда унинг насх деган гапига қарши чиқиб, далилланиш услубини хатога чиқариб, саҳиҳ ҳадисга амал қилмаяпти дейиш нотўғри. Бу ўринда ҳам ижтиҳодларнинг ҳар хиллиги мавжудлигини айтишимиз мумкин.
Хулоса шуки, бир ҳадиснинг мардуд ёки мақбуллиги ижтиҳодларнинг турличалигига қараб бўлади. Энди бир инсон ўз ижтиҳоди ила қайсидир сабабдан бир ҳадисни рад этган бўлса, ижтиҳоди шунга олиб келган бўлса, биз бу инсонни таънага нишон қила олмаймиз. Бўлмаса, бирорта ноқид, яъни ҳадисларни текширувчи бирор муҳаддис бу таънадан саломат бўла олмайди. Чунки уларнинг ҳар бири қайсидир сабабдан бошқаси саҳиҳ деган бирор ҳадисни ўз ижтиҳоди ила заиф деб, уни қабул қилмаган.
Абдулҳодий Ғиёс,
Тошкент Ислом институти катта ўқитувчиси
Мақолалар
