Тарихни ўрганаётган инсон аввало, эътибор қаратиши керак бўлган нарса бу ундаги маълумотларнинг нечоғлик саҳиҳ ва тўғри эканлигидир. Агар тарих саҳиҳ масдарларга асосланган бўлса, унинг натижаси манфаатли бўлади. Агар аксинча бўладиган бўлса, натижа ҳам ўзига яраша бўлади. Тарих суяниши керак бўлган масдарларнинг биринчиси Қуръони каримдир. Чунки Аллоҳ таоло у ҳақида «Унга олдидан ҳам, ортидан ҳам (ҳеч қандай) ботил (ноҳақлик) келмас. (У) ҳикмат ва ҳамд эгаси (томони)дан  нозил қилингандир»[1] , деб марҳамат қилган. Қуръонда кўплаб тарихий воқеа ва ҳодисалар баён қилинган. Баъзи ўринларда воқеаларнинг тафсилотига киришилган бўлса, баъзи ўринларда ҳолатга қараб унинг тафсилотига киришилмаган.

         Қуръондан кейин суяниладиган ишончли масдар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилинган саҳиҳ ҳадислардир. Расулуллоҳнинг баъзи ҳадисларида ўтган умматларнинг қиссалари ва сийрат асрида рўй берадиган воқеалар баён қилинган.

Учинчи масдар эса бу ишончли тарих манбаларидир. Бу тарих китобларидаги маълумотларнинг санади, исноди, ривоят қилган шахслари ва китоб муаллифлари саҳиҳ бўлиши лозимдир. Тарихларнинг энг ишончлиси шубҳасиз, Пайғамбарларнинг тарихидир ва буларнинг бошида Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг тарихлари туради. Ундан кейин хулафои рошидинлар Абу Бакр, Умар, Усмон ва Али розияллоҳу анҳумларнинг тарихларидир. Лекин тан олиш керакки, Усмон розияллоҳу анҳунинг халифаликларининг охирги йиллари ва Ҳазрати Алининг халифалик даврларида юз берган фитналар ҳақида баъзи тарих китобларида саҳиҳ бўлмаган, балки шиа ва рофизийлар томонидан тўқилган ривоятлар ҳам кириб қолган. Уларда саҳобаи киромларга нисбатдан тана тошлари отилиб, уларнинг шаънларига тўғри келмайдиган  маълумотлар келтирилган. Бу борада аҳли сунна вал жамоанинг тутган йўли Аллоҳ таоло айтгандек ва Расулуллоҳнинг сўзига итоат қилган ҳолатда қалб ва тилларни саломат сақлашликдир. Чунки Аллоҳ таоло Қуръонда “Улардан кейин келганлар:”Ей Роббимиз, бизни ва биздан аввал иймон билан ўтган биродарларимизни мағфират қилгин, иймон келтирганларга қалбимизда нафрат (пайдо) қилмагин. Ей Роббимиз, албатта, Сен шафқатли ва меҳрибонсан”, дерлар”[2] , деб марҳамат қилади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Менинг саҳобаларимни сўкманглар. Менинг нафсим қўлида бўлган Зотга қасамки, сизлардан бирингиз Уҳуд тоғидек олтин инфоқ қилса улардан бирининг бир муддига ва ярим муддига етмайди» деганлар. Рофизийя фирқасига мансуб бўлганлар бу ҳадисга хилоф улароқ Расулуллоҳнинг саҳобаларини сўкишгача етиб борганлар.[3] Баъзи тарих китобларида Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳуни ўлдирилиш фитнасида саҳобаларнинг тутган йўллари тўғрисида уларнинг шаънига нолойиқ бўлган сўзлар кириб қолган. Тарихчиларнинг кўплари бунга сабаб рофизийлар қилган ривоятлар дейдилар. Шияликка мойил бўлган Абу Мухниф кабиларнинг китобларида саҳобаларга нисбатан уларнинг фитнани уюштиришда ва уни қўзғатишда иштирок этган деган айбларни қўядилар. Буларнинг барчаси рофизийларнинг ёлғон, ботил ва ҳеч қандай далилга асосланмаган гапларидан бошқа нарса эмас.  Ҳолбуки, тарих китоблари саҳобаларнинг Усмон розияллоҳу анҳунинг қонини тўкишдан пок эканликлари, аксинча, фитнани бостиришда унга ёрдамчи бўлганликларини қувватлайдиган далиллар билан тўладир. Саҳобаи киромларнинг барчалари Усмон розияллоҳу анҳунинг қонидан покдирлар. Ким бунга қарши гап айтадиган бўлса унинг гапи ботилдир. Шунинг учун ҳам Халифа ўзларининг тарихларида Абдул Аъло ибнул Ҳайсамдан, у киши оталарида ривоят қилиб айтадилар: “Мен Ҳасанга “Усмоннинг қотиллари ичида муҳожир ва ансорлардан бирор киши бўлганми?” дедим. У: “Йўқ. Улар Миср аҳлининг ҳар қандай ёмонликдан тафт тортмайдиган кишилари эди”, деди. Ислом оламидаги аввалги фитналар Усмон розияллоҳу анҳунинг даврларида бошлангани учун ҳам бунга кўпроқ тўхталиб ўтишга мажбурмиз.

Имом Зуҳрий раҳматуллоҳи алайҳ айтадилар: “Усмон ибн Аффон  ўн икки йил мўминларга  амир бўлиб бошқардилар. Халифаликнинг аввалги олти йилида инсонлар у кишига нисбатан ҳеч қандай иғволар қилмадилар. Қурайшга у киши Умар ибн Хаттобдан ҳам маҳбуб бўлди. Чунки Умар уларга қаттиқ эди. Аммо Усмон Уларга мулойимлик ва силаи раҳм қилди. Сўнгра ундан кейин фитналар содир бўлди”. Мусулмон тарихчилар Усмон розияллоҳу анҳу халифаликларининг охирги 30-35 йилларидаги воқеаларни фитналар даври деганлар. Чунки Абу Бакр, Умар ва Усмон халифалигининг аввалги даврларида мусулмонлар тинч-тотув бўлиб, улар ўртасида ҳеч қандай низо бўлмаган. Бу даврда жамиятнинг ҳар бир соҳаси гуллаб яшнаган. Бу даврдаги жамият том маънодаги ҳақиқий ислом жамияти бўлган. Тарихдаги жамиятлар ичида гуноҳлар энг кам содир этилган жамият эди. Бу жамиятда дин унинг ҳаёти эди. Дин улар адо қилаётган ибодатлардагина эмас, балки уларнинг ахлоқлари, тасаввурлари, ўй-фикрлари, ижтимоий алоқалари, оила ва қўшничилик муносабатлари, савдо- сотиқлари, ер юзидаги сафарлари, амру маъруф ва наҳий мункарлари, барча-барчасида дин асосий негиз бўлиб турарди. Бу нарсалар маълум бир тоифагагина хос бўлмаган, балки жамиятнинг барча табақаси мана шу руҳда тарбияланган бўлиб, бу Расулуллоҳнинг жамиятлари эди. Бу жамиятда тиллари билан иймон келтириб, лекин қалбида Исломга душман бўлган мунофиқлар бўлгандир. Лекин уларнинг сариқ чақачалик қадри ҳам бўлмаган ва бу жамиятнинг юришини ўзгартиришга уларнинг қувватлари ҳам етмаган. Улар ҳақиқий маънодаги Ислом уммати, раббоний уммат эдиларки, уларни ягона ақида боғлаб турарди. Уларни боғлаб турган нарса уруғи, жинси ёки ранги эмас, балки диний биродарлик эди. Ҳолбуки, уларнинг орасида араб ҳам ажам ҳам, қора ҳам оқ ҳам, қул ҳам ҳур ҳам бор эди. Жамиятнинг ҳар бир гўшасида ибодат руҳи бор эди. Фақат фарз ва нафлларнигина ибодат руҳида қилмас эдилар, балки барча амалларидан ибодат иси келарди. Ҳоким ўз раийятини ибодат руҳи билан бошқарар, Қуръонни ўргатадиган муаллим, инсонларга динни тушунтирадиган фақиҳ ибодат руҳи билан таълим берар, Аллоҳ савдо-сотиққа қўйган тожир ибодат руҳи билан бу ишларни қилар, ўз аҳлини боқаётган эр ибодат руҳи билан боқар, уйда бекалигини қилаётган аёл ҳам ибодат руҳи билан бекалик қиларди.  Бу ишларнинг барчасининг замирида суюкли Ҳабибимизнинг муборак ҳадислари турарди: “Барчангиз бошлиқсизва барчангиз қўл остиларингиздан сўраласиз”.  Бу даврдаги мусулмонлар тарих давомида ақл бовар қилмас натижаларга эришдилар. Бутун дунёга Ислом дини ниҳоятда тезлик билан тарқалди. Мусулмон қўмондонлар қилган фатҳларни эса гапирмаса ҳам бўлади. Улар жуда қисқа муддат ичида катта ҳудуларни фатҳ қилдилар. Еллик йилдан камроқ муддат ичида ғарбдан Ўрта Ер денгизигача, шарқдан Ҳинд океанигача бўлган ерларни фатҳ қилдилар. Бир сўз билан айтганда, Аллоҳ таоло ер юзида халифа қилиб қўйган уммат айнан мана шулар эдилар. Аллоҳ таоло Қуръонда: “Аллоҳ сизлардан иймон келтириб, солиҳ амал қилганларга уларни ер юзида худди улардан олдин ўтганларни халифа қилгандек халифа қилишни, улар учун Ўзи рози бўлган динни мустаҳкамлашни ва уларнинг хавф-хатарларидан сўнг омонликни бадал қилиб беришни ваъда қилди. Менгагина ибодат қилурлар ва Менга ҳеч нарсани ширк келтирмаслар. Шундан кейин ҳам ким куфр келтирса, бас, ана ўшалар ўзлари фосиқлардир”[4].

         Лекин афсуски, мана шундай гўзал Ислом жамиятини ва унинг зафарли юришларини кўра олмайдиган Абдуллоҳ ибн Сабаъга ўхшаган дин душманлари фитналар уюштиришга уриндилар. Саҳобаи киромлар ҳам қачондир фитналар содир бўлишини билар эдилар. Чунки  Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларининг кўплаб ҳадисларида бу уммат калажакда ихтилоф қилиши, бир-бирлари билан ўзаро уруш қилиши ҳақида хабар берганлар. Бу ҳадисларни ҳолатга қараб турли хил баён қилиб берганлар. Баъзиларида умумий қилиб фитналарни  баён қилган бўлсалар, баъзиларида  алоҳида-алоҳида хос фитналар ҳақида айтиб ўтганлар. Расулуллоҳнинг ҳадислари фитнанинг сабаблари ёки унинг натижалари, ёки у фитнадаги баъзи воқеаларни, ёки бўлмаса, у фитналарни келтириб чиқарадиган шахслар ҳақида хабар беради. Кўпинча, бу ҳадислар Расулуллоҳдан саҳобаи киромларнинг берган саволларига жавоб улароқ ворид бўлган. Чунки саҳобалар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам даврларида Аллоҳ уларга берган улуғ неъмат биродарлик, якдиллик неъматини татиб, бевосита гувоҳи бўлаётган эдилар.  Уларни ташвишга солган нарса бу неъматлар бардавом бўладими ёки вақти келиб завол топадими, мана шу нарса уларни ташвишга солар эди. Шунинг учун ҳам бу ҳақида Расулуллоҳдан сўрашарди. Расулуллоҳ бу неъматлар ҳозиргидек бардавом бўлмаслигини ва келгусида уммат ичида катта фитналар содир бўлишини ваҳий орқали билганларидан сўнг, саҳобаи киромларни мана шу даҳшатли фитналарга тайёрлашни хоҳладилар. Тоинки, Аллоҳ таоло тақдирга битган мана шу фитналар воқеъ бўлган кунда улар чиройли тадбир қилиб, бу фитналарни муолажа қилиш учун ҳаракат қилсинлар. Юқорида айтиб ўтганимиздек, Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳунинг ўлдирилиш фитнасида саҳобаи киромлардан бирортасининг иштироки бўлмаган. Улар унинг қонидан пок эдилар. Бу фитна Ислом тарихидаги энг катта фитна бўлиб, мана шу воқеа мусулмонлар ўртасидаги ўзаро низолар, урушлар ва бунинг ҳатижасида турли фирқаларнинг чиқишига сабаб бўлган.

ТИИ Модуль таълим шакли талабаси,

Самарқанд шаҳар Хўжа Нисбатдор жоме масжиди

имом-хатиби Бобохон Бобохонов

[1]Фуссилат  сураси, 42-оят. Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф, Қуръони карим ва унинг ўзбек тилидаги маънолар таржимаси – Т.: «Шарқ» 2011

[2]Ҳашр сураси, 10-оят. Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф, Қуръони карим ва унинг ўзбек тилидаги маънолар таржимаси – Т.: «Шарқ» 2011. 547-б.

[3]Доктор Муҳаммад ибн Абдуллоҳ Ғаббон «Фитнату мақтали Усмон ибн Аффон». – М. мактабатул убайкон,1999. 6-9-б.

[4]Нур  сураси, 55-оят. Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф, Қуръони карим ва унинг ўзбек тилидаги маънолар таржимаси – Т.: «Шарқ» 2011. 547-б.

Бош прокурор ўринбосари Эркин Йўлдошев бошчилигидаги Ўзбекистон делегацияси Ислом ҳамкорлик ташкилотига (ИҲТ) аъзо давлатлар ҳуқуқни муҳофаза қилувчи идоралари раҳбарларининг биринчи йиғилишида иштирок этди, деб хабар бермоқда «Дунё» АА мухбири.
Тадбирда, шунингдек, ушбу ташкилотга аъзо бўлган элликка яқин давлатлардан мутасадди вазирлик ва идоралар ходимлари, ИҲТ доимий вакиллари ҳамда унинг тузилмалари раҳбарлари қатнашди.
Йиғилишга Саудия Арабистони Назорат ва коррупцияга қарши курашиш агентлиги раҳбари Мазин бин Иброҳим бин Муҳаммад ал-Каҳмус раислик қилди. У ўз нутқида ушбу йиғилиш ИҲТнинг коррупцияга, жиноий даромадларни легаллаштириш ва уюшган жиноятчиликка қарши курашиш соҳасида ҳамкорликни фаоллаштириш мақсадида ўтказилаётганини таъкидлади. Муҳаммад ал-Каҳмуснинг айтишича, ушбу йиғилиш доирасида «Макка конвенциясининг« қабул қилиниши мусулмон давлатларининг коррупцияга қарши курашиш соҳасидаги ўзаро ҳамкорлигини янада ривожлантиришга ва мустаҳкамлашга хизмат килади.
Тадбирда ташкилотга аъзо давлатлар вакиллари сўзга чиқиб, коррупцияга қарши курашиш соҳасида ўзаро ҳамкорликни мустаҳкамлаш доирасида ушбу йиғилишнинг аҳамиятини қайд этишгани баробарида, «Макка конвенцияси» ўзаро ҳамкорликнинг ҳуқуқий асосини яратиб беражагини таъкидлашди.
Шунингдек, тадбир доирасида «Коррупцияга қарши курашда ҳуқуқни муҳофаза қилувчи идоралар ўртасидаги ҳамкорлик» ва «ИҲТ аъзо давлатларининг коррупцияга қарши курашиш қонунлари ижросини таъминлаш йўлида Макка конвенциясининг қабул қилиниши» мавзуларида семинарлар ҳам ташкил этилди.
Иштиркчилар «ИҲТ аъзо давлатларининг Коррупцияга қарши курашиш бўйича ҳуқуқни муҳофаза қилиш ташкилотлари ўртасидаги ўзаро ҳамкорлик тўғрисидаги Макка конвенцияси» лойиҳасини маъқулладилар. Ҳужжатни қабул қилиш учун ИҲТ ТИВ кенгашининг навбатдаги йиғилишига тақдим этиш тавсия қилинди.
Йиғилиш сўнггида ИҲТ аъзо давлатларининг Коррупцияга қарши курашиш бўйича мутасадди ташкилотлари раҳбарлари даражасидаги учрашувни ҳар икки йилда бир маротаба ўтказиш тўғрисида қарор қабул қилинди.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати

“Жумадан жумагача” рукни орқали muslim.uz сайтида эълон қилинган энг муҳим хабарларнинг қисқача шарҳи билан танишиш мумкин.

Инсон бу дунёда жисмонан соғлом бўлиб яшаши учун сув ва ҳавога қанчалик муҳтож бўлса, маънан миллий қадриятларга, маърифатга шунчалик эҳтиёж сезади.

Бу қадриятларнинг, маърифатнинг илдизи Ислом таълимоти билан суғорилган бўлса, икки карра саодатдир! Аксинча бўлса, қашшоқликдан бошқа нарса эмас.

Сўнгги пайтларда интернет сайтларида, ижтимоий тармоқларда, босма нашрларда тарқатилаётган хабарлар, мақолаларни ўқиб, кишининг ҳайрати ошади. «Ўргимчак тўри» шунчалар ривожландики, фикрингиз бўғзингиздан товуш бўлиб чиқар-чиқмас, бутун дунёга тарқалиб кетяпти. Бу – яхши, албатта: мақолани кўрасиз, кузатасиз, ўқийсиз, уқасиз ва хулоса чиқарасиз.

Бугун мамлакатимизда оммавий ахборот воситалари эркинлиги ва ҳақ-ҳуқуқлари таъминланиб, халқнинг чинакам минбарига айлантирилаётган бир пайтда, асоссиз «шов-шувлар» кетидан қувиб, ўқувчиларни чалғитиш, муқаддас динимизнинг софлигига путур етказишни касб қилиб олаётганлар ҳалиям борлиги кишини ўйга толдиради.

Минг афсуски, сўнгги вақтларда айрим нохушликларни Ислом шиорлари билан боғлаб ёритиш – «масжид бундай бўлди», «имом бундай қилди» дейиш ҳолатлари учраётгани кишини ташвишга солади. Булардан мақсад нима? Шундай нобакор йўл орқали, яъни диний қадриятлар шаънига путур етказиш эвазига арзонфуруш мақола билан омманинг эътиборини жалб қилишдан кимга нима наф?...

Хўш, аслида танқид қандай бўлиши керак?

Келинг, маърифатпарвар бобомиз Маҳмудхўжа Беҳбудийнинг ёзганларига қулоқ тутайлик: “Мажалла (ойнома) ва жаридалар (рўзнома)нинг катта бир хосияти танқид, яъни сараламоқдур. Саррофлар ақчани, тужжорлар матўни саралаганидек, муҳаррирлар ҳам умумий ҳол ва маишатға тааллуқ нимарсаларни саралайдурки, бошқа сўз ила «танқид» аталур”. («Ойна» журнали, 1914 йил 32-сон).

Танқид ўринли, асосли, жамиятда урчиган иллатларга муросасиз бўлиш, инсон манфаатларини таъминлаш, муқаддас динимиз софлигини асраш ниятида ёзилган бўлса, халқнинг таҳсинига сазовор бўлиши тайин. Бироқ миллий қадриятларимизга тош отиш, муқаддас динимиз шиорларини обрўсизлантиришга бўлган ҳар қандай уриниш оқибати ҳалокатлидир.

Кўнглидан ўтган фикрни ақл тарозисига солмай, мулоҳаза қилиб пишитмай, динимиз мезонларига риоя қилмай, тайёр хом ашё сифатида сохта обрў орттириш илинжида мақолага кўр-кўрона киритиб юбориш танқид эмас. Ахборот тезлиги асрида айтилган гап – отилган ўқ. Бориб теккан, ўрнашган жойини куйдириб юборганидан сўнггина ҳушимизга келамиз.

Айрим мақолаларда келтирилган фактлар масжиддан анча олисда содир бўлган эсада, сарлавҳага «масжид» сўзи олиб чиқилган. Халқимиз «Аллоҳнинг уйи» дея меҳр ила улуғлаб, эъзозлайдиган, азизу муқаддас ва табаррук жойни инсон айтишга ҳам уяладиган сўзлар билан ёнма-ён ишлатишга ҳеч кимнинг ҳаққи йўқ!!!

Қандай вазифада ишлаши ёки ижтимоий мавқеидан қатъи назар, Ислом шиорларини ёмонотлиқ қилишга уриниш халқ мутлақо кечирмайдиган қинғир иш ва асрлар давомида эсидан чиқармайдиган нарса! Айрим кишилар матбуот соҳасидаги эркинликни суистеъмол қилиб, ҳурмат-эҳтиром каби инсоний туйғулар, шарқона одоб-аҳлоқ, миллий-диний анъаналар, ўлмас қадриятлар ва умумбашарий қонун-қоидалар каби олий мезонларга риоя қилмаётгани – хавотирли ҳолатдир.

Аллоҳ таоло Қуръони каримда: «У (инсон) бирон сўзни талаффуз қилмас, магар (талаффуз қилса) унинг олдида ҳозиру нозир бўлган бир кузатувчи (фаришта у сўзни ёзиб олур)» (Қоф сураси, 18-оят), деб баён қилган.

Бошқа бир ояти каримада эса: «Эй мўминлар! Агар сизларга бирор фосиқ кимса хабар келтирса, сизлар (ҳақиқий аҳволни) билмаган ҳолингизда бирор қавмга азият етказиб қўйиб, (кейин) қилган ишларингизга пушаймон бўлмаслигингиз учун (у хабарни) аниқлаб (текшириб) кўрингиз!» (Ҳужурот сураси, 6-оят), деб марҳамат қилинади.

Ушбу ояти карималардан журналистнинг айтганлари ва ёзганларини кузатувчи фаришталар борлиги, вақт-соати етиб «дафтар кўтарилганда», бугун ёзганлари эртага ўзларининг фойда ёки зарарларига ҳужжат бўлишини тушуниш учун Ислом таълимоти шарт эмас, балки ота-онасидан олган тарбияси (агар олган бўлса) етиб ортади. Шундай экан, ҳар қандай нохуш ва бемаъни материалларни одамларни ҳайратга соладиган қилиш учун Ислом шиорларига қасддан боғлашдан сақланиш керак!

Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам муборак ҳадиси шарифларида: «Эшитган нарсасини гапиравериши кишининг гуноҳкор бўлишига кифоя» дейилган.

Имом Муслим ривояти.

Демак, эшитган нарсани ёзавериш, билиб-билмай динимизни маломат қилавериш кечирилмас гуноҳ.

Ҳаммани лол қолдирадиган ё кенг оммани жалб этадиган материал ёзаман дея, арзон шуҳратга учиб, Ислом шиорларига зарар етказиш – журналистика этикасига ҳам, миллатимиз ахлоқига ҳам, муборак динимиз таълимотига ҳам мутлақо тўғри келмайди!

Ҳар бир сўзимизни ёзишга чоғланар эканмиз, онгимизда Аллоҳ таоло ва Унинг Расулининг бизни огоҳлантирган каломлари, аждодларимиз ибрати, Ислом дини қадр-қиммати шаклланса, сўз айтиш масъулиятини янада теранроқ англаган бўлар эдик. Зотан, қалам аҳлларининг шарафли касбида қўлга киритадиган ютуқларини таъминловчи муҳим омил шу аслида.

Шу ўринда яна бир жиҳатни таъкидлаш керак. Оммавий ахборот воситаларига оид қонун ҳужжатларида ҳам бирор-бир ташкилот ёки шахс фаолиятига оид хабарни тарқатишдан аввал, унинг тўғрилиги ва ҳаққонийлигини текшириш қайд этилган. Ўзбекистон Республикасининг «Оммавий ахборот воситалари тўғрисида»ги Қонунининг (янги таҳрири) 5-моддасида: «Оммавий ахборот воситалари қонун ҳужжатларига мувофиқ ахборотни излаш, олиш, тадқиқ этиш, тарқатиш, ундан фойдаланиш, уни сақлаш ҳуқуқига эга ҳамда тарқатилаётган ахборотнинг холислиги ва ишончлилиги учун белгиланган тартибда жавобгар бўлади», деб алоҳида кўрсатиб қўйилган.

Халқимиз ардоқлайдиган мўътабар масканларга шундай муносабатда бўлиш – юртимиз тинчлигига рахна солиш, халқ орасида фитна қўзғатиш ёки «кўринмас кучлар»нинг найрангига учишдан бошқа нарса эмас. Бундай хатолар такрорланмаслиги учун муқаддас динимиз шаънига путур етказаётган кимсаларга етти ўлчаб, бир кесмаса, ишини Худонинг Ўзи «тўғрилаб» қўйиши мумкинлигини эсларидан чиқармасликларини таъкидлаймиз.

Бугунги «шуҳрат»чанинг кетидан қувиб, «миш-мишлар»га учиб, уйдирма ахборот тарқатаётган, асоссиз мақолалар ёзиб, динимизни ҳақоратлаётган муаллифлар тутумида, фикру зикрида шайтоний «мен!» устувор. Улар «мен»ини кибр билан йўргаклаб олишган. Бундайларни, аввало, огоҳлантириш зарур.

Халқимиз ардоқлайдиган мўътабар масканларга, мўмин-мусулмонларимизга пешво бўлиб турган устозларимизга шу каби муносабат билан ёндашиш – юртимиз тинчлигига рахна солиш, халқ орасида фитна қўзғатиш ёки «кўринмас кучлар»нинг найрангига учиш, деб ҳисоблаймиз.

Хулоса қилиб айтиш мумкинки, жаннатмакон юртимизда туғилиб ҳам, муқаддас Ватанимиз тупроғида яшаб ҳам, доно халқимиз чин ихлос билан эътиқод қилаётган динда бўлиб ҳам, Ислом дини қадриятлари, шаъни ва қадр-қимматини таратаётган уламоларимизни обрўсизлантиришга қаратилган қилиқлар кимга бўлса ҳам умуман ярашмайди!

Иброҳимжон Иномов,

Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси ўринбосари

«Ҳазрати Али» жоме масжиди имом хатиби фазилатли устоз

Салоҳиддин домла Абдулғаффор ўғли