Ҳаж Ислом динининг бешинчи рукни бўлиб, ҳаж қилувчи нафс поклиги ва аҳлоқ сайқалига алоҳида эътиборли бўлиши талаб этилади. Аллоҳ таоло Ўзининг байтига ҳаж ибодатини бажариш учун чақирибдими, демак ҳаж қилувчилар Аллоҳнинг меҳмонларидир. Шунинг учун ҳаж қилувчилар олий даражадаги одоб билан одобланишлари зарурдир.
“Ҳаж маълум ойлардир. Кимки уларда ўзига ҳажни фарз қилса (яъни эҳромга кирса), ҳажда шаҳвоний нарсалар, фисқ ва жанжал йўқдир. Нима яхшилик қилсангиз Аллоҳ уни билади” (Бақара сураси, 197-оят).
Ҳажга отланган инсон тилини турли фаҳш, ғийбат ва ноўрин сўзлардан тийиши зарур. Ҳаждан кўзланган мақсад мукаммал равишда рўёбга чиқиши учун бир қанча қалб амаллари ва одобларни бажо келтириш лозим бўлади:
Ҳаж сафарига борувчи аёлларга хос бўлган масалалар:
Ҳаж сафари давомида бажарган ибодатларингиз Аллоҳ таоло даргоҳида ҳусни мақбул даражасида бўлишини, мабрур ҳаж насиб этишини тилаб қоламиз.
Мунира Абубакирова
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Хотин-қизлар масалалари бўйича бўлим мутахассиси
"Агар шогирд шайхулислом, агар қозидур,
Агар устоз рози – Тангри розидур.
Алишер Навоий
Аллоҳ таоло Қуръони каримда: "Аллоҳ сизлардан иймон келтирган илм ато этилган зотларни (баланд) даража (мартаба)ларга кўтарур" (Мужодала 11 оят) деб марҳамат қилади.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Сизларга сахийлар сахийсининг хабарини берайми? Сахийларнинг сахийси Аллоҳдир. Мен одам боласининг энг сахийсиман. Мендан кейин сиздан энг сахийингиз, илм ўрганиб, илмини тарқатган одамдир. У қиёмат куни ёлғиз ўзи бир уммат бўлган ҳолида тирилтирилади”, деганлар.
Албатта, устозлар мана шундай юксак мукофотларга лойиқ зотлардир.
Одамларга ҳарф ўргатиб, саводини чиқариш энг яхши таълим, десак муболаға бўлмайди. Чунки биз бутун ҳаётимиз давомида шу устозларимиз ўргатган харфлардан фойдаланиб ўқиймиз, ёзамиз ва илмимизни оширишда давом этамиз.
Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳунинг бундай гапи бор: “Ўқишни билсангиз, ҳар бир инсон бир китобдир”. Мана шу китобнинг қулфига калит топиб, илк харфларни ўргатувчи зотлар албатта устозларимиздир.
Абу Ҳомид Ғаззолий айтади: “Агар сен таълим олувчи бўлсанг устозинг ҳузурида қўйидаги ишларга амал қилишинг шарт: салом бериш ва киришга изн сўраш, беҳуда гапларни гапирмаслик, рухсатсиз сўзламаслик, "фалончи бу ҳақида бошқачароқ гапирган эди" деб одобсизлик қилмаслик, одамлар "шогирди устозидан билимдон экан”, дейишлари учун устоз билан баҳслашмаслик, устоз ўрнидан турганида шогирд ҳам ўрнидан туриши”.
Келинг, азизлар, фақат бир сана муносабати билангина эмас, устозларга доимий эҳтиром кўрсатайлик. Зеро, марифатпарвар аждодларимиз айтганларидек, дунё иморатлари ичида энг улуғи мактаб бўлса, касбларнинг ичида энг шарафлиси муаллимликдир.
Шамсутдин домла Шерматов,
Шўрчи туманидаги " Менгтўра ҳожибобо" жоме масжиди имом хатиби