Ma’lumki, qon turli mikroblar ko‘payishi uchun qulay muhitdir. Shuningdek, qonda hech qanday ozuqaviy modda mavjud bo‘lmay, hazm bo‘lishi qiyin narsadir. Chunki, qondagi proteinlar juda zaharli moddalar bilan aralash holatda bo‘ladi. Hatto qonning ozginasi insonning oshqozoniga tushsa, dahol qayt qilish jarayoni boshlanadi. Mabodo qonni iste’mol qilinadigan bo‘lsa, u hazm bo‘lmay, qora modda ko‘rinishidan tashqariga chiqadi.
Qonni ichish yoki pishirish yo‘li bilan iste’mol qiluvchilar o‘z tanalariga katta zararni qabul qilayotgan bo‘ladilar. Chunki, qon mikroblar omboridir. Qon iste’moliga o‘rgangan kishilar mikroblar, juda zaharli moddalardan tashqari, tanada karbonat angidrid gazi ortib ketishi sababli ham halok bo‘lishlari ehtimoli katta. Qonni iste’mol qilish o‘zini o‘zi halokatga tashlashdir.
Robbimiz subhanahu va taolo bizga qonni, shu jumladan, oqizilgan qonni harom qilgan. Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday deb marhamat qilgan:
قُل لاَّ أَجِدُ فِي مَا أُوْحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّماً عَلَى طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلاَّ أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَماً مَّسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلاَ عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
“Menga vahiy qilingan narsada taomlanuvchi uchun harom qilingan narsani topmayapman. Magar o‘limtik yoki oqizilgan qon yoki to‘ng‘iz go‘shti bo‘lsa, albatta, u iflos, haromdir. Yohud fosiqlik ila Allohdan o‘zganing nomiga so‘yilgan bo‘lsa (haromdir). Bas, kishi muztar bo‘lib, maza talab qiluvchi va tajovuzkor bo‘lmagan holida (iste’mol qilsa). Albatta, Robbing mag‘firat qilguvchi va rahmli zotdir”, deb ayt”. (Ya’ni, siz harom deb atagan narsalarning birortasini ham Alloh harom qilgani yo‘q. Bu narsalarni siz o‘zingizcha harom deb yuribsiz. Alloh taolo menga vahiy yuborib, nima halol, nima harom ekanini bayon qildi.) (An’om surasi, 145-oyat).
Bu oyatdagi مَّسْفُوحاً (masfuhan) kalimasida qonning ushbu qismi mikroblar uyasi ekaniga ishora bor. Ma’lumki, tanada qonni tozalovchi a’zolar bor. Bular buyrak va o‘pkadir. Buyrak qonni zaharli moddalardan, o‘pka esa zaharli gazlardan tozalaydi. Lekin hayvon o‘lsa, bu a’zolar ishdan to‘xtagani uchun tanadagi qon mikroblar manbaiga aylanadi. Shu bois hayvonni so‘yilganda, uning tanasidagi mikroblarga to‘la qon oqizib yuboriladi. Ha, jonliqni Islom hukmlariga muvofiq so‘yish uning go‘shti zarar emas, foyda, ozuqa manbaiga aylanishiga sabab bo‘ladi.
Bugun esa g‘arb mamlakatlarida mikroblar kashf etilanidan so‘ng qon va o‘limtik go‘shti iste’molini ta’qiqlash bo‘yicha qonunlar chiqarilgan. Ular qonda va o‘lgan hayvon tanasida mikroblar ko‘p bo‘lishini bilib qoldilar. Lekin Alloh subhanahu va taolo bundan 1400 yil oldin so‘yilayotgan hayvon tanasidan oqib chiqayotgan qonni va o‘limtik go‘shtini yeyishni harom qilgan.
Qassoblarning pichog‘ida minglab mikroblar bo‘ladi. Ushbu mikroblar hayvonni so‘yish paytida qoniga tegishi bilanoq ko‘paya boshlaydi. Har yarim soatda bir necha barobarga ko‘payib ketadi. Uch soat deganda mingta mikrob yuz minglab mikroblarga ortadi. Bu ma’lumotlarni o‘qigach, Robbimiz azza va jalla O‘zining ulug‘ Kitobida bizga qonni va o‘lgan hayvon go‘shti iste’molini harom qilganining hikmatini anglab yetamiz.
Biz Qur’oni Karimni o‘qiyotganimizda, u Robbimizning Kalomi ekanini anglashimiz kerak. U Zot Qur’oni Karimda shunday marhamat qilgan:
وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ
“O‘ta xabardor zotdek hech kim senga xabar bera olmas” (Fotir surasi, 14-oyat).
Olamlar Robbining ko‘rsatmasidan to‘g‘ri ko‘rsatma yo‘q!
Alloh taoloning amriga bo‘ysunmaydigan kishilar go‘shtni qoni bilan iste’mol qiladilar. Shu maqsadda ular hayvonni so‘ymay, elektr toki berib o‘ldiradilar. Ana shundan keyin o‘lgan hayvonni maydalaydilar. Bu holatda esa hayvonning qoni go‘shtiga urib ketadi. Keyin mikroblar ombori bo‘lishga ulgurgan o‘sha go‘shtni pishirib yeydilar.
Agar siz baxt-saodat va salomatlikni istasangiz, Xoliq taoloning ko‘rsatmalariga amal qilib yashang!
Mo‘min-musulmon odam yaxshi tushunib olishi kerakki, Din ahkomlari inson hurriyatini cheklash uchun emas, balki uning salomatligi garovidir. Agar siz simyog‘ochga yopishtirib qo‘yilgan “Hayot uchun xavfli” degan yozuvni ko‘rsangiz, mas’ul kishilar o‘sha qog‘ozni sizning hurriyatingizni cheklash uchun yopishtirgan deb o‘ylaysizmi yoki salomatligingizni o‘ylab yopishtirganlarmi?! Albatta, o‘sha yozuvli qog‘oz insonlarni xavfdan ogoh etish uchun yopishtirilgani sir emas.
Biz dinimizni chuqur anglashimiz kerak.
Robbimiz azza va jallaning chegaralari bor. U Zot Qur’oni Karimda shunday deb marhamat qilgan:
تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
“Ushbular Allohning chegaralaridir. Bas, ulardan tajovuz qilmang. Va kim Allohning chegaralarida tajovuz qilsa, bas, o‘shalar, ana o‘shalar, zolimlardir” (Baqara surasi, 229-oyat).
Yuqori kuchlanishli elektr toki atrofida magnit maydon hosil bo‘ladi. Elektr toki urishidan saqlanish uchun o‘sha magnit maydonga ham yaqinlashmaslik kerak.
Gunohlar insonni halok qiladigan narsa ekan, demak, unga olib boradigan yo‘llarga ham yaqinlashmaslik kerak.
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday deb marhamat qilgan:
تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا
“Bular Allohning chegaralaridir, unga yaqinlashmang” (Baqara surasi, 187-oyat).
Gunohga olib boradigan yo‘llari bor ishlarga yaqin yo‘lamaslik, unday yo‘llardan, vositalardan uzoqroq yurishimiz kerak.
Alloh taolo yana bir oyatda bunday deb marhamat qilgan:
وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاء سَبِيلاً
“Va zinoga yaqinlashmanglar. Albatta, u fohisha ish va yomon yo‘ldir”. (Oyatda “zino qilmanglar” emas, balki “zinoga yaqinlashmanglar” deyilmoqda. Bu degani, zino qilmanglar, degandan ko‘ra qattiqroqdir. Mo‘min-musulmon odam zino qilish tugul, uning yaqiniga ham yo‘lamasligi kerak. Zinoga olib boruvchi narsalardan ham uzoqda bo‘lishi lozim.) (Isro surasi, 32-oyatlar).
Ma’lumki, zino bir necha bosqichlardan iborat. Nomahram bilan tanishish, gaplashish, uchrashish, ushlash, o‘pish, uyiga borish va oxirida farj zinosi yuz beradi. Demak, mo‘min-musulmon odam zinoga olib boradigan barcha bosqichlarga yaqinlashmasligi kerak.
Shunday qilib, Alloh taoloning barcha chegaralari insonning, uning naslining salomatligi uchundir. Agar siz bu chegaralarga yaqin kelmasangiz, Alloh taoloni roziligiga erishasiz va o‘zingizning salomatligingizni saqlashga harakat qilgan bo‘lasiz. Agar siz Alloh taoloning toatida bo‘lsangiz, Uning zimmasi, omonligi ostida bo‘lasiz.
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday marhamat qilgan:
وَأَنزَلَ اللّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكَ عَظِيماً
“Alloh senga kitobni va hikmatni tushirdi hamda bilmagan narsangni bildirdi. Va senga Allohning fazli ulug‘ bo‘ldi” (Niso surasi, 113-oyat).
Payg‘ambariga va u kishi orqali barcha bandalariga bilmagan narsalarini ta’lim bergan, ularga foydali narsalarni halol qilib, zararli narsalarni harom qilgan Alloh taologa beadad hamdu sanolar va shukrlar bo‘lsin!
Doktor Muhammad Rotib Nabulsiy hafizahullohning
“Qur’on va Sunnatdagi ilmiy mo‘jizalar ensiklopediyasi”
kitobi va internet ma’lumotlari asosida
Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
Hasan Basriy rahimahulloh Robbiga osiylik qilayotgan bir jamoani ko‘rdilar va ularga qarata bunday dedilar: “Alloh taoloning nazdida xor bo‘lishdi va U Zotga osiy bo‘lishdi. Bordi-yu, ular Alloh uchun qadrli bo‘lganlarida, Alloh ularni gunohdan saqlagan bo‘lur edi”.
Demak, Alloh taolo qaysi bandasini yaxshi ko‘rsa, uni gunohlardan saqlab qo‘yar ekan. Birortamiz gunoh qilib, Allohni unutib, Robbining nazdida haqir banda bo‘lishni istaymizmi?! Albatta, yo‘q!
Nafsingiz sizni gunohga chorlagan paytda qilayotgan ishingizning oqibati haqida o‘ylang hamda Alloh taolo sizni ko‘rib turganini his eting. O‘zingizga o‘zingiz shu savolni bering: “Seni hurmatlab e’zozlovchi biror kim shu holingda ko‘rib qolsa, undan uyalgan bo‘larmiding?! Qanday qilib Robbing bo‘lmish Alloh taolodan uyalmaysan?!”.
Nafsingizga: “Sen ertaga boshingga bu gunohlarning balosi urishi va sharmanda bo‘lishdan omondamisan?” deng. Bir narsani yodingizdan chiqarmangki, siz qanday gunoh qilishingizdan qat’i nazar, Allohning ato etgan ne’matlaridan foydalangan holingizda gunohga qo‘l urgan bo‘lasiz. Alloh taolo sizga bergan, siz u bilan haromga nazar tashlayotgan ko‘zingizning o‘zi qancha ne’mat?! Haromga cho‘zayotgan qo‘lingizning o‘zi aslida qancha ne’mat?! Qanchadan-qancha talaffuzi halol bo‘lmagan narsalarni tilingizda aylantirasiz. Ato etilgan ne’matlar ila gunoh qilishingiz ne’mat ato etguvchi Zotga nisbatan minnatdorchilikmi, shukrmi?!
Zimiston tunda tosh ostidagi chumolini ko‘ra olgan Zot sizni ham ko‘rib turibdi, buni yodingizdan chiqarmang!
Hikoyat. Bir kuni bir erkakka begona ayol bilan birga xilvatda qolishni shayton ziynatli qilib ko‘rsatibdi. Ayolning yoniga kirganida ko‘zlari olayganicha unga qarab: “Bizni hech kim ko‘rmayaptimi?” – debdi. Ayol: “Yo‘q, Allohdan boshqasi ko‘rmayapti”, debdi. Shu payt erkakning ko‘zlari yoshlanib: “Xudo haqqi, ko‘rayotganlar ichida Robbim buyukdir! Mabodo meni biror kichikroq bola ko‘rib turgan bo‘lsa-da, uning oldida bunaqangi ish qilishga jur’atim yetmaydi-yu, qanday qilib olamlar Rabbi bo‘lgan Zot ko‘rib turgan bo‘lsa, men bu kabi gunoh ishni qila olaman?!” – debdi va ayolning uyidan chiqgani holda Alloh taoloning: «(Alloh) ko‘zlarning xiyonatini (ya’ni, qarash man etilgan narsaga o‘g‘rincha ko‘z tashlashni) ham, dillar yashiradigan narsalarni (yomon niyatlarni) ham bilur»[1], degan kalomini eslabdi.
Shoir aytadi:
Xilvat bir go‘shada qolsang-da yuz yil,
Holing ko‘rib turgan Xudo bor, bilgil.
Oshkoru yashirin – baridan voqif,
Alloh hech ishingdan emasdir g‘ofil.
Gunohkorga qilayotgan ishi qanchalik kichik, arzimasdek ko‘rinsa-da, Allohning nazdida qilgan gunohi kattalashib boraveradi.
Muhammad ibn Abu Bakr rahimahulloh aytadilar: “Bandaning gunohni kichik deb hisoblashi – bu uning Allohga bo‘lgan jur’atidan. Boisi, banda ma’siyatni kichik deb hisoblasa, gunohga bepisand qaraydi, qalbida uni yengil qabul qiladi va gunohlarining ko‘payishidan parvosi falak ham bo‘lmaydi”.
Ibn Mas’ud roziyallohu anhu ham bu borada shunday deydilar: “Musulmon odam bir tog‘ning ostida turibman-u, mana shu tog‘ boshimga qulab ketay deyapti, deya gunohlarini tasavvur qilgan odamdir. Fojir esa gunohlarni burniga qo‘nib, keyin tezda uchib ketgan pashsha deya hisoblaydi”.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] G‘ofir surasi, 19-oyat.