Kecha oqshom Internetdan ziyorat turizmiga oid materiallarni qarayotib Turkiya saytlaridan birida turkiyalik sayyohlar uchun O‘zbekiston haqida e’lon qilingan ma’lumotnomani o‘qib qoldik. Unda yurtimiz va xalqimiz bandma-band juda chiroyli ta’riflanibdi. O‘sha bandlardan birida “O‘zbek yoshlari vaqtida turmush quradi va ular oilaga juda mahkamdir”; “Ular o‘rtacha uchtadan farzand ko‘radi”; “O‘zbekiston aholisi yuz foiz savodxon, jumladan, ayollar ham”, deb yozibdi.
Shu jumlalarni o‘qib xursand bo‘ldik. Zero, xalqimizda oila muqaddas va oilalar mustahkamligi tufayli elimiz bir bag‘ir. Shuning uchun oila qurayotgan yoshlar uchun katta to‘ylar qilib, elga dasturxon yoziladi. Zero, ana shu mehr-oqibat, hamjihatlik tuyg‘ulari to‘ylarimizda, marosimlarimizda namoyon bo‘ladi. To‘y boshlagan odam azbaroyi sevinchi ichiga sig‘maganidan, hammani yaxshi ko‘rganidan to‘yiga, ehsoniga butun olam xalqini chorlagisi keladi. Ammo bu imkonsiz... Ro‘zg‘or boshi bo‘lgan odam to‘y qilaman deb uning ortidan qiynalib qolmasligi kerak. Agar to‘y qilgan kishi shu to‘y sababli aziyat ko‘radigan bo‘lsa, u boshlagan yig‘in to‘y emas, aza bo‘lib qoladi.
Insonlar imkoniyatiga qarab to‘y o‘tkazishi barobarida qavmu qarindoshlari, qo‘ni-qo‘shnilari, elu ulusning ham imkoniyatini chamalamog‘i darkor. Ana shu jihatdan, to‘y rosmana to‘ydek bo‘lmog‘i uchun qarindosh-urug‘lar, do‘stu yorlarning o‘zi kifoya. To‘yni qanday o‘tkazish savobli amal ekanini Alloh taolo Kalomi sharifida:
وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا
“Ular (Rahmonning suyukli bandalari) ehson qilganlarida isrof ham, xasislik ham qilmaslar, (tutgan yo‘llari) buning o‘rtasida – mo‘tadildir” (Furqon, 67) deb, hazrati Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam:
مَنِ اقْتَصَدَ أَغْنَاهُ اللَّهُ ، وَمَنْ بَذَّرَ أَفْقَرَهُ اللَّهُ ، وَمَنْ تَوَاضَعَ رَفَعَهُ اللَّهُ ، وَمَنْ تَجَبَّرَ قَصَمَهُ اللَّهُ
“Kim tejamkorlik qilsa Alloh uni boy qiladi. Kim isrof qilsa Alloh uni faqir qiladi. Kim tavoze qilsa Alloh uni obro‘sini ko‘taradi. Kim zulm qilsa Alloh uni xor qiladi”(Imom Bazzor “Kashful astor”), deb belgilab berganlar.
Yozayotgan maqolalarimizni, so‘zlayotgan nutqlarimizni boshlayotganimizdek, mamlakatimizda inson manfaatlarini himoya qilish, aholining turmush farovonligini yuksaltirish, yosh oilalarni moddiy va ma’naviy jihatdan qo‘llab-quvvatlash, sog‘lom turmush tarzini qaror toptirish yo‘lida katta ishlar amalga oshirilmoqda.
Ana shu ishlarning eng kattasi to‘y va marosimlarni tartibga solish masalasidir. To‘ylarimiz va ma’rakalarimiz shu darajaga keldiki, bundan odamlarimizning o‘zlari himoya istab davlat ko‘magiga – qat’iy choralar ko‘rilishi e’lon qilinishiga muhtoj bo‘lib qoldi.
Nafsilamri, as’asa-yu dabdabalar, uzundan-uzun mashinalar karvoni, shovqin-suronlar, g‘at-g‘utlar, “sevgi tarixlari”, “kuyovning qaynona og‘ziga tort tutishlari (eslasangiz g‘ijiningiz kelib ketadi)”, hisobsiz tog‘oralar, hech qachon hech kim egniga ilmaydigan sarpo-suruqlar... hammaning joniga tegdi.
Odamlar to‘ylarning yaqinlari davrasida ixcham, ko‘ngilga yoqadigan xursandchilik bilan o‘tishini istab najotkor kuch axtarib qoldi.
Ammo hammaning ko‘nglida zo‘r bir andisha: “odamlar nima deydi?”
Aslida to‘y – biror voqea-hodisaga bag‘ishlab ziyofat va o‘yin-kulgilar bilan o‘tkaziladigan tantana. Shunday ekan, u aziyatga emas, chinakam shodiyonaga sabab bo‘lmog‘i kerak. Uning to‘y egasiga qanday jabru aziyatga aylanib ketgani barchaning ko‘z o‘ngida oshkora namoyon bo‘lib turibdi. Shunday esa-da, shulardan yana birgina misol keltirib qo‘yamiz.
Muhtaram Prezidentimiz aytganidek, oldida to‘yi bor odam sanatoriyaga bormaydi, do‘xtirga ko‘rinmaydi. mehnat ta’tili nima bilmaydi... sog‘ligini boy beradi. Ayni kuch yig‘ish davrida bo‘lgan bolasini tanasi talab qilib turgan yeguliklardan qisadi, uning jismonan rosmana kuch yig‘ib olishiga sharoit qilib bera olmaydi. Ayni o‘qish-o‘rganish davrida bo‘lgan bolasini kitob olishidan, to‘garakka qatnashidan qisib uning to‘laqonli bilim olishiga imkoniyat yarata olmaydi.
Keksa ota-onaga munosabat ham bundan behroq emas. Ulardan Alloh taolo omonatini so‘rab qolsa, shunga tadbirli bo‘laylik deb yana qisinish va yig‘inish, yana ularning kaloriyaga boy ovqatlari o‘rniga ilmu amal kun o‘tarchilik...
Elimiz duoga qo‘l ochganda “to‘y to‘yga ulashsin” degan ezgu tilakni bildiradi. Tasavvur qiling, katta qarzdorlikni zimmasiga olib to‘y qilayotgan odamga shu duo tatiydimi?..
O‘zbekiston musulmonlari idorasining “To‘y, marosim va ma’rakalarni meyo’rida o‘tkazish haqida” chiqargan Fatvosida “Shariatimizda joriy bo‘lgan nikoh hamda aqiqa to‘ylarini qarindosh va yaqin qo‘shnilar doirasida, dabdabasiz, isrofgarchiliksiz o‘tkazish maqsadga muvofiqdir. Zero, nikoh to‘yidan maqsad shar’iy nikohni e’lon qilish bo‘lsa, aqiqadan murod jonliq so‘yib, Allohga shukrona keltirishdir. Bu ikki maqsad ozchilik doirasida ham hosil bo‘laveradi. Sunnat va muchal to‘ylarini o‘tkazish shariatimizda buyurilmagan”, deyilgan.
Shariati hukmi shunday ekan, o‘zimizni bunchalik qiynashning nima keragi bor! Bundan nima manfaat topamiz. Bizning fikrimizcha, kimo‘zarchilikka to‘y qilishdan ham o‘zimiz sog‘ligimizni boy beramiz, ham qaramog‘imizdagi farzandlarimizni qiynaymiz, ham sarflagan hisobsiz mablag‘larimizdan hech qancha savob olmaymiz, aksincha, ulardan so‘raladigan darajada gunohga botamiz. Chunki Fatvoning davomida “Isrof” degandan faqat taomning ortib qolishi yoki oyoq osti bo‘lishini tushunmaslik kerak. Balki noo‘rin joyga qilingan ehson ham isrofdir.Chunki xayr-ehson va ziyofat berishdan asosiy maqsad muhtoj va faqirlarga moddiy yordam ko‘rsatishdir”. deb yozib qo‘yilgan.
Rivoyat qiladilarki, bir cholu kampir butun umr yiqqan terganiga katta tuya sotib olib, uning go‘shtini pishirib, butun xalqqa taom tarqatibdi. Kechki payt esa ziyofat dasturxonidan o‘zlari uchun biror yegulik topa olmabdi.
Olomonga nima? Chaqirsangiz kelib yeb-ichib ketaveradi-da. Shariatimiz buyurmagan sunnat to‘ylarini qilib, besh tonnalab osh damlab minglab odamlarni to‘yga chaqirgan “saxovatli” kimsalarni ham ko‘rdik. O‘sha dovruqli to‘yining to‘rida o‘tirib oshini yeb ketganlar bugun uning salomiga alik olmaydi.
Ko‘pni ko‘rgan nuroniy otaxonu onaxonlarimiz gapirib beradi: ota-bobolarimiz to‘y va ma’rakada haddidan oshmagan, ularning hayotida kimo‘zarchilikka dasturxon yozish kuzatilmagan, to‘ylarni ixchamgina, yoru do‘stlar davrasida odmigina dasturxon atrofida o‘tkazgan. Ana o‘sha kelin-kuyovlar qo‘sha qarib 90-100 yoshni qoralagan, nevara-yu evarali bo‘lib, orasini o‘lim ajratmaguncha bir-biriga sadoqatli umr yo‘ldoshi bo‘lib ibratli umr kechirgan.
Ushbu masalaga shaxsan davlat rahbari e’tibor qaratayotgani, Oliy Majlis Senati “To‘y-hashamlar, oilaviy tantanalar, ma’raka va marosimlar, marhumlarning xotirasiga bag‘ishlangan tadbirlar o‘tkazilishini tartibga solish to‘g‘risida” qaror loyihasi ishlab chiqilgani, unda Vazirlar Mahkamasidan boshlab, jamiki vazirliklar va tegishli tashkilotlarning vazifasi aniq belgilab berilgani to‘y va marosimlar shaxsiy ish emas, mamlakat va millat taqdiriga daxldor ijtimoiy ahamiyatga ega masala ekanini ko‘rsatadi. Zero, xalqimizning milliy tabiatiga yarashmaydigan, oilalarning moddiy ahvolini og‘irlashtiradigan, ularning turmushini izdan chiqaradigan holatlarga barham berishni bugun hayotning o‘zi talab qilmoqda.
Xulosa qilib aytganda, azizlar, o‘zimiz o‘zimizning oyog‘imizga band solib olganmizki, ana shundan xalos bo‘laylik. Hayotimiz butunlay o‘zgarib ketadi. to‘yu marosimlarimiz tom ma’noda xalqimizning ezgu qadriyatlarini o‘zida mujassam etadigan, odamlarimiz o‘rtasida o‘zaro ahillik va mehr-muruvvat tuyg‘ularini mustahkamlashga xizmat qiladigan azaliy vazifasiga qaytadi. Illo, bunday tadbirlar el-yurtimizning madaniyati, ma’naviy saviyasi darajasini yaqqol ko‘rsatuvchi omillardan biridir.
O‘MI Matbuot xizmati
G‘am-qayg‘usiz hayotni kutib yashayotgan qizga «Siz kutayotgan kun bu dunyoda hech qachon kelmaydi», deb aytish kerak.
Alloh taolo «Biz insonni mashaqqatda yaratdik», degan (Balad surasi, 4-oyat).
Bu hayot – g‘am-tashvishli, azob-uqubatli, mashaqqatli hayotdir. Mo‘min odam buni juda yaxshi tushunadi. Bu dunyoda qiynalsa, azob cheksa, oxiratda albatta xursand bo‘lishini biladi. Inson mukammal baxtni faqatgina oxiratda topadi. Shuning uchun ulug‘lardan biriga «Mo‘min qachon rohat topadi?» deb savol berishganda, «Ikkala oyog‘ini ham jannatga qo‘yganida», deb javob bergan ekan.
Allohning mehribonligini qarangki, oxirat haqida o‘ylab, unga tayyorgarlik ko‘rish hayotni go‘zal qiladi, qayg‘ularni kamaytirib, uning salbiy ta’sirini yengillatadi, qalbda rozilik va qanoatni ziyoda qiladi, dunyoda solih amallarni qilishga qo‘shimcha shijoat beradi, musibatga uchraganlarni bu g‘am-tashvishlar, azob-uqubatlar bir kun kelib, bu dunyoda bo‘lsin yoki oxiratda bo‘lsin, baribir yakun topishiga ishontiradi. Oxirat haqida o‘ylab, faqat solih amallar qilishga intilish insonni baxtli qiladi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: «Kimning g‘ami oxirat bo‘lsa, Alloh uning qalbiga qanoat solib qo‘yadi, uni xotirjam qilib qo‘yadi, dunyoning o‘zi unga xor bo‘lib kelaveradi. Kimning g‘ami dunyo bo‘lsa, Alloh uning dardini faqirlik qilib qo‘yadi, parishon qilib qo‘yadi, vaholanki dunyodan unga faqat taqdir qilingan narsagina keladi».
Alloh taolo faqat oxirat g‘ami bilan yashaydigan (oxirat haqida ko‘p qayg‘uradigan, har bir amalini oxirati uchun qiladigan) qizning qalbini dunyoning matohlaridan behojat qilib qo‘yadi. Qarabsizki, bu qiz har qanday holatda ham o‘zini baxtli his qiladi, hayotidan rozi bo‘lib yashaydi. Xotirjamlikda, osoyishtalikda, qanoatda yashagani uchun istamasa ham qo‘liga mol-dunyo kirib kelaveradi. Zero, Alloh taolo oxirat g‘amida yashaydigan, shu bilan birga, hayotiy sabablarni ham qilish uchun harakatdan to‘xtamagan kishining rizqini kesmaydi, uni ne’matlariga ko‘mib tashlaydi.
Ammo Alloh taolo bor g‘am-tashvishi dunyo bo‘lgan qizni faqirlar qatorida qilib qo‘yadi. Bunday qiz mol-dunyoga ko‘milib yashasa ham, o‘zini faqir, bechora his qilaveradi. Natijada dardi yangilanaveradi, dardiga dard qo‘shilaveradi, fikrlari tarqoq bo‘lib, iztirobga tushadi. Afsuski, shuncha yelib-yugurgani bilan faqat dunyoning ne’matlariga erisha oladi, oxiratda nasibasi bo‘lmaydi.
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.