Xalqimiz orasida mayyitlarni oxirgi yo‘lga kuzatish o‘ta muhim masala bo‘lib, ko‘pchilik bilishi lozim bo‘lgan narsalardir. Muhtazar (o‘limi yaqinlashgan inson)ga nisbatan qilinadigan odoblar haqidagi ma’lumotga ega bo‘lmaganliklari sababli ham hozirgi vaqtda ko‘pchilik orasida bu narsa turli bid’at-xurofotlarni keltirib chiqarmoqda.
Komil mo‘min o‘limni oxirat hayotining dastlabki bosqichi, undan keyin abadiy hayot boshlanishini bilganligi sababli, boqiy dunyo hayotini o‘zining solih amallari bilan go‘zallashtirishga harakat qiladi va bunday insonlar o‘limga hamma vaqt hozir bo‘ladi.
O‘limni eslamaslik kibr, manmanlik, g‘aflat, kayf-safo, loqaydlik kabi qator illatlarga olib keladi. Hamma yo‘llar insonni yagona bir manzilga eltadi. Mo‘min kishi, albatta, qilgan ezgu amallari, toat-ibodatlari, Allohning rozi-rizoligi yo‘lida yelib-yugurganligi evaziga ulug‘ mukofotlar berilishidan umid etadi. Zero, Haq taolo o‘limning haqligiga ishora qilib aytadi: “Har bir jon o‘lim (achchig‘i)ni totuvchidir. Qiyomat kunida, albatta, mukofotlaringiz sizlarga to‘la-to‘kis berilur. Bas, (o‘sha kuni) kim do‘zaxdan uzoqlashtirilib, jannatga kiritilsa, demak, u (katta) yutuqqa ega bo‘libdi. Bu dunyo hayoti esa, faqat g‘urur (aldov) matohidir” (Oli Imron surasi, 185-oyat).
Musulmon kishi uchun o‘lim bu yo‘qlik emas. O‘lim bu – bekatda bir muddat qolib ketgan yo‘lovchining ko‘zlagan manziliga yetib olishi. Musofirning esa Vataniga qaytishidir. Bunda safar yuzasidan hisobot, hisobotga qarab martaba beriladi...
Mana shu martabaga yetishishda esa hayotlik vaqtimizdagi ezgu amallarimiz, o‘lim oldi va oxirat manziliga borishda o‘zimiz va yaqinlarimizni chiroyli tarzda tayyorlash muhimdir.
Joriy yilning 30 oktyabr kuni “Ko‘zi ojizlar” madaniyat saroyida ko‘zi ojizlar uchun, 3, 10 noyabr kunlari Toshkent shahridagi “Shayx Zayniddin” jome masjidida “Karlar jamiyati” a’zolari uchun “Muhtazarga nisbatan qilinadiganodoblar” mavzusida diniy-ma’rifiy suhbat o‘tkazildi.
Toshkent shahar “Firdavs” jome masjidi imom-xatibi Baxtiyor Sattorov bemor oldidagi odoblar, o‘limi yaqinlashgan insonlarga qilinadigan amallar, mayyitni yuvish va kafanlash, janoza, mayyitni dafn qilish haqida ma’ruza qildi.
Alloh taolo Ankabut surasining 57-oyatida: «Har bir jon o‘lim (achchig‘i)ni totuvchidir. So‘ngra (qiyomat kuni) Bizga qaytarilursiz», deb marhamat qilgan.
O‘lim haq, har qanday tirik jon bir kunmas-bir kun o‘lim bilan yuzma-yuz keladi. Inson shu muqarrar voqelikka munosib tayyorgarlik ko‘rishi kerak. Hech kim qachon, qayerda, qanday o‘lishini bilmaydi. Alloh taolo bu haqida xabar berib bunday deydi:
“Darhaqiqat, Allohning huzuridagina qiyomat (qachon bo‘lishi to‘g‘risida) bilim bordir. U (xohlaganicha) yomg‘ir yog‘dirur va bachadonlardagi narsa(homila)ni bilur. Biror jon ertaga nima ish qilishini bilmas. Biror jon qayerda o‘lishini ham bilmas. Albatta, Alloh(hammanarsani)biluvchi va xabardor Zotdir” (Luqmon surasi, 34-oyat).
Ma’ruza davomida imom mayyitni yuvish uchun suv topilmaganda tayammum qildirish mumkinligini tushuntirib o‘tdi. Mayyitni yuvish va kafanlash ishlari amaliy ko‘rsatib berildi.
Imkoniyati cheklangan fuqarolar quyidagi savollarni berishdi:
Savollarga imom tomonidan atroflicha javob berildi. Bu suhbat nogironligi bo‘lgan tinglovchilarda katta qiziqish uyg‘otdi. Ma’ruza uchun imomga minnatdorlik izhor qilishdi.
Munira ABUBAKIROVA,
O‘MI mutaxassisi
Bu mavzuda salaflarimizdan kelgan bir qancha ta’sirli rivoyatlar bor. Quyida ularning ayrimlarini keltiraman:
1. Shaqiq Balxiy rahimahulloh aytadi:
"Men xushu’ni Isroil ibn Yunusdan o‘rgandim. Biz uning atrofida edik, u o‘ng tomonida kim bor, chap tomonida kim borligini bilmasdi — oxirat haqida tafakkur qilardi".
2. Yusuf ibn Asbat rahimahulloh aytadi:
"Sufyon ibn Uyayna rahimahulloh menga xufton namozidan so‘ng: "Tahorat idishini (obdasta) bergin", dedi. Unga berdim. U o‘ng qo‘li bilan olib, chap qo‘lini o‘ng qo‘lining ustiga qo‘ydi va tafakkurga cho‘mdi. Men uxlab qoldim, so‘ng saharda turdim — qarasam, idish hali ham qo‘lida. "Tong otdi", dedim. U esa bunday dedi: "Sen idishni bergan paytingdan buyon shu holda oxirat haqida tafakkur qildim".
3. Abdulloh ibn Muborak rahimahullohdan rivoyat:
U Suhayl ibn Adiyni sukunatda, tafakkurda ko‘rib:
"Qaysi nuqtaga yetding?" deb so‘radi.
U: "Sirot ko‘prigidaman", deb javob berdi.
4. Muhammad ibn Vase’ rahimahullohdan rivoyat:
Basralik bir kishi Abu Zarr vafotidan keyin uning xotini Ummu Zarrga borib, uning ibodatini so‘radi. U bunday dedi: "Abu Zarr kun bo‘yi uyning bir chetida tafakkur qilib o‘tirardi".
5. Ummu Dardo (Abu Dardoning xotini) aytadi:
"Abu Dardo roziyallohu anhuning eng afzal ibodati — tafakkur va ibrat olish edi".
6. Sirriy Saqatiy rahimahulloh aytadi:
"Har kuni burnimga qarayman — yuzim qorayganmi, deb. Tanish joyda o‘lishni yoqtirmayman — yer meni qabul qilmay qo‘ysa, sharmanda bo‘lishdan qo‘rqaman".
7. Abu Shurayh rahimahulloh haqida:
Bir kuni u yurib ketayotgan edi, to‘xtab, ko‘ylagini boshiga tashlab, yig‘lashga tushdi.
Uni ko‘rib: "Nima uchun yig‘layapsan?" deb so‘rashdi.
U bunday javob berdi: "O‘tgan umrimni, kam amalimni, yaqinlashgan ajalimni tafakkur qildim".
8. Umar ibn Xattob roziyallohu anhu bir kuni yig‘ladi. Sababini so‘rashdi. U bunday dedi: "Dunyo va uning shahvatlari haqida o‘yladim. Ular tugamay turib, achchiq alam bilan almashadi. Agar buning o‘zida ibrat bo‘lmasa ham, aqlli kishi uchun unda pand nasihat bor. Endi o‘z holingizga qarang, ahli oilangiz, yaxshi ko‘rgan kishilaringiz bilan bugun jam bo‘lib turibsiz, ertagachi? Ertaga esa, albatta ulardan ajralish bor".
9. Dovud Toiy rahimahullohning holati:
U to‘lin oy kechasi uyning tomiga chiqdi. Osmonga qarab Osmon va yerning yaratilishi haqida tafakkurga cho‘mdi va yig‘lay boshladi. Shunchalik qattiq ta’sirlandiki, tomdan qo‘shnisining hovlisiga yiqilib tushganini sezmay qoldi. Qo‘shni uni o‘g‘ri deb o‘ylab, qilichiga yopishdi. Ammo kelib qarasa — Dovud ekan. "Qanday qilib tomdan tushib ketding?" - deb so‘radi. Dovud: "Qanday yiqilganimni sezganim yo‘q", deb javob berdi.
10. Sufyon Savriy rahimahulloh haqida:
U do‘stlari bilan o‘tirgan edi, chiroq o‘chib qoldi. Hamma yoqni zulmat qopladi. Keyin chiroqni yoqishdi. Qarasalar, Sufyonning ko‘zlaridan oqayotgan yoshi yuzi yuvyapti. Undan: "Senga nima bo‘ldi, nega yig‘layapsan?" deb so‘rashdi.
U: "Shu onda qabr zulmatini esladim…", deb javob berdi.
Xulosa:
Salafi solihlar har bir holatda tafakkur qilganlar — taom yeganda, yurganda, yotganda, hatto suv idishini ushlab turgan paytda ham oxiratni eslab yig‘lardilar. Ular uchun tafakkur — ibodatning qalbi edi.
Homidjon qori ISHMATBЕKOV