Шайх Муҳаммад Саид Рамазон Бутий раҳимаҳуллоҳ “Ҳазиҳи мушкилаатуҳум” китобида ёзади: “Дарахтлар ҳар йили қуриб, баҳор келганида жонланиб қайтадан ўсади. Бу ҳодисага ҳайрат билан қарамаймиз, аксинча, табиий ҳодиса деб қараймиз. Чунки бу нарса ҳаётимизда доим такрорланиб, уни ёшлигимиздан кўриб келганимиз. Лекин ўсимлик ерни ёриб чиққани сингари бир неча йил олдин ўлган одам қабридан тирилиб чиқиб, шошилиб уйига кетди, деса уни ёлғон деймиз ва инкор қиламиз. Чунки у биз дуч келмайдиган ҳодиса ҳамда ўзимиз тузган ҳаёт қоидаларига тўғри келмайди.

Лекин Аллоҳ бу ҳолатни борлиқ низоми ва одатий иш қилишни хоҳласа, у ҳам бизга оддий бўлиб қолади. На ҳайратланасиз, на инкор қиласиз. Энди илмий институтлар шуни ўрганиб таҳлил қила бошлайди. Шу асосда янги низом ва қоидалар ишлаб чиқишади.

Демак, мумкин ва амри маҳол воқеалар ўртасидаги фарқ инсонларнинг ўй-хаёлларидан келиб чиққан. Ақлий қарор ёки ҳукмдан келиб чиқмаган”.

Ойбек ҲОШИМОВ,
Ҳадис илми мактаби катта ўқитувчиси.