Қолган кун рўзасини тутиши лозим бўлган киши
Рўзадорга нима макруҳ ва нима макруҳ эмас
Макруҳ амаллар:
Макруҳ бўлмаган амаллар:
Рўзадорга мустаҳаб бўлган амаллар
Рўза тутмаслик учун сабаб бўладиган узрлар
Узр (ёки ариза) кишини рўза тутишдан тўхтатадиган омилдир. Рўза тутмасликка узр ва рўза очилса гуноҳ бўлмайдиган омиллар саккизтадир: касаллик, мусофирлик, рўза тутмасликка мажбурланиш, ҳомиладорлик, эмизувчи аёл, очлик, сувсизлик, ўта қарилик.
Мусофирлик узри
Тонг отмасдан йўлга чиққан йўловчи (мусофир) рўза тутмаслиги жоиз, бироқ ҳамроҳларининг кўпчилиги рўзадор бўлса ва озуқаларини баҳам кўришса, рўза тутиши фазилатлироқ. Ҳамроҳлари рўза тутмаса ва унинг рўзадорлиги бошқаларга малол келса, рўза тутмагани яхши.
Васият ва қазо (ўлим)
Беморлик, мусофирлик ва шунга ўхшаш сабаблар боис рўза тутолмаган ҳамда узри тугамасдан ўлган кишига тутолмаган рўзалари учун каффорат беришни васият қилиш вожиб эмас.
Узрли бўлганлари учун рўза тутолмаган, узрлари тугагач, яъни бемор тузалгач ва мусофир муқим бўлгач, тутолмаган кунларининг қазосини (бир кунига бир кун) тутадилар.
Қазо рўзаларни танаффуссиз тутиш шарт эмас.
Қазо рўзасини тутиб бўлмай, кейинги Рамазон ойига келса, қазони тўхтатиб, фарз рўзани тутади ва қазони тутмагани учун фидя бермайди (қазони кейин тутиб беради).
Қарилик каффорати
Рўза тутолмайдиган даражада қари, қувватсиз бўлган чол ва кампирларнинг рўза тутмаслиги жоиз. Бироқ улар бир кунга ярим соъ буғдой миқдорида фидя берадилар. Даволаш имконсиз бўлган касалликка чалинганлар ҳам ўта қари кишилар ҳукмидадир, улар ҳам фарз рўза учун фидя беришлари мумкин.
Умр бўйи рўза тутишни назр қилиш
Умр бўйи рўза тутишни назр, аҳд қилган киши рўзғор ташвишлари боис бу назрни бажаролмаса, рўза тутмайди, балки ўрнига фидя беради. Фақир бўлгани туфайли фидяга қодир бўлмаса, истиғфор қилади.
Каффоратни тўлашдан ожиз бўлса
Қари одам қасам ичиб, қасамини бузса ёки одам ўлдирса ва бунинг каффоратини тўлаш учун озод қилишга қул топа олмаса ёки каффорат рўзасини тутмай, умрининг қарилик кунларига қолдирган бўлса, фидя жоиз эмасдир. Чунки фидя Рамазон рўзаси учундир.
Нафл рўза
Нафл рўза тутган киши ҳеч бир узрсиз, қазосини тутиш шарти билан рўзасини бузиши мумкин. Зиёфат – уни берганга, таклиф қилинганга рўзани бузиш учун узрдир. Зеро, бу ҳолатда рўза очиш кўп савобли бўлиши айтилган.
Изоҳ: Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки зиёфатга чақирган диндош биродарининг кўнглини синдирмасдан, тутган рўзасини бузса, амал дарфтарига минг йиллик рўза савоби ёзилади. Агар дўсти учун бузган нафл рўзасининг қазосини тутса икки минг йиллик рўза савоби ёзилади», деб марҳамат қилганлар.
Нафл рўзанинг қазоси
Нафл рўзани, қандай сабаб бўлишидан қатъий назар, бузган киши, албатта қазосини тутиши керак. Бироқ икки ҳайит ва ташриқ кунлари жами беш кун тутилган нафл рўза бузилса, қазо тутиш лозим бўлмайди (чунки бу кунларда рўза тутиш ҳаромдир).
Бажарилиши шарт бўлган назр қилинган намоз ва рўза
Қуйидага уч шарт бўлса, назрга вафо қилиш лозимдир.
Бинобарин, беморни зиёрат қилишни, тиловат саждаси қилишни, таҳорат қилишни назр қилиш билан уларнинг адоси лозим бўлмайди.
Қул озод қилишни, эътикофга киришни, нафл намоз ўқишни, нафл рўза тутишни назр қилиши дуруст.
Бир шартга боғлиқ бўлмаган ёки шартга боғлиқ бўлган (яъни, «ўғлим ҳарбий хизматдан қайтса, қўй сўяман» каби) назр шарт содир бўлганида бажарилиши лозимдир.
Икки ҳайит кунларида рўза тутишни назр қилиш дурустдир. Фақат тутса, у кунларда тутмай, бошқа кунда тутиш керак. У кунларда тутса назр бажарилади, аммо рўза тутган гуноҳкор бўлади.
Назр айнан белгиланган вақтда, маконда, пулда, айтилган камбағалдан бошқа вақтда, маконда, пулда ва бошқа камбағалга берилса ҳам назр адо этилган бўлади. Яъни:
Назр қилиш шартга боғлиқ бўлганида, шарт содир бўлмасдан олдин адо этилса, ўринга ўтмайди.
Эътикоф
Эркаклар, жамоат билан беш вақт намоз ўқиладиган амалдаги жомеъ масжидида, эътикоф (ибодати) нияти билан эътикофга ўтирадилар. Беш вақт жамоат бўлиб намоз ўқилмайдиган масжидда эътикоф ниятида ўтириш саҳиҳ эмас. Аёлнинг эътикоф ўрни уйнинг намоз ўқиладиган жойи ёки бурчагидир.
Эътикоф турлари
Эътикофнинг ҳукмига кўра, уч тури бор:
Рўза фақат назр қилинган эътикофнинг шартидир. Нафл эътикофнинг вақти ва муддати тайин эмас, қисқа бир муддат эътикоф нияти билан масжидда юриш ҳам эътикофдир.
Эътикофга кирган киши фақат:
Эътикофдага одам қиладиган ишлар
Кеча ва кундузлари эътикоф
Эътикофнинг машруълиги (жоизлиги)
Эътикоф Китоб ва суннат билан машруъ бўлган. Ихлос билан адо этилган эътикоф амалларнинг энг шарафлиларидандир. Эътикофга кирувчи ўз қалбини дунё ишлари, ўйлари, ташвишларидан тўхтатиб, нафсини мавлосига таслим қилади. Ислом олимларидан Атоуллоҳ (Аллоҳ раҳмат қилсин) дейдилар: «Эътикофга кирувчи катта дарвоза олдида бир илтижо ёки тилак сўраб, ёлвориб кутган, Раббим мени авф этмагунча, бу эшикдан кетмасман, демоқчи бўлган киши кабидир».
Такрорлаш учун саволлар
7.Рўзадор учун мақруҳ, макруҳ бўлмаган ва мустаҳаб амалларни санаб ўтинг.
8.Рўзадор қачон рўзасини очиши мубоҳ бўлди? Йўловчи қачон рўзасини очса, фазилатлироқ бўлади? Ўлгунча рўза тутишга ният қилиб, рўзғор ташвишлари билан уни адо этолмаган кишининг ҳукми нима?
9.Нафл рўзанинг қазоси қачон адо қилинади, қачон адо қилинмайди? Киши назрини қачон бажариши керак? Ташриқ кунлари рўза тушшни назр қилган одамнинг ҳукми иима? Киши агар назрини бир шартнинг воқеъ бўлишига боғласа, фақат бу ҳолат қазога келмасдан назр қилса, бунинг ҳукми қандай бўлади?
10.Эътикофни таърифланг, унинг турлари, шартлари, эътикофдаги кишига масжиддан чиқиш қачон жоиз бўлишини, эътикофда қандай ҳаракатлар мубоҳ бўлишини айтиб беринг? Эътикофнинг бузилишини, назр қилган киши нима қилиши кераклигини айтинг.
11.Фақат кечалари ёки фақат кундузлари эътикоф қилиш нима билан собитдир? Эътикофнинг Исломдаги ўрни, фойдаларини айтинг?
КЕЙИНГИ МАВЗУЛАР:
ЗАКОТ КИТОБИ:
Ҳукми, фарз бўлиши ва ҳикмати;
Закотнинг (фарз бўлиш) сабаби;
Закотнинг рукни;
Фарз бўлишининг шартлари;
Адо қилиш фарз бўлишининг шартлари;
Адо қилинишнинг шартлари;
Закоти фарз бўлган мулкларнинг турлари;
Ўтловчи ҳайвонлар закоти;
Туянинг закоти;
Отларнинг закоти;
Сигирларнинг закоти;
Қўйларнинг закоти;
Олтин ва кумушнинг закоти;
Кумушнинг нисоби;
Олтиннинг нисоби;
Аллоҳ таоло Пайғамбарига ғам-ғуссаларни қандай аритишни ҳам ўргатган: «Уларнинг гапидан юрагингиз сиқилишини яхши билурмиз. Роббингизни ҳамди ила поклаб ёд этинг, сажда қилувчилардан бўлинг. Сизга яқийн келгунича Роббингизга ибодат қилинг» (Ҳижр сураси, 97-99-оятлар).
Аллоҳ таоло Пайғамбарига бундай демоқда: «Қурайш мушриклари сизни масхара қилиб, мазах қилиб, сизга азият бераётганини, уларнинг азиятларидан маҳзун бўлаётганингизни ҳам биламиз. Аммо бу нарсалар сизни Роббингизнинг рисолатини етказишдан тўсиб қўймасин! Роббингизга таваккул қилингки, У Зот сизга кифоя қилади, душманларингиз устидан сизга ғалаба ато этади».
Кўриб турганингиздек, Аллоҳ таоло Пайғамбарига ғам-ташвишларга енгилиб қолмасин дея, тўрт нарсани буюрмоқда: Аллоҳга тасбеҳ айтиш, ҳамд айтиш, сажда қилиш (намоз ўқиш), ибодат қилиш.
Демак, намоз – ғам-ташвишларга қарши кураш воситаларидан бири экан. Шунинг учун ҳам Аллоҳ таоло Пайғамбарига «...сажда қилувчилардан бўлинг (шунда Аллоҳ дилингиздаги ғам-аламни кетказур)», демоқда. Шу ўринда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам Роббоний буйруққа лаббай деб, барча муаммоларга қарши намоз билан куч-қувватга тўлдилар.
Ҳузайфа ибн Ямон розияллоҳу анҳу: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни бирор нарса маҳзун қиладиган бўлса, намоз ўқир эдилар», деганлар (Имом Аҳмад ривояти).
Бошқа бир ривоятда «Расулуллоҳни бирор нарса қайғуга солса, дарҳол намоз ўқир эдилар», дейилган.
Ҳузайфа розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан кўп йиллар бирга бўлган саҳобадир, шунинг учун бу киши Расулуллоҳ бирор нарсадан қайғуга тушганларида ёки мусибатга, қийинчиликка дуч келсалар, қалбларини тинчлантириб, хотиржам қилиш учун, Парвардигорларидан мусибат ва қайғуда ёрдам сўраш учун намозга ошиққанларини кўриб яшаган.
Нафақат Расулуллоҳнинг, балки барча пайғамбарларнинг одати шундай эди – бошга бирор мусибат келса ёки ташвиш тушса, дарҳол намозга шошилишар эди.
Суҳайб ибн Синон розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ҳадисда бундай дейилади: «Бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир куни аср намозини ўқиб бўлгач, бир нималар деб пичирладилар. Ёнларидаги саҳобалар «Эй Аллоҳнинг Расули, аср намозидан кейин пичирлаб нималар дедингиз?» деб сўрашган эди, у зот шундай дедилар: «Сизлар ҳам сездингизми? Мен бир пайғамбарни эсладим. Унга ўз қавмидан бир қўшин берилди. У (қўшиннинг кучлилигини кўриб): «Буларга ким ҳам бас кела оларди?» деди. Шунда Аллоҳ таоло у пайғамбарга уч ишдан – душманнинг уларни босиб олишини, очарчиликни ёки ўлимдан бирини танлашни буюрди. Ўша пайғамбар шу уч нарса борасида қавми билан маслаҳат қилди. Қавм: «Бу ишни ўзингга топширамиз, чунки сен Аллоҳнинг пайғамбарисан», деди. Пайғамбар дарҳол туриб, намоз ўқиди, чунки анбиёлар бирор ишда тараддудланиб қолсалар, дарҳол намоз ўқийдилар. Бу пайғамбар ҳам намоз ўқиб, «Ё Роббим, душман ёки очарчиликни эмас, ўлимни танладим», деб дуо қилди. Аллоҳ уларга ўлимни юборган эди, улардан етмиш мингтасини ўлим олиб кетди. (Намоздан кейин) пичирлаганимда шундай деяётган эдим: «Аллоҳим, Сенинг номинг билан урушаман, Сенинг номинг билан душман устидан ғалаба қиламан. Куч-қудрат фақат Аллоҳ билан» (Имом Термизий ривояти).
Иброҳим алайҳиссалом ҳам ғам-ғуссаларини намоз билан муолажа қилар эдилар.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: «Бир куни Иброҳим алайҳиссалом Сора билан бир золим подшоҳнинг юртига келиб қолдилар. (Айғоқчилар золим подшоҳга) «Фалон жойда бир киши бор, ёнида мисли кўрилмаган гўзал аёли ҳам бор», дейишган эди, подшоҳ у кишини чақиртирди. «Ёнингдаги аёл ким?» деган эди, «Синглим», дедилар. Кейин Соранинг ёнига қайтиб келиб, шундай дедилар: «Сора, ҳозир ер юзида сен билан мендан бошқа мўмин йўқ. Анави мендан сени сўраган эди, «Синглим», дедим. Мени ёлғончи қилиб қўйма». Подшоҳ эса Сорани чақиртирди, Сора унинг ҳузурига кириб келди. Подшоҳ (унинг гўзаллигини кўриб) унинг қўлини ушламоқчи бўлган эди, қўли қотиб қолди. Подшоҳ қўрқиб кетиб, «Роббингга дуо қил, сенга ҳеч нарса қилмайман», деди. Сора Аллоҳга дуо қилган эди, анавининг қўли қўйиб юборилди. Подшоҳ эса яна Сорага ёпишмоқчи бўлган эди, қўли боягидек ёки бундан ҳам қаттиқроқ қотиб қолди. Шунда у яна: «Роббингга дуо қил, сенга ёмонлик қилмайман!» деди. Сора дуо қилган эди, анавининг қўли яна қўйиб юборилди. Шунда подшоҳ айғоқчиларини чақириб, «Сенлар менинг олдимга одам эмас, шайтонни олиб келибсанлар-ку!» деди. Сўнг Сорага Ҳожарни чўри қилиб берди. Сора эсон-омон Иброҳим алайҳиссаломнинг ёнларига қайтиб келди. Иброҳим алайҳиссалом намоз ўқиётган эдилар, қўли билан «Нима гап?» дея ишора қилдилар. Сора: «Аллоҳ анави кофирнинг [ёки фожирнинг] макрини ўзига қайтарди, шунга Ҳожарни менга чўри қилиб берди», деди» (Имом Бухорий ривояти).
Бир қиз айтади: «Бир дугонам бор, ниҳоятда асабий қиз. Бизнинг уйимизда ҳам кўп муаммолар бўлиб турар эди. Буни билган ўша дугонам «Уйингда шунча муаммо бўла туриб, қандай қилиб асабларинг жойида?» деб ҳайрон бўлди. Мен унга «Бунинг сири намозда!» дедим. У янада ҳайрон бўлиб, «Қандай қилиб?» деб сўради. Мен шундай жавоб бердим: «Авваллари оиламизда муаммолар кўплигидан ўзимни бечора, ожиз ҳисоблардим, муаммолар ҳақида кўп ўйлайверганимдан ақлдан озай дер эдим. Бундай аҳволдан қутулиш учун ҳамма нарса қилиб кўрдим, тинчлантирувчи дорилар ичдим, лекин фойдаси бўлмади.
Бир куни ғам-ташвишларимни, қайғуларимни намоз билан енгиш мумкинлигини эшитиб қолдим. Ғам-қайғулар ёпирилиб келганда, кимдир мени хафа қилиб, ҳис-туйғуларим оёқости бўлганда намозга ошиқадиган бўлдим. Намозларимда Аллоҳга аҳволимни арз қилиб, мени қайғулардан халос қилишини, муаммолардан қутулиш йўлларини кўрсатишини сўраб, илтижолар қиладиган бўлдим. Илтижо қилар эканман, руҳий, иймоний улкан куч-қувватни ҳис этардим, хотиржам яшаб, ҳаётни давом эттиришга куч топардим. Қайғуларим намозни севишимга, унга чинакам ошиқ бўлишимга сабаб бўлди».
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.