“Ал-Баҳжа” китобида ҳазратимиз имом Баҳоуддин Муҳаммад Нақшбандий қуддиса сирруҳунинг ўз муридларига айтиб қолдирган икки васиятлари бор. Тафаккур этувчилар учун ғоят қадрли бўлгани учун бу икки васиятни келтирамиз.

Биринчи буюк васият:

“Сўфийлик йўлининг ҳақиқий муриди, қайси бир улуғ даражага етган бўлмасин, ҳамиша ўзини энди биринчи қадамини қўяётган, янги бошловчи сифатида кўриши лозим”.

Иккинчи буюк васият:

“Мурид ўзининг тарбияси ва ички оламининг тозалиги эътиборидан қайси бир юксак чўққига кўтарилган бўлмасин, барибир, ўзининг нафсини Фиръавннинг нафсидан юз чандон ёмонроқ деб эътиқод қилиши керак!”.

Ақлли инсон, дейлик, “итмиънон” — хотиржамлик деб номланмиш баланд мақомларга кўтарилган тақдирида ҳам нафсини ўз ҳолича ташлаб қўймасдан, доимо назорат қилиб турмоғи шарт. Чунки ҳатто шундай кишиларни ҳам ўз нафсининг ҳийлаю найрангидан тўла ҳимояланган, деб бўлмайди. Шундай экан, биз оддий одамлар жамиятдаги юқори лавозимларни яхши кўришлигимизу бунчалар худбинлигимиз билан қандай қилиб нафсимизнинг ёмонликларидан сақлана олишимиз мумкин?! Ё Аллоҳ, бизларга ўзинг тавфиқ бергин.

Агар Аллоҳ мадад бермаса, бизлар ўз ҳолимизча нафсимизнинг шумлигию унинг саноқсиз ҳийлаларидан ҳеч қачон қутила олмаймиз. Инсоннинг ёмон хулқи эса, шубҳасиз, уни бахтсизликка, исёнга судрайди. Шу сабабли ҳам ёмон хулқ-атвор – бу хасталик бўлиб, унинг дори-дармони тариқатдир. Ёхуд ёмон феълни гўё маънавий кир, маънавий ифлослик дейдиган бўлсак, тариқат уни ювадиган тоза сувдир. Кирлардан қутулиш учун сувдан фойдаланиш зарур! Аллоҳ Буюк, Олим – барча нарсани Билгувчидир. Хулқларимизни камолга етказишимиз ва ёмонликларни тарк этишимизда эса ҳар нарсага Қодир, Буюк ва Қудратли Аллоҳнинг мададига муҳтожиз. Унинг мадади руҳиятимизга ҳаёт берувчидир.

“Ахлоқус солиҳийн” (Яхшилар ахлоқи) китобидан
Йўлдош Эшбек, Даврон Нурмуҳаммад
таржимаси.