01 Ноябр, 2024, 29 Рабиъус сони, 1446
01 Ноябр, 2024, 29 Рабиъус сони, 1446
Бағрида Аллоҳнинг раҳмат ва мағфиратини, биз ожиз бандалар жисмига дўзах оловидан нажот лутф-иноятини жойлаган соғинчли ой, марҳабо! Эй моҳи Рамазон! Сенда раҳмат ва ҳидоят манбаи – Қуръони карим нозил бўлган. Тунларинг орасига яширинган бир кеча минг ойдан афзал, қадрли. Хотамул анбиё – Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)га келган буюк ваҳий – “Ўқи!” амрига ёлғиз гувоҳ бўлган Қуръон ойи Марҳабо!
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Агар умматим Рамазон ойида улар учун қанча фазилатлар борлигини билганларида эди, йилнинг ҳаммаси Рамазон бўлишини хоҳлар эдилар” деган муборак ўгитлари ҳикматини туйиш ила сени соғиндик, моҳи Рамазон!
“Ойларнинг энг афзали Рамазон” (Имом Табароний ривояти) сени соғинч ила йил бўйи интиқ кутдик! Аллоҳнинг каломи нозил қилинган муборак ой, бағрингда нафсимизнинг қутқуларидан, занжирбанд этилган шайтони лаъин васвасаларидан халос бўламиз. Минг ойдан хайрли бўлган кечанг – Қадрда, ибодат қилиб, улкан савоблар қозониб, келгуси йил учун тушириладиган тақдиримиз учун дуои хайрлар қиламиз. Марҳамати қаҳридан устун бўлган Оламлар Раббисининг бандаларига берган баракотли моҳи, шу сабаб сенга муштоқмиз.
Йил бўйи Сени ўзгача соғинч, иштиёқ, умид билан кутамиз. Ташрифинг-ла мўминлар боши узра раҳмат, мағфират ёғилади. Сенда жаннат эшиклари очилади, дўзах қопқалари беркитилади.
Илк даҳангда беҳисоб раҳматдан дилларимиз ёришади. Ахир, банда учун Аллоҳ раҳматидан ҳам ортиқ не бор?! Зотан, Парвардигор раҳмати тушган макон ҳамиша обод, тинч-тотув, меҳр-муҳаббат, садоқат, омонлик... фақат эзгулик ҳукмида бўлади. Хатолар кечирилади, астойдил қилинган тавбалар қабул қилинади, қалблар покланади. Гуноҳларимиздан фориғ этувчи мағфират борки, эзгу ниятлар ила хайрли ишларга шошиламиз. Зеро, Яратганнинг раҳматига эришган, гуноҳлари афв этилган инсон, албатта, буюк хурсандчиликда бўлади. Сўнггида жисмни оловдан сақлаш инояти қалбимизга таскинлик бахш этади.
Чунки сарвари олам Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Рўза ҳимоя қилувчи қалқон ва жаҳаннам ўтидан сақловчи мустаҳкам қўрғондир” деганлар (Имом Аҳмад ва Имом Байҳақий ривояти).
Ана шу муждалар ила қалбларимиз таърифга сиғмас шоду хуррамликка тўла. Инсонлар қалбида бир-бирларига очиқ кўнгиллилик, меҳр-муҳаббатнинг пайдо бўлиши, айниқса, хушфеъллик, тавозе, олижаноблик ва саховат сингари фазилатларнинг юксалиши сенинг ташрифинг шарофатидандир.
Савобли ишларни адо этиб, савобга эришмоқ истагида чин ихлос ила, қалбдаги имон гавҳари билан сенга интиламиз, қадри улуғ азиз ой! Сенга соғинчим боиси, ҳадиси қудсийда айтилган (Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади): “Одам боласининг ҳар бир амали унинг учундир. Фақат рўза мен учундир. Унга ўзим мукофот бераман!” (Имом Аҳмад, Имом Муслим ва Имом Насоий ривояти) деган Аллоҳнинг марҳаматидир.
Ажиб бир саодатки, икки дунё яхшиликларига элтувчи хайрли амаллар мужассам қилинган эй моҳи Муборак! Ташрифинг қутлуғ бўлсин!
Маҳмуд ҚАҲҲОРОВ,
Китоб туманидаги 55-мактаб ўқитувчиси
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Иймон қушининг қанотлари қўрқув ва ражодир. Қурқув дейилганда, Аллоҳдан қўрқиш англанади. Аллоҳдан кўрқиш деганда эса, ҳаётимизнинг ҳар лаҳзасини У Зотнинг назорати остида ўтказиш ҳамда Аллоҳнинг қаҳҳор ва мутлақ ҳоким Зот эканини асло унутмаслик тушунилади. Зеро, бунинг оқибатида жаҳаннам азоби ва жаннатдан маҳрумлик изтироби ётади.
Ражо деганда, Аллоҳнинг раҳматидан умидвор бўлиш тушунилади. Зотан, Аллоҳнинг фазлу карами ҳамда раҳматига кўз тикиб ибодат қилиш натижасида Аллоҳнинг розилигини топиб, жаҳаннам азобидан қутулиш ва жаннатга эришиш туйғуси ётади. Чунки Аллоҳ таоло бандаларига меҳрибон Зотдир.
Мўмин учун қўрқув ва ражо, худди қушнинг икки қаноти сингаридир. Қанотлар парранданинг парвозини ҳосил қиладиган асосий воситадир. Зеро, қуш шу икки парсиз ёки унинг бирисиз учолмайди, балки мувозанат сақлангандагина енгил учади. Демак, қушнинг парвоз қилиши учун қанотлар қанчалик аҳамият касб этса, мўминнинг саодатга эришиши учун хавф ва ражо шунчалик муҳимдир. Нақшбандия тариқатининг буюк шайхларидан ҳазрат Амир Кулол қаддасаллоҳу сирраҳ хавфу ражо ҳақида бундай деганлар:
Мурғи имонро ду пар: хавфу ражост,
Мурғи бепарро паридан хатост.
Мазмуни: “Иймон қушида икки қанот бор: хавф ва ражо. Зеро, қанотсиз қуш учишга ярамайди”.
Ҳа, қанотсиз қуш ҳам, қанотларидан бири шикастланган ёки синган парранда ҳам учолмаслиги аниқ.
Мўмин кишининг қурқув ва ражо ўртасида яшаши шариат тарозисининг мувозанатли икки палласидир. Аллоҳ таолодан қўрқиш ва У Зотнинг фазлу карамидан умид қилиш, ҳар бир мусулмоннинг энг биринчи вазифаси ҳисобланади. Зеро, хавф ва ражоси бўлмаган кишининг эътиқодига путур етади. Чунки инсон қўрқув орқали гуноҳдан ўзини сақлайди. Натижада, қалбида Аллоҳга муҳаббат ҳосил бўлади. Бу муҳаббат уни Аллоҳнинг фазлу карамидан умид қилишга ундайди. Бу эса, банданинг ибодатларга ҳаваси ва рағбати ортишига сабабдир.
Мўмин киши умидсиз қўрқувга ва қўрқувсиз умидга тушмаслиги, балки шу иккиси орасида ҳаёт кечириши лозим. Мабодо булардан бири йўқолса, инсон ё ортиқча умидсизликка тушади, ёки қўрқувни унутади. Бунинг оқибати эса, аянчлидир. Шу боис, мўмин Аллоҳдан қўрқиб гуноҳлардан қочиши ва У Зотдан умид қилиб савобли ишларни бажариши лозим. Зотан, қўрқув ва умид орқали имонимиз қувватланади, эътиқодимиз тўғри шаклланади.
Қурқув ва умиди бор кишининг имони мустаҳкам бўлади. Зеро, улар бир-бирини тўлдиради. Аллоҳнинг қаҳридан қўрқмай раҳматидан умид қилиш бепарволик ва ғурурни юзага келтиради. Шунинг учун, ражода қўрқув бўлиши лозим. Зеро, қўрқувсиз ражо Аллоҳнинг раҳматидан ноумид бўлишга сабабдир. Қўрқувдан раҳмат, илм ва ризо ҳосил бўлади. Зеро, Ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай марҳамат қиладилар:
رأس الحكمة مخافة الله
“Ҳикматнинг боши Аллоҳдан қўрқишдир” (Имом Байҳақий ривояти).
Аллоҳ таоло барчамизни имонда, Исломда собитқадам қилиб, доимо хавф ва ражо ўртасида ҳаёт кечиришимизни насиб айласин. Омин!
Толибжон ҚОДИРОВ
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа