Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
11 Апрел, 2025   |   13 Шаввол, 1446

Тошкент шаҳри
Бомдод
04:28
Қуёш
05:50
Пешин
12:29
Аср
17:03
Шом
19:02
Хуфтон
20:19
Bismillah
11 Апрел, 2025, 13 Шаввол, 1446

Воқеа сураси

07.09.2018   55835   4 min.
Воқеа сураси

Воқеа сураси Маккада нозил бўлган, 96 оятдан иборат. “Воқеа” қиёматнинг номларидан бири бўлиб, у суранинг биринчи оятида ҳам тилга олинган: “Қачонки, қиёмат воқе (қойим) бўлганда, унинг воқе бўлишининг ёлғони йўқдир(Воқеа сураси, 1-2 – оятлар). Шунинг учун шу ном билан аталган.

Сура қиёмат даҳшатлари, тоғларнинг титилиб, тўзонга айланиши, ернинг ларзага келиши, одамларнинг яксон бўлиши ҳақидаги тасвирлар билан бошланади. У кунда одамлар уч тоифага: ўнг ва чап тараф эгалари ҳамда пешқадамларга ажралиши айтилган. “Сизлар эса уч тоифа бўлурсиз” (Воқеа сураси, 7-оят).

Ўнг тараф соҳиблари Аршнинг ўнгида турадилар. Қиёмат куни амаллар китоби эгаларига тарқатилганда жаннат аҳлининг китоби ўнг тарафларидан берилади. “Бас, (у учтанинг биринчиси) ўнг томон эгаларидир. Ўнг томон эгалари (бўлмоқ) не (саодат)дир!(Воқеа сураси, 8-оят).

Ўнг тараф эгалари жаннат неъматларидан баҳраманд бўлишлари, уларга тайёрлаб қўйилган иномлар ҳақида Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: (Улар) тикансиз бутазорларда, тизилган бананзорларда, ёйиқ соя (ости)да, оқизиб қўйилган сув (бўйи)да, кўплаб мева (узра)ки, (улар) туганмас ва ман этилмасдир. Шунингдек, (улар) баланд тўшалган кўрпачалар (усти)дадирлар” (Воқеа сураси, 28-34 – оятлар).

Яна бир гуруҳ Аршнинг чап томонида туради. Уларнинг номаи аъмоллари чап тарафларидан берилади. Дўзаҳ аҳлининг аксарияти ушбу гуруҳга оиддир. (Иккинчи тоифа) чап томон эгаларидир. Чап томон эгалари (бўлмоқ) не (бахтсизлик)дир!” (Воқеа сураси, 9-оят).

Чап тараф эгалари бадбахтдирлар. Улар баданни тешиб ўтувчи шамолда ва қайноқ сув ила азобланадилар. Жаҳаннам аҳли дўзахнинг салқини йўқ, қора тутун соясида бўладилар. Улар дунё лаззатининг ортидан эргашиб, имонни, диёнатни унутдилар. Катта гуноҳларни саркашлик билан қилдилар, тавбага шошилмадилар. Ҳою-ҳавасга берилиб, қайта тирилишни инкор этдилар. «Яна айтар эдилар: “Бизлар ўлиб тупроқ ва суякларга айлангач, ростдан ҳам қайта тирилтирилувчимизми?! Аввалги ота-боболаримиз ҳамми?!”» (Воқеа сураси, 47-48 – оятлар).

Улар ўша кунда жаҳаннам гиёҳи бўлган Заққум дарахтидан ейдилар. Бошқа ичадиган нарса йўқлигидан мажбур бўлиб, ўта қайноқ сувни ичадилар. «...(ичганда ҳам) ташна туялар каби ичувчидирсиз. (Лекин ташналик асло босилмас) Мана шу жазо кунидаги уларнинг “зиёфати”дир» (Воқеа сураси, 56-оят). Аллоҳ таоло ҳар бир бандасига адолат қилувчи зотдир.

Энг саодатли тоифа учинчи тоифа бўлиб, улар пешқадамлар, Аллоҳ таолонинг рўпарасида турувчилардир. (Учинчи тоифа эзгу ишларда) ўзиб-ўзиб кетган зотлардир” (Воқеа сураси, 10-оят). Улар Пайғамбарлар, сиддиқлар, шаҳидлар қаторида бўладилар.

Бу тоифа охиратдаги энг саодатли бандалардир. Улар Аллоҳ таолонинг ибодати ва тоатида бошқалардан кўра пешқадам бўлганлар. Тавбада, яхшилик ва савобли амалларда ўзиб кетганлар. Улар орасида аввал ўтган мусулмонлар кўпчиликни ташкил қилади. Аммо бу мақомга кейинги авлодлардан, яъни Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг умматларидан озчилик сазовор бўлар экан. (Ўзиб кетганлар) аввалги (уммат)лардан кўпчилик, кейингилар (Муҳаммад умматлари)дан эса озчиликдир” (Воқеа сураси, 13-14 – оятлар).

Пешқадамлар жаннатда тилладан дур ва ёқутдан тўқилган сўриларда ёнбошлаб роҳатланиб ётадилар. “Устиларида эса мангу ёш болалар айланиб (хизматда) юрурлар...” (Воқеа сураси, 17-оят).

Улар жаннат аҳли ихтиёр қилган меваларни ва иштаҳалари тусаган нарсаларни келтирадилар. “оқар чашмадан олинган (май тўла) қадаҳлар, кўзалар ва косалар билан. У (май)лардан уларнинг бошлари ҳам оғримас, маст ҳам бўлмаслар” (Воқеа сураси, 18-19 – оятлар).

Пешқадамларга берилган мазкур неъматлар ва олий мақомлар уларнинг дунё ҳаётида қилган солиҳ амалларининг мукофотидир. «Улар у жойда беҳуда ва гуноҳ (сўз)ни эшитмаслар, фақат (бир-бирларига айтадиган) “Салом-салом” сўзинигина (эшитурлар)» (Воқеа сураси, 25-26 – оятлар).

Шунингдек, сурада Аллоҳнинг борлиги, ягоналиги ва чексиз қудрати, инсонни яратишдаги, ўсимликларни ўстиришдаги, ёмғир ёғдиришдаги ва бошқа ишлардаги ажойиб тадбир ҳамда ҳикматлари ҳақида ҳам сўз кетади. Аллоҳ таоло уларга тафаккур кўзи билан қарашга буюради: Сизлар экаётган зироатларингиз ҳақида ўйлаб кўрдингизми?!” (Воқеа сураси, 63-оят); “Сизлар ўзларингиз ичаётган сувни (ўйлаб) кўрдингизми?!” (Воқеа сураси, 68-оят); “Сизлар ёқаётган оловни (ўйлаб) кўрдингизми?!” (Воқеа сураси, 71-оят).

Аллоҳ таоло барчамизни яхшиликларда пешқадам бўлган, охиратда Ўзининг рўпарасида турувчи бандаларидан қилсин.

Робия САИДХОНБАЛОВА,

Хадичаи кубро аёл-кизлар ўрта махсус ислом билим юрти талабаси

Қуръони карим
Бошқа мақолалар
Мақолалар

Ўлим фариштаси хонада экан

11.04.2025   218   3 min.
Ўлим фариштаси хонада экан

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Банда ниманинг устида ўлган бўлса, ана ўша узра қайта тирилади”[1], деганлар.

Демак, ким талбия[2] айтиб ўлса, талбия айтган ҳолда тирилар ва яна кимдир маст ҳолда ўлса, маст ҳолида тирилар экан.

Шу ўринда ўлимидан аввал қўшиқ айтган қиз ҳикоясини  эътиборингизга ҳавола қиламиз:

«Ранглари заъфарон, ҳолсиз қиз пичирлаб зўрға гапирар эди.

Доктор Абдул Муҳсин Аҳмад айтади: “Бу қизни текширган охирги шифокор мен эдим, қулоғимдан стетоскопни олдим. Қиз фақат бир сўзни такрорларди: “Худо хайрингизни берсин, таҳлил натижалари қандай экан?  Касалхонада диққинафас бўлиб кетдим. Қачон чиқаман бу ердан?” Мен қизнинг таҳлилларини  текширувга юбордим.

Олинган намуналар лабораторияда текширилмоқда эди, ўша онда ўлим фариштаси хонада экан-да... Мен хонадан ташқарида эдим. Шу пайт ҳамширанинг кўзлари катта-катта бўлган холда хонадан югуриб чиқди. Мен хонага кирдим. У ерда кўраётганларим бир неча лаҳзалар олдин кўрганимга сира ўхшамасди. Қизнинг ранги ўчган, кўзлари аланг-жаланг, қўл-оёқлари тортишган, лаблари титрарди... Юрак уриши секинлашиб, қон босими пасая бошлади. Унинг ҳаётини сақлаб қолиш учун  ҳамма ишлар қилинди.

Қизга қараб: “Лаа илаҳа иллаллоҳ” дегин дедим. У лабларини қимирлатса-да, лекин бирорта ҳарф ҳам айта олмасди.

Калимаи шаҳодатни иккинчи маротаба такрорладим... Учинчи марта ҳам... У ўлим талвасасида эди. Унинг хириллашини эшита бошладим. Қиз бир нечта ҳарф айта бошлади. Мен яна калимани такрорладим...

Қиз энди хириллаганича қўшиқ айта бошлади. Ўлим фариштаси қизга қўшиқни тугатиб олишига имкон бермади, унинг руҳи танасини тарк этди.

Қиз ўлди... Ўлимидан аввал қўшиқ айтди... 

Энди у қиёматда Аллоҳ таолога қўшиқ айтган ҳолда юзланади...»[3]

Аллоҳим! Қиз ҳар куни бор овози ила чинқириб, бармоқларини тишлаган ҳолда йиғлаб: “Роббим! Мени бу ердан чиқар. Қасам ичиб айтаман, фақат Сен рози бўладиган нарсаларни эшитаман, ундан бошқасини эшитмайман. Фақатгина Сен рози бўладиган нарсаларни кўраман ва тунлари мижжа қоқмай намоз ўқиб чиқаман, ўлгунимча кундузлари рўза тутаман” деса ҳам, энди у ҳаётга қайтмайди.

«...Эй Роббим! Мени (яна ҳаётга) қайтаринглар.  Шояд, мен тарк этган жойим (дунё)да яхши амал қилсам, деб қолур. Йўқ! (У асло қайтарилмас). Бу ҳақиқатан у айтувчи бўлган сўздир. Уларнинг ортида, то қайта тириладиган кунларигача (икки дунё ўртасини тўсиб турадиган) бир тўсиқ бордир»[4].


Ҳассон Шамсий Пошонинг
“Жаннат бўстонидаги оилавий оқшомлар” 
номли китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Илҳом Оҳунд, Абдулбосит Абдулвоҳид таржимаси.


[1]  Имом Муслим ривояти.
[2]  Лаббайка Аллоҳумма лаббайкани айтиш.
[3]  “Унутилмас қиссалар” китобидан.
[4]  Муъминун сураси, 99–100-оятлар.

 

Мақолалар