Оддий уй бекасиман. Мактабни тугатишим яқин қолган кезларда отажоним оғир хасталикка чалиниб қолди. Пахтада сувчи бўлиб ишлаган одамнинг топгани нима бўлади. Рўзғорга кирган уч-тўрт сўм пул ҳам дори-дармон олишга кета бошлади. Яна ўша вақтларда акам техникумда, укам “Нафис санъат” лицейида ўқийди. Ўзи етимликда ўсиб ўқий олмаганидан армонда қолган отам фарзандларининг олий даргоҳларда ўқишини астойдил орзу қилар эди. Аммо айни биз улғайган, ўқишимиз зарур бўлган чоқда касал бўлиб қолганидан жуда қаттиқ сиқилиб хижолат бўлар, бу сиқилиш эса унинг соғлигини баттар ёмонлаштирар эди.
Хуллас, отам қайдандир озгина пул топиб акамга қўшиб мени ҳам пойтахтга имтиҳон топширишга юборди. Тошкент педагогика институтига (ҳозир университет) ҳужжат топширдим. Ўша вақтларда тест тартиби жорий этилган эди. менга берилган тестларни бир зумда ечиб бўлиб, нима қилишни билмай атрофга аланглаб ўтирган эдим ёнимдаги қиз ёрдам сўради. Унга ёрдамлашиб унинг ҳам ҳамма саволларини ечдик-да биргалашиб тест саволларини топшириб чиқиб кетдик.
Институт биносидан гўёки учиб чиқдим. Ўқишга 100 фоиз қабул қилинганимга ишончим комил эди. Имтиҳондан чиқишимни кутиб ўтирган акамдан суюнчи олмоқчи бўлиб олдига югуриб бориб ҳаммасини тўлиб-тошиб айтиб берганимда акамнинг севинчдан юзи ёришиб, “Вариантни белгиладингми?” деб сўради. Шу гапни эшитиб ҳушимдан кетиб қолаёздим. Негаки, вариантни белгилаш кераклиги акам сўрагандан кейингина эсимга келган эди...
Ҳосили калом, отам бечоранинг дарди кундан кунга ортиб бораверди. Шу сабабдан яна ўқишга келишимга имкон бўлмади. Кейин турмушга чиқдим, тўртта фарзандли бўлдим. Бу орада отам ҳам қазо қилиб кетди. Аммо ҳар доим илм олишга интилиб яшадим. Янги чиққан қўлланма-китоблардан ўқиб, ундан-бундан сўраб-суриштириб, бир нималарни ўрганиб, Қуръони каримга тушиб олдим. Муқаддас Китобимизни бир неча бор хатм ҳам қилдим.
Тақдирнинг тақозоси ила уч-тўрт йил бурун турмуш ўртоғим иккимиз Истанбулга келиб қолдик. Мавлид ойи эди ўшанда. У ерда аёллар ҳам мавлид ўқигани масжидга борар экан. Ўша аёлларга қўшилиб мен ҳам бордим. Вақтлироқ бориб қолган эканмиз, токчада турган Қуръони каримни олиб ўқиб ўтирган эдим. Аёллардан бири қизиқиш билан ёнимга келиб, паст овозда ўқиётган бўлсам-да бир оз қулоқ солиб ўтирди. Сўнг “Қуръон ўқишни биласанми?” деб сўради. “Ҳа”, дедим. “Яхши”, деб қўйди.
Бир пасдан кейин мавлид бошланди. Мавлид сўнгида тиловат қилиниб дуога қўл очилди. Дуо қилиб бўлган эдик ҳамки, ҳалиги аёл минбарга чиқиб: “Азизлар, ҳозир сизга Ўзбекистондан келган меҳмонимиз Қуръони каримдан тиловат қилиб беради”, деб эълон қилди-да мени ёнига чақирди. У кўрсатган жойга ўтириб тиловат қилдим. Тиловатни якунлаганимдан сўнг масжиддаги аёлларнинг ҳаммаси келиб мен билан қучоқ очиб кўришди. Улар ҳайратланиб: “Жуда гўзал ўқидинг, раҳмат”, деб ташаккур айтишар, “Шундай ўқишни ўрганиш бизга ҳам насиб этсин”, деб дуо қилишар, “Қуръон ўқишни қаердан ўргангансан?” “Сизнинг мамлакатингизда Қуръонни ўрганиш мумкинми?” деб сўрашар эди. Ўшанда минбардан тушаётиб кошкийди ўзимнинг она Ватанимда ҳам шундай табаррук жойларда Қуръон ўқиш насиб айласа эди деб йиғладим.
Аллоҳнинг марҳаматини қарангки, Қуръон мусобақасини ўтказиш ҳақида Давлатимиз раҳбарининг ўзи ташаббус кўрсатди, Бу ишларга муфтий ҳазратлари бош бўлди. Аммо ўша, Истанбулга борган вақтимда 40 ёш остонасида эдим. Ҳозир 43 га кириб қўйдим. Ушбу танловда, афсуски, ёшим баландлиги боис қатнаша олмас эканман. Йўқса, 2000 нафардан ошган Қуръонга муҳаббатли бандалардан бири бўлиб турар эдим.
Аммо мен қатнаша олмасам ҳам дуогўйман. Бизни шундай саодатли кунларга етказган Аллоҳ таолога беадад ҳамду санолар айтаман, диний маърифатга катта эътибор қаратаётган юртбошимиз Шавкат Мирзиёевнинг умрига, ризқига, имонига барака тилайман, динимиз раҳнамоси муфтий ҳазратларининг илми, обрўси, эътибори бундан-да зиёда бўлишини тилаб кеча-кундуз дуолар қиламан.
Президентимиз раҳнамолигида ўтган бир йилни хаёлим тасмасида жонлантириб кўриб шунга амин бўлдимки, халқимизнинг табиатида яхши тарафга ўзгариш юз берибди. Элимизнинг Раббимизга муҳаббати янада зиёда бўлибди. Аллоҳ таоло ваъдасига мувофиқ элнинг табиатига мос йўлбошчи юборди. Иншоаллоҳ, яқин келажакда фарзандларимиз орасидан дунё илмини тебратган аждодларимиздек буюк алломалар етишиб чиқажак.
Қизманой ҲАЙИТОВА
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Имом Мусоҳибий шундай деган: «Неъматлар бир меҳмон, уларни иззат-икром қилиш шукр билан бўлади. Балолар ҳам бир меҳмон, уларни иззат-икром қилиш эса сабр билан бўлади».
«Сабр иймоннинг бошидир», дейишади. Агар инсон танаси бошидан жудо қилинса, у ҳалок бўлгани каби сабр бўлмаса, иймон ҳам ҳалокатга юз тутгусидир.
Абдулқодир Жийлоний айтган: «Эй ўғлим, мусибат-бало сени ҳалок қилиш учун келмайди, сабрингни синаш учун келади». Олтин ўтга кирса, сайқалланиб янада чирой очгани каби инсон ҳам мусибат олови орқали сайқалланади.
Закариё Аҳмад
«Ҳилол» журнали 4 (61) сон