03 Апрел, 2025, 5 Шаввол, 1446
03 Апрел, 2025, 5 Шаввол, 1446
Рамзан Қодиров Президент Шавкат Мирзиёев билан учрашувидан мамнун. У ижтимоий тармоқда, учрашувдан олган тассуротини қуйидагича баён қилди.
Ассалому алайкум! Душанба куни мен Ўзбекистон пойтахти – Тошкентга келдим. Ўзбекистонга ва унинг пойтахтига келишни кўп вақтдан бери дилимга тугиб келаётган эдим. Тошкентда каминани муҳтарам Президент Шавкат Мирзиёев қабул қилди. Мен Шавкат Миромоновичдан кўрсатган эҳтироми ва дўстона муносабатидан миннатдорман! Ўзбекистон Президентининг падари бузрукворим, Чеченистон Республикасининг Биринчи Президенти, Россия қаҳрамони Аҳмадҳожи Қодировни, унинг террорчилик балосига қарши самарали курашганидан жуда ҳам яхши хабардорлиги мен учун ҳақиқий кашфиёт бўлди. Унга бу ҳақда Имом Бухорий номидаги Тошкент ислом институти ректори бўлган, Аҳмадҳожига таълим берган, оиламизнинг яқин дўсти – марҳум Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф ҳазратлари сўзлаб берган экан. Мен ҳам ўз навбатида, Аҳмадҳожининг Ўзбекистон ва унинг халқини қанчалар оташин муҳаббат билан севганини сўзлаб бердим.
Биз инвестиция сиёсати, спорт, маданият, иқтисодий-ижтимоий соҳаларга доир бир қанча масалалар юзасидан фикр алмашдик. Биз Ўзбекистон ва Чеченистон ўртасидаги ҳамкорлик алоқаларини янги поғонага олиб чиқишга, ушбу ҳамкорликларимизни тизимли тарзда мунтазам давом эттиришга келишиб олдик.
Мен Аллоҳ таоло ўзбек халқини Шавкат Миромонович сиймосида ўз Ватани ва халқини жонидан ортиқ севадиган, ўзининг бутун ҳаётини Она Ватани истиқболи учун бағишлашга тайёр бўлган ҳақиқий йўлбошчи билан сийлаганига амин бўлдим! У Ўзбекистонда сиёсий ва иқтисодий барқарорликни таъминлаш, мамлакатни юксак тараққий этган давлатлар қаторига қандай олиб чиқиш йўлларини жуда яхши билади!
Мен Шавкат Миромоновични ўзи учун қулай бўлган вақтда дўстона ташриф билан Россия-Чеченистонга меҳмон бўлишга таклиф қилдим. Президент, албатта, Грознийга боришга ваъда берди!
***
Ҳа дарвоқе, шаҳар кўчасидан юриб борар эканман кутилмаган учрашув юз бериб қолди. Нотаниш бир аёлнинг исмимни айтиб чақиргани қулоғимга чалинди. Дарҳол тўхтаб унга яқинлашдим. У аёл – чечен экан. Тошкентда туғилибди, шу ерда яшаётган экан. У чечен тилида жуда ҳам тиниқ гапирарди. Унга онаси аждодларимизнинг тилини пухта ўргатгани мени тўлқинлантириб юборди.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Мен сизлар учун фақирликдан қўрқмайман, лекин такосур (яъни мол-дунёни тўплашда мусобақалашингиз)дан қўрқаман. Мен (бехосдан) хато қилишингиздан қўрқмайман, аммо гуноҳни атайин содир этишингиздан қўрқаман”, дедилар (Имом Аҳмад, Баззор, Ҳоким ривояти).
Бойлик ҳам, фақирлик ҳам Аллоҳ таолонинг тақдири бўлиб, барча инсонлар бу иккисидан бири билан синовдан ўтади. Аллоҳ таоло беморнинг сабрини, бойнинг шукрини синайди.
“Мен сизлар учун фақирликдан қўрқмайман” – чунки бирор бандага фақирлик етса бу – Аллоҳнинг иродаси, синовидир. Фақир одамнинг етган синовга сабр қилишдан бошқа иложи йўқ. Кўнгилхушлик, маишатпарастлик кабиларга эса “қўли калталик” қилади. Имкон қадар кўпроқ ибодатлар билан машғул бўлишга интилади.
“лекин такосур (яъни мол-дунёни тўплашда мусобақалашингиз)дан қўрқаман” – аммо бойлик ва мол-дунёнинг кўпайиши оғир синовдир. Бойлиги кўпайган банда камбағаллик вақтида қилмаган гуноҳ-маъсиятларга қўл уради, Роббига итоатсизлик қилиб, ибодатларни тарк эта бошлайди.
Бугунги кунда қанча инсонлар мол-дунёсини кўпайтириш ортидан қувиб, жиноятнинг ҳар қандай кўринишини содир этмоқда. Ҳатто, бойлик учун ўз ота-онаси ва яқинларидан воз кечмоқда. Қавм-қариндош бир-бирига душманга айланмоқда. Бежизга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам умматларининг бойлик тўплашга ружу қўйишидан хавфсирамаган эканлар. Бу ҳам пайғамбарлик мўъжизаларидан биридир.
“Мен (бехосдан) хато қилишингиздан қўрқмайман” – Мўмин банда имкон қадар Аллоҳнинг буйруқларини бажаришга ҳаракат қилади. Бу борада қанча тўсиқларни енгиб ўтади, қийинчиликларга бардош беради. Аммо банда фаришта эмас, баъзи вақтларда билмасдан хато қилади ёки айрим нарсаларни унутиб қўяди. Лекин тезда тавба қилади, Роббига дуо қилади: “Роббимиз, агар унутсак ёки хато қилсак, (иқобга) тутмагин”.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ҳар бир одам боласи хато қилувчидир, хатокорларнинг энг яхшиси тавба қилувчилардир”, деганлар (Имом Термизий, Имом Аҳмад ривояти).
“аммо гуноҳни атайин содир этишингиздан қўрқаман” – билиб туриб қилинган гуноҳнинг азоби жуда қаттиқ бўлади. Банда билмай қилган гуноҳини Аллоҳ кечириши мумкин, фақат Ўзига ҳавола. Аммо гуноҳга журъатли бўлиш, қасддан қилиш гуноҳнинг ўзидан кўра улкан ва оғирроқ гуноҳдир. Энг муҳими – банда гуноҳни билиб ёки билмай қилса ҳам, кимга осийлик қилаётганини унутмаслиги лозим!
Даврон НУРМУҲАММАД
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа