03 Май, 2025, 5 Зулқаъда, 1446
03 Май, 2025, 5 Зулқаъда, 1446
Рамзан Қодиров Президент Шавкат Мирзиёев билан учрашувидан мамнун. У ижтимоий тармоқда, учрашувдан олган тассуротини қуйидагича баён қилди.
Ассалому алайкум! Душанба куни мен Ўзбекистон пойтахти – Тошкентга келдим. Ўзбекистонга ва унинг пойтахтига келишни кўп вақтдан бери дилимга тугиб келаётган эдим. Тошкентда каминани муҳтарам Президент Шавкат Мирзиёев қабул қилди. Мен Шавкат Миромоновичдан кўрсатган эҳтироми ва дўстона муносабатидан миннатдорман! Ўзбекистон Президентининг падари бузрукворим, Чеченистон Республикасининг Биринчи Президенти, Россия қаҳрамони Аҳмадҳожи Қодировни, унинг террорчилик балосига қарши самарали курашганидан жуда ҳам яхши хабардорлиги мен учун ҳақиқий кашфиёт бўлди. Унга бу ҳақда Имом Бухорий номидаги Тошкент ислом институти ректори бўлган, Аҳмадҳожига таълим берган, оиламизнинг яқин дўсти – марҳум Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф ҳазратлари сўзлаб берган экан. Мен ҳам ўз навбатида, Аҳмадҳожининг Ўзбекистон ва унинг халқини қанчалар оташин муҳаббат билан севганини сўзлаб бердим.
Биз инвестиция сиёсати, спорт, маданият, иқтисодий-ижтимоий соҳаларга доир бир қанча масалалар юзасидан фикр алмашдик. Биз Ўзбекистон ва Чеченистон ўртасидаги ҳамкорлик алоқаларини янги поғонага олиб чиқишга, ушбу ҳамкорликларимизни тизимли тарзда мунтазам давом эттиришга келишиб олдик.
Мен Аллоҳ таоло ўзбек халқини Шавкат Миромонович сиймосида ўз Ватани ва халқини жонидан ортиқ севадиган, ўзининг бутун ҳаётини Она Ватани истиқболи учун бағишлашга тайёр бўлган ҳақиқий йўлбошчи билан сийлаганига амин бўлдим! У Ўзбекистонда сиёсий ва иқтисодий барқарорликни таъминлаш, мамлакатни юксак тараққий этган давлатлар қаторига қандай олиб чиқиш йўлларини жуда яхши билади!
Мен Шавкат Миромоновични ўзи учун қулай бўлган вақтда дўстона ташриф билан Россия-Чеченистонга меҳмон бўлишга таклиф қилдим. Президент, албатта, Грознийга боришга ваъда берди!
***
Ҳа дарвоқе, шаҳар кўчасидан юриб борар эканман кутилмаган учрашув юз бериб қолди. Нотаниш бир аёлнинг исмимни айтиб чақиргани қулоғимга чалинди. Дарҳол тўхтаб унга яқинлашдим. У аёл – чечен экан. Тошкентда туғилибди, шу ерда яшаётган экан. У чечен тилида жуда ҳам тиниқ гапирарди. Унга онаси аждодларимизнинг тилини пухта ўргатгани мени тўлқинлантириб юборди.
Аллоҳ таоло айтади: «Улар эҳсон қилганларида исроф ҳам, хасислик ҳам қилмаслар (тутган йўллари) бунинг ўртасида – мўътадилдир»[1].
Ўзингиздан бойроқ бўлганлар билан тенглашишга уринманг. Акс ҳолда бўйнингизгача қарзга ботиб, маломатга қоласиз.
Ўзингизга, оила аъзоларингизга, шунингдек, қўли юпин кишиларга нисбатан зиқналик қилманг.
Зиқна одам учун таъмагир бўлмасдан яшаётганининг ўзи катта гап. Аллоҳ таоло айтади: «(Бахиллик қилиб) қўлингизни бўйнингизга боғлаб ҳам олманг. (Исрофгарчилик қилиш билан) уни бутунлай ёйиб ҳам юборманг. Акс ҳолда маломат ва маҳрумликда ўтириб қолурсиз»[2].
Мен жуда катта маош оладиган, бироқ ой тугамасиданоқ ойлигидан бир чақа ҳам қолмайдиган кишиларни биламан. “Улар шунча пулни, мол-дунёни қаерга сарфлашяпти экан”, деб ҳайрон қоламан. Аллоҳ таоло айтади: «...ва мутлақо йўл қўйманг! Чунки исрофгарлар шайтонларнинг дўстларидир. Шайтон эса, Парвардигорига нисбатан ўта ношукр эди»[3].
Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳу: “Анча кунга етадиган рўзғорликни бир кунда ишлатиб юборадиган оилага аччиғим келади”, деганлар.
Муовия розияллоҳу анҳу: “Зое бўлган, бировнинг ҳаққи ўтиб кетган нарсани “исроф” деб ҳисоблайман”, деганлар.
Сарф-харажатда исрофгарчиликка йўл қўядиганлар, зиқналик қилувчилар дунёда ҳар куни қанчадан-қанча мусулмон очликдан ўлаётганини наҳот билишмаса?!
Кимдир эътироз билдириб: “Улар биздан узоқда-да” деса, “Ахир улар бизнинг Исломдаги биродарларимиз, дин қардошларимиз-ку!” – деймиз. Биз эрта қиёмат кунида улар борасида ҳам сўроқ қилинмаймизми? Қолаверса, орамизда рўзғорига ора-сирада гўшт кирадиганлар бор. Гоҳида шу озгина гўштни олишга ҳам имкон топа олмай, ойлаб гўшт емайдилар.
Бир жамоа одамлар Қайс ибн Убода розияллоҳу анҳунинг олдиларига озроқ егулик сўраб келишди. У зот боғларида тўкилган меваларни териб, яхшисини чиригидан ажратиб саралаётган эдилар. Улар Қайс розияллоҳу анҳуга нима учун келишганини айтишди. Саҳобий уларга сўраганларини бердилар. Келган жамоа бир-бирларига ажабланиб қараб: “Ночор ҳаёт кечираётган бўлсангиз, яна қизғанмай инфоқ қилишингиз қизиқ бўлди-ку”, дейишди. У зот: “Сизларга эҳсон қилиш учунгина шундай яшайман”, дедилар (яъни, саҳобий розияллоҳу анҳу мен иқтисод қиламан ва исроф қилмаганим ҳолда, сиз каби муҳтожларга ёрдам беришга ҳам ортинаман демоқчи бўлдилар).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Чиқимда иқтисод қилиш тирикчиликнинг ярмидир. Одамларга муҳаббатли бўлиш ақлнинг ярмидир. Чиройли савол бериш эса ярим илмдир”, [4] дедилар.
Улуғлардан бири айтади: “Ким фарзандига иқтисод қилиб яшашни ўргатса, унга кўп мерос қолдиришдан ҳам кўпроқ яхшилик қилибди”.
Ҳассон Шамсий Пошонинг
“Жаннат бўстонидаги оилавий оқшомлар” номли китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Илҳом Оҳунд, Абдулбосит Абдулвоҳид таржимаси.
[1] Фурқон сураси, 67-оят.
[2] Исро сураси, 29-оят.
[3] Исро сураси, 26–27-оятлар.
[4] Имом Табароний ривояти.
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа