11 Январ, 2025, 11 Ражаб, 1446
11 Январ, 2025, 11 Ражаб, 1446
Абу Абдуллоҳ Салмон ал-Форсий (? - 658) – саҳоба; Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васалламнинг асҳобларидан. Асли исфаҳонлик. Ёшлигидан фитратида Ҳаққа интилиш бўлгани туфайли ҳақ динни қидириб сафарга чиққан. Мажусий динидаги отасидан қочган. Дастлаб насроний динига кирган, Пайғамбар алайҳиссаломнинг хабарини эшитганидан сўнг у зотнинг ҳузурларига келиб ислом динини қабул қилган. Ироқ ҳокими бўлган кезларда ҳам бўйра тўқиб сотиб, ўз меҳнати эвазига тирикчилик ўтказган; маошини муҳтожларга садақа этган. Расули Акрам (сав)дан кўплаб ҳадислар ривоят қилган.
Салмон ФОРСИЙ
Қўлга киритган ҳурлигим татимаётган, шу қадар фараҳбахш туйғудан сармаст бўла олмаётган эдим. Чунки ҳали мен каби мингларча мазлумлар энг оғир шароитларда ҳаёт кечириб, золимларнинг зулми остида эзилаётган эди. Бу ҳолни фиръавинлар зулмига учраган Мусонинг асҳобига менгзаш мумкин эди.
Эй азиз! Ичимдаги бу зимистон дунё қачон ёришади? Инсонлар фақат қора танли бўлгани учун, фақир ҳолда туғилгани учун саройларда қул сифатида сотилаётир? Мен Салмон ҳеч қачон бундай адолатсиз дунёда ўзимни озод инсондек ҳис эта олмайман. Келиб чиқишим ва танимнинг ранги уларники каби бўлмаса ҳам ҳар доим мазлумларга ўзимни яқин ҳис этаман. Зеро, мен ўзимни аслзода билан ёнма-ён келганимда душман, йўқсил билан дучма-дуч келганда бир дўст каби ҳис этаман. Шу боис ўзимни танитганимда ҳуррият оташи бир куни баданимни куйдиришини сўзлар, ўзимни ҳақиқат истаган бир қул ўлароқ таъриф этар эдим. Бу ҳисларим мени янги бир изланишга етаклади. Негаки, бунчалар чиркин дунёда юз бераётган ноҳақликларга асло томошабин бўлиб тура олмас эдим.
Менга ўхшаган қуллар ҳар куни ҳисобсиз, савол-сўроқсиз, сабабсиз, улкан ибодатхоналар, обидаларда, саройлар қурилишида оғир тошлари остида эзилиб, қонлар ичида жон бермоқда. Қоринни туйдириш илинжида қиролларнинг, императорларнинг хизматига кирмоқ ва уларга итоат этмоқ қандай бўлади-да, инонганим элчининг, сиғинганим тангрининг менинг тақдиримга бахш этгани бир ҳақиқат қандай? Йўқ! Бу кўргуликларим ва барча биродарларим торган азоблар (Тангрилар) бизга бахш этган тақдир бўлиши мумкин эмас. Булар тўйиш нималигини билмайдиган бойларнинг чегарасиз истакларини таъмин этмоқ учун ўйлаб топган уйдирмаларидир. Ҳеч бир тангри ўзи яратган ва тақдирини белгилаган бандасини бу қадар шафқатсиз ҳаёт ичида синамайди. Ёки мен ишонган тангри ўз оташи билан фақат бойларни азиз биладими? Мабодо, олови ўчиб қолса, ўзига бир фойда келтира оладими? Буни ўзи ҳам билмайди! Ахир мен дунёга ҳурлигимни йўқотиб, қуллик кишанлари остида, оғир тошлар яра-чақа қилиб юборган мажруҳ бир танани кўтариб юрмоқ учун келмадим-ку!
Чўллардан ошдим, саройлардан қутулдим, қуллик, ҳорғинлик, азият, шувиллаган қамчилар зарби, оёққа урилган занжирлар, ваҳшиёна бақиришлар, кўз ёшлари, бераҳмлик... булар менинг озодлигимга дахл қила олмайди. Эркинлигим узоқ диёрларда, отини ўзим ҳам билмайдиган бир маконда. Қайда бўлсам ҳам худди туғилган вақтимдаги каби ҳурлигимни яна топаман. Ичимдаги озодлик учқунлари ёлқинланиб, катта бир вулқон ҳолига келмоғи учун бир оташ истадим. Довуллари қайнаган бу озодлик орзуси танамда кундан кунга ёлқинланиб бораётган эди. Кўзларимни очганим заҳоти узун бир йўл кўрар эдим. Валлоҳи, тоғли, дарали, бепоён ва узундан узун йўл. Бу йўлни очмоққа зўр эҳтиёжим бор эди. Аммо дардларимни, изтиробларимни, хаёлларимни баҳам кўрадиган асомдан бошқа кимсам йўқ эди.
Келдим ва уни топдим гўёки. Бу диёрлар менга етиша олмаган озодлигимни кўрсатгандек бўлди. Бир донишманд танишимдан (поп) илм, ҳикоя, кичик тадқиқотлар, тарихни, ўқиш-ёзишни ўргандим. У: “Озодлик қўлдан кетиб, яна қул бўлиб қолишинг мумкин, бироқ билимни ҳеч ким сендан тортиб ола олмайди”, дерди. У икки тангрига сиғинмас, “Ё пулга ё Аллоҳга сиғинасан”, деган Исо алайҳиссаломнинг изидан борар эди. Унга ва Исога инондим ва итоат этдим. Ҳар бир инсоннинг тангриси бўлган буюк Мавлога қуллик идроким ила боғландим. Бу боғланиш менга йўқотган ҳурлигимни қабул этмаганим ибодатхоналардан, аслзодалардан тортиб олиб берган эди. Мен кимсасиз бир мусофир эдим ёки бир қул, аммо унинг дини буларнинг ҳеч бирини сабаб қилиб мени қуйида кўрсатмади.
Қўлга киритган ҳурлигим татимаётган, шу қадар фараҳбахш туйғудан сармаст бўла олмаётган эдим. Чунки ҳали мен каби мингларча мазлумлар энг оғир шароитларда ҳаёт кечириб, золимларнинг зулми остида эзилаётган эди. Бу ҳолни фиръавинлар зулмига учраган Мусонинг асҳобига менгзаш мумкин эди. Аммо мазлумлар ҳаққини ҳимоя қилиш учун ҳеч бир инсон ҳаракат қилмаётган эди. Аксинча, мен янги мансуб бўлган дин одамлари ўз динларига оид бўлмаганлар (атроф ўлкалар) билан ғавғога киришган эди. Муттасил фатҳ ҳаракатлари ва урушлар давом этарди. Инсонлар янада ваҳшийлашган ва Исонинг насиҳатларини унутар ҳолга келган эди.
Ҳар ишга қодир бўлган тангрининг бизларга бахш этган тақдири фақат аччиқ азоблардан иборат бўлмоқда эди. Менга ҳуррият йўлини кўрсатган руҳоний ҳаётдан кўз юмган ва кучли изтироб ила мени ёлғиз ташлаб кетган эди. Унинг ўлими озодлигимнинг ниҳояси бўлди. Ожиз таним яна қул ўлароқ хизмат қилишга маҳкум этилди.
Руҳонийнинг ўлимидан сўнг бир мусофирнинг эмин-эркин юриши аслзодаларнинг кўзига миллий қадриятларга ва насронийликка зид ҳаракат ўлароқ қабул этилди. Такрор қул бўлишим, оғир тошларни ташишим, қамчилар зарбини тортишим, азиятлар остида қолишим аён бўлиб қолди. Руҳимдаги ҳуррият оташидан унган новдаларни золимлар бурда-бурда қилди. Ҳамма нарсадан умидимни уздим. Чўл энди менга Эрондан Кисронинг қочганим каби узун кўринмас, бу ерларда бир вақтлардаги умидларимни ҳам кўрмас эдим.
Муҳташам саройлар, ибодатхоналар, ҳавога бўй чўзган обидалар яна менинг устимдан, тўккан терларим ҳисобидан юксалаётган эди. Аммо поп менга ўргатган ўқиш ва ёзиш менга бирмунча енгиллик туғдирар эди. Поп менга: “Бу ҳудудларда араб бир пайғамбар келади, унинг динига кир ва унинг дининг ворисларидан бўл”, деган эди. Исми Мустафо эмиш. У – Аллоҳ тарафидан ер юзига туширилган бир нур, ҳақиқатни билдирадиган, ботилни тақиқлайдиган, одобсизликка бўйин эгмасликни ўргатадиган йўлбошчидир. Ким бу пайғамбар? Нима учун поп менга ўзи ишонган Исони ва Тангрини қўйиб, бошқаси кўрсатган бир динга киришимни истаётир?..
Сўрадим, изладим ва тингладим. У Маккадаги Ҳошим ўғиллари қабиласига мансуб Муҳаммад ибн Абдуллоҳ эмиш. У ҳали туғилмасиданоқ отасидан айрилган экан ва кичик ёшида онасининг ҳам ҳасартида қолибди. Шу кунларда Мадинага кўчиш учун тайёргарлик кўраётгани ҳақида эшитдим. Ҳар ким унинг ёлғондан қочиб ҳақиқатга, ботилдан қочиб ваҳдатга, зулмга тўсиқ бўлиб адолатни таъмин этмоққа жаҳд этган бир инсон эканини сўзлаётган эди. Бу ердаги қуллигимдан қочиб зудлик билан Муҳаммадни топмоқни истар эдим. Мўътабар элчининг бу йўлида унга йўлдошлик қилиб зулм сари кетган ҳар бир йўлга ғов бўлмоқни орзу этдим.
Қочдим ва Маккага келдим. Бу ерда ҳар киши у ҳақида сўзларди; бири унинг ҳеч қўрқмасдан бойлар ва мулк соҳибларини Аллоҳ йўлида таҳдид этганини, яна бири унинг оддий бир чўпон бўлганини ва оч кўринмаслик учун қорнига тош боғлаб юришини гапирар эди. Қулоқларимга ишонмадим. Ахир Мусо ҳам, Иброҳим ҳам чўпонлар орасидан танланган бир огоҳлантирувчи, ваҳдатни кўрсатувчи элчи эди. Каъбада доимий йиғилишларнинг бўлиб ўтаётгани, унинг ваъзларининг фақир ва мискинларни кучли исённинг эшигига келтириб қўйганини кўрсатар эди, Маккада унинг йўлларига минг турли тўсиқлар қўйилган бўлса-да, бу ерда жуда катта ўзгаришлар бўлиши сезилиб қолган эди. Мушриклар уни ёлғончи, сохтакор, оталарининг омонат қолдириб кетган муқаддас диннинг ашаддий душмани деб ҳисобламоқда эди. У эса тўхтамасдан ваъз этар, инсонларга йиллар давомида йўқотган ҳақиқатларини баён этмоқда эди.
Кеча танҳо эди. Зим-зиё қоронғуликда фақат чўл ҳашаротлари чиқарган овоздан бошқа ҳеч нарса йўқ эди. Каъбада мушриклар яна тўпланиб олиб у Расулни ғийбат қилаётган эди. Баҳслашув турли фикрлар билан кучайиб бораётган чоқда У пайдо бўлди ва мен уни илк даъфа кўрдим. Гапларини бошлаганда яна бир марта қулоқларимга ишонмадим. “Инсонларни эзмоқ учун қўлланаётган бу тангриларингиз нега сиздан бошқа қулларига ёрдамини қизғанмоқда. Бу тангрилар нега гуноҳсиз бўлган гўдакларнинг ўлимларини истамоқда. Муқаддас ҳисоблаганингиз ойларда йиғилган молларни тангрингиз учун харжлайсизми, йўқса, ўз манфаатларингиз учунми? Ўзи бу бутлар сиздан мулк истайдиган қадар ожизми? Ўзингиз йўниб ясаган бу ҳайкалчалардан нималарни умид қилмоқдасиз? Молу мулк Аллоҳ йўлида сарфлангунга қадар инсоннинг ичини ёқадиган бир қур олов бўлиб тураверади!” Кўзларимга ишона олмаётган эдим. Сўзларига ҳайрат этишними, хитобатини, гўзаллигиними?.. нима қилишни билмай анграйиб қолган эдим. У қўрқмасдан ёлғиз ҳолида ўзининг жонига қасд қилиш режасини тузаётган золимлар тўдасига кириб уларга тўғри йўлни кўрсатаётган эди.
Пайғамбар бу сўзларни айтганидан сўнг мушриклар устига юраверди. Оломон уни аёвсизларча ура бошлади. У эса адл туриб сўзларини ҳеч эътироз билдира олмайдиган тарзда давом эттирар эди. Югуриб бориб ғавғога қўшилиб кетдим, Зулмга қарши менинг илк мужодалам ана шу эди. Мушриклар менинг ўртага кирганимни кўрганидан сўнг бизни Каъбадан суриб чиқарди. Ушбу буюк танишув ўша кеча бошланди. Йиллар давомида излаганим ҳақиқат, эркинлик, ҳуррият оташи илк марта тўғри узанга тушди. Унинг юзи қонаган эди, гўзаллигининг тимсоли бўлган кўзларини юзимга тикди:
– Ассалому алайкум!
– Ваалайкум ассалом, ё Расулуллоҳ!
Ҳар иш шундай бошланди ва ҳар иш шундай ниҳоясига етди.
Робия ЖЎРАҚУЛОВА тайёрлади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам замонларида асосий манба Аллоҳнинг Китоби ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатлари бўлган. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам умматга ҳамма ишлар – ҳукм, фатво, иқтисодий ва сиёсий низомларда асосий манба бўлганлар. У зотдан кейин ҳадислар ислом шариатида асосий таянч бўлиб келмоқда.
Лекин вақт ўтиши билан ҳадисларга бўлган қараш ўзгариб кетди. Айрим сиёсий оқимлар тарафидан ҳадисларга ҳужум бошланди. Ислом динидаги шаръий ҳукмлар фақатгина Қуръони каримдан олиниши, ундан бошқа ҳеч қандай нарсадан ҳукмлар олинмаслик даъвоси кўтарилди. Жумладан, ҳозирги кундаги шоҳидийлар ва қодиёнийлар каби фирқалар ўзларини “Қуръоний – фақат Қуръони карим ҳукмига амал қилувчи” санаб ҳадисларини инкор қилдилар. Қодиёнийлар фикрича ҳадислар тарихий эътибордан ўрганилади, ҳадис шаръий далил бўлмайди.
Айрим фирқалар ҳадисларни очиқдан-очиқ инкор қилади. Лекин айрим тоифалар ҳадисларни очиқдан-очиқ инкор қилмаса ҳам “Қуръони каримга амал қилиш” шиори остида ҳадисларни инкор қилади. Шу сабабли ҳадисни инкор қилувчилар даъволари ва уларга раддия беришдан олдин ҳадис ва ҳадисларни Қуръони карим билан боғлик экани ҳақида маълумот бериб ўтиш зарурати туғилади.
Ҳадис муҳаддислар истелоҳида. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан сўз, феъл, тақрир, халқий (тана тузилишига оид) ёки хулқий (хулқ-атворга оид) сифат ва сийратдан иборат нубувватдан олдинги ва кейинги қолган асарлар. Сийрат, хулқ, шамоил, хабарлар, сўзлар ва феълларни нақл қиладилар. Булар билан шаръий ҳукм собит бўлиши ёки ҳукм собит бўлмаслигини эътиборга олмайдилар. Муҳаддислар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни ҳидоятга бошлагувчи эканликлари эътиборидан ҳадис ҳақида баҳс юритадилар.
Усул олимлари истелоҳида ҳадис. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан сўз, феъл ва тақрирдан иборат нақл қилинган сўзлар. Усул олимлари ўзларидан кейинги мужтаҳидларга қоидаларни жорий қилган ва ҳаёт дастурини инсонларга баён қилган Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳақларида баҳс юритадилар. Усул олимлари Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни шаръий қонунларни жорий қилувчи сифатида ҳадисларни ўрганадилар.
Фақиҳлар истелоҳида ҳадис. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан фарз ва вожиб бўлмасдан, балки буларга муқобил бўлиб собит бўлган ҳукмлар. Фақиҳлар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни феъллари шаръий хукмга далолат қилишдан ташқарига чиқмаслигини эътиборга олишади. Шунинг учун шаръий ҳукмлар бандаларга нисбатан вожиб, харом ва мубоҳлиги ҳақида баҳс юритадилар.
Биз усул олимлари ихтиёр қилган истелоҳ ҳақида баҳс юритамиз. Чунки, бу қисмнинг мавзусида ҳадиснинг ҳужжатлиги ҳақида сўз боради.
Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Қуръони каримдаги очиқ-равшан бўлмаган оятларни шарҳлар, баён қилиш вожиб бўлган ўринларни саҳобаларга баён қилар эдилар. Бу эса қисқача айтилганларни батафсил айтиш, умумий келганини қайдлаш ва мақсадларини равшан қилишлари билан бўлар эди. Баён қилиб бериш эса сўзлари ва қилган ишлари, буйруқлари, қайтариқлари ва ҳаётликларида саҳобаларини қилган ишларини тасдиқ қилишлари билан бўлган.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ижтиҳодлари ҳам ваҳийни ўрнида. Чунки Аллоҳ таоло у зотнинг ижтиҳодларини хатога боришдан сақлаб қўйган. У зотнинг ижтиҳодлари оятдан олинган бўлиши ҳам шарт эмас. Масалан, намоз иймондан кейинги жуда муҳим бўлган ибодат. Унда рукуъ ва саждани ҳукми берилади. Қиём ва қаъданинг ҳам зикри айтилади. Лекин булар Қуръони каримнинг бирор жойида тўлиқ айтилмаган. Бу ишларнинг тартиби қандай бўлади? Намоз вақтларининг ҳар-хиллиги, ракъатларининг сони қандай бўлади? Намозни қандай ҳолатда ўқилади? Буларнинг ҳаммасини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўз сўзлари ва амаллари билан мукаммал баён қилдилар ва саҳобаи киромларга уларни амалларини ўргатдилар.
Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вафотларидан кейин ваҳий тўхтади. Қуръони карим ва ҳадисдан бошқа нарса қолмади. Саҳобалар Аллоҳ таолонинг Ҳашр сурасининг 7-оятидаги:
وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا
“Расулуллоҳ нимани берса уни олингиз, ва нимадан қайтарса қайтингиз”, деган буйруғига бўйсуниб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатларини маҳкам ушлашга ҳаракат қилдилар.
Пайғамбаримиз алайҳиссаломнинг ҳадислари Аллоҳ таолонинг каломи Қуръони каримдан кейинги иккинчи мўътабар манба ҳисобланади. Бу ҳақида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари ҳам:
تركت فيكم امرين لن تضلوا ما تمسكتم بهما كتاب الله و سنة نبيه
“Сизга икки нарсани қолдирдим. Агар, уларни маҳкам тутсангиз, ҳеч адашмайсиз: Аллоҳнинг Китоби ва Набиййининг суннати” (Молик ривояти), деганлар.
Шу сабабдан ҳадисларнинг ислом жамиятидаги ўрни ҳар доим ҳaм юқори бўлиб келган. Зеро, ҳадисларда ислом динининг фарз, вожиб, суннат, мустаҳаб, ҳaлoл, ҳаром, мубоҳ, макруҳ каби ҳукмлар ёритилган. Ундан ташқари ҳар қандай жамият учун зарур бўлган, маънавий комил инсонларни тарбиялашга хизмат қиладиган, юксак фазилатларга чорловчи қоидалар мажмуаси ҳам ўз ифодасини топган. Шу ақидадан келиб чиқиб айтадиган бўлсак, ҳозирги пайтда ҳам ҳадисларнинг жамиятимиз учун тарбиявий ва амалий аҳамияти беқиёс ҳисобланади. Мўминлар Қуръони каримнинг кўпгина оятларида аввало, Аллоҳ таолога итоат қилишга амр қилинади, сўнгра Ўзининг Пайғамбарига итоат қилишга амр қилинганлар. Аллоҳ таоло айтади:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ
“Эй иймон келтирганлар Аллоҳга итоат этинглар ва Расулига итоат этинглар” (Нисо, 59-оят).
Аллоҳга итоат қилиш Қуръони каримдаги буйруқ ва қайтариқларга итоат қилиш билан бўлади. Расулига итоат эса, у зотнинг тирикликларида ўзларига итоат этиш билан бўлган бўлса, вафотларидан кейин эса суннатларига амал қилиш билан бўлади. Аллоҳга итоат ва Расулига итоат қилиш алоҳида-алоҳида нарса эмас, балки бир хил тушунча эканнини англаш керак. Чунки Пайғамбаримиз алайҳиссалом доимо Аллоҳ итоатида бўлганлар. Аллоҳнинг итоатидан ташқари нарсага ҳеч қачон, ҳеч кимни буюрмаганлар.
Қуръони карим лафз ва маъно жиҳатидан Аллоҳнинг каломи. Уни Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга юборган ваҳийси. Суннат ва ҳадис эса моҳиятан Пайғамбаримиз алайҳиссаломнинг шахсий фикрлари эмас балки, Аллоҳдан нозил бўлган ваҳийларнинг у зотнинг иборалари билан тақдим этилиши ҳисобланади.
Исломнинг биринчи кунидан бошлаб мусулмонлар ҳар бир катта-ю кичик нарсани Пайғамбаримизидан ола бошладилар. Улар илоҳий дастур – Қуръони карим оятларидан тортиб ҳожатхонада қандай ўтиришгача бўлган нарсаларни қабул қилиб олар эдилар.
Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг муборак ҳаётларининг ҳеч бир лаҳзаси саҳобаларнинг диққат-эътиборларидан четда қолмас эди. Чунки у зотнинг оғизларидан чиққан ҳар бир сўз, ўзларидан содир бўлаётган ҳар бир ҳаракат шариат ҳукми, ўрнак, ҳикмат ва насиҳатдан иборат эди. Дунё тарихида ҳаёти бунчалик очиқчасига оммавий равишда ўрганилган шахс яккаю ягона Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам бўлганлар. У Зотнингнг ҳатто ўта нозик ва хос ҳаётлари бугунги кун атамаси билан айтганда шахсий оилавий ҳаётлари ҳам тўлалигича ўрганилиб ривоят қилинган. Чунки ислом дини мукаммал дин бўлгани сабабидан инсон ҳаётининг барча соҳаларини қамраб олган. Буларнинг ҳаммаси Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шахсий ўрнаклари бўлган.
Бир сўз билан айтганда, у зот Қуръони каримни ўз шахсларида татбиқ қилиб, инсонларга кўрсатишлари керак эди. Шунинг учун ҳам саҳобаи киромлар Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ортларидан узлуксиз бирга юришар, у зотдан содир бўлган ҳар бир нарсани ўта аниқлик билан ёдлаб олишар ва ривоят қилишар эди. Ҳатто ўз ишлари билан машғул бўлган вақтларида бошқа кишилардан Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида эътибор билан туришни, у зотдан содир бўлган нарсаларни яхшилаб ўзлаштириб олишни илтимос қилар эдилар. Қайтиб келганларида эса дарҳол ўзлари тайинлаб кетган одамларидан сўраб, ўрганиб олар эдилар. Умар розияллоҳу анҳу ўз қўшнилари билан келишиб олиб навбат ила Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларида туришлари ҳақида у кишининг ўзидан ривоят қилинганлиги маълум ва машҳур. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан содир бўлган заррача нарса ҳам саҳобаларнинг эътиборидан четда қолган эмас. Буни душманлар ҳам тан олганлар. Ҳижратнинг олтинчи йили Ҳудайбия ҳодисасида Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бошчилигида бир минг тўрт юз саҳобаи киромлар Мадинаи мунавварадан эҳром боғлаб Каъбатуллоҳни тавоф қилиб, умра қилмоқчи бўлиб йўлга чиқадилар. Ҳудайбия деган жойда туриб қолганларида мушриклардан вакил бўлиб келган ва Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам билан музокара олиб борган кишилардан бири ўз қавмига қайтиб бориб: “Аллоҳга қасамки, ҳеч ким Муҳаммадни шериклари ҳурмат қилгандек ҳурмат қилмайди. У туфласа туфуги ерга тушмаяпти, саҳобалари қўллари ила илиб олмоқдалар”, деб айтган эди.
Мушрикнинг таъбирича туфуги ерда қолмаган зотнинг гап-сўзлари, ваъз-насиҳатлари, ҳукму васиятлари ерда қолармиди?! Уларнинг ҳаммаси ниҳоятда катта эътибор ва аниқлик билан ўрганилган. Таъкидлаш лозимки, саҳобалар Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан содир бўлган нарсаларни ҳою ҳавас ёки билим, маданий савия кабилар учун қабул қилмаганлар. Балки Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан содир бўлган ҳар-хил ҳукмларга амал қилишни кўзлаб қабул қилганлар. Қолаверса, уларни бошқаларга ҳам етказиб, амалга чорлашни мақсад қилганлар.
Ойбек Ҳошимов,
Ҳадис илми мактаби ўқитувчиси.
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа