Аллоҳ таолонинг каломи Қуръони карим мўмин-мусулмонлар учун ҳидоят ва башоратдир. Башорат сўзи одатда хушхабар, яхшиликни етказиш, маълум қилиш маъносида ишлатилади. Мўминларга хушхабар етказишдек шарафли ишни Аллоҳ таоло башариятдан танлаб олган Ўзининг пайғамбарларига тайин қилган. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: «Биз пайғамбарларни фақат хушхабар берувчи ва огоҳлантирувчилар сифатидагина юборурмиз» (Каҳф, 56). Шунингдек, бошқа оятда «Мен фақат имон келтирадиган қавм учун огоҳлантирувчи ва хушхабар берувчидирман»(Аъроф, 188) дейилади.
Бироқ баъзан бу сўзни ёмон, нохушхабарларни, хусусан, турли бало-офатлар, мунажжмимларнинг бахтсизлик, омадсизлик тўғрисидаги хабарларини етказишда ҳам истифода этмоқдалар. Аслида эса юқорида таъкидланганидек, башорат фақатгина яхшилик ҳақидаги хушхабардир. Қуръонда мўминлар учун Роббилари томонидан бир қанча башорат, яъни хушхабарлар нозил бўлган. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: «Мўминларга (охират мукофотлари ҳақида) хушхабар беринг (эй, Муҳаммад)!» (Бақара, 223).
Оятда келган мўминларга бериладиган хушхабар, мукофотлар нималар эканлигини Аллоҳ таоло қуйидаги оятда марҳамат қилади:
«Имон келтириб, солиҳ амалларни қилганларга хушхабар берингки, улар учун (жаннатда) остиларидан анҳорлар (суви) оқиб турувчи боғлар бордир» (Бақара, 25).
Демак, оятга кўра, мўмин бўлиш учун тил билан имон келтириб, қалб билан иқрор бўлиб ва имонининг тасдиғи сифатида солиҳ амаллар қилиш лозим. Шунда улар учун улкан мукофот – жаннат бордир. Абу Муъин Насафий агар имон фақатгина тил билан айтишдан иборат бўлса, унда мунофиқ билан мўминнинг ўртасида ҳеч қандай фарқ қолмайди, дейди.
Бошқа бир сурада Аллоҳ таоло юқоридаги оятда келган «боғлар»ни жаннат боғлари эканини таъкидлайди: «Парвардигорлари уларга Ўз тарафидан раҳмат, ризолик ва улар учун неъматлари доимий (бўлмиш) жаннат (боғ)лари тўғрисида хушхабар берур» (Тавба, 21).
Аллоҳ барчаларимизни бу дунё ва охират мукофотларидан тўлиқ баҳраманд этсин! «Албатта, имон келтирган, яхши ишларни қилган, намозни баркамол ўқиб, закотни берганлар учун Парвардигорларининг ҳузурида (махсус) мукофотлари бордир. Уларга хавф ҳам бўлмас ва улар ташвиш ҳам чекмаслар».
Даврон НУРМУҲАММАД
тайёрлади
Сўнгги пайтларда “Мазҳаб нимага керак?”, “Ўзимиз Қуръон ва суннатдан ҳукм олсак бўлмайдими?” дегувчи тоифаларга раддиялар берадиган китобларга юртимизда эҳтиёж катта эди. Алҳамдулиллаҳ, ана шу эҳтиёж ажойиб асарлар билан тўлдириб бориляпти.
Яқинда Ўзбекистон мусулмонлари идораси раисининг биринчи ўринбосари Ҳомиджон қори Ишматбековнинг “Ислом фиқҳи асослари. Тўрт мазҳаб имомлари” китоби чоп этилди.
Муаллиф ёзади: “Кейинги йилларда мавжуд мазҳабларни инкор этиб, уларни бидъатга чиқариб, мўмин-мусулмонлар фикрини чалғитишга уринаётган бузғунчи тоифаларнинг ғаразли ташвиқот-тарғиботларига алданиб қолиш ҳолатлари ёшларимиз ўртасида кузатилмоқда. Гўёки мазҳаблар Қуръон ва суннатга хилоф ва улардан йироқ деган даъво билан мазҳабга эргашишдан қайтаришга уринмоқдалар. Ушбу китобда мавжуд тўрт мазҳабнинг айнан Қуръон ва суннатга асослангани ва динимизнинг замонлар оша юзага келадиган муаммоларни ҳал қилишда айнан мазҳаб уламолари жорий қилган усул ва қоидаларга асосланиши ҳам баён этилган”.
Устозлардан бири Қуръон ва суннатни юқори кучланишга эга электр энергиясига қиёслаган. Тасаввур қилинг, уйингизга розетка бўла туриб, чой қайнатиш учун тефални юқори кучланишга эга электр энергиясига уламайсиз-ку, шундайми? Мабодо, шундай қилинса, оқибат қандай бўлиши ҳаммага аён. Бугун “Қуръон ва суннат турганда нега мазҳабга эргашишимиз керак?” дейдиган тоифаларнинг қилаётган ишларини худди юқоридаги ҳолатга ўхшатиш мумкин.
Араб тилини чала-чулпа билиб олиб, Қуръон илмларидан бехабар, шариатни тушунмайдиган кимсалар бир ёки бир нечта рисолани ўқиб олиб, ўзларича Қуръондан ҳукм олишга ошиқишлари жуда катта хатодир.
Иш ўз устасига топширилиши исбот талаб қилмайдиган ҳақиқатдир. Ҳ. Ишматбеков ана шу масалаларга ҳам эътибор қаратиб, ҳатто саодат асрида ҳам Набий алайҳиссалом саҳобаларнинг гапларига қулоқ солганларини келтирган.
Бадр куни жанг бошланишидан олдинроқ Набий алайҳиссалом ижтиҳод қилдилар. У зот саҳобалари билан жанг қилиш учун бир жойни белгилаб, ўша ерга тушдилар. Саҳобалардан бири Ҳаббоб ибн Мунзир Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга: “Бу жойни сизга Аллоҳ тайин қилиб бердими, ундан бошқа жойга кўчиш мумкин эмасми? Ёки бу ерни ўзингиз душманга ҳийла қўллаш учун танладингизми?” деб сўрайди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Йўқ, Аллоҳ эмас, ўзим душманга ҳийла қўллаш учун бу ерни танладим”, дейдилар. Шунда Ҳаббоб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга бошқа жойни кўрсатиб, ўша ерда туриш ғалаба қозонишга янада қулайроқ бўлишини маслаҳат беради. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам унинг маслаҳатини олиб, у кўрсатган ерга кўчиб ўтишади, натижа ғалаба қозониш билан якунланади.
Хуллас, “Ислом фиқҳи асослари” китобини ҳар бир мўмин-мусулмон ўқиб чиқиши шарт бўлган китоблар сирасига киритиш мумкин.
Т.НИЗОМ