بسم الله الرحمن الرحيم
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ الْأَخْلَاقَ مِنَ الدِّينِ، وَأَعْلَى بِهَا شَأْنَ الْمُؤْمِنِينَ، وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى رَسُولِهِ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ، صَاحِبِ الْخُلُقِ الْقَوِيمِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَعَلَى أَصْحَابِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ أَمَّا بَعْدُ
HUSNI HULQ VA ChIROYLI MUOMALA – DINIMIZ TALABI!
Muhtaram jamoat! Ma'lumki, dinimiz husni xulqli, xush muomalali, o'zaro mehr-oqibat, kattalarga izzat-hurmat, kichiklarga esa rahm-shafqatli bo'lish, o'zgani ayb-nuqsonlarini va sahv-xatolarini kechirish kabi go'zal axloqlarga chaqiradi. Go'zal xulqli bo'lish – payg'ambarlar, siddiqlar va solih zotlarning xulqlaridan bo'lib, bu bilan kishi buyuk maqom va martabalarga erishadi. Barcha go'zal xulqlar Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallamda mukammal va benuqson holda o'z aksini topgan. Bu haqda Alloh taolo U Zotni maqtab bunday degan:
وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ
ya'ni: Albatta, Siz buyuk xulq uzradirsiz! (Qalam surasi 4-oyat). Haqiqatan, Payg'ambarimiz alayhissalom birinchi darajadagi komil inson va barcha yaxshi xulqlarni o'zlarida jamlagan Zot ekanlariga aslo shubha yo'q.
Payg'ambarimiz alayhissalom hazrati Abu Hurayra raziyallohu anhuga quyidagicha nasihat qilganlar:
"يا أبا هريرة! عليك بحسن الخلق" قال أبو هريرة رضي اللّه عنه: وما حسن الخلق يا رسول الله؟ قال: "تصل مَنْ قطعك، وتعفو عمن ظلمك، وتُعطي من حرمك"
(رواه الإمام البيهقي عن أبي هريرة رضي الله عنه)
ya'ni: “Ey Abu Hurayra! O'zingizga husni xulqni lozim tuting!”. Shunda Abu Hurayra raziyallohu anhu: Yo Rasulalloh! Husni xulq nima? – deb, so'radilar. Rasululloh alayhissalom: “Sizdan silai rahmni uzgan bilan uni bog'lashingiz, sizga zulm qilgan kishini kechirishingiz va sizni mahrum qilgan kishiga in'om qilishingiz husni xulqdir”, - dedilar (Imom Bayhaqiy rivoyatlari).
Shuningdek, husni xulqli kishi deb – ochiq yuzli, chiroyli muomalali, kechirimli, og'ir-bosiq, o'zgalarga foydasi tegadigan, beozor, hayoli, g'azabini jilovlay olgan, rostgo'y va shu kabi yaxshi xislatlarni o'zida mujassam qilgan kishiga aytiladi.
Azizlar! Dinimizda go'zal xulq sohiblariga katta ajru savoblar va yuksak maqom va martabalar va'da qilingan. Ulardan ba'zilarini quyida bayon qilamiz:
أناَ زَعِيْمٌ بِبَيْتٍ فِي رَبَضِ الْجَنَّةِ لمَن تَرَكَ الْمِرَاءَ وَإِنْ كَانَ مُحِقًّا ، وَبِبَيْتٍ فِي وَسَطِ الْجَنَّةِ لِمَنْ تَرَكَ الكَذِبَ وَإِنْ كَانَ مَازِحًا ، وَبِبَيْتٍ فِي أَعْلَى الْجَنَّةِ لِمَنْ حَسُنَ خُلُقُهُ
(رواه الإمام أبو داود عن أبي أمامة الباهلي رضي الله عنه)
ya'ni: “Garchi haq bo'lsa ham tortishmagan kishiga jannatning chetidan uy berilishiga kafilman. Garchi hazillashib bo'lsa ham yolg'on gapirmagan kimsaga jannatning o'rtasidan uy berilishiga kafilman. Hulqi chiroyli bo'lgan kishiga esa jannatning eng oliy joyidan uy berilishiga kafildirman” (Imom Abu Dovud rivoyatlari).
إِنَّ مِنْ أَحَبِّكُمْ إِلَيَّ وَأَقْرَبِكُمْ مِنِّي مَجْلِسًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَحَاسِنَكُمْ أَخْلَاقًا، وَإِنَّ أَبْغَضَكُمْ إِلَيَّ وَأَبْعَدَكُمْ مِنِّي مَجْلِسًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ الثَّرْثَارُونَ ، وَالْمُتَشَدِّقُونَ ، وَالْمُتَفَيْهِقُونَقالوا: يا رسولَ اللَّهِ، قد علِمنا الثَّرثارينَ والمتشدِّقينَ فما المتفَيهقونَ؟ قالَ: المتَكَبِّرونَ
(رواه الإمام الترمذي عن جابر بن عبد الله رضي الله عنه)
ya'ni: “Qiyomat kuni menga mahbubrog'ingiz va yaqinrog'ingiz xulqlari chiroylirog'ingizdir. Qiyomat kuni men uchun yoqimsizrog'ingiz va mendan uzoqrog'ingiz sergap, ko'p vaysaydigan va “mutafayhiqlardir”, dedilar. Shunda: “Yo Rasululloh, biz sergap va ko'p vaysaydiganlarni bilamiz. “Mutafayhiqlar” kimlar?” deb so'raldi. U zot: “Mutakabbirlardir”, deb javob berdilar (Imom Termiziy rivoyatlari).
مَا شَيءٌ أثقلُ فِي مِيْزَانِ الْمُؤْمِنِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِن خُلُقٍ حَسَنٍ، فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى لَيُبغِضُ الْفَاحِشَ الْبَذيءَ
(رواه الإمام الترمذي عن أبي الدرداء رضي الله عنه)
ya'ni: “Qiyomat kuni mo'minning mezonida husni xulqdan ko'ra og'irroq narsa bo'lmas. Albatta, Alloh fahsh va chirkin so'z aytuvchini yomon ko'rur”, (Imom Termiziy rivoyatlari).
Qiyomat kunida bandaning amallarini tortadigan adolat tarozusida yaxshi amallari og'ir kelib jannatga kirishni istagan odam husni xulqli bo'lishi kerak. Husni xulqli bo'lmay, fahsh gap va ishlarni qiladigan, tilida chirkin so'zlarni aytadigan kishini esa Alloh taolo yomon ko'radi. Shuning uchun husni xulqli bo'lish va fahshdan hamda chirkin gap-so'zlardan yiroq bo'lishimiz kerak.
Hususan, hozirgi paytda husni xulq mavzusiga ijtimoiy tarmoqlardagi muloqotlarimizda ham juda muhtojmiz. Ayniqsa, ayrim yoshlar hayotda o'zlarini odobli tutsalarda, ijtimoiy tarmoqlarda mutlaqo o'zgacha xulqda bo'lishlari achinarli hol. O'zaro yozishma va muloqotlarda birovlarni haqorat qilish, kamsitish, insonlarni g'iybat qilib, obro'sizlantirish oddiy holga aylanmoqda. Aslida, shariatimizga ko'ra “Al-maktub – kal-maxtub” ya'ni, “Yozilgan so'z – aytilgan gap bilan barobar” degan qoida bor. Shuning uchun musulmon kishi har bir gap-so'zini o'ylab yozishi, g'iybat va bo'hton hamda o'zgalarga qo'pollik va zulmdan juda ehtiyot bo'lishi zarur.
أنَّه مَن أُعطِيَ حَظَّهُ مِنَ الرِّفقِ، فَقَدْ أُعطِيَ حَظَّهُ مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ. وَصِلَةُ الرَّحِمِ، وَحُسْنُ الخُلُقِ، وحُسْنُ الجِوارِ، يَعْمُرَانِ الدِّيَارَ، وَيَزِيدَانِ فِي الْأَعْمَارِ
(رواه الإمام أحمد عن عائشة رضي الله عنها)
ya'ni: “Kimga muloyimlikdan nasiba berilgan bo'lsa, unga dunyo va oxirat yaxshiligidan nasibasi berilibdi. Silai rahm, husni xulq va yaxshi qo'shnichilik diyorlarni obod, umrlarni ziyoda qiladi” (Imom Ahmad rivoyatlari).
إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيُدْرِكُ بحُسْنِ خُلُقِه دَرَجَةَ الصَّائِمِ الْقَائِمِ
(رواه الإمام أبو داود عن عائشة رضي الله عنها)
ya'ni: “Albatta, mo'min o'zining husni xulqi ila ro'za tutuchi va bedor bo'luvchining darajasini topadi” (Imom Abu Dovud rivoyatlari).
Darhaqiqat, kunduzi ro'za tutib, kechasi tik turib namoz o'qigan holida bedor o'tkazadigan odam qanchalar oliy darajalarga erishishini hammamiz yaxshi bilamiz. Farzu vojib bo'lgan amallarni bajarib, yana nafl amallar bilan ortiqcha savob ishlayman degan odam husni xulq bilan ham yuqori darajalarga erishmog'i mumkin ekan. Husni xulqli odamni dunyoda ham hamma yaxshi ko'radi va hurmat qiladi. Undan hamma mamnun bo'ladi.
Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam husni xulqni bir qancha sho''balarini o'zida mujassam qilgan hadisi shariflarida bunday deganlar:
تَبَسُّمُكَ في وَجْهِ أخِيكَ لَكَ صَدَقَةٌ وأمْرُكَ بالمَعْرُوفِ ونَهْيُكَ عنِ المنْكَرِ صَدَقَةٌ وإِرْشادُكَ الرَّجُلَ في أرْضِ الضَّلالِ لَكَ صَدَقَةٌ وإِماطَتُكَ الحَجَرَ والشَّوْكَ والعَظْمَ عن الطَّرِيقِ لَكَ صَدَقَةٌ وإِفْراغُكَ مِنْ دَلْوِكَ في دَلْوِ أخِيكَ لَكَ صَدَقَةٌ
(رواه الإمام الترمذي عن أبي ذر رضي الله عنه)
ya'ni: “Birodaringizni yuziga tabassum qilmog'ingiz sadaqadir. Amri ma'ruf, nahyi munkar qilmog'ingiz sadaqadir. Yo'lda adashgan odamga to'g'ri yo'lni ko'rsatib qo'ymog'ingiz sadaqadir. Yo'ldan toshni, tikonni va suyakni olib tashlashingiz sadaqadir. Chelagingizdan birodaringizning chelagiga quyib bermog'ingiz sadaqadir” (Imom Termiziy rivoyatlari).
Ushbu hadisi sharifdan molu dunyo sarflamay ham sadaqa qilganning savobini olish va u erishgan darajalarga erishish mumkinligi chiqmoqda. Kishi o'zining husni xulqi ila xuddi sadaqa qilganning savobini olishi va darajasiga etishi mumkin ekan. Balki husni xulqning sho''balaridan har biri o'z sohibini sadaqa qilgan kishining savobiga va darajasiga erishtirar ekan.
Demak, kishi doimo kim bilan muloqot qilishidan qat'iy nazar odob va husni xulq bilan muomala qiladigan bo'lsa, yuqoridagi va undan boshqa ko'plab savob va baland martabalarga erishadi. Insonlar o'rtasida hushmuomilalik va husni xulq oqibatida jamiyatda o'zaro hamjihatlik va taraqqiyot ta'minlanadi.
Ming afsuski, bugungi kunda o'zining xizmat vazifasini bajarayotgan, jamiyat xizmatida bo'lgan tez yordam, ichki ishlar xodimlari yoxud kommunal to'lovlarni yig'ishga mas'ul bo'lgan shaxslar bilan ba'zilar qo'pol muomalada bo'linayotgani, ularga tan jarohati etkazayotgani holatlariga ham guvoh bo'lmoqdamiz. Vaholanki, ular jamoat osoyishtaligi uchun mas'ul qilingan, xalq xizmatida bo'lgan vazifadorlardir.
O'z navbatida, Islom shariati har qanday vaziyatda anglashilmovchilik va ziddiyatli holatlarni sog'lom aql va yaxshilik bilan hal etish, murosa qilishga buyuradi.
Shuningdek, kishi husni xulqli bo'lishi uchun ahli ilm va solih zotlarni suhbatlarida bahramand bo'lishi va ularni odob axloqlaridan o'ziga namuna olishi ayni muddaodir. Bu haqda Ibn Vahb rahmatullohi alayh shunday deganlar:
مَا نَقَلْنَا مِنْ أَدَبِ مَالِكٍ أَكْثَرَ مِمَّا تَعَلَّمْنَا مِنْ عِلْمِهِ (سير أعلام النبلاء)
ya'ni: “Imom Molikning ilmlaridan ko'ra, u zotning odoblaridan o'rganganimiz ko'proq bo'ldi” (“Ciyaru a'lomin nubalo” kitobi).
Demak, husni xulq kishida o'z-o'zidan shakllanib qolmas ekan. Balki uni ilm ahllari bilan hamsuhbat bo'lish, ulardan ilm olish bilan birga odob-axloqlarini o'rganish bilan kasb qilinar ekan. Ushbu xislat o'tgan salafi solihlarimizning go'zal odatlaridan bo'lgan.
Junayd Bag'dodiy rahimahulloh aytadilar: “Garchi insonning ilmi va amali oz bo'lsa ham, to'rtta narsa uni yuqori darajalarga ko'taradi: Hilm, tavoze'lik, saxiylik va husni xulqdir. Husni xulq imonning komilligidir”.
Yahyo ibn Mu'oz rahmatullohi alayh shunday deganlar: “Yomon xulq yomon xususiyat bo'lib, u bilan ko'p yaxshiliklar ham foyda bermaydi. Yaxshi xulq esa, yaxshi xususiyat bo'lib, u bilan ko'p yomonliklar zarar bera olmaydi”.
Hulosa qilib aytadigan bo'lsak, shari'atimizda go'zal axloqli bo'lishga targ'ib qilingan bo'lib, har bir inson xulq atvorini chiroyli qilishga harakat qilishi lozim. Zero, inson chiroyli xulqi sababli dunyo va oxiratda yuqori darajalarga etadi. Buning uchun avvalo shari'atimizni yaxshi o'rganishimiz va unga amal qilishimiz kerak bo'ladi.
Muhtaram azizlar! Ma'lumki, kuz fasli kelib, hozirgi kunlarda dehqonlar hosillarini yig'ishtirish mavsumida turibmiz. Shariatimiz dehqonlarning zimmasiga ushr berish ibodatini buyurgan. Suhbatimiz davomida ushrga oid ba'zi bir masalalarni bayon qilamiz.
“Ushr” – arab tilida, o'ndan bir degani. Shariatda esa dehqonchilik mahsulotlarining zakoti hisoblanib, asosan etishtirilgan mahsulotning o'ndan bir qismi miskinlarga berilishi tushuniladi. Ushr shariatimizda Qur'oni karim, hadisi sharif va ulamolar ijmosiga ko'ra farzdir. Alloh taolo An'om surasi, 141-oyatida, shunday marhamat qilgan:
وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ
ya'ni: “Va uning haqini hosilini yiqqan kuni bering. Isrof qilmang. Chunki u zot isrofchilarni yaxshi ko'rmas”.
Jobir raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallallohu alayhi vasallam: “Anhorlar va bulutlar sug'organ narsalardan ushr (o'ndan bir beriladi), suv chiqaruvchi hayvon ila sug'orilganda yigirmadan bir (beriladi)”, dedilar” (Imom Ahmad rivoyatlari).
Mazkur hadisga binoan, hanafiy mazhabimizda erdan olingan hosil qancha bo'lishidan qat'i nazar, undan ushr beriladi. Oqar suv yoki yomg'irda sug'orilgan ekinlarning hosilidan xarajatlar chiqarilmasdan ushr (o'ndan bir) beriladi. Yerga ishlov berilmasdan o'zi o'sib chiqqan mahsulotlardan ushr berilmaydi. Suv chiqarishga charxpalak, hayvon va boshqa narsalarni ishlatib, sarf-xarajat qilingan bo'lsa, mahsulotning, yigirmadan biri beriladi. Sug'orishdan boshqa ishlarga sarflangan xarajatlar e'tiborga olinmaydi. Asaldan, garchi oz bo'lsa ham, o'ndan biri ushr sifatida faqirlarga beriladi (“Muxtasarul viqoya” kitobi).
Hovlidagi mevali daraxtlar mevasidan ushr berilmaydi. Balki dalasidagi daraxtlari mevasidan ushr beriladi. Zero, hovlidagi narsalar undagi imoratlarga tobe hisoblanib, ulardan ushr berilmaydi (“Fatavoi Qozixon”kitobi).
Ushrni zakot olishga haqli bo'lgan faqir va miskinlarga beriladi.
Ushr berishdan oldin er xarajatlari va boshqa xarajatlar chiqarib tashlanmaydi. Shuningdek, mahsulotlar olinganidan so'ng, bir yil o'tishi, nisob miqdorining to'ldirilishi shart emas.
Alloh taolo dehqonlarimizning hosillariga baraka berib, zimmalaridagi ushr berish ibodatini chiroyli ado qilishlarini nasib aylasin! Omin!
Muhtaram imom-domla! Kelgusi juma ma'ruzasi “Islomda qarz oldi-berdi masalasi”mavzusida bo'ladi, inshaalloh.
Bu zotning to‘liq ismi Nasr ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Ibrohim Abu Lays as-Samarqandiy al-Hanafiydir. Samarqandda tavallud topgandir. Samarqand o‘zining ko‘p olimlari bilan mashhur bo‘lgan hamda Samarqand ahli ilmni yaxshi ko‘rgan. Bu ma’lumotlar Najmiddin Umar ibn Muhammad Nasafiyni “Al qand fiy ulamai Samarqand” asarida keltirilgan.
Abu Lays Samarqandiy boshlang‘ich ta’limni Samarqandda olgan. So‘ng ulamolarining ko‘pligi bilan mashhur bo‘lgan Balxga ketadi. Ilmni mustahkamlab Samarqandga qaytadi. Abu Lays nafaqat Samarqand va Balx ulamolari orasida ilmiy mavqega ega, balki Hanafiy ulamolarining orasida ham o‘z mavqega egadir. Bunga bir qancha misollar dalolat qiladi:
U yashagan davrda yurtimizda lug‘at, tafsir, hadis, fiqh ilmlari rivojlangan. Mana shunday ilmiy muhitda yashab ijod etgan alloma samarali meros qoldirgan. Uning “Bahr al-ulum” (“Ilmlar ummoni”), “Uyun al-masoyil” (“Masalalar sarchashmasi”), “Tanbehul-g‘ofilin” (G‘ofillarga tanbehlar”), “Bo‘ston al-orifin” (“Oriflar bo‘stoni”) kabi asarlari bizgacha yetib kelgan va nashrlar etilgan.
Allomaning tug‘ilgan yili sifatida muarrixlar hijriy 301-310 yillar orasi va 911-milodiy yilni ko‘rsatadilar. Olimning kunyasi Abu Lays, ya’ni “Laysning otasi”. “Lays” lug‘atda sher, arclon ma’nosini beradi. U zotning Lays degan farzandlari bo‘lganmi yoki “Abu Turob” singari majoziy laqabmi, noma’lum. Har holda kunya ekani aniq. Kunyasi bilan laqabi qo‘shib aytilar edi, masalan: "Faqih Abu Lays aytdi" kabi. Laqablaridan biri “al-Faqih” bo‘lib, shu laqab bilan mashhur bo‘lgan. Alloma fiqh ilmida yuksak martabaga erishgan, o‘z zamonasida unga teng keladigan olim topilmas edi. Faqih so‘zining
oldida arab tilidagi “al” artikli qo‘shilib, uni “al-Faqih” deb atalishi ham shunga ishoratdir.
Abu Laysning o‘zi ham “al-Faqih” laqabini yaxshi ko‘rar edi. Chunki, rivoyatlarga qaraganda, “Tanbehul g‘ofilin” kitobini yozgan mahallarida bir kecha u kishining tushlariga Nabiy sollallohu alayhi vasallam kirib, yozgan kitoblarini tutqazib: "Yo Faqih! Kitobingni ol!” deydilar. Uyg‘onganlarida kitoblarida Payg‘ambarimiz alayhissalom muborak qo‘llarini, izlarini ko‘radilar. Shundan keyin “Faqih” degan nomni yaxshi ko‘rdi va u tufayli ko‘p barokatlarga noil bo‘ladi. Ikkinchi unvoni “Imomul-huda”. Bu laqab bilan yana bir buyuk alloma Abu Mansur al-Moturidiy ham atalgan.
Abu Laysning vafoti haqida ham muarrixlar turli sanalarni ko‘rsatadilar. Dovudiy o‘zining “Tabaqot al-Mufassirin” kitobida 393-hijriy yilning jumod al-oxir oyining seshanba 11-kechasida vafot etgan, degan. “Javohir al-mo‘zi’a” asarida 373-seshanba kechasida, “Kashf az-zunun” asarida 376, yoki 383, yoki 375-hijriy yilda vafot etgan deyiladi. Arab merosi tarixida 373, yoki 375, yoki 393-hijriy vafot etgan deyilgan.
Ya’ni, alloma 985 va 1003-milodiy yillar orasida vafot etgan. Manbalarda uning oilasi haqida hech narsa yozib qoldirilmagan. Abu Lays Samarqandiy Samarqandda shayxul-islom darajasiga ko‘tarilgan. Lekin uning rasman qozi bo‘lgani haqidagi ma’lumot manbalarda kuzatilmaydi. U o‘z davrida eng zaruriy ilm – fiqhni egallagani bois, fatvolar aytishga loyiq bo‘lgan va uning fatvo hamda hikmatli so‘zlari kishilar orasida tarqalgan. Jumladan, Salohiddin Nohiy uning fiqhiy asarlari matni tuzilishiga ko‘ra o‘z tadqiqotida allomani madrasalarda mudarrislik qilganini taxmin qiladi. Shuningdek, Abu Lays tafsirida hadislar, rivoyatlar, qiroatlar, lug‘aviy manbalarga alohida ahamiyat berilishi ham uning mudarrislik qilganini tasdiqlashi mumkin. Abu Lays Samarqandiy ilmiy salohiyatining shakllanishida avvalo olim oilasida tavallud topgani ta’sir ko‘rsatgan bo‘lsa, keyinchalik Balx, Samarqand va Buxoro kabi muhim ilmiy mavqega ega bo‘lgan shaharlar olimlarining ta’lim-tarbiyalari sezilarli bo‘lgan. Abu Lays Samarqandiy Balxlik olimlarning Samarqandga kelishi, u yerga safar qilish munosabati bilan ilm o‘rgangan bo‘lsa, ayrim hollarda ularning asarlarini mutolaa qilish va o‘rganish orqali ularni o‘zining ustozi deb hisoblagan.
Abu Lays Samarqandiy shakllangan ilmiy muhit asosan hanafiy mazhabi olimlari ta’sirida bo‘lgan. Ko‘pchilik tarojum asarlarida Abu Lays Samarqandiyning ikki yoki uch ustozi zikr etiladi xolos. Bunga sabab balki olimga ko‘proq tahsil bergan ustozini zikr etish bilan kifoyalanish bo‘lsa kerak. Uning asarlarida o‘z davridagi ko‘plab olimlarning so‘zlari, rivoyatlari keltirilgan. Olim ularni o‘z asarlarida zikr etgan. Tadqiqot doirasida Abu Lays Samarqandiyning 24 ustozi aniqlandi. Tafsirida 20 ustozi, “Tanbih-l-g‘ofilin”da 4 ustozi zikr etilgan. Olimning barcha ustozlari hanafiy mazhabi ulamolari bo‘lib, ularning ko‘pchiliklarining silsilasi Nu’mon ibn Sobit Abu Hanifa, Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasanga borib taqaladi. Bu ustozlarning ba’zilari haqidagi ma’lumotlar tarojum asarlarida zikr etilgan. Muhammad ibn Fazl Buxoro va Samarqandga kelgani va Samarqandda vafot etgani, Xalil ibn Ahmad Farg‘ona qozisi bo‘lgani va shu yerda yoki Samarqandda vafot etgani, Abu Ja’farning Buxoro va Samarqandga kelgani va Buxoroda vafot etgani haqidagi ma’lumotlar ularning Samarqand ilmiy muhiti bilan bog‘likligini ko‘rsatadi. Ular o‘z zamonlarining yetuk olimlari bo‘lib, Abu Lays Samarqandiyga ustozlik qilganlar Abu Lays Samarqandiy tafsirining O‘zRFA Sharqshunoslik instituti qo‘lyozmalar fondida saqlanayotgan nusxasining birinchi varag‘ida shunday ma’lumot mavjud: “Abul-Mahomid Muhammad ibn Ibrohim ibn Anush Hasiyriy “Hodiy Hasiyriy” asarining oxirgi qism ikkinchi – “Fatvo berishda ehtiyot qilish” nomli faslida shunday yozadi: 258/872 sanada vafot etgan Samarqand hofizi faqih Abu Lays: “Samarqandda 40 yil fatvo berdim, ushbu 40 yilda faqat ilgari o‘tgan ulamolarning so‘zlariga tayandim. Mening kitobimdan qiyomat kuni g‘iybatdan biror narsa chiqmaydi. O‘ng qo‘limni chap qo‘limdan ajratganimdan buyon yolg‘on gapirmadim, hech kimga qushning boshini suvga solib ko‘targanda boshida qolgan suvchalik yomonlik istamadim”, degan.
“Abu Lays fozil, taqvodor, buyuk imom bo‘lib, yuz ming hadisni yod bilgan. Vaki’, Muhammad ibn Hasan, Ibn Muborak, Abu Yusuf va boshqa olimlar kitoblarini mutolaa qilar edi. Uning ko‘plab asarlari bor”.
Barcha manbalarda Abu Lays Nasr ibn Sayyor hofiz, Nasr ibn Muhammad esa faqih deb atalgan. Yuqoridagi ma’lumotda Abul-Lays Nasr ibn Muhammad bilan hofiz Abu Lays Nasr ibn Sayyor ibn Fath haqidagi ma’lumotlar chalkashtirib yuborilgan. Shuningdek, ko‘rsatilgan vafot yili ham hofiz Abul-Lays vafot etgan yiliga yaqinroq keladi. Shu kabi ushbu ikki allomani adashtirish hollari manbalarda uchraydi.
Jumladan, u ikkisini bir olim deb ko‘rsatilgan o‘rinlar ham mavjud. Faqih Abu Lays Samarqandiyning Muhammad Shayboniyning kitobi bilan tanishganligi, o‘z ijodida Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasan Shayboniy, Vaki’, Ibn Muboraklarning silsilalar orqali rivoyatlarini ko‘p keltirganligi sababli bu ma’lumotlar Abu Lays Nasr ibn Muhammadga tegishli deb hisoblash mumkin. U o‘zining tafsirida Muhammad ibn Hasan “As-Siyar al-Kabir” asaridan ma’lumot keltiradi.
Tug‘ilgan joyi Samarqanddir. “Bahr al-ulum” tafsirining kirish qismida u shahar haqida bunday deyiladi: “Arablar uni Siron ham deydilar. Safd vodiysining janubida joylashgan bu joy iqlimi yaxshi va katta shahardir”. Bir shoir bu yer haqida shunday degan edi:
Insonlar uchun oxiratda jannat bordur,
Bu dunyoning jannati Samarqanddur.
Bu shahar tolibi ilmlar maskani bo‘lgan. Bu yerga ulamo-yu fuqaholar, tasavvuf ahllari safar qilar edilar. Shuning uchun bu yer boshqa yurtlar ichida muhim ilmiy o‘rin egallab turar edi, chunki Abu Lays Samarqandiy qatorida u kishining olimlardan bo‘lgan sheriklari va do‘stlari ham ko‘p edi.
TII talabasi Mirzaqosim Saidmirzayev
[1] Tarixi at-turas al-arabiy. 1-jild, 3-juz, 107 va undan keyingi sahifalar.