أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ مِنۢ بَعۡدِ مُوسَىٰٓ إِذۡ قَالُواْ لِنَبِيّٖ لَّهُمُ ٱبۡعَثۡ لَنَا مَلِكٗا نُّقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ قَالَ هَلۡ عَسَيۡتُمۡ إِن كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡقِتَالُ أَلَّا تُقَٰتِلُواْۖ قَالُواْ وَمَا لَنَآ أَلَّا نُقَٰتِلَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَدۡ أُخۡرِجۡنَا مِن دِيَٰرِنَا وَأَبۡنَآئِنَاۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقِتَالُ تَوَلَّوۡاْ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلظَّٰلِمِينَ٢٤٦
246. (Ey Muhammad), MusodankeyingiBaniIsroila'yonlariniko'rmadingizmi? Ularpayg'ambarlariga: "Bizgabirpodshohnitayinqilibber, shundaAllohyo'lidajangqilaylik!" deyishdi. U: "Agarsizlargaurushfarzqilinsa, balkiurushmassizlar?" dedi. Ular: "Diyorimizdanvafarzandlarimizdanjudobo'lgach, Allohyo'lidaurushmasmidik!" deyishdi. Ulargaurushfarzbo'lganidaozchilikdantashqarihammalariboshtortishdi. Allohzolimlarnibiluvchidir.
Ushbu suraning 246 dan 251-oyatigacha Tolut va Jolut haqidadir. Tolut Bani Isroilning podshohi, payg'ambar Dovud alayhissalomning qaynotasi bo'lgan, undan so'ng podshohlik hazrati Dovudga qolgan. Jolut esa Bani Isroilning ashaddiy dushmanlaridan bo'lgan Amoliqa podshohlaridan biri edi. Uni hazrati Dovud palaxmon (tosh o'q bilan o'qlanib, bosh ustida aylantirib otiladigan qurol) bilan otib o'ldirgan. Tarixchilar rivoyatiga ko'ra, payg'ambar Shamvil alayhissalom Bani Isroil qavmini ozodlikka va farovonlikka olib chiqish tadorikini ko'radi. Bunda Bani Isroil qavmiga jasur, shijoatli yo'lboshchi kerakligini bilib, Allohdan shunday yo'lboshchi ato etishni so'raydi. Alloh taolo Shamvilga vahiy yuborib: "Qavmingdan qaysi odamning bo'yi asoyingcha bo'lsa, o'sha odam qavmga podshoh bo'ladi", deydi. Bo'yi aso uzunligicha keladigan odam faqat Tolut ismli kishi bo'lib, bu qavmga u podshoh etib yuborildi. Uning podshohligi belgisi sifatida qavmga bir sandiq ham yuborildi.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday dedilar: «(Umrida) aslo yaxshilik qilmagan bir kishi o‘z ahliga: «O‘lsam, (jasadimni) kuydirib, yarmini quruqlikka, yarmini dengizga sochib yuboringlar. Allohga qasamki, agar Alloh meni topib olsa, hech kimga bermagan azobi bilan azoblaydi», dedi.
O‘sha odam o‘lgach, buyurganidek qilishdi. Alloh quruqlikka buyurdi, u (kulning) o‘zidagi qismini to‘pladi, so‘ng dengizga buyurdi, u ham uning o‘zidagi qismini to‘pladi. Keyin U Zot: «Nega bunday qilding?» dedi. U: «Sendan qo‘rqqanimdan, yo Robbim! Axir O‘zing bilguvchisan!» dedi. Shunda Alloh uni mag‘firat qildi» (Imom Muslim rivoyati).