Savol:Bizda bir “Hizbut-tahrir” nomli jamoa bor. Islom xalifaligini o'rnatish haqida bong urishadi. Ulamolar haqida har xil gaplar gapirishadi. Ularga qanday raddiya qilish kerak? O'zi Islom xalifaligiga qanday yo'l tutilish kerak?
Javob:Alhamdu lillah, vassolatu vassalamu ala rosulillah.
Insonlar jamoalanish bo'yicha ikki jamoaga ajraydilar. Rohmanning jamoasi va Shayton jamoalari. Alloh taoloning jamoasi tarqoq bo'lishi aslo mumkin emas. Alloh taolo aytadi:
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ
“Dinlarini (firqalarga) bo'lib, (turli) guruhlarga aylanganlar (uchun) biror narsada (Siz mas'ul) emassiz. Ularning ishi Allohga (havola). So'ngra (U) ularni qilib yurgan amallaridan ogoh qilur” (An'om surasi 159-oyat).
Payg'ambarimiz alayhissalom esa: “Yahudiylar etmish bir yoki etmish ikki firqaga bo'linib ketdi. Nasorolar ham etmish bir yoki etmish ikki firqaga bo'linib ketdi. Mening ummatim esa etmish uch firqaga bo'linib ketadi”, deganlar (Imom Abu Dovud Abu Hurayra raziyallohu anhudan rivoyat qilganlar).
Yana Imom Abu Dovud rahimahulloh Muoviya raziyallohu anhudan ham shunga o'xshash hadis rivoyat qilgan. Unda Payg'ambarimiz alayhissalom: “Ularning hammasi do'zaxdadir. Birgina firqa bundan mustasno”, dedilar. Shunda sahobalar: “O'sha bir toifa kimlar, ey, Allohning Rasuli!” deyishdi. U Zot: “Jamoatdir”, dedilar. So'ng yana qo'shimcha qilib aytdilarki: “Albatta yaqin orada shunday qavmlar keladiki, qutirish kasali bemorni qanday egallasa, ularni havoi nafs xuddi shunday egallaydi” – dedilar.
Darhaqiqat, Payg'ambarimiz alayhissalom xabar bergan narsalari voqe'likda sodir bo'ldi. Havoi nafsga ergashish ko'paydi. Firqalar, jamoalar ko'paydi. Holbuki, Alloh taolo o'z kitobida aytadi:
وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آَيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
“Hammangiz Allohning «arqoni»ni (Qur'onini) mahkam tuting va firqalarga bo'linmang hamda o'zaro adovatda bo'lgan paytlaringizda dillaringizni (tutashtirib) oshno qilib qo'ygan Allohning ne'matini yodda tuting. Uning ne'mati tufayli birodarlarga aylandingiz. Do'zax chohi yoqasida turganingizda, sizlarni undan qutqardi. Shoyad haq yo'lni topgaysizlar, deb, Alloh O'z oyatlarini sizlarga shunday bayon qiladi” (Oli Imron surasi 103-sura).
Payg'ambarimiz alayhissalom aytadilar: “O'zlaringizdan oldingilar yo'liga xuddi (kamon o'qining) patlari bir xil joylashgani kabi, izma-iz ergashasizlar. Hatto ular zobb (echkiemar)ning iniga kirgan bo'lsalar, sizlar ham albatta kirasizlar. Sahobalar aytdilar: “Ey, Rasulalloh! Yahudlar va Nasorolarmi?” Payg'ambar alayhissalom: “Unda kim?” - dedilar.
Yana Payg'ambarimiz alayhissalom aytdilar: “Mo''min mo''min uchun xuddi bir birini mustahkamlab turuvchi bino kabidir”.
Ammo bu paydo bo'lgan hizblar-jamoalar o'zaro bir-birlaridan tanofurda, nafratdadirlar. Bir birlarini ta'na-ayb qo'yadilar. Hatto bir kishi: “Bu hizblar din dushmanlarining iroda-istaklarini ya'ni ummatni tafriqaga solish, xotirini parishon qilish, alaloqibat ummatni za'iflashtirish kabi ishlarni amalga oshiryaptilar”, desa to'g'ri aytgan bo'ladi.
Hullas, “Hizbut tahrir” jamoasi qattiq adashgan toifalardan. Men so'zimning avalidanoq shu so'zni aytsam balki sizlarga g'arib tuyular. Aslida bu so'zni aytishdan oldin muqaddima keltirishim kerakdir. Masalan quyidagicha: “Ushbu hizbut tahrir jamoasi paskash jamoa bo'lib, Urdunda paydo bo'lgan. “Ixvonul muslimin”dan ajrab chiqqan. Ixvonchilar ularga bu yo'ldan qaytsinlar uchun o'zaro elchilar yuborishgan. Lekin ular qaytishdan bosh tortishgan. Ularning etakchisi Taqiyuddin Nabahoniy edi. Ular aqida masalalarida quyidagilarni aytadilar: aqidaviy hukm faqat aqldan olinadi. Agar sam'iy ya'ni, naqliy dalildan olinsa, u faqat qat'iy dalil bo'lishi kerak.
Shuning uchun ham ular azobi qabrni rad qiladilar, Masihud-Dajjolni chiqishini inkor qiladilar. Fazilatli ahloqlar va ilm o'rgatishga beparvo bo'ladilar. Hizbchilar quruq siyosatdonlikka o'rgatiladigan dinga muxolif jamoadir.
Hizbchilarning etakchisiga: “Nima uchun sizlarda Qur'on yodlatadigan madrasalar ko'rinmaydi?”, deb so'ralganda shunday javob bergan: “Men darveshlar chiqarmoqchimasman”. Ko'rib turganingizdek, ular faqat siyosatga tayanadilar. Ilm, ahloq va qalb tarbiyasi, zuhd, taqvoga sabab bo'luvchi ilmlar ular uchun qiziq emas. Fiqhiy masalalarda ham o'zlariga xos jihatlar bo'lib, ularga ko'ra erkak kishi nomahram ayol bilan qo'l berib ko'rishsa, joiz bo'ladi. Shuningdek, sho'roda kofir inson ham bo'lishi, hamda u umumiy ma'noda voliy, hokim bo'lishi ham mumkin. Shunday qilib, Hizbut tahrir jamoasi eng adashgan toifalardan biridir.
Men Hizbut–tahrirlik bilan faxrlangan, gerdayganlardan taajjubdaman. Barcha mo'min musulmonlarni hizbut-tahrir jamoasidan ogohlikka, ulardan uzoq bo'lishga chaqiraman. Agar biz hizbut-tahrir jamoasini ta'vilchilar, deb hisoblamasak edi, aslida ularni kofir deyishimiz haqli bo'lardi. Chunki ular azobi qabrni inkor qiladilar. Masihud-dajjolni chiqishini inkor qiladilar. Yetakchilari esa: “Talabalariga Qur'onni o'rgatish lozim emas. Ulardan darveshlar etishtirmaslik kerak” – deydi.
Yaman ulamolar kengashi a'zosi
Shayx Muqbil Hodiy Vodiiy
Alloh taolo marhamat qilib bunday degan: “Biz Qiyomat kuni adolat tarozularini qo‘yamiz. Bas, hech bir jonga zulm qilinmas. Agar (amal) xantal donasicha bo‘lsa ham, uni keltiramiz. Biz o‘zimiz hisob-kitob qilishga kifoyadirmiz” (Anbiyo surasi, 47-oyat).
Bu oyatning zohiridan ma’lum bo‘ladiki, har bir insonning amallari uchun o‘ziga xos bir tarozi bo‘ladi: savob ishlar bir pallaga, gunoh ishlar ikkinchi pallaga qo‘yiladi. U tarozi adolat bilan ishlaydi, unda dunyo tarozilari kabi urib qolish, kamaytirib ko‘rsatish yo‘q.
Oyatdagi "xantal donasicha bo‘lsa ham, uni keltiramiz" degani — har qanday kichik amal ham hisobdan chetda qolmasligini anglatadi.
“Biz o‘zimiz hisob-kitob qilishga kifoyadirmiz” — ya’ni Allohning hisob-kitobi aniq va mukammal bo‘ladi.
Oysha roziyallohu anhodan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Allohning huzurida amallar yoziladigan daftarlar uch turli bo‘ladi. Bir daftar borki, Alloh unga e’tibor bermaydi, ikkinchi daftar borki, Alloh undan hech narsani qoldirmay hisob qiladi, uchinchi bir daftar borki, Alloh uni kechirmaydi.
Kechirilmaydigan daftar — shirk daftari. Alloh taolo bunday marhamat qilgan: “Kim Allohga shirk keltirsa, albatta Alloh unga jannatni harom qilur” (Moida surasi, 72-oyat).
E’tibor berilmaydigan daftar — insonning o‘z nafsiga nisbatan qilgan zulmi: ya’ni Robbisi bilan banda o‘rtasidagi haqlarda kamchilik qilish — namozni tark etish yoki ro‘zani tutishni qoldirish kabilar. Alloh xohlasa bunday gunohlarni kechiradi va afv etadi.
Biror narsasi qoldirilmaydigan daftar — insonlarning bir-biriga nisbatan zulm qilishi. Alloh u haqda albatta qasos oladi” (Imom Ahmad rivoyati).
Bu hadis odamlarning amallari qay tarzda baholanishini ko‘rsatuvchi ulkan me’yordir. Demak, odamlarning amallari uch toifada yoziladi:
1. Alloh e’tibor bermaydigan daftar — insonning o‘z nafsiga zulmi, ibodatdagi kamchiliklari.
2. Alloh hech narsani qoldirmaydigan daftar — insonning boshqalarga qilgan zulmi.
3. Alloh kechirmaydigan daftar — shirk va kufr, ya’ni Allohning sherigi bor deyish.
Bu uch daftarning ichida eng xavfli va eng dahshatlisi — shirk va kufr daftari, chunki u Allohni tanish, unga iymon keltirish va uni yagona deb bilish masalasiga ziddir. Insonning e’tiqodi butun umri va amaliga ta’sir ko‘rsatadi.
Undan keyingi eng og‘ir va xatarli daftar — odamlarning bir-biriga zulm qilishidir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytganlaridek: “Qasos bo‘lmay qolmaydi” — ya’ni har bir zulm uchun albatta qasos bo‘ladi. Bu esa, Allohning huzurida zulmning qanchalik katta gunoh ekanini ko‘rsatadi. Alloh zulmni O‘ziga ham harom qilgan va bandalari o‘rtasida ham harom etgan. Shu sababli, boshqalarning haqi Qiyomat kunida mutlaqo yo‘qolib ketmaydi. Alloh taolo marhamat qiladi: “Alloh zolim qavmni hidoyat etmas” (Tavba surasi, 19-oyat), “U zolimlarni sevmaydi” (Sho‘ro surasi, 37-oyat), “Zolimlar najot topmaslar” (Yusuf surasi, 23-oyat).
Qur’onning barcha oyatlarida zulm — eng yomon razolat va eng katta gunoh sifatida ko‘rsatiladi. Shu sababli, barcha shariatlar zulmni yo‘qotish uchun, payg‘ambarlar adolatni qaror toptirish uchun yuborilganlar: “Biz Rasullarimizni aniq dalillar bilan yubordik va ular bilan birga Kitob hamda odamlar adolatni barpo qilishlari uchun tarozuni nozil qildik” (Hadid surasi, 25-oyat).
Zulm — faqat ijtimoiy muammo yoki odamlar o‘rtasidagi munosabatlarga oid masala emas. U keng ma’noda insonning Robbisiga qilgan zulmi, o‘ziga qilgan zulmi va atrofdagi mavjudotlarga qilgan zulmini ham o‘z ichiga oladi. Insonning Robbisiga zulm qilishi — eng og‘ir ma’siyatdir. Bu — kufr va shirkdir. Shuning uchun hazrati Luqmon o‘g‘liga nasihat qilib bunday deganlar: “Ey o‘g‘ilcham, Allohga shirk keltirma! Albatta shirk — juda katta zulmdir” (Luqmon surasi, 13-oyat).
Shirkning “katta zulm” deb atalishi sababi — u barcha haqlar ichidagi eng asosiysi — Allohning haqqiga taalluqli ekanidadir.
Homidjon qori ISHMATBЕKOV