۞مَا نَنسَخۡ مِنۡ ءَايَةٍ أَوۡ نُنسِهَا نَأۡتِ بِخَيۡرٖ مِّنۡهَآ أَوۡ مِثۡلِهَآۗ أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ١٠٦
106. (Ey Muhammad), biror oyatni mansux qilsak yo unuttirsak, uning o'rniga undan yaxshirog'ini yo unga barobarini keltiramiz. Alloh har narsaga qodirligini bilmadingizmi?
Mufassirlar ushbu oyat haqida quyidagilarni yozishgan: "Mushriklar: "Muhammadni ko'ryapsizlarmi, ashoblarini bir ishga buyuradi-da, so'ngra yana uni qilishdan qaytaradi. Qur'ondagi bu narsa Muhammad ichidan to'qib chiqaradigan so'zdir. U ba'zisi ba'zisiga zid keladigan kalomdir", deyishdi. Shunda Alloh taolo yuqoridagi oyati karimani nozil qildi".
Har qanday qiyin holatga, shubha va ikkilanishga tushganda Allohning buyurganiga amal qilishni Rasuli akram sollallohu alayhi vasallamdan o'rganishimiz kerak. U zotga tushirilgan, amal qilinayotgan oyatlar hukmi ba'zan mansux (bekor) qilinar, o'rniga boshqalari tushirilar edi. Hukm bir oyatdan boshqasiga ko'chardi. Ishning tashqi ko'rinishi shunday edi, ammo botini Alloh taolo bilan Uning Rasuli o'rtasida sirligicha qolardi. Shu bois u zot sollallohu alayhi vasallam: "Ba'zan menga siqilish kelib, Allohga har kuni etmish marta istig'for aytaman", deganlar (Ahmad, Muslim, Abu Dovud, Ibn Moja, Nasoiy rivoyati). Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: "Umar (roziyallohu anhu) bunday der edi: "Bizga Ubay qiroat qilishni o'rgatar edilar, biz esa u kishining qiroat yo'llaridan boshqacha o'qir edik. Shunda u kishi: "Men Qur'onni janob Rasulullohning og'izlaridan o'rganganman, uni hech narsa evaziga tark qilmayman, Alloh taolo: (Ey Muhammad), biror oyatni mansux qilsak yo unuttirsak, uning o'rniga undan yaxshirog'ini yo unga barobarini keltiramiz. Alloh har narsaga qodirligini bilmadingizmi?" degan", dedi" (Buxoriy rivoyati).
أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٍ١٠٧
107. Osmonlar va Yer Allohning mulki ekanini hamda sizlarga Allohdan o'zga do'st va madadkor yo'qligini bilmadingizmi?
Ya'ni, ey mo'minlar, shuni yaxshi bilinglarki, etti qavat osmonlaru Yerdagi hamma narsa Alloh taoloning mulkidir. Bularning barini Uning O'zi yaratgan, O'zi boshqaradi, agar xohlasa bir lahzada yo'q qiladi. Sizlarga kofir va fojir kimsalarning tazyiq va zug'umlaridan panohlanishda Allohdan o'zga biror madadkor ham, do'st ham yo'qdir. Nahot shularni bilmasanglar?!
Shuning uchun mo'minlar hamisha Allohdan panoh izlashlari, Uning himoyasiga intilishlari, Undangina madad va nusrat so'rashlari lozim. Chunki osmonlar va Yerning egasi bo'lgan Alloh azza va jalla barcha maxluqlariga do'st va madadkor bo'lgani uchun ulardan yomonliklar, zararlar, turli yoqimsiz narsalarni daf qilish bilan ularni O'z himoyasida saqlaydi. Bu saqlashda yaxshi ham, yomon ham, balki hayvonotlar va boshqa narsalar ham mushtarakdir. Alloh taolo Bani Odamni O'zining buyrug'i bilan saqlashlari uchun ularga farishtalarni biriktirib qo'ygan. Ya'ni, ular har qanday zarar beradigan narsalarni ulardan Allohning buyrug'i bilan daf qilib turishadi. Ayni paytda Alloh taolo O'z valiylari, ya'ni do'stlarini ham saqlaydi. Ularning imonlarini adashtiruvchi shubhalardan, fitnalardan va halokatga olib ketuvchi shahvatlardan saqlaydi. Ularga bu kabi fitnalardan ofiyat beradi. Ularni insu-jinslardan bo'lgan dushmanlaridan saqlaydi, ularga bu dushmanlariga qarshi nusrat-g'alaba beradi.
أَمۡ تُرِيدُونَ أَن تَسَۡٔلُواْ رَسُولَكُمۡ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِن قَبۡلُۗ وَمَن يَتَبَدَّلِ ٱلۡكُفۡرَ بِٱلۡإِيمَٰنِ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ١٠٨
108. (Ey makkaliklar), sizlarhamPayg'ambaringizdanilgariMusodansavolqilinganniso'ramoqchimisizlar? Kimimonnikufrgaalishsa, to'g'riyo'ldanozishimuqarrardir.
Ya'ni, ey Makka ahli, yahudiylar o'z payg'ambarlaridan turli behuda narsalarni so'rayverishgani kabi sizlar ham Payg'ambaringizga nomunosib savollarni bermanglarki, bejo savollar boshingizga etib qolmasin. Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumo bunday deydi: "Bu oyat Abdulloh ibn Ka'b va bir guruh qurayshiylar haqida nozil bo'lgan. Ular: "Ey Muhammad, bizga Safo tog'ini oltinga aylantirib ber, Makka erlarini kengaytirib, o'rtasidan daryo oqizib qo'y, shunda senga imon keltiramiz", deyishdi. Shunda Alloh ushbu oyatni nozil qildi”. Yana mufassirlar aytishadi: "Yahudiylar va mushriklarning ba'zilari Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga: "Huddi Muso Tavrotni keltirganidek, sen ham bizga osmondan yaxlit bir kitobni keltir", deyishdi. Abdulloh ibn Umayya Mahzumiy: "Osmondan menga bir kitob keltirki, unda: "Olamlar Parvardigoridan Ibn Umayyaga. "Bilginki, Men Muhammadni odamlarga payg'ambar etib yubordim" deb yozilgan bo'lsin", dedi. Yana bir kishi: "Toki Allohni ro'para qilmaguningcha senga imon keltirmaymiz", dedi. Shunda yuqoridagi oyat nozil bo'lgan.
Abu Bakr roziyallohu anhuning muhabbati
Buyuk sahobiy Abu Bakr roziyallohu anhu bunday deydilar: “Biz hijratda edik. Men juda chanqab turgan edim. Ozgina sut olib kelib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga uzatdim va: “Yo Allohning Rasuli, ichib oling”, dedim. Rasululloh ichdilar-u, mening chanqog‘im qondi”.
Bu gaplar aynan haqiqat. Abu Bakr roziyallohu anhu chin dildan shunday dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ichdilar va Abu Bakr roziyallohu anhuning chanqoqlari qondi. Bu muhabbatning go‘zalligini his qila olyapsizmi? Bu o‘zgacha, xos bir muhabbatdir...
Savbon roziyallohu anhuning muhabbati
Payg‘ambar alayhissalom dastyorlari Savbon roziyallohu anhuning oldida kun davomida bo‘lmadilar. Nabiy alayhissalom qaytib kelganlarida Savbon roziyallohu anhu u zotga qarab: “Ey Allohning Rasuli, meni yolg‘iz tashlab ketdingiz”, dedi-da, yig‘lab yubordi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Shunga yig‘layapsanmi?” – dedilar. Savbon roziyallohu anhu: “Yo‘q, Rasululloh! Lekin jannatda sizning va o‘zimning martabamni yodga olib qo‘rqib ketdim. Alloh taoloning mana bu oyati esimga tushdi: «Kimda-kim Alloh va Payg‘ambarga itoat etsa, ana o‘shalar Allohning in’omiga erishgan zotlar, ya’ni, payg‘ambarlar, siddiqlar, shahidlar va solih kishilar bilan birgadirlar. Ular esa eng yaxshi hamrohlardir»[1]. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Xursand bo‘laver! Sen ham o‘zing muhabbat qo‘yganlar bilan birgasan”, dedilar.
Savod ibn G‘oziyyaning muhabbati
Savod ibn G‘oziyya Uhud g‘azoti kunida qo‘shinning markazida turardi. Nabiy alayhissalom qo‘shinga qarata: “Saflarni rostlanglar, to‘g‘ri turinglar!” – dedilar. Qarab borar ekanlar Nabiy alayhissalom Savod roziyallohu anhuning to‘g‘ri turmaganini ko‘rib: “Rostlangin, ey Savod!” – dedilar. Sahobiy: “Xo‘p”, dedi-yu, biroq to‘g‘irlanmasdan turaverdi. Payg‘ambar alayhissalom u tomonga yaqinlashib, qo‘llaridagi misvoklari bilan sahobiyning biqiniga niqtab: “Savod, to‘g‘ri turgin!” – dedilar. Savod: “Og‘rittingiz, Rasululloh! Alloh taolo sizni haq ila yuborgan bo‘lsa, endi men sizdan o‘ch olishim uchun imkon bering”, dedi. Payg‘ambarimiz alayhissalom qorinlarini ochib: “Qasosingni olvol, Savod”, dedilar. Savod roziyallohu anhu egilib qorinlarini o‘pa boshladi va: “Yo Allohning Rasuli, bugun shahidlik kunidir, shuning uchun ham oxirgi onlarimda tanam sizning muborak tanangizga tegib qolishini xohladim”, dedi.
Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Minbar yasalmasidan avval Nabiy sollallohu alayhi vasallam xurmoning tanasiga suyanib xutba qilar edilar. Bir muddat o‘tib, minbar joylashtirilganidan so‘ng Nabiy sollallohu alayhi vasallam minbarga ko‘tarildilar. Shunda o‘sha xurmo tanasidan (yosh boladay) o‘ksik ovoz chiqdi. Uni, hatto biz ham eshitdik. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam keldilar-da, unga qo‘llarini tekkizdilar. Zum o‘tmay u tinchib qoldi” (Imom Buxoriy rivoyati).
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Niso surasi, 69-oyat.