Oy kuni yaqinlashib borayotgan kelin eriga: “Yaqinda dada bo‘lasiz, shifokorlarning gapiga qaraganda o‘g‘il ko‘ramiz. Biz ham alohida holi yashasak, sizga mazali taomlar pishirib ko‘nglingizni shod qilsam”, dedi. Eri biroz asabiylashib: “Nima, endi ona bo‘laman deb meni ota-onamdan ajratmoqchimisan, shuni yaxshi bilib qo‘y-ki, onam menga qilgan yaxshilikni, xizmatni hech qachon hech kim qila olmaydi. Ko‘zingni kattaroq och, agar yana bir marta shu gapingni takrorlasang, qattiq xafa bo‘laman va seni ham xafa qilaman”, dedi.
Kelin shu zahoti erining yonboshiga o‘tirib: “Meni kechiring, men tug‘ilajak o‘g‘limiz menga qanday munosabatda bo‘lishini bilish uchun sizga shu so‘zlarni aytgan edim. Mening jannatim sizning rizoligingizda, sizniki esa onajonimning rizoliklarida, demak men onajonimning xizmatlarini qilish bilan roziligingizga erishaman, albatta. Tug‘ilajak o‘g‘limiz ham dadajonisiga o‘xshagan bo‘lsin!” deya ibo bilan erining yoniga o‘tirdi.
Xulosa: Odamlarga yaxshilik ulashib yashash – hayotimizning mazmuni demak! Dunyoda yaxshi nom qoldirish, oxiratda jannatga doxil bo‘lish esa – bizning oliy maqsadimiz. Shunday ekan, aziz yigitlar-qizlar, kelin-kuyovlar! Ushbu voqea bizga ibrat bo‘lsin!
Abdulmajid ISAQOV,
Qo‘qon shahar bosh imom-xatibi
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday dedilar: «(Umrida) aslo yaxshilik qilmagan bir kishi o‘z ahliga: «O‘lsam, (jasadimni) kuydirib, yarmini quruqlikka, yarmini dengizga sochib yuboringlar. Allohga qasamki, agar Alloh meni topib olsa, hech kimga bermagan azobi bilan azoblaydi», dedi.
O‘sha odam o‘lgach, buyurganidek qilishdi. Alloh quruqlikka buyurdi, u (kulning) o‘zidagi qismini to‘pladi, so‘ng dengizga buyurdi, u ham uning o‘zidagi qismini to‘pladi. Keyin U Zot: «Nega bunday qilding?» dedi. U: «Sendan qo‘rqqanimdan, yo Robbim! Axir O‘zing bilguvchisan!» dedi. Shunda Alloh uni mag‘firat qildi» (Imom Muslim rivoyati).