Bu xonadonda ko‘p marta mehmon bo‘lganman. Sohibasi Roziya momo oqila, hojatmandlarning haqini ado etadigan ayol edi. U bog‘laru polizlardan olingan hosilni ko‘pchilik bilan baham ko‘rardi. Mevayu sabzavotning eng sarasini birinchi bo‘lib farzandi ko‘plarga tarqatilardi.
Momo tarvuz, qovun, qovoqlarning yaxshilarini hassasi bilan ko‘rsatib, qo‘shnining haqqi ekanligini ta’kidlardi. Olingan hosillarning barakasi keyingi yil hosil bo‘lguncha yetardi. Roziya momo “O‘zingga nimani ravo ko‘rsang, boshqalarga ham shuni ravo ko‘rgin” degan so‘zlarni ko‘p takrorlardi.
Orada bir muddat borolmay qoldim, shunda Roziya momoning vafot etganlarini eshitdim. Yillar o‘tib, yana shu xonadonga yo‘lim tushganida ko‘nglim og‘rib qaytdim. Roziya momo hayotlik paytida gurkirab turgan mevali daraxtlarga kasallik tegib, bog‘dan fayz ketgan edi. Buning asl mohiyatini keyinroq tushundim.
Momoning ikki o‘g‘illari bo‘lib, momo katta o‘g‘illari bilan birga yashardi. Qaynonasining vafotidan keyin katta kelin: “Nega endi mehnatni biz qilib, rohatini boshqalar ko‘rishi kerak. O‘zimiz ham katta ro‘zg‘or, ortganini sotamiz”, deb, qo‘ni-qo‘shnilarga yaroqsiz, qurt tushgan mevalarni chiqaradigan bo‘libdi. Keyinchalik qo‘shnichilik haqqini qilishni ham unutibdi. Ko‘p o‘tmay bog‘ o‘z tarovatini yo‘qota boshlabdi, mevalar maydalashib, ko‘piga kasallik tushib, daraxtlar qurib ketibdi. Poliz ekinlari esa parvarish yetarli bo‘lishiga qaramasdan, qurt tushib, ichidan irib keta boshlabdi.
Alloh taolo Qur’oni karimda marhamat qiladi:
Ey, imon keltirganlar! O‘z qo‘l mehnatingiz va Biz sizlar uchun yerdan chiqargan narsalarning yaxshilaridan ehson qilingiz! O‘zingiz faqat ko‘zingizni chirt yumibgina oladigan darajadagi yomon narsalarni (ehson qilishga) tanlamangiz! Shuningdek, bilingizki, albatta, Alloh g‘aniy va maqtovga loyiq zotdir (Baqara, 167-oyat).
Alloh taolo har bir insonga mol-dunyo beradi va uni qanday yo‘llarga sarf-xarajat qilishini sinab ko‘radi. Qo‘lidagi molu davlatini Alloh taolo berganligini iqror qilib, undan miskin va faqirlarga ham nasiba ajratgan kishilarning moliga baraka beradi va uni yanada ziyoda qiladi. Aksincha, davlatmand bo‘laturib, zakot va sadaqa bermaslik, faqir va miskinlarning haqqini ajratmaslik esa, shariatimizda baxillik deb ataladi va u qattiq qoralanadi.
Suygan narsalaringizdan ehson qilmaguningizgacha sira yaxshilikka (jannatga) erisha olmaysizlar. Nimaniki ehson qilsangiz, albatta, Alloh uni biluvchidir (Oli Imron, 92-oyat).
Mo‘min baxil bo‘lmaydi. Infoq-ehson qilmay, baxillik bilan to‘plangan mol-dunyo oxiratda sharmandalikka sabab bo‘lishi haqida Alloh taolo bunday ogohlantiradi:
“Allohning fazli bilan bergan narsasi (boyligi)dan baxillik qiluvchilar buni o‘zlariga yaxshi deb hisoblamasinlar! Aslo! Bu ular uchun yomondir. Qiyomat kuni baxillik qilgan narsalari (o‘z bo‘yinlariga) bo‘yinturuq qilib ilib qo‘yiladi...” (Oli Imron surasi, 180-oyat).
Baxillik insonlar orasida hasad va bir-birini ko‘ra olmaslik kabi illatlarning yuzaga kelishiga sabab bo‘ladi. Rasululloh sallallohu alayhi vasallam hadislarining birida: “Baxillikdan saqlaninglar, chunki u sizdan oldin o‘tganlarning halokatga yo‘liqishiga sabab bo‘lgan. Baxillik ularni bir-birlarining qonini to‘kishga, harom narsalarni halol deyishga olib borgan”, - deb marhamat qilganlar (Imom Muslim rivoyati).
Menga qadrdon Roziya momoning o‘gitlarini, tutumlarini olmagan, xonadonning fayzini ketkizgan kelinning qilmishlari baxillikning bu dunyodayoq yomon oqibatlarga olib kelishini anglatardi...
O‘zbekiston musulmonlari idorasi mutaxassisi
Munira ABUBAKIROVA
Alloh taolo Qur’onda bunday marhamat qiladi:
"Allohdan bandalari ichidan faqat olimlarigina qo‘rqarlar" (Fotir surasi, 28-oyat).
Bu oyat bizga ilmning ulug‘ligini va haqiqiy olimlar Allohdan qo‘rqadigan, haqiqat yo‘lida xizmat qiladigan insonlar ekanini bildiradi.
Islom tarixiga nazar tashlasak, ko‘plab allomalar, adiblar va mutafakkirlar ilm-ma’rifat bilan ummatga xizmat qilganini ko‘ramiz. Ana shunday buyuk zotlardan biri Alisher Navoiy bo‘lib, nafaqat she’riyat, balki tilshunoslik, tasavvuf, axloqiy tarbiya va davlat boshqaruvi sohalarida ham ulkan iz qoldirgan.
Bugungi maqolamizda biz Alisher Navoiyning hayoti, ilmiy va diniy qarashlari va tolibi ilmlar uchun ibrat bo‘ladigan jihatlari haqida fikr yuritamiz.
Navoiy hayoti va ilm yo‘lidagi harakatlari
Alisher Navoiy hijriy 844-yil (milodiy 1441-yil) 9-fevral kuni Hirotda tavallud topgan. Yoshliklaridan Qur’on, hadis, tafsir, fiqh, nahv (arab tili grammatikasi) va mantiq ilmlarini o‘rgangan. Ularning ilmga bo‘lgan muhabbati shunchalik kuchli edi-ki, butun umrini ilm va ma’rifatga xizmat qilishga bag‘ishlagan.
Hazrat Navoiyning ustozlari ichida mashhur olimlar, xususan, Jomiy hazratlari ham bor edi. Jomiy tasavvuf va fiqh ilmlarida yetuk olim bo‘lib, Navoiyning ilmiy va axloqiy shakllanishiga katta ta’sir ko‘rsatgan.
Alisher Navoiy ilmni insonni kamolot sari yetaklovchi eng muhim vosita deb bilgan. U shunday degan:
"Jaholatdan ilmu yiroq qilg‘ay,
Bilim ila ko‘ngling charog‘ qilg‘ay".
Bu fikr Qur’onda kelgan quyidagi oyatga mos keladi:
"Sen: Biladiganlar bilan bilmaydiganlar teng bo‘ladimi?, deb ayt. Albatta, aql egalarigina eslarlar" (Zumar surasi, 9-oyat)
Demak, ilm odamni zulmatdan nurlarga olib chiqadi va haq yo‘lni ko‘rsatadi.
Navoiyning adabiy meroslari va tasavvufiy qarashlari
2.1. "Xamsa" va axloqiy tarbiya
Alisher Navoiy buyuk fors shoiri Nizomiy Ganjaviy an’analarini davom ettirib, turkiy tilda birinchi bo‘lib "Xamsa"ni yaratdi. "Xamsa" tarkibidagi asarlar:
"Hayrat ul-abror" – axloq va taqvo haqida.
"Farhod va Shirin" – halol mehnatning ulug‘ligi.
"Layli va Majnun" – ilohiy sevgi va tasavvufiy yuksalish.
"Sab’ai sayyor" – taqdir va sinovlar.
"Saddi Iskandariy" – ilm va adolatning ustunligi.
Bu asarlar orqali Hazrat Navoiy insonning ma’naviy kamolotga yetishi, hayotning sinovlariga sabr qilish va Allohga yaqin bo‘lish zarurligini ko‘rsatgan.
2.2. "Muhokamat al-lug‘atayn" va tilning sharaflanishi
Alisher Navoiy o‘zining "Muhokamat al-lug‘atayn" asarida turkiy tilning forsiy tildan boy va ifodali ekanini ilmiy jihatdan isbotlagan. Ular shunday degan:
"Kimki turkiy tilda go‘zal so‘z ayta olsa, unga forsiy til kerak emas."
Bu fikr Islom dinidagi har bir millat o‘z ona tilida Allohga xizmat qilishi kerak degan g‘oyaga ham mos keladi.
Qur’onda shunday marhamat qilingan:
"Qaysiki Payg‘ambarni yuborgan bo‘lsak, bayon qilib berishi uchun, o‘z qavmi tili ila yuborganmiz" (Ibrohim surasi, 4-oyat)
Shuning uchun ham Hazrat Navoiy ona tillarini rivojlantirishga katta e’tibor qaratgan va biz bugungi yoshlar ham o‘z tilimizni hurmat qilishimiz lozim.
2.3. Tasavvuf va ilohiy muhabbat
Alisher Navoiy tasavvuf ilmini chuqur o‘rganib, o‘z asarlarida nafsni poklash, dunyoning foniyligi va Allohga muhabbat bilan bog‘lanish masalalarini ko‘p yoritgan:
"Ko‘nglingni dunyo ishi bilan qorama,
Zero Haq rozi bo‘lmas johil banda."
Demak, inson Alloh roziligi uchun yashasa, u dunyo va oxiratda baxtiyor bo‘ladi.
Navoiy va ilm-ma’rifatning jamiyatdagi o‘rni
Alisher Navoiy ilmli jamiyat taraqqiy etishini tushungan holda, quyidagi ezgu ishlarni amalga oshirgan:
Madrasalar, masjidlar va kutubxonalar qurdirgan.
Faqir va yetimlarga yordam bergan.
Adolatli davlat boshqaruvi tamoyillarini ilgari surgan.
Uning bu ishlari Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning "Olimning obiddan fazli huddi oyning boshqa yulduzlardan fazliga o‘xshaydi" degan hadislariga mos keladi.
Xulosa: Navoiydan bizga qanday ibrat bor?
Biz, Alisher Navoiyning ilm yo‘lidagi fidoyiligidan va diniy qarashlaridan ibrat olishimiz lozim. Uning bizga qoldirgan saboqlari quyidagilar:
Ilm olishga intilish va ilmni Alloh yo‘lida foydalanish.
Ona tilimizni hurmat qilish va boyitish.
Axloqiy poklik va adolatni targ‘ib qilish.
Nafs tarbiyasi va tasavvufiy yuksalishga intilish.
Navoiy aytganidek:
"Ilm ila ko‘ngling charog‘ qilg‘ay,
Bilim ahli yuksak bo‘lg‘ay."
Alloh taolo bizni ham Navoiyning ilmiy va axloqiy merosidan ibrat olib, ummatga foyda keltiruvchi ilm egalaridan bo‘lishimizni nasib etsin!
Zarifaxon Abduqahhorova,
Toshkent islom instituti talabasi