Tunda osmonga qarasangiz, juda ko‘plab yulduzlar tartibsiz sochilib yotganga o‘xshaydi. Aslida ular osmonda tartibsiz sochilib yotmaydi. Hozirgi vaqtda olimlar rasadxona, ya’ni observatoriyalarda yulduzlarning kattaligi, harorati, kimyoviy tarkibi va harakatlarini shuningdek, o‘zaro joylashgan o‘rinlarini ham o‘rganishmoqda.
Tadqiqotchilarning fikriga ko‘ra, yulduzlar nihoyatda qizib yotgan, Yerdan juda uzoqda joylashgan osmon yoritgichlaridir. Ularni odamlar qadimdan guruhlarga ajratishgan va har bir guruhga nom berishgan. Bular yulduz turkumlari deb ataladi. Masalan, Tarozi, Chayon, Mezon va boshqalar.
Siz Katta Ayiq yulduzlar turkumini bilsangiz kerak. Ularni xayolan chiziq bilan tutashtirsangiz darhaqiqat, cho‘michga o‘xshaydi. Cho‘mich bandidagi ikkinchi yulduz yonida kichik yulduzcha bor. Qadimda jangchilarning ko‘zi o‘tkirligini shu yulduzni ko‘ra olishiga qarab aniqlashgan. Bizga ko‘rinib turadigan ancha yorug‘ yulduzlardan biri Oltin Qoziq (qutb) yulduzidir. Bu yulduz hamma vaqt ham osmonda bir joyda – Shimoliy qutb ustida turadi.
Oltin Qoziq (qutb) yulduziga qarab shimolni, shuningdek boshqa tomonlarga bo‘lgan yo‘nalishni ham aniqlash mumkin. Agar old tomoningiz bilan shimolga qarab tursangiz, o‘ng tomoningiz sharq, chap tomoningiz g‘arb, orqa tomoningiz janub bo‘ladi.
Fan-texnika rivojlangan bugungi kunda ham sayyohlar, ilmiy tadqiqotchilar, olimlar va dengizchilar hamon yulduzlarga qarab oriyentirlash uslubidan foydalanadi. Chunki, qo‘limizdagi texnik asbob-uskunalarni odam bolasi yasagan. U buzilishi, adashishi va hatto noto‘g‘ri ko‘rsatishi ham mumkin. Ammo, yulduzlar Qodir Zot tomonidan mukammal tarzda yaratilgan bo‘lib, biz bandalar uchun xizmat qilishga Alloh taolo tomonidan bo‘ysundirilgan. Bu haqda Alloh taolo O‘z kalomida shunday marhamat qildi:
“U sizlar uchun quruqlik va dengiz qorong‘uliklarida yo‘l topishingiz uchun yulduzlarni yaratgan zotdir. Biladigan kishilar uchun oyatlarni batafsil bayon qildik”. (An’om, 97)
“(Yo‘llarga) belgilar ham (qo‘ydi). Yulduzlar bilan ham ular yo‘l topurlar”. (Nahl, 16)
Suddiyning so‘ziga ko‘ra, safarga chiqqanlar va musofirlikda yurgan yo‘lovchilar manziliga yanglishmay yetib olishlari uchun Alloh taolo osmonda yerning to‘rt tomonini va qiblani aniqlash uchun surayyo, yetti og‘ayni, oltin qoziq, qutb va boshqa yulduzlar kabi alomatlarni mo‘ljal sifatida yaratib qo‘ygan.
Ta’kidlash joizki yulduzlarning yo‘l ko‘rsatish bilan bir qatorda, o‘ziga xos bizga ma’lum va mavhum ko‘plab vazifalari bo‘lib, ana shulardan biri yil hisobini ham belgilashdir. Qur’oni karimda mazkur holat xususida ham oyat nozil bo‘gan:
“(Biz) osmonda burjlar yaratdik va kuzatuvchilar uchun uni (yulduzlar bilan) bezab qo‘ydik”. (Hijr, 16)
Ulamolar ushbu oyatni quyidagicha tafsir etishgan: “Osmonning o‘n ikki burji – hamal, savr, javzo, saraton, asad, sunbula, mezon, aqrab, qavs, jadiy, dalv, hut bo‘lib, quyosh ularni 360 daraja bilan bir yil mobaynida kesib o‘tadi. Oyning ham shu kabi o‘n ikki burji mavjud”.
Bizlarga ota-onamizdan ham ming chandon Mehribon bo‘lgan, biz uchun son-sanoqsiz, cheksiz ne’matlar ato etgan hamda adashganimizda to‘g‘ri yo‘l ko‘rsatgan ALLOH TAOLOga cheksiz HAMD-U SANOLAR BO‘LSIN!
Saidabror Umarov O‘MI matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym
"Li iylafi quraysh" surasi, Quraysh qabilasiga berilgan ne’matlarga urg‘u beradi.
Bu suraning nozil bo‘lishi sababini o‘rganganda, Allohdan yanada qo‘rqish hissi paydo bo‘ladi. Bu sura hayotdagi muhim muammolardan biri - ne’matga odatlanib, uni qadrsizlantirish haqidadir.
Alloh qurayshliklarni ikki mavsum - qish va yozdagi savdo safarlari orqali tirikchiliklarining yaxshi ketishiga odatlanib qolganliklari, lekin ular bu ne’matlarning haqiqiy Egasini tan olib, shukr qilmaganlarini aytadi.
Johiliyat davrida Quraysh qabilasi faqirlik va ocharchilikda yashagan, hayotlari juda nochor va qiyin bo‘lgan. Hattoki, qashshoqlik kuchayganida, ba’zilar o‘z oilasini olib, “xubo” deb atalgan joyga borishar va o‘sha yerda ochlikdan hammasi halok bo‘lguniga qadar qolishardi. Bu odat johiliyat davrida “i’tifar” deb nomlanar edi.
Makkaning katta tojirlaridan bo‘lgan Hoshim ibn Abdumanofga bir kuni Bani Mahzum qabilasining barcha a’zolari juda qattiq ochlikda qolib, halok bo‘lish arafasida ekani haqidagi xabar yetadi. U Allohning bayti Ka’baning xizmatida turgan odamlarning shunday qashshoqlik va o‘ta johilona ahvolda ekanliklaridan o‘kindi va qattiq g‘azablandi.
Shu sababdan Hoshim ibn Abdumanof bu yomon odatni o‘zgartirishga qaror qildi va quyidagilarni amalga oshirdi:
– Sizlar Allohning baytini xizmatida bo‘laturib butun arablarga o‘zingizni sharmanda qiladigan yomon odatlarni joriy qilgansizlar, dedi va bir qabilani bir nechta urug‘larga bo‘lib tashladi. Har bir urug‘dagi boy kishilardan o‘z qarindoshlari bilan mol-mulkini teng bo‘lishishni talab qildi. Shunday qilib, kambag‘al ham boy bilan teng bo‘ldi.
Shundan keyin u Quraysh qabilasiga tijorat usullarini o‘rgatdi va ularni yilda ikki marta tijorat safariga chiqish yo‘llarini belgilab berdi. Yozda meva-sabzavotlar savdosi uchun Shomga, qishda esa, qishloq xo‘jaligi mahsulotlari savdosi uchun Yamanga safarlarini tashkil qildi.
Shunday qilib, Shom va Yamanning barakasi Makkaga olib kelindi va qurayshliklarning iqtisodiy holati yaxshilandi. Shu bilan birga, “i’tifar” odati ham yo‘q bo‘ldi. Biroq, vaqt o‘tishi bilan Quraysh qabilasi Allohning bu ne’matlariga shukr qilish o‘rniga, ularga odatlanib qoldi va ne’matni qadrlamay qo‘ydi. Ne’matga noshukurlik qilish – bu unga odatlanib, uni ne’mat deb bilmaslikdir.
Quraysh qabilasi Alloh tomonidan tushirilgan ne’matlarga odatlanib, uni qadrsizlantirgani uchun Alloh ularga bu surani tushirdi: "Mana shu Bayt (Ka’ba)ning Parvardigoriga (shukrona uchun) ibodat qilsinlar. Zero, U ularni ochlikdan (qutqarib) to‘ydirdi va xavfu xatardan omon qildi".
Homidjon domla ISHMATBЕKOV