بسم الله الرحمن الرحيم
(“Faol tadbirkorlik, innovatsion g‘oyalar va texnologiyalarni qo‘llab-quvvatlash yili”)
Hurmatli jamoat! Dinimizning o‘ziga xos xususiyatlaridan biri shuki, inson hayotining ham ma’naviy, ham moddiy jihatini bir xilda e’tiborga oladi. Ya’ni, inson hayotda yashar ekan, ruhiyatini yuksaltirishi uchun ibodat qilishga, moddiy ehtiyojlarini qondirish uchun esa, iqtisodiyot bilan mashg‘ul bo‘lishga muhtoj bo‘ladi. Shariatimiz bu tabiiy jarayonga to‘sqinlik qilmaydi, balki tartibga soladi va to‘g‘ri yo‘lni ko‘rsatadi. Alloh taolo shunday marhamat qiladi:
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآَبِ (سورة آل عمران الآية-14) .
ya’ni: “Odamlarga ayollar, farzandlar, uyum-uyum oltin-kumushlar, saman otlar, chorva mollari va ekinlarga nisbatan mehr qo‘yish ziynatli qilib qo‘yildi. Bular (aslida) dunyo hayotining (o‘tkinchi) matohidir. Allohning huzurida esa (bundanda) chiroyli joy (jannat) bordir” (Oli Imron surasi, 14-oyat).
“Bu ne’matlarni kim ziynatli qilib qo‘ydi?” – degan tabiiy savolga ko‘pchilik ulamolar: “Allohning O‘zi bandalarini imtihon qilish uchun dunyo matohlarini marg‘ub va jozibali qilib yaratgan”, – deb ta’kidlaydilar.
“Iqtisod” arabcha “qasd” so‘zidan olingan bo‘lib, “zaxira qilish”, “to‘g‘ri va adolatli yo‘l tutish”, “aniq hisob-kitob bilan sarflash” degan ma’nolari bor. “Qasd” – isrof va baxillik o‘rtasidagi yo‘l va barcha ishda o‘rtacha yo‘l tutishdir. Istilohda esa “iqtisod” so‘zining ma’nosi – mol-mulk kasb qilish, uni sarflash va ko‘paytirishning tartib-qoidalari.
Qur’oni karimda bandalarning iqtisodiy aloqalariga tegishli bir qancha oyatlar mavjud. Masalan, savdo-sotiq, ijara, garov, omonat, oriyat, mukotaba bitimlari, o‘ljalarni bo‘lish, meros masalalari, qarz oldi-berdilari va boshqa mavzularda so‘z yuritilgan. Qur’oni karimda shunday deyilgan:
...كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنْكُمْ (سورة الحشر الآية-7).
ya’ni: “...(mol-davlat) sizlardan boy-badavlat kishilar o‘rtasidagina qo‘lma-qo‘l bo‘lib yuraveradigan narsa bo‘lib qolmasligi uchun...” (Hashr surasi, 7-oyat).
Ushbu qoida Islom dinida iqtisodga oid ulkan qoidalardan biridir. Darhaqiqat, mol-davlat jamiyatning hamma a’zolari orasida aylanib turishi kerak. Faqat boylarning orasida aylanadigan bo‘lsa, mol bir guruh odamlar qo‘liga o‘tib, jamiyatning qolgan a’zolari ularga qaram bo‘lib qoladi. Unda boylar nimani xohlasa qilaveradigan, qolganlar esa ularning xohishlariga bo‘ysunishga majbur bo‘ladigan holat yuzaga keladi.
Payg‘ambarimiz salallohu alayhi va sallam iqtisodiy faoliyat bilan shug‘ullanib, o‘zi, ahli ayolidan tashqari beva bechora va yetimlarga moddiy yordam bergan kishilarni Alloh taoloning yo‘lida jon fido qilganlar, kunduzi ro‘zador, kechasi ibodat bilan bedor bo‘lganlarga tenglashtirdilar:
"السَّاعِي عَلَى الْاَرْمَلَةِ وَالْمَسَاكِينِ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللهِ أَوْ كَالَّذِى يَصُومُ النَّهَارَ وَيَقُومُ اللَّيْلَ" (رَوَاهُ الْاِمَامُ التِّرْمِذِيُّ).
ya’ni: “Beva va miskinlar uchun (yordam berish maqsadida) harakat qiluvchi kishi Alloh yo‘lida jiddu jahd qiluvchi yoki kunduzi ro‘za tutuvchi, kechasi bedor bo‘luvchi kabidir” (Imom Termiziy rivoyati).
Musulmon kishining kasbi, daromad manbai halol bo‘lishi – shariatimiz talabidir. Bu haqda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday deyiladi:
إِنَّ أَطْيَبّ مَا أَكَلْتُمْ مِنْ كَسْبِكُمْ وَإِنَّ أَوْلَادَكُمْ مِنْ كَسْبِكُمْ (رَوَاهُ الْاِمَامُ التِّرْمِذِيُّ عَنْ عَائِشَةَ).
ya’ni: “Siz yeydigan narsalarning eng pokizasi – kasbingizdan bo‘lganidir. Farzandlaringiz ham kasbingizdandir” (Imom Termiziy rivoyati).
Hadisning davomidagi “Farzandlaringiz ham – kasbingizdandir” jumlasi ularning moli sizga mubohdir, undan yeyishingiz mumkin degan ma’noda kelgan.
Barcha musulmonlar, jumladan tadbirkorlar ham, harom luqmadan, shariatimiz harom hisoblagan faoliyat turlari (aldov, firibgarlik, qimor, sudxo‘rlik)dan saqlanishi lozim. Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi va sallam marhamat qilganlar:
"لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ جَسَدٌ غُذِّيَ بِحَرَامٍ" (رَوَاهُ الْاِمَامُ اَبُو يَعْلَى عَنْ أَبِي بَكْرٍ الصِّدِّيقِ).
ya’ni: “Harom bilan oziqlantirilgan jasad jannatga kirmaydi” (Imom Abu Ya’lo rivoyati).
E’tiborga molik jihati shuki, shariatimiz iqtisodiy masalalar va o‘zaro shartnomalarda aniqlik, shaffoflik va omonatdorlikni birinchi o‘ringa qo‘yadi. Janjalga olib boruvchi, mubhamlik mavjud bo‘lgan shartnoma va savdo turlarini haqiqiy, deb hisoblamaydi. Abu Sa’id al-Xudriy raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ نَهَى عَنْ شِرَاءِ مَا فِي بُطُونِ الْأَنْعَامِ حَتَّى تَضَعَ وَعَنْ بَيْعِ مَا فِي ضَرْعِهَا
(رَوَاهُ الْاِمَامُ ابْنُ مَاجَهْ).
ya’ni: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam hayvonlarning qornidagi narsa (homila)ni )toki tug‘magunicha( va yelindagi sutni (sog‘ilmaguncha) sotib olishdan qaytardilar” (Imom Ibn Moja rivoyati).
Muhtaram jamoat! Odatda, turli yo‘nalishlarda tadbirkorlik bilan shug‘ullanadigan musulmonlar sherikchilik qiladilar. Bu ishda ham asosiy qoida – omonatdorlik va sheriklarning bir-biriga xiyonat qilmasligidir. Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi vasallam qudsiy hadislarida Alloh taolodan rivoyat qilib aytadilar:
"يَقُولُ اللهُ تَعَالَى أَنَا ثَالِثُ الشَّرِيكَيْنِ مَا لَمْ يَخُنْ أَحَدُهُمَا صَاحِبَهُ فَإِذَا خَانَهُ خَرَجْتُ مِن بَيْنِهِمَا"
(رَوَاهُ الْاِمَامُ أَبُو دَاوُدَ، وَالْاِمَامُ الْحَاكِمُ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ).
ya’ni: “Alloh taolo aytadi: “Men bir-biriga xiyonat qilmaydigan ikki sherikning uchinchisiman. Agar biri ikkinchisiga xiyonat qilsa, ularning o‘rtasidan chiqaman” (Imom Abu Dovud va Imom Hokim rivoyati).
Sheriklarning ishi yurishib ketsa, hammasi joyida bo‘ladi. Ish yurishmaganda esa, turli kelishmovchiliklar kelib chiqadi. Bunday nizolar kelib chiqmasligi uchun, ishning boshidanoq niyatni to‘g‘ri qilish lozim bo‘ladi. Aks holda ishlar orqaga ketadi. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shunday deganlar:
"مَنْ أَخَذَ أَمْوَالَ اَلنَّاسِ يُرِيدُ أَدَاءَهَا أَدَّى اَللَّهُ عَنْهُ وَمَنْ أَخَذَهَا يُرِيدُ إِتْلَافَهَا أَتْلَفَهُ اَللَّهُّ"
(رَوَاهُ الْاِمَامُ اَلْبُخَارِيُّ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ).
ya’ni: “Kim odamlarning molini ado qilish (qaytarish) niyatida olsa, Alloh undan ado qiladi (molni qaytarishiga yordam beradi), kim odamlarning molini talofatga uchratish uchun olsa, Alloh uni talofatga uchratadi” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
O‘ziga yarasha qiyinchiliklar bilan topilgan mol-mulkni o‘z o‘rniga sarflamasdan, noo‘rin joylarga ishlatib, isrof qilish, ba’zida hatto harom ishlarga sarflash achinarli holatdir. Alloh taolo molni sarflashda o‘rta yo‘lni tutganlarni maqtab shunday deydi:
وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا (سورة الفرقان الاية-67).
ya’ni: “Ular ehson qilganlarida isrof ham, xasislik ham qilmaslar, (tutgan yo‘llari) buning o‘rtasida – mo‘tadildir” (Furqon surasi, 67-oyat).
Dinimizda maqtalgan saxiylik aynan isrof va baxillik o‘rtasida turadi. Yuqoridagi oyatlar bizni hamma ishlarda – to‘y, aza, yeb-ichish, kiyinish, ulov, maskan va boshqalarda, holimizga qarab, o‘rta yo‘lni tutishimizni talab qiladi.
Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi vasallam dangasalik, boqimandalik va tilanchilik kabi, insonning sharafini yo‘qotadigan ishlarni qoralaganlar. Jumladan shunday marhamat qilganlar:
لَأَنْ يَحْتَطِبَ أَحَدُكُمْ حُزْمَةً عَلَى ظَهْرِهِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يَسْأَلَ أَحَدًا فَيُعْطِيَهُ أَوْ يَمْنَعَهُ (رَوَاهُ الْاِمَامُ الْبُخَارِيُّ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ).
ya’ni: “Sizlardan biringiz (tirikchilik uchun) bir bog‘ o‘tin terib, yelkasiga ortib yurishi, birovdan tilanchilik qilib, u berib yoki bermaganidan yaxshiroqdir” (Imom Buxoriy rivoyati).
Demak, inson mehnati izidan kun ko‘rishi, tirikchilik uchun hatto o‘tin terib sotishi tilanchilik, ta’magirlik qilishidan ko‘ra yaxshiroqdir.
Hadisi shariflarda iqtisod qilgan kambag‘al bo‘lmasligi haqida ma’lumotlar kelgan. Jumladan, Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shunday deganlar:
"مَا عَالَ مُقْتَصِدٌ قَطُّ"(رَوَاهُ الْاِمَامُ الطَّبَرَانِيُّ وَالْاِمَامُ الدَّرَاقُطْنِيُّ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ).
ya’ni: “(Nafaqada) o‘rtacha bo‘lgan kishi hech ham kambag‘al bo‘lmaydi” (Imom Tabaroniy va Imom Doraqutniy rivoyati).
Insonning kasbu kor qilishi va tadbirkorlik bilan shug‘ullanishidan asosiy maqsadi faqat mol-dunyo to‘plash bo‘lmasligi kerak, balki kasbu kor qilish orqali xalqi va diniga foyda yetkazish, odamlarning og‘irini yengil qilish, ishsizlarni ish bilan ta’minlash bo‘lsa, ayni muddao bo‘ladi. Bugungi kunda mana shunday faol va halol tadbirkorlarni Prezidentimiz boshchiligida davlatimiz hukumati ham qo‘llab-quvvatlab turibdi.
Alloh taolo barchamizni rushdu hidoyatda sobitqadam qilib, hamma sohada iqtisod bilan ish tutishga muvaffaq aylasin. Parvardigor Vatanimizni ham ma’naviy, ham iqtisodiy jihatdan farovon aylasin! Omin!
Muhtaram jamoat! Tinchlik qaror topgan yurtda xotirjamlik hukm suradi, farzandlar emin-erkin kamolga erishadi, oqibatda, jamiyatda har tomonlama yuksalish va rivojlanish ro‘y beradi. Demak, dunyoda hayotning bir maromda davom etishi, xalqning Haq taolo buyurgan ishlarini xotirjam ado etishlari uchun tinchlik va osoyishtalik lozim. Azizlar, bunday tinch va osuda hayotning qadriga yetaylik.
Ma’lumki, ekstremistik kuchlarning asosiy maqsadi insoniyatni qo‘rqitish, dinni niqob qilib o‘z qabih maqsadiga erishishdan iborat. Aslida, terrorizm va ekstremizmning biron dinga aloqasi yo‘q. Shu sababli ekstremistlar, terroristlar biron dinni “himoya” qilmaydi va biror din homiysi ham emas. Ular bor-yo‘g‘i jahon ahli va jamoatchiligiga xavf solayotgan buzg‘unchi va qotillar to‘dasidir. Shu tufayli ularga qarshi xalqaro maydonda keskin kurash olib borish hozirgi davrning dolzarb vazifalari, desak xato bo‘lmaydi. Ekstremistik oqimlarning yagona xususiyati, ularning dinda g‘uluv ketishlaridir. Dinda g‘uluvga ketish esa, zalolatga ketishning asosidir.
Alloh taolo ogohlantirib bunday deydi:
لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ
ya’ni: “Diningizda haddan oshmangiz” va oldindan adashgan va ko‘plarni adashtirgan hamda to‘g‘ri yo‘ldan chalg‘iganlarning havoyi nafslariga ergashmangiz!” (Moida surasi, 77-oyat).
Dindagi g‘uluvga ketishning eng yomon turi - yetarli ilmi bo‘lmasa ham Qur’onni o‘zicha tushunishdir. Bundan tashqari, Sunnatga o‘zicha amal qilish va to‘rt mazhabdan birortasiga qat’iy ergashmaslikdir. O‘rni kelganda aytib o‘tish lozimki, dindagi g‘uluv ko‘p hollarda dinni yaxshi tushinib yetmaslikdan bo‘ladi.
Dinda chuqur ketmaslik va qattiqlik qilmaslik haqida Rasululloh alayhissalom shunday dedilar:
هَلَكَ المُتَنَطِّعُونَ، هَلَكَ المُتَنَطِّعُونَ، هَلَكَ المُتَنَطِّعُونَ
ya’ni: "Alloh taolo shariatida haddan tashqari chuqur ketuvchilar halok bo‘ldilar" deb uch marta aytdilar.
Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi va sallam vidolashuv hajida bunday nasihat qilganlar:
إياَّكم وَالغُلوَّ في الدينِ، َ فإنها أَهْلَكَ مَنْ كان قَبلَكم الغلوُّ في الدين
ya’ni: “Dinda g‘uluvga ketishdan saqlaninglar. Chunki sizdan oldingilar dinda g‘uluvga ketishi sababli halokatga uchradi” (Imom Nasaiy rivoyati).
Hurmatli jamoa, so‘ngi vaqtlarda hukumatimiz rahbariyati tomonidan diniy sohaga katta e’tibor qaratilib kelinmoqda. Ammo, yaratilayotgan shart-sharoitlarga shukronalik keltirish o‘rniga ayrim dinni niqob qilib olgan ekstremistik va xalqaro terroristik tashkilotlar a’zolari, yurtimizda islom diniga e’tiqod qiluvchilarga erkinlik yo‘q, deb o‘zlarining yolg‘on iddaolarini keng aholiga targ‘ib qilishga urinishmoqda. Mazkur kayfiyatdagi adashgan oqimlarga hozirda islom olamida keng tarqalib kelayotgan mutaassib ko‘rinishdagi “Salafiylar”, “Hizbut tahrir” kabi diniy ekstremistik oqim tarafdorlarini misol qilib keltirish mumkin.
Hozirgi kunda bunday ekstremistik oqim tarafdorlari o‘z g‘oyalarini “Odnoklassniki”, “Facebook”, “Vkontakte”, “Twitter”, “Telegram” kabi ijtimoiy tarmoqlar orqali targ‘ib qilishga urinib kelmoqdalar. Binobarin, ular dinga oid biror muammoning yechimini ko‘rsatishda faqat oyat yoki xadisni uzuk-yuluq holda keltirib, unga zohiran yondashib, go‘yo, muammoga javob topib beradilar. Shu yo‘l bilan ular o‘z tarafdorlari sonini ko‘paytirishga urinadilar.
Bu kuchlar taassubga berilgan shaxslarni dunyoning notinchlik hukm surayotgan va o‘zlari qo‘nim topgan mintaqalariga jamlash va shu orqali rejalashtirilgan geosiyosiy maqsadlarni amalga oshirishga intilishmoqda. Xususan, ular ilm va ma’rifatdan yiroq johil yoshlarni Islom diyori bo‘lgan, azon aytiladigan, juma va hayit namozlari o‘qiladigan, xullas, Islomning besh arkoni emin-erkin ado etiladigan, musulmonlar tinchlik-xotirjamlikda hayot kechirayotgan Vatanni tark etishga targ‘ib qilmoqdalar.
Shu boisdan yuqorida qayd qilingan oqim tarafdorlarining yolg‘on iddaolari va qarashlariga aldanib qolmaslik maqsadida hushyorlikni oshirishimiz darkor. Mazkur toifadagi adashganlar ta’siriga birinchi navbatda unib-o‘sib kelayotgan avlodimiz tushib qolishini inobatga olib, farzandlarimizning yurish-turishiga, bildirayotgan fikr va qarashlariga beparvo bo‘lmasdan, ularni mo‘tadil islom ruhida tarbiyalashimiz, ota-bobolarimiz asrlar davomida ergashib kelgan, diyorimizda amalda bo‘lgan Hanafiy mazhabining ushlashga targ‘ib etmog‘imiz lozim.
Bugungi kunda har bir inson dunyoda bo‘layotgan voqea va hodisalardan ogoh bo‘lishi, ona-Vatanimizdagi tinch, osoyishta va farovon hayotning qadriga yetishi, shu farovon, osuda hayotni yanada mustahkamlash uchun o‘z hissasini qo‘shmog‘i darkor. Ayniqsa, bu ta’limotni yoshlarimiz, farzandu nabiralarimizning qalbiga mustahkam joylash barchamizning ham qonuniy, ham shar’iy vazifamizdir.
Alloh taolo barchamizning imonimizni salomat aylab, turli fitna, g‘alamislik va ixtiloflardan uzoq qilib, O‘zining rushdu hidoyatidan aslo ayirmasin. Omin!
- 59وَدُنْيَانَا حَدِيثٌ وَالْهَيُولَى عَدِيمُ الْكَوْنِ فَاسْمَعْ بِاجْتِذَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Dunyomiz yo‘qdan bor qilingandir va “hayulo” esa bo‘lmagan narsadir (buni sen) shodlik bilan eshitgin.
Nazmiy bayoni:
Dunyomiz yaratilgan, “hayulo” esa,
Shodlik-la eshitgin bo‘lmagan narsa.
Lug‘atlar izohi:
وَدُنْيَانَا – mubtado, muzof muzofun ilayh. Bu kalimadan Aloh taolodan boshqa mavjudotlar ko‘zda tutilgan.
حَدِيثٌ – xabar. “Hodis” lug‘atda “yangi”, “yaqinda bor bo‘lgan” ma’nolariga to‘g‘ri keladi. Dunyo yo‘qdan bor qilingani uchun unga nisbatan shu kalima ishlatiladi. فُعْلَى vazni muzakkar va muannislikda teng ishlatilgani uchun xabar muzakkar shaklda keltirilgan.
وَ – “ibtidoiya” ma’nosida kelgan.
الْهَيُولَى – ushbu kalima tashdidli qilib هَيُّولَى deb ham o‘qiladi. Bu kalima, aslida, yunoncha so‘z bo‘lib, “asl”, “asos” va “modda” kabi ma’nolarni anglatadi. Jumhur faylasuflar hayuloni “qadim javhar” yoki “birlashish va ajralishni qabul qiluvchi qadim narsa”, deb hisoblashgan.
عَدِيمُ – xabar, muzof. Lug‘atda “nomavjud” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
الْكَوْنِ – muzofun ilayh. Lug‘atda “mavjud” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
اسْمَعْ – amr fe’li. Foili zohir keltirilmasligi vojib bo‘lgan zamirdir.
بِ – “musohaba” (birga bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.
اجْتِذَالِ – “shodlanish”, “xursand bo‘lish” ma’nolarini anglatadi. Jor majrur اسْمَعْ ga mutaalliq.
Matn sharhi:
Ba’zi johil faylasuflar hayulo har bir narsaning aslidir, ya’ni butun olam hayulo deb ataladigan birlamchi moddadan vujudga kelgan, uni birov yaratmagan, degan fikrni ilgari surishgan. Ushbu bayt o‘sha johillarning da’volariga raddiya sifatida yozilgan. Ularning “ilmiy” da’volari musulmonlar tomonidan keskin rad etilgan. Chunki bu gapni aytayotgan kishi olamni qadim, ya’ni u o‘z-o‘zidan bor bo‘lgan deyayotgan va Alloh taoloning butun borliqni O‘zi yaratgani to‘g‘risidagi xabarlarini inkor etayotgan bo‘ladi. Bunday inkor etish esa ochiq-oydin kufr hisoblanadi. Haqiqiy mo‘min kishi esa barcha narsalarni Alloh taolo yo‘qdan bor qilgan, degan tushunchada bo‘ladi.
O‘shiy rahmatullohi alayh ushbu “birlamchi modda” to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligini qisqagina qilib “hayulo – bo‘lmagan narsa” deya bayon qilgan. Qur’oni karimda osmonlaru yerdagilarning hammasi istasa ham, istamasa ham, Alloh taoloning belgilab qo‘ygan qonunlariga bo‘ysunib yashashlarini, borliqdagi biror narsa o‘z-o‘zidan bor bo‘lib qolmaganini, balki barcha narsalarning yaratuvchisi Alloh ekanligi bayon qilingan:
“Osmonlar va Yerdagi barcha jonzot va ularning soyalari xoh ixtiyoriy, xoh majburan, ertayu kech sajdani Allohga qiladilar. (Ey Muhammad!) Ayting: “Osmonlar va Yerning Parvardigori kim?” (yana o‘zingiz) “Alloh”, – deb javob qiling! “Bas, Uni qo‘yib, o‘zlariga na foyda va na zarar yetkazishga qodir bo‘lmaydigan (but va sanam)larni do‘st tutdingizmi?” – deng! Yana ayting: “Ko‘r (gumroh) bilan ko‘ruvchi (hidoyat topgan kishi) barobar bo‘lurmi? Yoki zulmatlar bilan nur barobar bo‘lurmi?” Yo ular Allohga Uning yaratishi kabi yarata oladigan butlarni sherik qilib olishgan va ular ham yaratganlar-u, so‘ngra ularga (ikki) yaratish o‘xshash bo‘lib qoldimi?! Ayting: “Alloh barcha narsaning yaratuvchisidir va U Tanho va G‘olibdir”[1].
Ya’ni osmon va yer ahllarining barchalari istasalar ham, istamasalar ham yolg‘iz Alloh taologa bo‘ysunishdan o‘zga choralari yo‘q. Hasan rahmatullohi alayh ushbu oyat haqida: “Mo‘min kishi Alloh taologa o‘z ixtiyori bilan bo‘ysungan holda sajda qiladi, kofir esa dahshatga tushgan va chorasiz qolganida majburan sajda qiladi”, – degan.
Shuningdek, ularning soyalari ham kunning avvalida va oxirida sajda qiladi. Ushbu oyatda koinotdagi barcha mavjudotni, hatto odamlarning soyalarini ham O‘ziga sajda qilishga bo‘ysundirib qo‘ygan Zotning buyukligi xabari berilgan. Oyati karimaning davomida “Ko‘r (gumroh) bilan ko‘ruvchi (hidoyat topgan kishi) barobar bo‘lurmi?”, – deyilgan. Bu yerda ko‘zi ko‘rdan kofir kishi, ko‘ruvchidan esa mo‘min kishi iroda qilingan. Zulmatlardan zalolat yo‘llari, nurdan esa hidoyat iroda qilingan. Umumiy ma’nosi shuki, ko‘zi ko‘r bilan ko‘ruvchi, zulmatlar bilan nur barobar bo‘lmagani kabi, haqiqat ziyosini ko‘radigan mo‘min kishi bilan, bu ziyoni ko‘ra olmaydigan kofir ham hech qachon barobar bo‘la olmaydi. Shunga ko‘ra shariatda berilgan xabarlarni tasdiqlash haqiqat ziyosini ko‘rish, bu xabarlarni inkor qilish esa ushbu ziyoni ko‘ra olmaslikdir.
Keyingi mavzu:
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni